USA vacations | Toronto 2019

26-11-2018 Almere

de geplande routeGeheel tegen onze gewoonte in hebben wij voor het eerst een vlucht lang van te voren geboekt. Wij hebben tickets om op 31 mei naar Toronto te vliegen. Wij verheugen ons erop. Plan is om Vanuit Toronto richting Minneapolis te gaan. Michigan, Wisconsin en Minnesota, zullen onze richtpunten worden en natuurlijk ook het aangrenzende Canadese deel.

A - Toronto(ON)
B - Detroit(MI)
C - Chicago((IL)
D - Milwaukee(WI)
E - Madison(MI)
F - La Crosse(MI)
G - Minneapolis/Saint Paul(MN)
H - Superior(WI)
I - Thunderbay(ON)
J - Marathon(ON)
K - Sault St Marie(ON)
L - Little Current(ON)
M - Sudbury(ON)
N - Huntsville(ON)
O - Niagara(ON)
P - Toronto(ON)

31-05-2019 Almere ⇉ Toronto, Ontario | de vlucht

Onze voorlopige sleurhutAl om kwart voor zeven stond Supershuttle voor de deur paraat. Het was heel rustig onderweg en ook op Schiphol viel het mee, dus stonden wij al om kwart voor zeven tussen de taxfree spullen te kijken, en bij dat kijken bleef het zowaar. We hebben een transfer op Dertroit, vreemd want morgen gaan we weer met de auto naar Detroit, maar ja tickets naar Toronto waren veel goedkoper. Immmigration op Detroit was behoorlijk geautomatiseerd, maar niet heus, eerst moesten wij via de zogenaamde kiosk, waar wij geautomatiseerd onzen vingers moesten scannen en onze gezichtsherkenning moesten laten opnemen, en vervolgens moesten wij weer in de overbekende rij plaatsnemen. Toen wij na een hele tijd te moeten wachten eindelijk bij de ambtenaar van diesnst waren beland kon ik het niet laten om naar deze super efficiente methode te vragen. Korzelig merkte hij op dat het toch heus sneller gaat nu de vingers en de tronie gecheckt was en bovendien moest hij toch nog steeds zelf met ons praten om te zien of wij wel ok waren. Het leverde bij ons de nodige irritatie op, maar aan de andere kant hadden wij ruim de tijd, anders hadden wij toch maar ergens moeten hangen op onze volgende vlucht naar Toronto. Ook daar ging het bij het boarden niet geheel soepel.Het was maar een klein toestel waar een man of 60 in kon, dus was er ook maar weinig grondpersoneel aanwezig en bovendien waren nog eens op zijn zachts gezegd niet de allerbeste hier geplaatst. Er werd omgeroepen dat alle passagiers zonder US paspoort zich bij de balie moesten melden. Ze moest allerlei zaken weten, hoelang wij in Canada zouden blijven, dat gaf uiteraard wat verwarring, want waarheidsgetrouw antwoordde ik dat wij morgen weer terug zouden zijn in Detroit, maar dat wij daarna weer naar Canada terug zouden gaan. Dat bleek niet in het systeem voorradig te zijn als antwoord, dus moest zij verder vragen. Ondanks dat wij thuis reeds alle benodigde zaken hadden geregeld betreffende Esta en Eta en ook de online status groen licht had gegeven bleken hier de systemen niet up-to-date te zijn, volgens haar hadden wij Eta nog niet betaald. Na wat harde woorden mijnerzijds gaf ze ons toch groen licht, wellicht mede gezien het feit dat van die 60 passagiers minstens een derde geen US paspoort had, zodat de rij wachtenden achter mij gestaag groeide. Vraag mij trouwens toch af waarom zij, een Amerikaanse baliemedewerkster van Delta zich bezig hield met zaken betreffende de Canadese immmigration. In Toronto hadden wij geen probleem! om het land binnen te komen. Bij Hertz kozen wij voor een gloednieuwe Chevy Impala met net 150 kilometer op de teller, ja kilometers, het betreft hier tenslotte een Canadees voertuig. Dat is toch wel even wennen, vreemd want voor je gevoel denk je hier toch in miles ondanks het feit dat je kilometers gewnd bent. Even inchecken bij het hotel en daarna nog even naar de Whole Foods Market voor wat water en lemonade en om wat te eten, wij kozen voor Taise tofu en wat kip. Halt tien lokale tijd lagen wij in het mandje.

Hotel: Holiday Inn Express Toronto Airport West

01-06-2019 Toronto, Ontario ⇉ Detroit, Michigan | Motown

Motown MuseumWij genoten een behoorlijke nachtrust, tegen half zes stond de biologische klok weer redelijk goed, slechts een noodzakelijke plaspauze had onze nachtrust onderbroken. Na een paar minuten op de lift te hebben gewacht warren wij het zat en begaven ons aan de afdaling, wij zaten op de 5e verdieping. Sacherijnig bij de receptie ons beklag gedaan kregen wij te horen dat de enig overgebleven lift, de tweede was in verband met renovatiewerkzaamheden buiten gebruik gesteld, had bedacht dat werk voor twee teveel van het goede was en was zodoende in staking gegaan. De manager mompelde zoiets dat ze er mee bezig waren, maar dat het weleens tot een uur of 12 kon duren alvorens er weer van de lift gebruik kon worden gemaakt. Kwaad als ik was beet hem toe dat hij dan maar iemand naar boven moest sturen om onze bagage naar beneden te brengen, daar verschoot hij wel even van en mompelde dat er geen personeel beschikbaar was. En hij zelf dan dacht ik bij mijzelf, maar voor ik dat hardop had gezegd begaven wij ons al naar de ontbijtzaal.Al tijdens de eerste ontbijt muffin kwam hij triomfantelijk langs met de mededeling dat hij toch geen koffers hoefde te zeulen, de lift deed het weer.
No voor half tien zaten wij in onze Chevy en begaven ons richting Detroit. De laatste keer dat wij in deze buurt waren dat was in 2011 viel ons op dat het betreffende de snelwegen een gigantische bouwput was, 8 jaar later bleek het niet veel anders te zijn en troffen wij de ene wegwerkzaamheid na de andere.Uiteraard was het bij de grens een grote puinhoop.Eerst leken de rijen bij de immigrationpoortjes niet zo erg lang, er stonden circa 10 auto's voor je toen wij aansloten. Het probleem was de afhandeling, bij sommigen duurde het gewoon ontzettend lang. maar goed $ 5,00 tol later reden wij door deprimerend Detroit. Wij reden door een wijk die eens florerend geweest moest zijn, kwa opzet leuke huizen en grotere gebouwen die vervallen, dichtgetimmerd zijn, en grote gaten in de wegen.
Het Motown museum was vandaag het doel. Grand Boulevard, voor een deel omgedoopt tot Berry Gordy drive is het adres. Daar galmde behoorlijk hard muziek van de Supremes, Temptations en alle anderen door de straat. Wij boekten een rondleiding en moesten nog een half uurtje wachten. Op zich was het best leuk, wij werden na een korte introductie een video zaaltje ingeduwd waar wij een kwartiertje lang iets over Tamla Motown te horen en zien kregen, best leuk, maar dat zou je ook wel online kunnen zien. Daarna werden wij naar het met een groot woord genoemd museum geleid, wat foto's, een hoedje en de bekende handschoenen van Michael Jackson en wat andere zaken zijn daar te bezichtigen. Het enige interessante daar was voor mij de manier waarop in de jaren 60/70 de echo en galm werd verkregen bij de opnamen, Ze hadden gewoon een gat in het plafond gemaakt naar de vliering en daar microfoons en speakers geplaatst. Vervolgens werden wij nog toegelaten tot de fameuze studio A, waar de de vleugel uit de 19e eeuw stond die met geld van Lennon/Mccartney is gerestaureerd. Afgesloten werd met het singen van My Girl.
Vervolgens wilden wij nog het Heidelberg Project bezichtigen. maar helaas het was inmiddels behoorlijk hard gaan regenen, dus besloten wij maar richting hotel te gaan, het was trouwens toch al half vijf geworden, dus wordt het relaxen. Wij aten nog wat bij de Panda Express en struinden het internet af naar interessante zaken voor de komende periode.

