USA vacations | Indians & Mormons 2012

09-05-2012 Amsterdam ⇉ Salt Lake City, Utah

Onze Chevy ImpalaAl om kwart voor zeven stond de Supershuttle voor de deur. Zelf waren wij nog niet eens klaar. Bram had nachtdienst gehad en was niet beschikbaar. Nu hadden wij een chauffeur met een grote Mercedes Vito. Naar Schiphol totaal geen files dus ondanks dat het plensde stonden wij al om half acht in te checken. Dat duurde deze keer wat langer omdat er een storing was bij het online afdrukken van de boarding passes, dat moest nu op Schiphol en gaf extra drukte.
Uiteraard nog even langs Irene en zowaar deze keer heeft Bou helemaal niets gekocht, alleen sigaretten voor mamma, wat water en een kop koffie. Gelukkig was de vlucht niet vol en was bij het boarden, ook al omdat wij niet direct naar de gate waren gegaan, eigenlijk geen oponthoud. Wel waren ze wat strenger, dat zal wel te maken hebben gehad met die onderbroekenbom van een paar dagen geleden.
Eenmaal aan boord bleek ons gelijk, dat wij de voorkeur geven aan vluchten die door de KLM zelf worden uitgevoerd, nu deed Delta het. Alles is net even minder. Geen schone antimakassar, een mindere keus op het entertainment systeem, mindere catering en ga zo maar door. De warme maaltijd was zoals gebruikelijk kiezen tussen vegetarisch en kip, deze keer met puree. Bou de vegetarische pasta en ik de kip. Volgen Bou ging die pasta nog wel en ze kwam tot de helft. Die kip was afgrijselijk ik kwam tot twee happen. Heb het verder met 2 stukjes edammer, wat crackers en een koekje gedaan. Gelukkig had ik geen honger en kon ik het zonder problemen uitzingen tot onze ontbijtsnack , een warm broodje met provolone en een saus van zongedroogde tomaten. Niet super, maar wel acceptabel. Vreemd genoeg kreeg je er een ijsje bij, die hebben wij maar over- geslagen.
Onze tussenstop was in Minneapolis en zowaar, bij immigration geen rijen dus hadden wij ruimschoots genoeg aan de 2 uren transfertijd. Tegen 5 uur stonden wij bij Hertz om onze Chevy Impala in gebruik te nemen. Een grote bak en bovendien splinternieuw. Slechts 2000 miles op de teller.
Ingecheckt bij het hotel en daar na nog even naar AT&T want de 3G sim voor de iPad deed het niet op 4G. California Pizza Kitchen was is dezelfde mall dus werd het een tricolore en een margharita. Toen hadden wij het wel gehad, dus lagen wij om 9 uur lokaal voor pampus. "

Hotel: La Quinta Salt Lake City

10-05-2012 Salt Lake City, UT ⇉ Torrey, UT

Skyridge Bed & Breakfast"Ik was nog behoorlijk verkouden, en zodoende niet in goede conditie en bovendien begon de afvalverwerking weer op gang te komen. Moest er twee keer uit. Daardoor had Bou het ook moeilijk en ze stond al om kwart voor vier naast haar bed. Aangestoken door mij begon ook zij weer te snotteren. Wat een pech. De koffers werden gereorganiseerd en om half zeven zaten wij aan het ontbijt.
Onderweg naar Torrey werd eerst nog even een Whole Foods Market aangedaan om de picknick- lunch aan te schaffen. Een heerlijke baguette, tonijnsalade en pepperjack, druiven en perziken, wij komen de dag wel door.
Wij kozen ervoor om via de 24 naar Torrey te rijden, een prachtige weg, maar helaas heb ik ook grote stukken gemist omdat de ogen niet altijd open konden blijven. De Chevy Impala bleek een geriefelijk vervoermiddel te zijn, hier kunnen wij de komende drie weken wel mee uit de voeten. Tegen een uur of één bereikten wij onze volgende halteplaats. De Skyridge Bed & Breakfast. Een leuke plek op een berg, je kan hier goed toeven. Toch nog maar even relaxen en tegen een uur of drie op naar Capitol Reef, een nabij gelegen national park. Onbeschrijflijk mooi woest landschap, bekijk de foto’s maar, weliswaar maar een schijntje van de werkelijke schoonheid, maar je krijgt toch een idee.
Hier in het dorp zijn er naar zeggen twee plekken waar het goed eten is. Cafe Diablo en de Rim Rock restaurant. Wat wij begrepen uit de diverse informatiebronnen heeft mr. Diablo het nogal hoog in de bol en na het bestuderen van de menukaart, besloten wij voor de Rim Rock te gaan. Door de fysieke gesteldheid hadden wij eigenlijk totaal geen trek, maar ja, je moet toch eten. De kaart bestond voornamelijk uit zaken die garant stond voor gigantische borden vol met zware kost en waar bovendien nog twee sides bij hoorden, je mocht voor 5$ wel splitsen en dan kreeg je 4 sides, maar toen wij bij de buren op tafel keken leek ons dat ook nog veel te veel. Uiteindelijk koos ik voor , ja je leest het goed, een portie konijnenvoer met gegrilde kip en Bou voor de vegetarische enchillada’s, ook daarvan kregen wij maar een derde naar binnen, maar dat lag niet aan de kok, meer aan onze fysiek. Wel was alles veel en veel te duur voor wat je kreeg. Over het algemeen is het eten hier zeer betaalbaar, maar hier was het ook naar onze Nederlandse begrippen veel te duur.

Hotel: Skyridge Bed & Breakfast, Torrey

11-05-2012 Torrey, Utah ⇉ Moab, Utah

Gobelin Valley State ParkOm acht uur zaten wij paraat, het is tenslotte een B&B, waar wij verbleven. Pancakes, scrambled eggs, homemade granola en vers fruit, kortom wij waren weer tevreden.
Vandaag staat Arches op het programma, via de 24 rijden wij van Torrey naar Hanksville, wellicht het mooiste stukje weg welke wij mochten gebruiken. Je kan ervan denken wat je wilt maar naar onze mening, zijn ze hier in de States er wel degelijk in geslaagd een mix te vinden tussen natuur en samenleving, en dan hebben wij het niet over de smoggebieden van de grote steden.
Je kan de natuur natuurlijk in zijn geheel laten zoals het is maar dan zal waarschijnlijk 99,999999999% van de mensheid nooit kunnen genieten van al die pracht. Door het aanleggen van een stuk asfalt en wat telefoonpalen, ja die, waar je in stripverhalen altijd een saboterende indiaan in ziet klimmen, kan nu eigenlijk iedereen ervaren hoe de wereld er uit ziet.
De 24 gaat dwars door een gebied waar overduidelijk is te zien wat water en wind in duizenden jaren hebben bereikt. Door erosie, aardverschuivingen, etc. zijn de meest grillige vormen ontstaan. Onderweg bezochten wij het Gobelin Valley State Park, en wat wij daar aan troffen kan je wellicht nog het best omschrijven als een natuurlijk ontstaan terracotta leger uit de verborgen stad. Een paar miles verder is alles opeens zandkleurig zonder enige zichtbare vorm van begroeiing en weer wat verder is alles rood, en dan opeens cementkleurig. Het is niet te doen dit te omschrijven, zelfs foto en film kunnen je niet de ervaring geven . Kortom, een geweldige ervaring dit stukje weg van circa 50 miles.
En alsof het nog niet genoeg was op naar Arches met als absolute mustsee the delicate arch. Wij zijn er in 2004 wel eens geweest, maar op onze leeftijd moet het geheugen weer eens worden opgefrist. Helaas wordt de verkoudheid erger zodat een fikse tippel er niet in zit. Bou gaat vooruit en keert een uurtje later totaal verwaaid weer terug, er stond een flinke bries.
Tegen een uur of 6 waren wij in ons hotel in Moab. Moab is totaal veranderd. Was het in 2004 een gezellig en relaxed stadje, nu is het toeristenkermis, hotels, hotels, hotel , en hotels, alles gericht op de bezoekers van de nabij gelegen Arches en Canyonlands. Ook onze plaatselijke favoriete eetgelegenheid, the Moab Micro Brewery, was verplaatst en groter gegroeid, tot ons geluk nu recht tegenover ons hotel. Aldaar gemeld en na een kwartiertje wachten ging onze beeper. Bou wraps met humus(geitenwollen sokken puree) en ik Fish and Chips. Geen poespas, gewoon eerlijk en lekker en ook belangrijk zeer betaalbaar.

Hotel: La Quinta, Moab

12-05-2012 Moab, Colorado ⇉ Silt, Colorado

Colorado MonumentSlechte nachtrust gehad de verkoudheid nadert waarschijnlijk z’n hoogtepunt. Maar aan de andere kant, was ik weliswaar al om half 5 op, maar we lagen er ook al om 9 uur in, dus aan het aantal uren ben ik toch wel gekomen. Op het programma stond vandaag eigenlijk Canyonlands, maar dat lijkt ons toch een beetje zwaar met onze huidige gezondheid. Wij besluiten om vandaag maar rustig aan te doen en richting Denver te rijden. Eerst nog even naar de Walgreens om de nodige neussprays, hoestsiroop etc aan te schaffen. Onderweg naar Silt (onze komende halte) komen wij nog langs Colorado Monument, een prachtig natuurpark. Het toeval wil dat wij op de kop af 4 jaar geleden ook al dit park hebben bezocht. (zie ons Badlands verslag).
Tegen een uur of 4 kwamen wij in Silt aan waar onze riverview room al gereed stond. Maar toen wij om ons heen keken bleek het hier wel heel erg rural te zijn, er was helemaal niets anders hier. Twintig miles verder in Glenville is nog een Holiday Inn, en daardoor ontstond het onzalige idee om daar naar toe te gaan, annuleren en reserveren met de iPad en een kwartiertje rijden. Daar stond de geupgrade kamer ook al klaar, met een heuse jacuzzi. Een ding waren ze vergeten, en dat was om de aanpalende snelweg een paar honderd meter te verplaatsen. Op naar de receptie en na het proberen van nog een paar kamers toch maar weer Silt gereserveerd. Weer een kwartiertje rijden.
Eetgelegenheden waren er geloof ik niet in Silt dus hier eerst maar even naar de supermarket om wat aan te schaffen. Aangezien wij eigenlijk geen trek hadden zag alles er niet lekker uit en gauw stonden wij weer buiten met slechts een zak vol met druiven. Subways was ook in de buurt, dus werd het een footlong tuna. Met nog wat yoghurt en de druiven zal dat wel voldoende zijn, en dat was het ook.
Uiteindelijk was het 6 uur geworden en stonden wij weer tegenover die vriendelijke juf die ons 2 uur geleden ook al te woord stond. Wij hebben nu een heel rustige kamer met riverview, eenden lopen over het terras, de herten aan de overkant van het water en voor de rest horen wij alleen maar het gekwetter van Bou, sorry, ik bedoel de vogeltjes.