Hotel: Holiday Inn Express Alan Park

02-06-2019 Detroit, Michigan ⇉ Chicago, Illinois | Heidelberg Project

Heidelberg ProjectKlokslag 7 uur, toen ging de ontbijtzaal open stonden wij paraat. Het was zondag dus dan is het zoals gebruikelijk best druk met gezinnen, sportclubs en aanverwante groepen, dan kan je maar beter proberen de meute voor te blijven, dat lukte.
Het gisteren gemiste Heidelberg Project wilden wij toch bezoeken dus daar ging het direct na het ochtend getreuzel naar toe. Wij zijn blij dat wij het hebben gedaan. Zeer interessant om gezien te hebben, maar eigenlijk niet te omschrijven. Zal binnenkort wat foto's plaatsen die wat meer duidelijkheid kunnen geven.
Daarna richting Chicago, dat viel vies tegen, het was verder als was ingeschat. Bou had zich vermoedelijk vergist bij het maken van de plannen, het was 325 mijl, waarschijnlijk dacht zij kilometers. Maar ja, gelukkig was het mooi weer. Ook hier was het helaas wegopbreking na wegopbreking, de andere tijdzone in Chicago zorgde er voor dat wij noch op een christelijke tijd aankwamen in ons hotel, half vier. Daarna naar de nabijgelegen Woodfield Mall en Bou was in haar element.De enige aankoop die gedaan werd was een iPod Touch voor mij.Op naar de Cheesecake Factory, lekker.
The Heidelberg Project is an outdoor art project in the McDougall-Hunt neighborhood on Detroit's east side, just north of the city's historically African-American Black Bottom area. It was created in 1986 by the artist Tyree Guyton, who was assisted by his wife, Karen, and grandfather Sam Mackey ("Grandpa Sam"). The Heidelberg Project is in part a political protest, as Tyree Guyton's childhood neighborhood began to deteriorate after the 1967 riots. Guyton described coming back to Heidelberg Street after serving in the Army; he was astonished to see that the surrounding neighborhood looked as if "a bomb went off"

Hotel: Holiday Inn Express Schaumburg

03-06-2019 Chicago, Illinois | Art Institute

Millenium ParkVandaag willen wij naar het Art Institute in Chicago, dat moet een mooi museum zijn. Wij zitten altijd het liefst als we een grote stad zitten in een hotel in een voorstadje of zo. Makkelijker met de auto te bereiken, goedkoper en geen gedoe met parkeren. Zo ook hier in Chicago, daar zitten wij altijd in Schaumburg. Met de auto naar de P+R Rosemont en van daar met de blue line naar Monroe. Dat was zowat voor de deur van het museum.
Het museum is heel groot met naar mijn mening een veel te grote variëteit aan kunst, van alles wat, je kan er een paar dagen door brengen en dan heb je volgens mij nog het gevoel dat je niet alles hebt gezien. Er was een speciale tentoonstelling gewijd aan Manet die was de $ 7,00 extra zeker de moeite waard.Andere highlights waren onder meer Nighthawks van Hopper, American Gothic van Wood en een zondag bij La Grande Jatte van Seurat. Zaken die wij volgens mij ooit ergens anders hebben gezien, maar dat weten wij niet meer zeker. Door die museumkaart zien wij de laatste jaren zo ontzettend veel en het geheugen wordt met de jaren ook minder....
Wij vervolgden onze weg naar het naast gelegen Millennium Park, leuk om daar terug te zijn. Het was er heel erg druk, de afgelopen dagen werd hier een Gospel festival gehouden en veel tenten, foodkraampjes en dergelijke stonden er nog.
Terug met de Blue line naar de P+R , voor ons was het een perfecte manier om zonder teveel stress het hart van Chicago te bezoeken. De Blue Line loopt voor een deel langs de freeway waar wij het geworstel en vast zitten op de brede snelweg van het verkeer konden waarnemen.
Wij sloten af bij een Red Lobster, daar waren wij al eren tijd niet meer geweest, en dat was eigenlijk best terecht. Kwaliteit en entourage was zwaar teruggelopen, voor ons gevoel tenminste, wellicht is onze smaak in de loop der jaren geëvolueerd.

Hotel: Holiday Inn Express Schaumburg

04-06-2019 Chicago, Illinois ⇉ Milwaukee, Wisconsin | Calatrava

Milwaukee Art MuseumHet giet hier in Chicago, dus maken wij ons maar snel gereed om te vertrekken naar Milwaukee onze volgede halte. Het is een relatief kort stuk, ongeveer ander half uur via de snelweg, daarom nemen wij ons voor deze keer het via de binnenwegen te proberen. volgens Tom een half uurtje langer, dus met plassen kijken etc zullen wij er wel een uurtje of drie over doen. Dat van die 3 uur klopt inderdaad, het was een leuke weg door een mooi gebied, jammer dat het het in het begin nog regende, maar naarmate wij dichter in de buurt van Milwaukee kwamen werd het steeds droger en blauwer. Wij gingen rechtstreeks naar het Art Museum Milwaukee, tjee wat een gebouw, het lijkt m.i. nog het meest op een hele grote zeemeeuw met uitgespreide vleugels. Het gebouw is ontworpen door Calatrava.Als de vleugels gespreid zijn is het museum open, zijn ze gesloten dan is het museum dicht. Alleen gaan ze om twaalf uur even dicht en open voor de toeschouwers.Ze hebben een mooie beperkte collectie waaronder een vleugel gewijd aan een lokale meubelmaker Charles Radtke, prachtige kastjes en andere meubelstukken gemaakt van hout. Bij toeval troffen wij mr. Radtke in levende lijve aan die wat over zijn werk vertelde. Daarna nog even een mini wandeling gemaakt om de tijd wat te doden want om 5 uur zouden de vleugels worden dichtgeklapt, dat wilden wij niet missen. Wij hadden op een croissant en cappuccino na de lunch overgeslagen dus daarom begon het nu toch weel wat te knagen. The Public Market Milwaukee hadden wij op het oog, daar bevindt zich St. Pauls Fishmarket, dat leek ons wel wat. Bou had Bouillabaisse en pour moi een Maine lobster. Die bouillabaise viel wat tegen, voor Bou iets te veel mosselen en inktvis, ze heeft liever vis soorten en garnalen. Die zaten er ook wel in, maar moesten wel gezocht worden tussen de vele mosselen. De kreeft was lekker, maar de lekkerste hebben wij in Maine gegeten.
Nordstrom Rack moet vlakbij het hotel zijn, dus werd het snel inchecken en weer de auto in naar de Mall. Nordstrom Rack blijkt op een andere plek te zitten, dat komt morgenochtend dan wel. Een rondje mall leverde wat plamuur voor Bou van Estee op en een truitje. Slapen.

Hotel: Holiday Inn Express Milwaukee west

05-06-2019 Milwaukee, Wisconsin ⇉ Madison, Wisconsin | Monona Terrace

Otis die dood isDe foto's laten nog even op zich wachten, steeds vergeten wij weer wat uit de auto mee te nemen, eerst een kabeltje, toen de hele camera, er is steeds wel wat, en zijn wij te lui om even naar de auto te lopen. Hopelijk hebben wij vanavond alles bij de hand.
Deze Holiday Inn moeten wij voortaan vermijden, het licht aan een Freeway en de andere kant aan een aansluiting op het stadsverkeer, dus ondanks dat wij om een kamer gevraagd hebben aan de rustige kant kwamen wij van de regen in de drup. Na het ontbijt even langs Meijers voor wat fruit en brood voor de lunch en toen toch maar even naar Nordstrom Rack, Kate Spade is weer wat rijker.
Madison is ons volgend doelwit. Daar sluiten wij aan bij een rondleiding door het Monona Terrace, een bouwwerk in de jaren 30 door Franklin LLoyd Wright ontworpen, maar pas in de jaren 90 gerealiseerd, indrukwekkend. Vrijwilligster Sharon leidde ons onderhouden rond en ze deed het voorkomen dat ze alle tijd voor onze kleine groepje van 5 personen had. Daarna even het tegenoverliggend State Capitol beklommen en aldaar genoten van het uitzicht.
Op het terras staat er ook nog een gedenkteken voor Otis Redding die samen met onder andere The Big Bopper en Ritchie Valens hier in het meer neerstortte.
Sharon had ons aanbevolen om het Ouverture building te bekijken, dat ligt daar ook in de buurt, aardig maar eigenlijk niet de moeite waard om onze tere voetjes te belasten. Op naar Deforrest waar ons hotel zich bevindt. Even in checken en via een aanbeveling van de receptioniste genoten wij van ons diner bij North and South van onze salade en fish/shrimps and sweet patato fries. Het was daar een drukte van belang, North and South is vermoedelijk de plaatselijke held.

Hotel: Holiday Inn Express Madison

06-06-2019 Madison, Wisconsin | Wisconsin Dells

Wisconsin DellsEerst even langs de plaatselijke Pic & Save, de plaatselijke supermarkt, voor de bagels voor de lunch. Daarna op naar Wisconsin Dells waar wij een boattour willen nemen over de upper Dells. Het weer werkt in ieder geval mee, het wordt minstens 30 graden vandaag met alleen maar zon. De Dells is een gebied ontstaan door vele dammen, Erosie door wind en water heeft een uiterst grillig landschap gecreëerd. Wij varen een stulk over de Wisconsin river die zich langs hoge cliffen een weg heeft gebaand, prachtig. Onderweg spotten wij nog een bald eagle die hoog in de boom zit te dutten. Twee keer wordt er aangelegd, de eerste keer lopen wij vie een zeer nauwe canyong naar hoe kan het ook anders hier in de US een plek waar naast de WC je allerlei fastfood en souvenirs kan aanschaffen, De 2e halte was Sandrock daar was de attractie naast een prachtig natuurschoon, en daar hadden ze echt uitgepakt, honden die vanaf de ene kant van een diepte sprongen naar de andere kant, een ware circusact. Wij kwamen voor de natuur en Boltini doen wij wel een andere keer.
Wij reden nog wat rond in de omgeving en troffen daar onder andere aan een prachtig vrijwekl ongerept gebiedje aan genaamd Goose Pond Sanctuary, een overkapping met wat informatie, een verrekijker en een overkapping met wat bankjes en een korte trail, dat was het, Naast ons was er nog een man, heerlijk rustig.
De voeten hadden het de laatste dagen behoorlijk voor de kiezen gekregen, dus die moesten hoognodig verzorgd worden, dus op dnaar de plaatselijke mall waar een Nails & Spa werd opgezocht, wij kunnen weer verder.
De dag werd afgesloten bij de Texas Roadhouse, daar waren wij al een tijd niet meer geweest en bovendien hadden wij deze trip nog geen stuk vlees gehad, alleen vis en kip was het tot nu toe. Bij binnenkomst wisten wij het weer een heleboel herrie, doppinda's overal en de vitrine met de uitgestalde biefstukken in alle soorten en maten. Tijdens onze maaltijd werden wij plots opgeschrikt met keiharde muziek die zelfs de gebruikelijke herrie ontsteeg. Het personeel verzamelde zich van alle kanten en voerde een heuse Linedance uit. Was een hele gezellige boel met voortreffelijke biefstukken.

Hotel: Holiday Inn Express Madison

07-06-2019 Madison, Wisconsin ⇉ Lacrosse, Wisconsin | Taliesin

TaliesinVandaag nemen wij ons voor er een rustig dagje van te maken. Op de bonnefooi gaan wij naar Spring Green waar het Franklin Lloyd Wright imperium zetelt, Taliesin. Daar worden verschillend rondleidingen gehouden. Wij hebben even gekeken, maar je moet allereerst goed plannen, en dat is ons niet gegeven en een keuze maken wat je wilt zien. Bovendien zat er al heel veel vol. Vaak hebben wij geluk met zulke zaken, zo ook deze keer, Maar eerst kwamen wij bij toeval terecht bij een of ander State park rondom een ruine waar eens een Duits gezin Matz volgens zeggen heeft gewoond.Zwermen zwaluwen vlogen en aan en hadden zich gevestigd in de ruine. verder hadden wij onderweg steeds een vogel gezien die wel wat weg had van een merel, maar deze had op beide vleugels een oranje band, we moeten Camilla maar een vragen wat het nou is, maar eerst proberen om een behoorlijk plaatje van deze vogel te krijgen. Hier waren er zat, maar even poseren voor de foto was er niet bij.
En nu Taliesin, Bij de kaartverkoop vertelden ze ons dat er nog plek was op een tour, anderhalf uur later, de Hillside Studio & Theater tour, was nog de goodkoopste ook, zeker met onze senior rate. Eerst nog in de auto onze bagels met pepperjack soldaat gemaakt en en de giftshop bekeken en toen in de wachtstand. Na enige tijd kwam Catherine naar ns toe en vertelde ons dat wij een private tour konden verwachten. Wij waren de enige twee die deze tour hadden geboekt, wat een luxe.Met een pendelbus werden wij naar de Hillside gebracht, de hele bus voor ons 3, wij hadden alle ruimte en konden vragen wat wij maar wilden, Ze had natuurlijk alle tijd voor ons. Wij waren een ontzettend leuke ervaring rijker. Toen ik Catherine vroeg of wij inderdaad de minst populaire tour hadden geboekt bevestigde zij dit alhoewel dat toch haar favoriete rondleiding was.
Via kleine weggetjes vervolgden wij naar Lacrosse, alwaar wij afsloten bij Kates Pizza Amore, volgens Tripadvisor de nummero 1 pizzeria in Lacrosse. Wij denken dat Kate de enige pizzeria in Lacrosse heeft.Mijn Margeritas was best lekker Bou had een wat meer complexe gekozen Tuscany Garden, even later had ze enigszins spijt van haar keuze.
Inmiddels hadden wij in een vogelboekje uitgezocht om welke voor ons mysterieuze het nu geen, wij zaten op het goede spoor, het is inderdaad een merel, het gaat om the red-winged blackbird.

Hotel: Holiday Inn Express Onalaska

08-06-2019 Lacrosse, Wisconsin ⇉ Minneapolis / Saint Paul, Minnesota | The Mississippi

Frontanac State ParkVandaag rijden wij langs de Mississippi noordwaarts naar de Twin City. Vanaf Milwaukee treffen wij het al met het weer, steeds minsten 30 graden en strak blauw, zo ook vandaag. De ene kant van de rivier is Wisconsin en de andere kant Minnesota. Diverse keren wordt er overgestoken zodat wij dan weer in Minnesota zijn en dan weer in Wisconsin, De eerste stop zou het Great River Bluffs State Park, maar op de een of andere manier hebben wij die gemist, pas 12 miles later ontdekten wij dat, en om nou 24 miles om te rijden vonden wij niet nodig, er stond nog veel meer vandaag in de planning. Winona bijvoorbeeld, volgens zeggen een piioresk plaatsje. Wij vonden het maar zozo, wij aten wat bij het Acoustic Cafe, en het was weer voorbij met het pittoreske.
Wat later naar het noorden stopten wij uiteraard bij een van de vele Buena Vista points om een paar mooie plaatjes te schieten van de rivier die door de vele regenval en smeltende sneeuw een uitzonderlijk hoge waterstand had bereikt. Wij zagen heel veel bomen met natte voetjes.
Frontanac State Park werd vervolgens aangedaan, daar maakten wij een korte wandeling en werden wij verrast met een statige Bald Eagle die statig over ons heen vloog. Te plotseling en te snel om er een kiekje van te maken.Een specht, zwaluwtjes, gieren en vele ander vogels vlogen op en aan. Leuk was dat er in de schaduw onder de bomen een stuk of 6 gepensioneerde vrijwillers zaten met lemonade en cookies, wij werden geroepen om daar vooral van te proeven. Hun doel was om leden te werven voor behoud van het park.
Gedaan met de rust, nu werd het pas echt vermoeiend. Bou wilde naar de Outlet Mall, dus eerst snel even inchecken, opfrissen en op naar de Mall. Kate Spade is weer wat rijker.

Hotel: Holiday Inn Express Bloomington

09-06-2019 Minneapolis, Minnesota | De Mall of America

Rose and Melvin SmithHet is natuurlijk de weergoden tarten, gisteren opscheppen over prachtig weer, vandaag begint het somber, scheelt minstens 15 graden,en het miezert wat. Het is weer zondag, dus is het een puinhoop bij het ontbijt. In het weekeinde zijn er in het hotel meestal sportteams en gezinnen, met veel kinderen, die zich bij het buffet verdringen en de liften bezet houden, zo ook vandaag. Wij behoren altijd bij de vroegsten zodat het nog wel gaat, maar als je een uurtje later bent dan moet je vechten voor een plekje.
Eerst gaan wij vandaag naar het Weisman Art Museum gevestigd in een gebouw ontworpen door Frank Gehry. In tegenstelling tot de ontwerpen van Calatrava en Wright, die wij vorige week hebben bewonderd, kan Gehry ons veel minder bekoren, wij hebben het idee dat het bij hem meer een trucje is, glimmend metaal en rond. De toegang tot het museum is gratis en vandaag is een expositie van Rose & Melvin Smith de hoofdmoot, hele mooie dingen, vooral het werk van Rosa trekt onze aandacht.
Daarna is het Minnesota Valley National Wildlife Refuge aan de beurt, vlakbij het het vliegveld en tussen wat hotels verscholen hebben ze aan de Mississippi een stukje natuur behouden waar veel vogels en ander wildlife zich kan handhaven, net zo als de vele muggen die rondom je heen zwerven tijdens onze korte wandeling. Opvallend was de blue jay die wij daar tegen kwamen.
Tja en toen was het uit met de rust en cultuur, de Mall of America is aan de beurt. Wij hebben heel veel shoppingcentra gezien en dan bedoel ik ook echt heel veel. Grote, kleine, net geopende en vervallen en verlaten exemplaren, wij hadden dachten wij alles wel gezien. Deze slaat alles. Hier hebben ze een ware kermis, ja, ook letterlijk, gecreëerd. Op de wegen rondom staan al verkeersaanwijzingen om je naar de vrije parkeerplekken te leiden. en de Mall zelf bestaat uit 3 etages met winkels etc, die rondom een echte kermis zijn geplaatst. Het was er stervens druk, kan natuurlijk ook aan het slechte weer en het feit dat het zondag is liggen, maar wij gaan er eigenlijk van uit dat het altijd zo'n chaos is. Deze mall vinden wij eigenlijk niet zo leuk. Wij waren te moe om naar een eetgelegenheid te zoeken, dus namen wij hier maar wat, Daar zullen wij maar geen woorden over vuil maken, na een paar happen belandde het zo in het ronde archief. Gelukkig zat er naast ons hotel een Trader Joe, daar kochten wij aardbeien, banaan en yoghurt en hoefde ons noodrantsoen (bamisoep) niet aangesproken te worden.