Hotel: Holiday Inn Express Silt

13-05-2012 Silt, Colorado ⇉ Denver, Colorado | Deer Tick

Koeien in DenverBou kwam al heel vroeg in de morgen tot de ontdekking dat Deer Tick vanavond in Denver zou optreden, en laat nu net Denver vandaag onze bestemming zijn. Online zoektocht naar tickets bleek succesvol, dus vanavond wordt het een latertje.
De restanten van het ontbijt werd nog even aan de eenden gegeven en toen op weg naar een Outlet Mall vlak voor Denver. Halverwege kwamen wij in een file terecht, er was zover wij konden zien een vrachtwagen met oplegger van het viaduct gekukeld en in de brand gevlogen. Wij konden niet waarnemen of er meer voertuigen bij betrokken waren. Al met al kostte het ons een half uurtje extra, dat viel best mee, was zoiets in Nederland aan de hand geweest dan waren we toch minstens een paar uur zoet geweest.
Voor de tweede keer naderden wij Denver en voor de tweede keer kwamen wij in de vallende sneeuw terecht, zal wel iets met Denver te maken hebben, aan ons kan het in ieder geval niet liggen. Vanmorgen nog in mijn korte broek, en een uurtje later moesten wij thermokleding aan. Op naar Silverthorne, daar is een outlet. Dat viel tegen, de mall was in 3 of 4 stukken opgedeeld en je moest dus steeds naar een ander gedeelte rijden, normaal val dat ook nog wel mee, maar deze keer zat er een snelweg tussen en een gigantische hoeveelheid stoplichten. Bovendien was het voor ons in zomerkleding behoorlijk koud. Op een gegeven moment ben ik zelfs in de auto blijven zitten terwijl bou haar slag probeerde te slaan. Slechts bij tommy had ze succes.
Op naar Denver, de Cherry Creek Mall, daar parkeer je de auto en ben je overdekt bezig. Ondertussen was het zelfs opgeklaard en een waterig zonnetje verscheen weer. Maar ja we moesten toch maar de mall in. Bou had geen handtassen meer dus werd er nog één aangeschaft bij Macy’s . Dat moest gecompenseerd worden, dus ik de applestore in. Een connectiekitje en een nieuwe AppleTV was mijn buit. Bou vindt dat wachten bij apple maar niets en geef haar eens ongelijk, en verdween de Forever21 ????? in. Even nog langs het Foodcourt, Bou iets bij Subways en voor mij de onvermijdelijke Panda express.
Inchecken in het hotel, even wat rust en opfrissen en toen op naar het Bluebird Theatre. Volgens de website zou Deer Tick al om acht uur beginnen dus was het best krap. Uiteindelijk bleek dat het voorprogramma om half negen begon en Deer Tick om half tien, dus hadden wij ons voor niets zo gehaast. Alhoewel, wij hadden nu op het balkon twee barkrukken geregeld zodat wij best riante plaatsen hadden.
Deer Tick is voor ons interessant om het specifieke stemgeluid van de zanger en frontman John McCauley, helaas begreep de juf van de PA het niet helemaal goed en zij zorgde ervoor dat de fragiele krakende zang verborgen werd achter een zeer overheersende ritmesectie. Op een gegeven moment deed John een paar nummers alleen en toen werd het opeens wel van hoog niveau. Ook bij de andere nummers werd af en toe wel duidelijk waarom Deer Tick tot onze favorieten behoort, maar de geluidsbalans deed enigszins wat afbreuk aan de toch wel interessante avond. Op een gegeven moment raak ik nog in gesprek met een aardige gozer, achteraf bleek dat T. Hardy Morris te zijn, nu een favoriete singer/songwriter van mij. Om half twaalf stonden wij weer buiten, het is voor ons een latertje geworden, tot nu toe lagen wij al tegen een uur of negen al in het mandje.

Hotel: La Quinta Denver Cherry Creek

14-05-2012 Denver, Colorado | Downtown Denver

Piano's op straatDowntown Denver staat vandaag op de lijst. Een kwartiertje rijden en wij staan vlak bij State Capitol in een parkeergarage. De 16th Street Mall is de bestemming, deze loopt tussen Union Station en State Capitol, geheel autovrij gemaakt en een gratis busdienst die continue heen en weer pendelt. Volgens zeggen is de afstand een mijl. Veel eten is er verkrijgbaar maar ook diverse winkels. Eerst even bij de corner Bakery een verleng ontbijtje genomen , wij moeten tenslotte een mijl heen en een mijl terug. TJMax was ook aanwezig en die kon niet zomaar voorbij worden gelopen. Even daar rondgelopen, maar wij waren net begonnen en om nu de hele dag met aankopen te lopen sleuren , daar voelde ik niet zoveel voor. Verder op een zeer grote schoenenzaak, net zo iets als DSW, en daar konden die zwarte flatjes niet achterblijven, want ze wogen niet zoveel, ok.
Leuk idee is dat er op diverse plaatsen vrolijk gekleurde piano’s op straat staan. Iedereen wordt uitgenodigd om er gebruik van te maken om zij virtuositeit wereldkundig te maken. Vier jaar geleden viel ons een hotdog stalletje op waar er continue grote rijen wachtende klandizie stond. Nu had deze uitbater een paar stalletje om zich heen gekregen onder de noemer Food Expo of zo. Stelde niet zoveel voor, en had een beetje de uitstraling van een kleine kerstmarkt in Aken. Er stond bijvoorbeeld een zalm (lekker) verkoper, een juf met smoked almonds en nog wat van dat soort zaken. Of het aan de concurrentie van die andere stalletjes lag of aan een teruglopende populariteit van de hete hond lag weet ik niet, maar feit was wel dat de grote rij niet meer bestond. Net als 4 jaar geleden dorst ik mij niet te wagen aan de lekkernij, zodat ik niet proefondervindelijk verslag kan doen over de kwaliteit. Wij lieten onze lunch verzorgen door de Corner Bakery.
Nog even wat rondgelopen, ook over een buurtje waar overal beelden waren neergezet. Vier jaar geleden was dit ook al een leuk e plek, en ons viel op dat er nu heel andere kunstwerken waren uitgestald. Op de terugweg werd nog even de Forever21, ze denkt nog steeds dat het ook voor haar geldt, aangedaan. Zelf ben ik buiten op een terrasje gaan zitten.
Tegen een uur of 4 reden wij naar de Cherry Creek Mall want wij wilden onze voeten na alle vermoeienissen laten verwennen, dat doet een mens goed. Macy’s, Nordstrum, Forever21 en weet ik veel nog meer werd nog even bezocht, de Applestore lieten wij maar links liggen. Tegen een uur of zeven waren wij (ik) het zat. Eigenlijk hadden wij geen honger, maar er moet toch wat gegeten worden. Bou een salade bij de Griek en ik toch maar weer van de Panda Express.
Morgenochtend staat er nog een outlet op het programma en daarna is het voorlopig weer natuur wat de klok slaat.

Hotel: La Quinta Denver Cherry Creek

15-05-2012 Denver, Colorado ⇉ Pueblo, Colorado

Helaas geslotenTot een uur of half zes goed geslapen, toen sloeg de verkoudheid weer toe. Maar ja, we lagen er uiteraard al weer om half 10 in, dus de nachtrust was redelijk. Onbijt gehaald en op de kamer genuttigd en toen op weg naar de Castle Rock Outlet. Deze was in tegenstelling tot die in Silverthorne overzichtelijk opgezet, maar de crisis was hier duidelijk merkbaar. Ik geloof dat er wel 30% leegstand was. Bij Kenneth Cole sandaaltjes voor bou en slippers voor mij, Bij Nike twee trainingsbroeken voor mij en wat vitaminen was de buit.
Daarna naar Pueblo, eigenlijk is daar niet zoveel te zien maar aangezien wij niet zo zin hebben om grote stukken te rijden, is Pueblo een goede tussenstop. Bovendien zit hier een van onze favoriete restaurants, DC on B street. Groot was de teleurstelling toen bleek dat zij inmiddels slechts van woensdag tot en met zaterdag open zijn. Aangezien het vandaag dinsdag is vissen wij dus achter het net. Dan maar naar de Red Lobster, daar zij wij al een hele tijd niet meer geweest. Zalm voor Bou en Jumbo Shrimp skewers voor mij. Lekker, maar het blijft eten van een ketenbedrijf.

Hotel: La Quinta Pueblo

16-05-2012 Pueblo, New Mexico ⇉ Taos, New Mexico | Taos Pueblo

Taos PuebloTrouble met het toilet, deze spoelde niet meer goed door. Naar de receptie gebeld, maar maintenance was niet voor 10 uur beschikbaar, zeiden ze. Gelukkig was ik net geweest en had met reservoir de boel weg kunnen spoelen. Uiteindelijk kwam maintenance al na een half uurtje en toen was het zo gefikst. Kregen een tientje korting voor het ongemak.
De rit gaat vandaag naar Taos New Mexico, ik voel mij niet helemaal bi, dus Bou zal het meeste chauffeurswerk voor haar rekening nemen, ben blij dat ze de laatste jaren zoveel ervaring heeft opgedaan. Tegen een uur of 12 waren we in Taos, voor ons hotel waren wij te vroeg, onze kamer was nog niet klaar. Wat informatie ingewonnen over de bezienswaardigheden alhier en toen nog even langs de Albertsons voor de picnic.
Hoofdattractie hier is de Pueblo (ze spreken het hier uit als publo), naar ze zeggen één van de oudste vestigen van de native Americans. Er wonen nog steeds mensen, en nog steeds zonder stromend water en elektra. Nu is het vooral als toeristische trekpleister ingericht. Een entree met kassa, per persoon 10 dollar en per camera 6 dollar, de meeste woningen zijn nu ingericht als winkeltje en er is een guided tour. Eigenlijk behoorlijk genant, ergens heb je het idee dat je aapjes in artis aan het bekijken bent.
Toch is het op zich een behoorlijke verbetering voor de locals. Met hulp van Unesco en overheid hebben ze de Pueblo zoveel mogelijk authentiek kunnen houden en een vorm van inkomsten kunnen creëren. Wij weten het niet zeker, maar wij hebben het idee dat wij toch een reëel beeld en verhaal hebben gekregen van het leven van de oorspronkelijke bewoners. In een winkeltje zagen wij een paar foto's van de uitbater samen met Neil Young. Hij vertelde dat hij ergens in de jaren 70 samen met Neil een plaat had gemaakt. Hij mompelde wel een titel, maar ik kon er geen koek van bakken. Dorst niet verder te vragen, wat hij werd een beetje korzelig toen hij in de gaten kreeg dat wij niets zouden kopen.
Al met al een zeer interessante middag wij zijn weer wat wijzer geworden. Tegen een uur of 5 checkten wij in en na een korte rust begaven wij ons naar wat ze hier historic Taos, een paar leuke pleintjes omgeven door adobe gebouwtjes, erg fotogeniek.
Wij aten bij Eske’s, hoe moet ik dat nu uitleggen, het heeft nog het meest weg van een Biergarten ergens in Beieren. Voor mij een cheeseburger zonder kaas en voor Bou Chili, met heel veel ui. Dat van die uien heb ik moeten bezuren, het deed mij denken aan die film Blazing Saddles, de beruchte scene bij het kampvuur. Bou heeft iets bijgedragen aan de opwarming van de aarde.