Hotel: Holiday Inn Express Bloomington

10-06-2019 Minneapolis, Minnesota ⇉ Superior, Wisconsin | North Shore Scenic Raillroad

Banning State ParkDe aardbeien van Trader Joe smaakten uitstekend, dus voor het vertrek nog maar een doosje halen. Uiteraard weer de nodige roadworks onderweg, wanneer houdt het hier op, het lijkt wel een eeuwigdurend project. Toen wij in 2011 in het US/Canada gebied reden was het ons toen al opgevallen. Nou ja, het is niet anders en wij zijn overal met wat vertraging gekomen. Vandaag op naar Duluth/Superior, het Minnesota deel heet Duluth en het gedeelte Wisconsin heet Superior. Bob Dylan is hier in het Minnesota deel geboren. Onderweg rusten wij nog even in het Banning State Park,heel mooi en rustig alleen het is hier overbevolkt met muggen, dat is minder.
Tegen een uur of twee komen wij aan in Duluth, de scenic trainrit met de North Shore Scenic Railroad vertrekt om 15:00 dus zijn wij ruim op tijd. Wij boeken eerste klas, dan mag je boven in de trein in een speciale dome plaatsnemen en krijg je nog drankjes en hapjes, dat leek ons wel wat. De boel wordt zoals hier in vele andere gelegenheden gerund door vrijwilligers en die zijn eigenlijk altijd de pensioenleeftijd gepasseerd. Niets mis mee, wij behoren inmiddels natuurlijk ook tot die groep. Helaas blijft het niet bij die groep mensen, ook de attractie zelf was inmiddels de houdbaarheidsdatum gepasseerd. De beloofde treinrit van 90 minuten bestond uit minstens 20 minuten rangeren en manoeuvreren om de trein op het juiste spoor en richting te krijgen en tijdens de werkelijke rit konden de joggers in het naastgelegen park ons met gemak bijbenen. De drankjes waren ok, er was van alles te kiezen, Bou had 2 wijntjes te pakken, de hapjes bestonden uit een vliegtuigmaaltijd-achtige box met daarin wat kaas, salami toastjes en een spiesje met een olijf en een klein stukje paprika. Later kregen wij nog een cookie en een pepermuntje, wat een geldklopperij, maar ja de lunch wes er bij ingeschoten dus die stukjes kaas en toastjes waren een welkome vervanging.
De Texas Roadhouse was een hernieuwde favoriet van ons en laat er nu net een in Duluth te zitten, wij blij na dat fiasco van gisteren. Hier was het lawaai iets minder, maar de sfeer was er niet minder om ,doppinda's linedance, alles was er naast de uitstekende biefstukken, deze keer gingen wij beiden voor de 6 oz, groot zat. De nabijgelegen Mall werd nog even bezocht, maar wat een treurnis, een hele grote lege mall met sacherijnig winkelpersoneel die wat zaten te neusboren, en een verdwaalde toerist die zich zat te verbazen om het abnormaal truttige assortiment wat werd aangeboden, gezien de drukte hier zal de omloopsnelheid van de voorraden dusdanig zijn dat er vermoedelijk ook nog wel aanbod uit de vorige eeuw hier verkrijgbaar is.

Hotel: Holiday Inn Express Duluth Superior

11-06-2019 Superior, Wisconsin ⇉ Thunder Bay, Ontario | Gunflint trail

Vandaag de laatste dag voorloping in de USA, wij rijden noordwaarts pal langs de kust via de historic Minnesota 61 naar Thunder Bay. Onderweg willen wij de Gunflint Scenic Drive rijden, die begint in Grand Marais. Vol goede moed melden wij ons bij een overenthousiaste vrouwelijke ranger die ons allerlei tips geeft en de route uitlegt, So far so good. Maar toen de drive zelf. Toen bij de eerst gemarkeerde plek op het plattegrondje aangekomen en de wandelschoenen ondergebonden stapten wij nietsvermoedend onze auto uit op zoek naar de hopelijk aanwezige mooses. Al gauw waren wij totaal ingesloten door zwermen muggen en de elanden waren vermoedelijk al opgegeten door diezelfde muggen. Gauw terug naar de auto en toen tegen beter weten in toch nog een poging gewaagd om naar de volgende gemarkeerde plek te rijden om te kijken of de muggen zich slechts hier hadden geconsenteerd en dat het elders bugfree was.Dat was natuurlijk tegen beter weten in, ook daar waren de elanden al opgegeten. Vlakbij de grens bevindt zich bij Grand Portage een naar ziggen mooie waterval. Via een trail van circa anderhalf kilometer bereikte je een uitkijkpunt waar een mooi uitzicht was te bewonderen over de oude mannenstraal water welke met grote kracht zijn val naar de diepte volgde. Mooi, maar ja als je de jonge heren van Niagara hebt gezien.... Wij passeren hier een tijdzone zodat wij vandaag een uurtje korter hebben, dus werd het nu wel de hoogste tijd om de VS te verlaten en Canada weer in te gaan. Het inmiddels alweer kwart voor zedven lokale tijd toen wij bij de Hampton Inn incheckten. Wasabi was naast de deur en we hadden nog geen Japans gehad deze vakantie, dat was dus een eenvoudige keuze. All you can eat was vandaag daar het thema, aan ons hadden ze een goede, want hetgeen wij totaal met z'n tweeen hebben besteld was nog niet de helft wat de 2 jonge meiden ieder voor zich hadden besteld.

Hotel: Hampton Inn Thunderbay

12-06-2019 Thunder Bay, Ontario

Vandaag is eigenlijk een beetje een verloren dag, Wij hebben ons enigszins een beetje vergist, erzijn hier een aantal zaken die wij willen zien, maar een aantal daarvan liggen 50 tot 70 kilometer van hier en dan via de zelfde weg die wij morgen nemen naar de volgende bestemming, daarom besluiten wij die dingen voor morgen te bewaren, die kunnen wij net zo goed morgen doen.De Kakabea Falls liggen in ieder geval hier, die gaan wij dan ook als eerste bekijken. Het is mooi weer, niet al te warm en weinig muggen, wat wil een mens nog meer. Het leuke van de waterval is hier dat het boardwalk zo is aangelegd dat je er vrijwel helemaal om heen kan lopen en het spectakel van alle kanten kan bekijken. Daarna gingen wij op zoek naar de Sleeping Giant, een rotsformatie in zee waarvan de vorm aan een slapende reus doet denken, dat moet de attractie van Thunder Bay zijn. Wij hebben een uur in de rondte gereden en zagen tussen de industrie door wel wat vage contouren van rotsen in zee, maar onze fantasie ging niet zo ver dat wij de reus konden ontdekken. Het was een deprimerende ervaring, mede door de buurt waarin wij ons bevonden, dus gaven wij het zoeken verder maar op. Plaspauze, en laten wij nu net de plaatselijke, of mogen wij dat wel zeggen want het heet hier Intercity Shopping Centre, mall zien. Net als gisteren in Duluth is het hier weer een Mall waar je niet vrolijk van wordt, maar na wat zoeken kon er wel worden geplast.
In een lokaal foldertje had Bou iets gevonden, het Chippewa Park, waar Wildlife te spotten zou zijn, dus vol goede moed reden wij daar naar toe. Ver was het niet, dus konden wij dat makkelijk doen. Eenmaal daar aangekomen troffen wij een verlaten bende aan met een gesloten hek en een klein gebouwtje waarin wij enig teken van leven waarnamen. Bou daarop af, ik bleef in de auto want stel je eens voor dat het een beer was die zich daar ophield, maar neen, ik had pech het waren twee allervriendelijkste meisjes die zich verontschuldigden dat alles weg was en de zaak was opgedoekt. Het Chippawa Park, bleek een dierenpark te zijn geweest, dus helemaal geen wildlife.
Wij gaven het op en gingen richting hotel, en dan kwam eigenlijk wel goed uit want de voorraad schone kleding raakte flink op, er kon een was worden gedraaid.
Wij hadden nu opeens alle tijd om een fatsoenlijke eetgelegenheid te zoeken en de keuze viel op de Silver Birch, en daar kregen wij geen spijt van. wij aten er voortreffelijk. De chef had een rijke fantasie en maakte gebruik van in ieder geval voor ons vreemde combinaties. Bou nam een dagmenu bestaande uit een seasonal soup, vermoedelijk een soep op basis van wortel en kikkererwten, Marokkaans gekruid gehakt met courgette en couscous en toe een gember rabarber taartje met ijs. Ik had uiteraard een North Shore plate, een soort Fish n chips, maar dan met een soort zoetwatervis, pickerel genaamd, heel lekker. Vooraf had ik, hoe kan je het bedenken een soep van wilde rijst met cranberrys, en het smaakte eigenlijk ook nog eens.
Een ouder stel had inmiddels aan het naastgelegen tafeltje plaatsgenomen en daar raakten wij mee aan de praat. Ze bleken in Eugene Oregon te wonen en dat kennen wij eigenlijk best goed, Joyce woont daar. Ze waren zojuist aangekomen en waren van plan de route die wij de afgelopen dagen hadden genomen in omgekeerde richting te doen.Hoogtepunt voor hun was een bezoek aan iets met beren, check maar een op http://www,bears.org. Jammer dat wij daar nu pas het bestaan daarvan leerden kennen, anders hadden wij dat wellicht ook wel ingepland.