Hotel: Hampton Inn Taos NM

17-05-2012 Taos, New Mexico ⇉ Albuquerque, New Mexico | Turqoise Trail

Santa FeNa de sneeuw vlak voor Denver hebben wij nu gelukkig alleen maar stralend blauw, tegen het einde van de dag koelt het wel snel af, maar dat is eigenlijk alleen maar fijn. Na de dagelijkse ochtend routine begaven wij ons als snel richting Santa Fe, eindbestemming is Albuquerque, maar eerst zoals gezegd Santa Fe, een typisch in Adobe style opgebouwd Downtown. In ik geloof 2004 zijn wij hier ook al eens geweest en zoals eigenlijk overal is hier ook het toeristen virus toegeslagen. De view is nog wel pittoresk, maar het straatbeeld is behoorlijk gewijzigd. Overal fotografen en cameramensen, en aan het plein in de galerij zitten de native americans naast elkaar met een kleedje met uitgestalde koopwaar. Ondanks de toeristische drukte blijft Santa Fe toch een interessante plek.
Via de Turquoise Trail vervolgen wij onze weg naar Albuquerque, de route waarover in vroegere tijden de gedolven edelstenen werden vervoerd zeggen ze. Nu vooral een Scenic Byway welke voert langs Madrid en Cerrillos, eigenlijk ghost towns, welke nu weer door overjarige hippies tot leven zijn gebracht. Het is wel merkbaar dat ook de hippies tot het besef zijn gekomen dat geld verdienen best lekker is, tenminste, ik ga er vooralsnog van uit dat het hier wel degelijk om de fossielen uit de zestiger jaren gaat en niet om een paar slimmeriken die zich overdag voordoen als zodanig en in de avond in hun Mercedes cabrio naar hun condo rijden. In Cerillos bezochten wij nog een uitdragerij annex zoo. De zoo bestond uit een paar geiten, kippen en een lama en de uitdragerij was een belevenis op zich. Duizenden lege flessen, een gigantische hoeveelheid verschillende soorten erts, allerlei sieraden en uiteraard vooral veel turquoise. In Madrid vonden wij nog een zeer toepasselijk cadeau voor Erik, die morgen jarig is.
Inchecken in ons hotel, een kleine tuk en nog even wat rond kijken in Old Town. Nou, daar valt nog steeds weinig te zien en beleven, begrijp eigenlijk niet waarom dat altijd apart vermeld wordt in de reisgidsen. Belooft eigenlijk weinig goeds als over zo’n oninteressante plek geschreven wordt, dan zal er wel niets anders zijn, morgen zal dat blijken.
Wij aten bij de Chama Brewery, in tegenstelling tot alle andere breweries , betrof het hier een plek met iets meer pretenties. Van breweries zijn wij gewend aan open keuken, een kok in T-shirt met Bandana om, houten banken en tafels, dus gewoon recht voor z’n raap. In deze tent hebben wij de kok niet gezien en alles zag er meer als een Red Lobster uit. Ook de kaart had meer pretenties en zo ook de prijzen. Gelukkig was het hogere prijsniveau de moeite waard, wij hebben lekker gegeten. Bou een met geitenkaas gevulde courgette en ik conservatief als ik ben een uitstekende Fish and Chips.

Hotel: Holiday Inn Express Old Town

18-05-2012 Albuquerque, New Mexico

RoadrunnerDe 10e dag alweer. Je moet ook nooit het noodlot tarten, had ik het gisteren nog over die blauwe lucht, nu ziet het er wat grijs uit. Eerst maar eens naar het Petroglyph National Monument, het is maar 5 mijl vanaf ons hotel:
Petroglyph National Monument protects one of the largest petroglyph sites in North America, featuring designs and symbols carved onto volcanic rocks by Native Americans and Spanish settlers 400 to 700 years ago. These images are a valuable record of cultural expression and hold profound spiritual significance for contemporary Native Americans and for the descendants of the early Spanish settlers.
Daarna naar het tegenover ons hotel gelegen Indian Pueblo Culture Centre, Bou had zin in een dansje, ze had tijdens ons vorige bezoek zo leuk samen met de kinder indiaantjes rond gehuppeld. Helaas, vandaag geen dansers die zijn er alleen in het weekend.
Circa 80 miles zuidelijker ligt Socorro, daar moet een mooie gerestaureerde missiepost zijn en voor de rest zouden er mooie victoriaanse villa’s en pleinen zijn. Van die missiepost klopt, de rest niet.
Daarna naar het Bosque del Apache wildlife refuge. Een prachtig gebied waar in de winter tienduizenden vogels overwinteren. Nu is het bijna zomer dus is er geen trekvogel te bekennen, maar volgens zeggen moet er nog zat wild over zijn om te kunnen observeren.
Onze buit bestond uit kolibri’s, veel ibissen, heel veel eenden en ganzen, zangvogels, roofvogels en een coyote, die net roadrunner had verschalkt concludeerden wij, want de renkoekoek zijn wij niet meer tegengekomen. Ik zal jullie niet lastigvallen met de wetenschappelijke namen van al die vogelpracht die wij waarnamen, voor ons erkende vogelaars gesneden koek, maar voor de leek…
Terug Naar Albuquerque en op naar de Coronado Mall, daar zit een Hollister en een Ghost Armour, ik wil mijn iPhone in de Carbon laten verpakken. Bou heeft een bol buikje, dus een joggingbroek is wel fijn voor in de hotelkamer, die werd bij Hollister gevonden.
Eten deden wij in het Culture Centre, in 2004 was het restaurant nog vergelijkbaar met zo’n ontbijtschuur die je bij EuroDisney aantreft, nu was het een keurige restaurant geworden. De Tacosalad aldaar is haar altijd bijgebleven, die moest nu ook maar komen. Jammer want er was op de patio live muziek met onbeperkt pizza eten en gratis drank voor $ 5,00 p.p. Zal niet veel wezen, dat kan niet voor dat geld, maar de muziek verzorgd door Soul Kitchen uit Santa Fe, klonk best aardig, daar hadden wij best de avond naar kunnen luisteren. Wij mochten niet van de kaart bestellen en dat op de patio nuttigen, flauw.
Binnen dus maar de Tacosalad besteld en voor mij een Puebloburger. De tacosalad was volkomen veranderd, nu was het een frybread ter grote van een pizza, met daarop een grote kwak stoofvlees en een berg salade en een red chili dressing, gelukkig was dit gerecht minsten even lekker als het gerecht waarvoor ze gekomen is. De burger was uitstekend, eigenlijk heb ik niet vaak zo'n lekkere opgediend gekregen.

Hotel: Holiday Inn Express Old Town

19-05-2012 Albuquerque, New Mexico ⇉ Farmington, New Mexico | Durango

DurangoDe plannen zijn enigszins gewijzigd. Hier in Albuquerque hebben wij het wel gezien en inplaats van morgen rijden wij nu naar Farmington. Idee was eerst om in Durango te overnachten, maar wij besluiten Durango onderweg aan te doen en dan in Farmington te overnachten. Op zich maakt het niet zo veel uit, maar dit ligt iets beter op de route. De 550 lijdt ons naar Durango, Een prachtige weg.
Het leuke van Durango is dat de winkels nu eens niet van de ketens zijn die wij overal elders zien. Het ziet er allemaal wat individueler uit, zelfs Starbucks was niet te vinden. Het is maar klein, net genoeg om even leuk te kunnen rondkijken.
Op naar Farmington, tegen 5 checkten wij in en na de verplichte rust gingen wij naar de Three River Brewery. De vorige keer dat wij in Farmington waren, hebben wij zelfs alle 3 avonden dat wij er waren in deze brewery gegeten. Niet omdat het super was, maar wel omdat wij er lekker, goed en betaalbaar gezellig konden eten. Het restaurant is eigenlijk helemaal niet veranderd, zover wij ons konden herinneren zag alles er nog hetzelfde uit. Alleen viel wel op dat het de eigenaar goed is gegaan. Het hele huizen blok is inmiddels onderdeel van het concern. Een pizzeria, taproom en poolhall zijn inmiddels toegevoegd. Wij kozen voor een uitstekende filet mignon.

Hotel: Holiday Inn Express Farmington

20-05-2012 Farmington, New Mexico ⇉ Chinle, Arizona | Hovenweep

4 staten punt"Helaas heeft het verslag vertraging opgelopen, later meer daarover.
Vandaag staat Hovenweep op het programma, een ruïne van een pueblo van ca 800 jaar geleden. Maar eerst rijden wij noch langs Shiprock en four corners. Shiprock is een grote rots die zeer markant uitsteekt boven het omliggende vlakke landschap. In vervlogen tijden is dit altijd een herkenningspunt geweest.
Four corners is het 4 staten punt tussen Utah, Colorado, New Mexico en Arizona. De natives hebben het beheer over de plek gekregen, wij moesten $ 6,00 pp betalen om daadwerkelijk het magische punt te mogen bewonderen. Ze hebben in een cirkel met als middelpunt de SPOT een gebouwtje opgetrokken waarin de plaatselijken hun koopwaar kunnen venten. De Spot is dusdanig gemaakt dat je een foto kan maken met een voet en een hand in iedere afzonderlijke staat. Teveel gymnastiek voor ons,deze kans hebben wij maar aan ons voorbij laten gaan.
Hovenweep ligt daadwerkelijk in de middle of nowhere, wij hebben met diverse navigatie systemen de weg moeten zoeken. De één stuurde ons over rough roads, de andere probeerde deze juist te voorkomen. Wij prefereerden, wel een scenic route, maar wel over verharde wegen. Uiteindelijk zijn wij toch ter plekke. De pueblo is uitsluitend via een walking trail van ongeveer 3 miles te bezichtigen, uiteraard ook nog eens up and down, niets voor mij. Klein stukje meegelopen, Boudewien in volle galop vooruit. Na een kwartiertje hield ik het voor gezien en ging terug naar het visitorscentre alwaar ik een lekker bankje in de schaduw vond, Ik had al een aantal ruïnes gezien en dat was voor mij voldoende. Voor Bou nog niet, Bou kwam een drie kwartier later met een strak buikje verhit terug.
Aangezien wij deze vakantie steeds voor ons doen al vroeg op pad gaan, meestal zijn wij al tussen 9 en half 10 onderweg , houden wij overdag veel tijd over, zoals ook vandaag. Bedoeling was om in Cortez te overnachten, maar het is nu pas half 2 en Cortez is een 3 kwartier van hier en er is niets te beleven. Morgen zouden wij naar Chinle rijden, maar dat kunnen we best deze middag al doen. Met de iPad het één en ander geregeld en op weg naar Chinle. Daar kwamen wij tegen half 6 aan, net op tijd, want vanaf kwart voor 6 zou tot 9 uur alles in diepe rust zijn vanwege de eclips. Het indiaanse geloof gebied dat. Restaurant gesloten, dat was niet best, want wij hadden de lunch overgeslagen. Tot 9 uur wachten was niet ideaal mede gezien het feit dat we meestal al weer om half 10 in het mandje liggen.
In vergelijk tot ons laatste bezoek hier aan Chinle was het behoorlijk gegroeid. Toen was er eigenlijk niets, alleen ons hotel en wellicht een tankstation en als ik mij goed weet te herinneren ook nog de Best Western. Nu was er een supermarket, Pizzahut, wat andere restaurants en de Burger King en laat die laatste nu precies voor ons gemaakt zijn en bovendien geen aanhanger van het indiaanse geloof. Bou gezond en ik ongezond .
Terug in onze kamer bleek dat de internetverbinding nogal te wensen overliet, of geen verbinding en in het geval van wel niet vooruit te branden. Wij moesten de nodige reserveringen annuleren en nieuwe reserveringen maken, dus internet was pure noodzaak. Ook de 4G was Chinle voorbij gegaan, dus hebben wij de nodige tijd in de hotel lobby doorgebracht.
Daarom heeft het verslag vertraging opgelopen. Sorry