Hotel: Hampton Inn Thunderbay

13-06-2019 Thunder Bay, Ontario ⇉ Marathon, Ontario | Black flies

Als eerste op onze route bevindt zich de Amethyst Mine Panorama. Daar kan je je eigen stukjes amethist delven. Toen wij daar aankwamen merkten wij dat die plek ook al was overgenomen door de bugs, black flies hebben wij inmiddels begrepen en geen muggen. Eigenlijk voor ons geen verschil want steken doen ze toch wel. Bij de entree annex giftshop wordt ik, Bou is even naar die blokhut verderop met een gat in de grond, enthousiast begroet door een vrolijke dame. Op haar vraag waar wij vandaan kwamen,reageerde ze nog enthousiaster dat ook zij van Nederlandse afkomst was. Haar vader was als kleine jongen naar Canada gekomen. Onze animo om ons tussen de bugs te gaan begeven was al een stuk minder geworden en wij besloten het maar bij de giftshop te houden. Fallon Klein, zo heet ze, begon ons ongevraagd uitleg te geven over de mijn en liet ons zelfs toe om even naar de mijn te lopen zonder de entreeprijs te betalen. Er lagen muskietennetjes voor over het hoofd klaar dus hebben wij het aanbod dankbaar geaccepteerd. Bou zocht nog wat stukjes amethist uit om weg te geven en toen wij afrekenden zei Fallon dat ze toch wel van plan was om op korte termijn naar Nederland te gaan om haar familie te bezoeken, ze hoopte ons ook nog eens tegen te komen, op ons aanbod om onze contactgegevens achter te laten kreeg ze een behoorlijke rode bieten kop en reageerde ze spontaan dat ze zeker contact met ons zal zoeken. Wij kregen de indruk dat ze dat ook werkelijk gaat doen. Wij zullen zien.
Volgende etappe was Oiemet Canyon met een paar hoge lange touwbruggen over de canyon. Toen bleek dat wij te wijten aan wegwerkzaamheden kilometers moesten omrijden had ik een zeer geldig excuus om deze canyon over te slaan en reden wij door naar Hurkett Cove, een plek waar naar het schijnt je heel veel diverse vogels kan spotten. In eerste instantie kregen wij het gevoel dat de bugs elders waren en begonnen wij enthousiast aan de nature trail maar na een paar honderd meter hadden wij ze vermoedelijk gewekt want al gauw werd er aan onze tere lichaamsdelen geknaagd. Ook de vogels waren verjaagd dus was er weinig reden meer voor ons om de trail af te maken.
Tegen een uur of 4 kwamen wij in onze B&B Lake View Manor in Marathon aan, waar wij door Aly werden verwelkomt. Wij reden nog naar het Pukaskwa Park, maar hadden ons voorgenomen de auto niet te verlaten en ook de ramen en het dak van de Impala dicht te laten. Eigenlijk was dat ook niet nodig want in tegenstelling tot de VS is het natuurschoon hier in Canada naar onze mening minder gevarieerd, dat hadden wij tijdens onze eerdere bezoeken al opgemerkt. Groen van de vele bomen, blauw van lucht en water. Wij aten bij eenoog in het land der blinden. Voortaan zorgen wij er voor als wij ooit nog eens Marathon gaan bezoeken en dat is vermoedelijk zeer onwaarschijnlijk wij onze eigen maaltijd mee brengen want ook de plaatselijke supermarkt blonk niet uit in het hebben van een rijk assortiment.

Hotel: Lake View Manor

14-06-2019 Marathon, Ontario ⇉ Sault St Marie, Ontario

De rit van vandaag wordt een lange en leidt voor een groot deel door het Lake Superior State Park. Eigenlijk veel te lang naar onze smaak het is meer dan 400 kilometer, maar eigenlijk is er niets geschikt voor ons onderweg waar wij zouden willen overnachten. Wij hadden wel een enkel motel of cabin gevonden, maar dat durfden wij niet aan. Op het moment dat wij deze gelegenheden passeerden werd onze gedachte bevestigd.Bijna de gehele rit hebben wij best mooi weer en kunnen wij vanuit de auto genieten van het Canadese groen en blauw. Vreemd genoeg schommelt de temperatuur tussen de 11 en 22 graden. Af en toe stoppen wij uiteraard wel en verlaten wij onze bugfree zone, zo ook bij de baai die naar Bou is vernoemd, the Old Womans Bay (het zijn haar eigen woorden, ik heb hier niets mee van doen). Het is er prachtig, weliswaar iets gerimpeld door de vele golven, maar voor de rest nog keurig gesoigneerd.
Vlak voor onze eindbestemming Sault St. Marie begon het flink te regenen. Te hard naar onze smaak om de geplande trail bij de International Bridge te doen waar naast de brug de bekendste attractie van Sault St. Marie is te bewonderen, de schutsluizen van The Soo. Dat moet dan morgen maar.
Dan maar naar het plaatselijke casino, wij krijgen van receptioniste van ons hotel coupons mee en daarmee meldden wij ons bij Customer Service van het casino, waar wij ons bij de playersclub moesten inschrijven, dan hadden wij recht op de beloofde 10 CAD en korting op het eten. Wij bleken voor de baliemedewerker de eerste buitenlandse leden te worden, dat belooft veel goeds. Het was een alleraardigste man die van die 10 CAD zelfs 20 CAD per persoon van maakte. Voor die $ 40,- hebben wij de hele avond plezier gehad. Eigenlijk wilde ik nog wel plaats nemen acher de Blackjack tafel, maar het lukte ons en ook de casinomedewerkers niet om geld op te nemen uit de daar aanwezige ATM machines, nou, dan maar niet. Het restaurant aldaar bleek in tegenstelling tot wat wij hadden verwacht best een aardige maaltijd te serveren. Voor Bou een clubsandwich en voor mij pickerrl met fries. Eigenlijk best lekker en het voordeel van die pickerel is dat het een zoetwater vis is, dus veel minder zout in vergelijking tot de gebruikelijke kabeljauw.
Wij eindigden de avond relaxed bij de open haard in onze uiterst geriefelijk suite, nou ja, die open haard was er een die je met afstandsbediening aan en uit kan zetten. We hebber zelfs 2. Een in het zitgedeelte en een tweede in het slaapgedeelte.

Hotel: Holiday Inn Express Sault St Marie

15-06-2019 Sault St Marie, Ontario ⇉ Little Current, Ontario

De regen is gelukkig opgehouden, het is nog wel wat grijs, maar dat zal hopelijk wel openbreken. De sluizen staan nog op het programma, dus verlaten wij onze riante suite vroeg. Wij begrijpen eigenlijk niet waarom die sluizen als superattractie te boek staat. Als wij thuis 10 minuten op de fiets gaan zitten staan wij bij een sluis die minstens net zo spectaculair is, saai dus. De ligging van deze in Sault St. Marie doet het vermoedelijk, onder de hoge lange International bridge, die Canada en de VS verbindt. Wij zijn er in ieder geval geweest saai of niet saai. Leuk is wel dat wij daar vlakbij de Mills Market waarnemen, Het is er een drukte van belang, dat nodigt ons uit om er ook een kijkje te nemen. Het gaat om een farmers market, er staan een 20 tot 30 kraampje waar groenten, worsten, kazen, kaarsjes etc te koop worden aangeboden. Alles ziet er goed uit en de groenten ogen zeer vers. Wij hebben nog genoeg fruit dus beperken wij ons tot de aanschaf van wat maple syrop. Daarna rijden wij nog even naar een Metro, een supermarkt, waar wij onze lunch willen scoren. Wij hebben hier in Canada al een paar keer eerder een Metro bezocht, niets bijzonders. Deze echter is allereerst heel erg groot en netjes, maar bovendien wordt er allen maar kruidenierswaar verkocht. Een overheerlijk noten cranberry broodje en wat jalapeno cheese vinden wij er, dat wordt smullen. Nog even tanken en dan kunnen wij op weg naar Manotoulin Island. Als eerste rijden wij naar Misery Bay Provincial Park, volgens de beschrijving een waar vogelparadijs. Helaas hebben ook hier de bugs toegeslagen, zelfs het visitors center is gesloten en hebben de muggen vrijwel alle vogels verdreven. Het gaat hier volgens om om muggen en niet die kleine zwarte serpenten, in ieder geval maakt het niets uit, steken doen ze allemaal, we zitten alle twee flink onder de bulten en jeuken doet het. De Bridal fall volgt, maar is niet zo bijzonder meer, de twee eerder bezochte waren ons inziens spectaculairder. Elliotts, de nr 1 (van de 9) verzorgde ons diner.Beide namen wij pickerel, die bevalt ons wel