Hotel: Holiday Inn Chinle

21-05-2012 Chinle, Arizona ⇉ Page, Arizona | Canyon de Chelly

Canyon de ChellyEerst naar Canyon de Chelley (spreek uit als Sjee). Het visitorcentre ligt slecht een paar honderd meter vanaf ons hotel. We halen daar de route kaart en een stempel voor ons Natural Park Passport. Er is een south rim en een north. Wij besluiten eerst de zuidelijke kant te nemen, zover ik mij nog weet te herinneren is deze kant de interessantste. Geen slechte keuze, het is inderdaad prachtig hier. Wij nemen nog een stukje van de noordzijde, maar gauw hebben wij het idee dat we hier wel genoeg gezien hebben.
Inmiddels was het half 12 geworden en aangezien ons ontbijt heeft bestaan uit een paar trailbars ,koffie en wat sap kregen wij best trek. Daarom gingen wij nog even terug naar ons hotel om daar te lunchen. Wij kozen ieder voor een frybread gevuld met rosbief, maar de waitress zei dat wij beter eentje konden delen, lief en eerlijk. Inderdaad was het een flinke hap, zelfs de helft kregen wij niet op. Wel was het heel lekker.
Ondertussen nog maar eens met Page gebeld of er een annulering was voor vanavond en zowaar wij hadden beperkt geluk, er was een kamer vrijgekomen. Weliswaar heel duur, maar wij konden ons plan om nog even naar LA te gaan uitvoeren. Bovendien had ik nog bij de manager alhier geklaagd over de slechte internet verbinding. Ze hebben de policy if we can’t fix it, the first night free. Aangezien ik gisterenavond ook al mijn beklag had gedaan ging deze regel voor ons op. Hierdoor bleef de gemiddelde overnachtingsprijs acceptabel.
Vervolgens naar Monument Valley. Onderweg zijn al van heel ver de imposante contouren van de overbekende rotsen waar te nemen. Zoals overal elders geconstateerd, ook hier is er een heleboel veranderd sinds ons laatste bezoek, er is onder andere een groot nieuw hotel bij de entree verrezen The View, nog even en het is echt iets door Disney gecreëerd. Maar voor de rest is het nog hetzelfde gebleven, alleen een stuk drukker. Nog steeds de hele slechte rough road met het opwaaiende rode stof en slechte chauffeurs die slechts gewend zijn aan brede asfaltwegen, het blijft een koddig gezicht deze mensen te voorzichtig te zien rondgaan, geen snelheid betekent meer problemen om verder te geraken. Natuurlijk heb ik makkelijk praten in onze huur bak, ik hoef niet zo voorzichtig te zijn. Monument Valley blijft hier zeer overweldigend en verrassend, ondanks dat het zo ontzettend bekend is van foto’s film en wat dan ook meer.
In Page aangekomen waren wij eigenlijk te moe om nog uitgebreid te gaan eten, daarom maar even naar de Safeway, Bou een gezonde BLT Salad met grilled chicken en ik uit de diepvries beef broccoli en orange chicken.