Hotel: Manitoulin Hotel

16-06-2019 Little Current, Ontario ⇉ Sudbury, Ontario

Het is even behelpen, na de riante suite in Sault St. Marie hebben wij maar een klein kamertje. Weliswaar zit alles erop en eraan, maar toch, het is wat behelpen. Ook nodigt de menukaart voor het ontbijt ons niet uit om de omeletten met friet tot ons te nemen dus behelpen wij ons met de restanten van het noten cranberry brood, het blijft smullen.
Een paar kilometer van ons hotel schijnt er een plek te zijn waar het blauwste water te bewonderen is volgens zeggen, het 10 miles point. Wij uiteraard nieuwsgierig, dus moesten wij er heen. Al wat wij daar zagen was een Indiaanse tradingpost waar allerlei snuisterijen gemaakt door de Ojibwe tribe. Het water in de baai had volgens ons een vrij normale kleur. Zou het een lokker zijn om klandizie voor de handelspost te krijgen?
Op naar Sudbury, waar wij twee of drie nachten zouden blijven. Diverse natuur dingen staan op het programma, maar die verschrikkelijke bugs vergallen behoorlijk het plezier, de bulten worden steeds talrijker. Aangezien wij Sudbury maar een saaie aangelegenheid vinden besluiten wij de komende twee nachten te annuleren en vetrekken wij morgen al naar Huntgsville, hopelijk is het daar leuker. Wel wandelen wij nog in Het Bell park, waar een boardwalk is aangelegd van twsee kilometer. Wonder boven wonder is het daar redelijk bugvrij. Het is een leuk park, kinderen in het water, zonneminnende dames in badpak op een doekje in het gras, joggers en uiteraard de hondenuitlaters. Aan het park licht ook nog een openlucht muziek gelegenheid waar een zekere Terri Clark haar soundcheck doet voor haar optreden van vanavond.
De verdere middag wordt gevuld met een bezoek aan het tegenover ons gelegen shoppingcenter, maar dat is werkelijk de meest troosteloze bende die wij tot nu toe zijn tegengekomen. Enige leuke is een Dollarama, waar allerlei rotzooi vroeger voor een dollar, nu voor iets meer wordt verkocht. Wij hadden weer een zak vol.
Wij aten bij de Laughin Budda een hippe tent in de achterbuurt van Sudbury, leuk, alternatief, een tikkie op de gezondheidstoer, net niet teveel geitenwol om het voor ons nog acceptabel te houden. Bou Taco salad en ik een alternatieve Pizza Margarita.

Hotel: Hampton Inn Sudbury

17-06-2019 Sudbury, Ontario ⇉ Huntsville, Ontario

Wat een verschil met Sudbury is Huntsville, Hier is het leuk in een mooie rustige omgeving, ook het hotel straal gemoedelijkheid uit.Als eerste rijden wij naar Limberlost Forest & Wildlife Reserve daar zouden wij graag wat willen wandelen, maar daar aangekomen blijken de bugs ook hier de boel te terroriseren. Het vreemde is dat je het niet direct in de gaten hebt. Ze komen pas in zwermen op je af zodra je de auto verlaat, helaas kwam er ook een zwerm mee de auto in, ik geloof dat wij er wel een stuk of honderd om zeep hebben gebracht, eigen schuld dikke bult. Die dikke bulten zijn bij ons trouwens goed zichtbaar, vooral Bou heeft het zwaar te verduren, want eigenlijk tegen beter weten in probeert ze overal nog vol goede moed de bugs te snel af te zijn, maar na een paar minuten geeft ze het dan weer op. Te laat, ze hebben haar dan al weer te grazen genomen. Haar huid heeft inmiddels meer weg van een kasseien pad in plaats van wat wij normaal van haar gewend zijn, het mooie strakke asfalt. Maar goed wij rijden toch nog een tijdje rond via de onverharde wegen door het park. Opeens zagen wij midden op het pad een vogel roerloos zitten, geen idee wat het er voor een was. Nadat wij voorzichtig verder reden begoon het beestje langzaam naar de kant te bewegen, best een zielig gezicht.
Historic Huntsville volgde, een leuk klein gebiedje met authentieke winkeltjes, een parkje en een soort open lucht expositie van wat de Group of Seven wordt genoemd. Replica's van schilderijen uit de twintiger jaren hebben ze her en der opgehangen en vormen een heel leuk straatbeeld. Wij kopen nog wat souveniers en gaan dan naar Three Guys and a Stove, een leuke eettent. Bou een blackend Georgiabay whitefish en ik een Atlantic Salmon, lekker.

Hotel: Holiday Inn Express Huntsville

18-06-2019 Huntsville, Ontario

Het is echt heel rustig hier in Huntsville, zo ook bij het ontbijt, fijn. De rondleiding bij de Sugarbush hill maple farm begint om 10:00 en in maar 10 minuten van ons hotel, dus hebben wij plenty of time. we zijn er ruim op tijd en worden begroot door Boomer, een lieve grote hond. Tom is er nog niet en de deur zit nog op slot. Wel staat er nog een leuk gezin uit Toronto te wachten met 3 leuke kleine meisjes die wat met Boomer zitten te spelen. Het stikt er natuurlijk weer van de bugs dus blijf ik in de auto wachten. Bou trotseerd uiteraard weer die kleine serpenten.
Tom arriveert al gauw in zijn pick-up met kenteken SYRUP1 ofzo (het juiste zoeken wij later nog wel op). Ik op een drafje naar binnen en gelukkig vindt de rondleiding geheel binnen plaats. Het is heel leuk en best interessant om te horen hoe de maple syrop bereid wordt.
Onderweg naar de Muskoka Pioneer Village rijden wij langs de Historic Brunel Lift Locks, dat ziet er leuk uit dus werpen wij daar een blik.Wij worden daar begroet door de familie gans,vader, moeder en 5 kuikentjes. Het is er prachtig aangelegd en het is leuk om tge zien hoe het vervasl in de Muskoka rivier hier is opgevangen om wat bootje op een kalme manier te laten passeren. Ze hebben gewoon een bypass gemaakt waar passanten door een sluisje worden geleid en aan de andere kant de rivier wild gelaten zoals die is.
De Village is zoals wij eigenlijk al hadden verwacht niets voor ons.Oude meuk, ambachten en een ritje met de historische trein. Eigenlijk stond dit niet op ons programma, maar te wijten aan onze prikgrage vijanden hebben wij besloten het natuurgebeuren maar te laten voor wat het is.
Wel rijden wij nog even de berg op naar Lions Lookout war je een prachtig uitzicht hebt op de daar aanwezige meren en de rivier. Inmiddels krijgt Bou steeds meer gezwollen lichaamsdelen dus rijden wij even naar de apotheek die ons wat tabletten en een zalfje adviseert. Toch maar even checken bij Lindy of die middelen wel verantwoord zijn, maar wij krijgen te horen dat zij ze niet zou gebruiken.Wellicht dat wat azijn al wat verlichting kon bieden. Wij terug naar de apotheek om die paardenmiddelen terug te brengen en gaan in de supermarkt nog even op jacht naar azijn. Om nu een hele fles azijn aan te schaffen leek ons overdreven. Gelukkig vonden wij bij de kant en klaar maaltijden tussen de ketchup, mosterd etc ook kleine zakjes azijn, die waren nou precies wat wij nodig hadden. Hopelijk slinken de zwelling nu snel, anders zit ik de komende tijd naast zilveruitje Bou.
Three Guys and a stove was ons goed bevallen en bovendien is onze eerste keuze in Huntsville, the Artisan House op maandag en dinsdag dicht, dus daarom gingen wij op herhaling, Bou een risotto en ik iets van de bbq.

Hotel: Holiday Inn Express Huntsville

19-06-2019 Huntsville, Ontario ⇉ Niagara, Ontario | Skylon tower

Het definitieve reisplan is gemaakt, wij slaan Tobermory over, Het is een flink stuk reizen en daar staan eigenlijk alleen buiten dingen op de planning. Wij zijn al helemaal lek geprikt dus lijkt het ons niet echt de moeite waard om al die kilometers te maken. Wij hebben ons toch wel wat vergist in reistijden. Als je in de VS of Europa 360 kilometer hebtb af te leggen kan je dat in ca 3,5 uur doen. Hier in Canada duurt zo'n rit een flink stuk langer. Allereerst mag je er veel minder hard rijden, op veel stukken mag je maximaal 90 km per uur rijden, en daarvan ijn ook nog eens veel stukken begrenst tot 50,60 of 70 km en daar bovenop nog eens heel veel roadworks, waar je minutenlang moet wachten.
Wij verblijven nu 2 dagen in het Canadese gedeelte van Niagara.
Onderweg naar Niagara hebben wij uiteraard weer nodig Construction warnings, blijkbaar de Canadese waarschuwing voor wegwerkzaamheden. Wij vragen ons af of dat het hier altijd zo gaat, 2011 was het ook al zo en van enige verandering is eigenlijk niets te merken. Ook rondom Toronto is het een verschrikking, zo ontzettend veel wegen die samenkomen en splitsen, en bovedien ontzettend druk, het is niet eens de spits. Het lijkt Antwerpen in het kwadraat wel en dan in een cirkel met een diameter van ca. 100 km. Bij ons hotel aangekomen, hier waren wij in het verleden ook, lopen wij naar de beroemde watervallen, wij treffen het met het weer, het is prachtig. Dit is de 3e keer dat wij hier zijn en nog steeds zijn wij verrast door het natuurgeweld, prachtig.
Deze keer zitten wij in de Holiday Inn, daar zijn wij al eerder geweest en weten dat deze qua ligging vrij ideaal ligt. Waterval op 5 minuten lopen en casino aan de overkant. Aangezien ontbijt en parkeren apart moet worden afgerekend is het deze keer aantrekkelijker om een package erbij te nemen, in dit geval, ontbijt, parkeren, wijnproeverij en twee diners, waaronder een boven in de Skylon Tower. Daar zit je in een draaiend restaurant 235 boven de grond met een fantastisch uitzicht over de watervallen. Ik ben dus ook mee naar boven gegaan. Wij sloten af in het casino, maar de dinge winsten bleven uit.

Hotel: Holiday Inn Niagara Ontario

20-06-2019 Niagara, Ontario | Inniskillin wine tasting

Tot nu toe hebben wij eigenlijk steeds prachtig weer gehad, ik geloof dat wij maar een keer of twee iets dikkers moesten aantrekken en ook de lange broek bleef in de koffer. Helaas begint vandaag wat minder, Het ziet er grijs en nat uit. Het ontbijt is ronduit gezegd zeer matig en het aller vreemdste is dat in dit internationale hotel de ontbijt services pas om 8 uur begint. Dat is ongekend en hebben wij nog nooit op een doordeweekse dag meegemaakt. Soms in een bed & braekfast of eein klein individueel hoteltje in het weekeinde, maar nooit in een Holiday Inn.
De wijnproeverij die in ons pakket zat gaan wij al eerste vandaag doen. Het is circa 15 kilometer rijden. Daar aangekomen treffen wij een prachtige gelegenheid, met alles erop en eraan, zij kunnen hier grote groepen aan. Wij treffen het, het is er nog vrijwel verlaten, dus krijgen wij alle aandacht. Aangezien ik niet drink bofte Bou als een oude dief, ze mocht proeven voor 2. Eeerst waren de traditionele wijnen aan de beurt en vervolgens waar wij voor kwamen Icewine. Een beetje toeter verliet Bou het pand met een aangeschafte fles en een zeer apart item wat de lachspieren zal opwekken maar vermoedelijk nooit zal worden gebruikt. De verkoopster in iedergeval zei dat ze het nog nooit aan iemand had verkocht. Wat het is kunnen wij nog niet vertellen want het moet een verrassing blijven voor het slachtoffer die wij op het oog hebben. Sinterklaas zal succes hebben vermoeden wij.
Outlet Collection Mall is de volgende halte. Kate Spade is weer wat rijker.
Het avondeten zat nog in het pakket,vandaag gebeurt dat in het restaurant van het hotel zelf. Eten is redelijk entourage minder en ook de waiter is niet je dat.

Hotel: Holiday Inn Niagara Ontario

21-06-2019 Niagara, Ontario ⇉ Toronto, Ontario

Toronto is hemelsbreed maar 67 kilometer verder, maar via de weg, je moet een stuk om het meer Ontario heen, is de afstand minstens het dubbele. Toch komen wij redelijk vroeg aan in ons volgende hotel.Er is zelfs nog ge3en kamer gereed voor ons. Geen probleem, auto in de parkeergarage en op stap. Vlakbij is de St. Lawrence Market, een overdekte foodmarket. Het is daar gezellig druk en de meeste uitgestalde waar ziet er smakelijk uit. Wij hadden inmiddels best wel trek gekregen dus gingen wij op zoek naar iets lekkers. Er was een kraam die opviel omdat daar een grote rij wachtenden werd gevormd, daar moesten wij dus blijkbaar zijn.Busters Seafood was de naam, en wij bestekden krabcakes en een lobster bun, heel erg lekker, maar wel heftig. Wij zaten voor de komende tijd bommetje vol.
Terug naar het hotel waar inmiddels onze kamer voor de komende 4 dagen gereed was, installeerden wij ons in een comfortabele executive king, alle bagage is nu uit de auto en wordt provisorisch opgeborgen, want ordnung muss sein!Even opfrissen en dan weer op pad, nu naar de ook al op loopstand gelegen Distillery, een gebiedje met veel gallery's, eetgelegenheden, terrasjes etc. Wij vermaken ons zeer en gaan van gallery naar gallery en vinder daar een paar dingen die wij best zouden willen aanschaffen, maar we kunnen niet alles nemen, zodoende blijft het voorlopig niets. wij zitten eigenlijk best nog vol van die overdadige lunch dus zoeken wij een lichte maaltijd. De keuze valt op Boku, een japns eethuis. Bou een bowl met tonijn en ik met tofu.

Hotel: Holiday Inn Express Toronto Downtown

22-06-2019 Toronto, Ontario | CN Tower

De dag begon wat minder, weliswaar was het prachtig weer, maar hadden wij gekozen om Casa Loma te bezoeken, getipt als een van de topattracties in Toronto. Wij nemen een dayticket voor het openbaar vervoer en hebben geluk, in het weekeinde verandert dit kaartje in een familyplan, dan mogen wij samen op 1 kaartje. Eerst een ritje met de metro en dan verder in de benen, het is heuvel op en nog eens volgens de beschrijving 110 treden omhoog, Bou had meegeteld en kwam tot 95, hoog bleef het in ieder geval. En dan Casa Loma, een kasteel van weet ik wie veel. We zijn in Potsdam geweest en ook in Versailles, Wenen, en nog meer van dat soort plekken, Casa Loma is maar een zeer slap aftreksel daar van, en zeker niet de moeite waard om te bezoeken. Daarna passeren wij nog even Royal Ontario Museum, maar achteraf bleek dat wij aan de verkeerde kant van het gebouw stonden, de kant die wij misten schijnt een mooi uiterlijk te hebben. Union was de volgende halte, van daar af nemen wij de skywalk naar de CN Tower. 533 meter omhoog is voor mij toch te veel van het goede, dus gaat Bou alleen naar boven, ik blijf beneden op haar wachten en lunch wat. De wachtijd voor de lift was helaas wel een klein uurtje, maar na twee uur kwam ze enthousiast terug, ze had daar boven een fantastisch uitzicht en bovendien had ze het geluk dat het stralend blauw is vandaag.
Wij vervolgen onze wandeling richting Art Gallery Ontario, oftewel AGO, een prachtig museum ontworpen door Gehry. Wij hebben het idee (waarom eigenlijk ?), dat ze al bijna gaan sluiten, het loopt tegen vieren, dus lopen wij snel naar binnen om in ieder geval iets van het interieur van het gebouw mee te krijgen. Groot was onze verbazing dat er nog een rij bij de kaartjes verkoop staat.Wij vragen aan een rondlopende medewerker hoe laat ze zouden sluiten en hij vertelde dat ze nog anderhalf uur open zouden zijn. De entree was best pittig, zelfs met onze seniorenkorting, dus besloten wij om het bezoek maar uit te stellen. De man merkte onze aarzeling en toverde spontaan 2 vrijkaarjes uit zijn zak, en zei enjoy your stay. What a lucky day. Er was zojuist een expositie gestart met het werk van Brian Jungen, nooit van gehoord, en die had van delen Nike sneakers objecten gemaakt die aan indiaanse voorwerpen zijn ontleend, zoals bijvoorbeeld totempalen, heel leuk, verder bekeken wij de afdeling met Inoui kunst en was er een afdeling gewijd aan de Group of Seven, ja dezelfde groep die als voorbeeld heeft gediend voor het straatbeeld in Huntsville. Het is een heerlijk museum en anderhalf uur is inderdaad wat aan de korte kant, maar ja een gegeven paard....
De wandeling ging verder door Chinatown, waar wij in een Chinese Mall wat rode zakjes kochten en daarna volgde Kensington, een alternatieve wijk die ergens in de jaren zestig is gestopt met verdere , Wij dronken wat bij Fika, een koffieshop die aan ons was getipt door Yvonne, een collega van Bou, en gingen op zoek naar een leuk eettentje. Tijdens onze zoektocht werden wij opeens aangesproken door een jonge vrouw die vroeg hoe wij aan die prent kwamen die wij hadden gekocht in AGO, die zat namelijk in een doorzichtige zak en was goed te zien. Zij kende die prent en wist precies door wie het gemaakt wasen vertelde ons dat het om een Inoui vrouw ging. Wij vroegen haar of ze nog iets leuks wist om te gaan eten, maar eigenlijk kreeg je hier overal wel lekker eten, maar wel op een streetfood achtige manier. Je zag inderdaad overal mensen op de stoep zit met aangeschafte maaltijden, maar onze voeten waren inmiddels op dus dat was niet aan ons besteed. Wij gingen met de tram richting de Bayside, daar zullen wij vast wel wat vinden. De Amsterdam Brewery vonden wij daar, grote rijen wachtenden dus ook wij in de rij. Bij de hostes ons aangemeld, die noteerde ons telefoonnummer en wij zouden na een wachttijd van ongeveer 3 kwartier opgepiept worden, dat moest dan maar, want in verder zoeken hadden wij geen zin, wij konden niet meer en gingen bij een leeg tafeltje, in het bargedeelte in de wachtstand. Even later kwam er een jongen vragen wat wij wilden bestellen en eerlijk als wij zijn vertelden wij hem dat wij op de wachtlijst stonden, en dat het nog wel een tijd zou duren voor dat wij aan de beurt zouden zijn. Hij zou wel even met de hostess smoezen, en even later nam hij onze bestelling op.

Hotel: Holiday Inn Express Toronto Downtown

23-06-2019 Toronto, Ontario

Wat een leuke staf is Toronto, we proberen een vergelijking te vinden met een andere stad, maar die kunnen wij niet vinden, qua uiterlijk wellicht zoiets als Chicago, maar qua sfeer meer iets weg hebben van Amsterdam. Minder is dat het mode lijkt te zijn om onder je auto van die herrie schoppende uitlaatspruitstukken te zetten en dan door de straten tussen de hoge gebouwen in vooral te laten horen dat je een nazaat van Gilles Villeneuve bent, je schrikt je steeds een hoedje. Na een lange speurtocht welk hotel wij nu moesten kiezen hier in Toronto, wij hadden boekingen in het Intercontinental, Radisson en Double Tree, kozen wij uiteindelijk voor de Holiday Inn Express Downtown, die was een stuk goedkoper. Het blijkt een goede keuze, het is een fijn hotel en eigenlijk op Casa Loma na is alles normaal gesproken zelfs op wandel afstand, niet voor ons, maar daar hebben ze een uitstekend openbaar vervoer voor, Allen moet je het wel even door hebben. Net zoals New York zijn vrijwel alle straten kaarsrecht en staan de dwarsstraten daar loodrecht op. De trams volgen de grotere straten eigenlijk, zo als de 504 die volgt Kingstreet en de 501 Queens. Je koopt een dagkaart (nu C$ 13,00)en die is in het weekeinde zelfs geldig voor een hele familie. Er is ook een metro maar dat vinden wij veel minder leuk, met de tram, kan je lekker de omgeving bekijken.
Vanmorgen willen wij met de ferry naar Toronto eiland, maar eerst is de City Hall aan de beurt, volgens zeggen een mooi gebouw. Naast de nieuwe staat de oude city hall, eigenlijk minstens zo indrukwekkend als de nieuwe, of je het mooi vindt is natuurlijk een tweede. Voor de nieuwe staan de grote TORONTO letters en daar maken wij uiteraard de nodige plaatjes van. Onbegrijpelijk dat ze de AMSTERDAM letters bij het Museumplein hebben weggehaald. Op het grote plein zijn ze druk bezig met het opbouwen van diverse kraampjes en staat er een groot podium, wellicht heeft datg wat te maken met de grote parade die straks plaats vindt, de Gay Pride.
Na een plaspauze in de City Hall lopen wij verder naar de Harbourfront waar wij de ferry nemen naar Island of Hiawatha of te wel Toronto Island, wij zijn vroeg dus valt de drukte nog alleszins mee. Alleen bij de kaartverkoop stagneert het even, er zijn nog maar 3 loketten open. Je kan ook online tickets kopen, dan kan je zo doorlopen, maar dat hadden wij niet gedaan. De overtocht duurt een kwartiertje en vanaf de ferry heb je een prachtig uitzicht over de skyline van Toronto. Island of Hiawatha is autovrij en dient als een reacreatiepark, stranden fiets en wandelpaden, gazons om op te zonnebaden. Het is een prachtige dag dus merken wij dat daar volop gebruik van wordt gemaakt. Wij huren een tweezitter fiets, een vierwieler met een dakje waar je met twee naast elkaar kan zitten. Dan edigenlijk blijkt pas goed hoe hoog het water staat, grote delen zijn gesloten omdat ze overspoeld zijn en op enkele gazons staat het water zodat diverse eendjes een nieuwe vijver hebben gevonden. De Het is inmiddels lunchtijd dus gaan wij op zoek, maar vinden helaas alleen de bekende vette happen, en gezond zoals wij de laatste tijd bezig zijn halen wij daar onze neus voor op. Subway is eigenlijk nog het meest normale wat wij kunnen krijgen ,dus wordt het een footlong honey wheat to share.Wij zitten midden in het gedeelte van het pretpark voor de kinderen, achtbaantjes, botsautootjes en divers andere attracties, erg leuk om al die kleine kinderen plezier te zien hebben, het lawaai neem je op de koop toe. Wij zijn inmiddels behoorlijk moe geworden van al die lichamelijke activiteiten en gaan daarom terug naar het hotel om even te rusten. Toen wij bij de opstapplek van de ferry kwamen merkten wij pas goed dat wij de juiste keuze hadden gemaakt om er vroeg bij te zijn, de aankomende boot was afgeladen.
Na de benen wat rust gegeven te hebben tijdens een herhaling van die saaie GP van Frankrijk was de Distillery weer aan de beurt, daar wilden wij weer wat eten. Deze keer werd het Pure Spirits, wij kozen voor steak and grapes, een sirloin met een glas wijn, ik ook, zodat Bou bofte als een oude dief. Ondanks ons verzoek om low sodium was de sirloin van Bou bremzout en ging die dus retour keuken, die van mij was wel goed. De manager kwam zich verontschuldigen en zei dat hij het later wel goed zou maken. Na enige tijd kwam er een nieuwe portie voor Bou aan, die wel ok was. Het eten in zijn totaliteit was trouwens wel dik voor elkaar. De serveerster kwam wat later met de mededeling dat wij ter compensatie een dessert mochten uitzoeken. Een ijsje hadden wij deze vakantie nog niet gehad, dus was dit een welkom aanbod, voor Bou een op Key Lime geinspireerd toetje en die van mij was afgeleid van Pina Colada, ananas en cocos, beide heerlijk.

Hotel: Holiday Inn Express Toronto Downtown

24-06-2019 Toronto, Ontario

Er was regen voorspeld vandaag, dus hadden wij deze dag voor shoppen gereserveerd. De bekendste en grootste mall is Eaton Centre, en laat die nu net op loopafstand van ons hotel zitten, wat een toeval. Bou kreeg de schrik van haar leven, ze wilde de openingstijden van de mall checken en zag tot haar verbijstering Closed staan, daar ging haar plannetje. De koffers zitten al aardig vol dus in ieder geval voor mij was dat geen drama. groot was de opluchting toen na verdere bestudering ze merkte dat het Now Closed moest zijn en dat de mall wel degelijk om 10:00 zou openen.
Het is een mooie mall, wel een lange pijpenlade over 3 etages verdeeld en in de kelder het foodcourt. Het is er relatief smal dus is al al heel gauw erg druk, het publiek kan zich moeilijker verspreiden. De foodcourt is wellicht de mooiste die wij kennen, het leuke is dat hier eettentjes zitten die wij niet kennen, in de US kom je overal dezelfde tegen. Het is er tegen lunchtijd een drukte vanjewelste, dus kiezen wij er voor om in een betrekkelijke rust te gaan zitten in het restaurant gedeelte, Akashiro by Sushi Q, hoe verzin je het. Wij kiezen voor Tofu, een dynamite crispy roll en shrimp tempura. Toen het eten kwam merkten wij dat de tempura niet de shrimp was, maar een mixed, wij reclameerden bij de half engels/japanse brabbelende waiter, maar die beweerde dat hij zijn werk goed had gedaan en dat wij een verkeerde bestelling hadden gemaakt. Wij hielden voet bij stuk en uiteindelijk na veel gemor bond hij in, zeker nadat wij hadden gedreigd niet voor het niet bestelde te betalen en wisselde de schotel om. Het eten was trouwens wel heel lekker. Wij vonden nog een nagelstudio waar Bou haar nagels liet doen en vervolgens wilde zij het aanliggende Hudson's Bay nog even bezoeken en toen vonden wij het welletjes, dus even terug naar het hotel. Aangezien wij best heel moe waren zochten wij voor het avondeten een plek zo dicht mogelijk bij het hotel en vonden Gyu Kaku, een Japans/Koreaans BBQ restaurant. Er blijken circa 700 vestigingen van te zijn, vreemd dat het ons nog nooit eerder was opgevallen. Iedere maandag hebben zij de hele dag happy hour en laat het nu vandaag maandag zijn. Wij kiezen voor het Geisha menu voor twee op aanraden van de vriendelijke Japanse jongen die de zorg over ons had. Je zit rond een tafel met een ingebouwde grill en eerst krijg je een lekkere salade, miso soep en daarna divers stukjes vlees, garnalen, paddenstoelen, en stoelen die je nog op de grill moet garen, en daar naast nog bibimbap, Koreaanse nasi goreng, die aan tafel is een speciale pan wordt bereid. Het dessert bestond uit biscuitjes, chocolade en marshmallow die op de grill verwarmd werd. Leuk om een keer gedaan te hebben.

Hotel: Holiday Inn Express Toronto Downtown

25-06-2019 Toronto, Ontario ⇉ Almere

De laatste uurtjes, dan zit het er deze keer weer op en moeten wij de volgende trip gaan plannen. De koffers zijn inmiddels gepakt en staan klaar. Wij hebben nog de hele dag want wij vertrekken pas om half elf vanavond. Om 2 uur moeten wij het hotel uit want ze zijn vanavond uitverkocht zodat wij geen latere check-out konden krijgen. Geen probleem want niet zo ver van het vliegveld zit er nog een grote mall, Square One, dus daar gaan wij straks naar toe. Eerst gaan wij nog even naar de Laurence Market, afgelopen vrijdag waren wij daar al tijdens lunchtijd en was het er stervens druk, nu was het een stuk rustiger zodat wij nu alles rustig kunnen bekijken.

Hotel: KLM

26-06-2019 Almere

Hotel: Thuis

realisatie: Titana Automatisering