Hotel: Holiday Inn Express Page

22-05-2012 Page, Arizona ⇉ Kanab, Utah | Grand Staircase

Grand StaircaseGisteren hadden wij eigenlijk nog niets van Page gezien alleen het hotel en de Safeway. Wij waren redelijk vroeg gereed en eerst nog even de lunch inslaan bij de Safeway. Daar was het behoorlijk druk, veel drukker dan we ooit gezien hadden. Gisterenavond hadden wij het ook al gemerkt, maar toen werd er net een touringcar vol met Fransen naar binnen gedirigeerd.
Wij willen vandaag naar Grand Staircase, een naar ze zeggen een prachtig gebied. Helaas is er weinig info over te vinden, hoe je er moet komen etc. Bij de nabij gelegen Glen Canyon Dam is een tourist infocenter, daar kunnen wij wellicht de gewenste details horen. Ook daar is het een drukte van belang. Het is de derde keer dat wij hier zijn en de eerste twee keer was het gemoedelijk en rustig. Nu leek het Volendam wel op een drukke zomerse dag, en het is nog maar het voorseizoen. Begin nu te begrijpen waarom wij deze keer moeite hebben om hotelkamers te bemachtigen. Ben blij dat wij nog net op tijd al het moois hebben ontdekt. Als deze ontwikkeling zich voortzet is het over een jaar of vijf Groot Disney.
Na ons door de massa heen geworsteld hadden kregen wij van een ranger de informatie. Een kwartiertje verderop in Black Water is een welcomecenter. Daar kwamen wij voor een dichte deur, maandag en dinsdag gesloten. Wij vonden gelukkig wel een kaart waarop één en ander duidelijk werd. Er is een dirt road dwars door het gebied maar dat kon wel eens problemen opleveren, zeker omdat wij geen fourwheeldrive hebben, daar zien wij maar vanaf.
Wel is er een old movieset, weliswaar ook ca acht miles over een rough road, maar dat is nog te overzien. Scenic views en een picknickplaats werd ons in het vooruitzicht gesteld. Nadat wij ons acht miles door elkaar heen hebben laten schudden en ons alleen op de wereld waanden kwamen wij bij onze lunchplek aan. Er stond zowaar een andere auto, wij waren dus niet alleen op de wereld. Het is er inderdaad prachtig, heel begrijpelijk dat je hier je film wil schieten, wat een decor. Wij aten ons broodje, namen een slokje en reden weer terug. Wij wilden voor de andere auto weer vertrekken, want het was toch wel een behoorlijk steile rough road die wij moesten nemen, wij hadden maar twee wielen die ons omhoog moesten hijsen, en zij hadden er vier. Je weet maar nooit, als wij het niet redden hadden wij tenminste hulp. Gelukkig hebben wij er geen gebruik van hoeven te maken en zonder al teveel problemen bereikten wij weer de bewoonde wereld.
Op naar Coral Sand Dunes, wij bleken ons hotel voor vanavond te passeren, dus maar alvast ingecheckt, konden wij direct een sanitaire stop maken. Een half uurtje later vervolgden wij onze weg. Een paar honderd meter verder zagen wij de Victorian Inn, zag er prachtig uit. Wij kregen een beetje spijt dat wij al ingecheckt waren, zo te zien was dit een plek waar wij graag wilden overnachten afgaand wat wij vanaf buiten zagen. Je weet natuurlijk niet of het prijsniveau passend was, of er plek was en of het er binnen net zo netjes en verzorgd uitzag. Maar de verkregen indruk was behoorlijk positief.
Bij Coral Sand Dunes Statepark aangekomen moesten wij 6 dollar entree betalen. Even verderop was er een parkeerplaats en kon je via een boardwalk een platform bereiken. Van daaruit had je uitzicht over de zandduinen, deels begroeid en deels alleen bestaand uit zand van een prachtige diepe kleur. That’s all, meer was hier niet. Het was wel mooi, maar volgens ons niet de moeite waard om de rit ernaar toe te maken. Door deze escapade was het helaas te laat geworden om nog wat anders te ondernemen, dus gingen wij terug naar Kanab waar ons hotel zich bevindt. Wij kwamen nog langs “Little Hollywood”, volgens de billboard een filmmuseum annex giftshop en Chuckwagon.
Chuckwagon staat tegenwoordig voor eten aan lange tafels met vermaak tijdens het eten. Het eten bestaat meestal uit een kwak puree, een stuk vlees en wat groente zoals een maiskolf of zo. Het museum was een samen geraapt zooitje decorstukken, best leuk als tijdverdrijf in een dorp waar helemaal niets te beleven is. In de shop naast alle overbekende goedbedoelde meuk ook een ruim assortiment mooie boots en een hele grote collectie Stetsons. Bou heeft nog een paar laarzen geprobeerd, maar ze waren net niet voor haar bestemd.
Volgens Tripadvisor was er één restaurant de moeite waard, maar na het bestuderen van de kaart kwamen wij tot de conclusie dat het in ieder geval voor mij niets zou worden, veel Mexicaanse invloeden en bovendien zeer stevige prijzen, mains tussen de 25 en 40 dollar. Uiteindelijk werd het Mcdonalds.

Hotel: Holiday Inn Express Kanab

23-05-2012 Kanab, Utah ⇉ Brian Head, Utah | Kodachrome Basin State Park

Kodachrome Basin State ParkToen wij de eerste keer Bryce Canyon mochten bewonderen konden wij onze ogen niet geloven, dat kon toch niet natuurlijk zijn, dat moest door mensenhanden gecreëerd zijn. Inmiddels weten wij wel beter, je valt hier van de ene verbazing in de andere, water, wind en aardverschuivingen hebben hier duizenden jaren vrij spel gehad, en nog met grote creativiteit ook. Overal is het anders, en zelfs bij vlak naast elkaar liggende gebieden kan het er totaal anders uitzien. Zo ook Red Canyon, waar wij onderweg doorheenkomen. Alles opeens rood en direct daarna is het rode geheel verdwenen. Bryce zelf blijft verbazen, wij hebben na 10 jaar nog geen wijziging in erosie kunnen waarnemen, hahaha.
Eén van de gebieden die behoren tot het grotere gebied Grand Staircase is het Kodachrome Basin State Park. Aan een enthousiaste ranger in het welcomescentre van Bryce vroegen wij om meer info , die hadden wij nog steeds niet kunnen bemachtigen, zij begon te stralen en nog enthousiaster te worden. Kodachrome was haar favoriete plek, prachtig en nog rustig ook, vertelde ze ons terwijl de rij wachtenden achter ons gestaag aangroeide.
Na een half uurtje rijden bleek Kodachrome Bassin inderdaad alles te zijn wat de ranger al verkondigde, rustig, stil en bovenal zeer indrukwekkend. Door middel van een rondrit van ca 3 mijl met een aantal halteplaatsen is het goed te doen om de scenic views vast te leggen. Het zoeken van de afgelopen dagen naar deze plek was niet voor niets geweest.
Het was me het dagje wel geweest, tegen een uur of zes kwamen wij in Brian Head aan, de Cedar Break Lodge. Eigenlijk bevinden wij ons in een ski gebied en alles in de lodge is op de luxe skiganger gericht, parkeergarages onder de gebouwen, een daily spa, waar van allerlei behandelingen genoten kan worden. Ons verblijf heeft een slaapkamer direct grenzend aan het bos, een badkamer met jacuzzi, een keukentje met koelkast oven en kookplaat en een zit en eetkamer. In de winter waarschijnlijk niet te betalen, maar nu voor de helft van de prijs van de standaardkamer in de Holiday Inn Page van twee dagen geleden. Hoop dat Bou nog veel van dit soort plekken weet te vinden.
Brian Head stelt niet veel voor en zeker niet off season. Geen supermarket, dus hadden wij ook niets aan de keuken. De Lodge heeft 3 restaurants, maar slechts één was er open en dat is goed genoeg voor ons. Bou een Taco swordfish with picco de giallo en ik uiteraard veel minder avontuurlijk.

Hotel: Ceddar Break Lodge Brian Head

24-05-2012 Brian Head, Utah ⇉ Las Vegas, Nevada | Cedar Breaks National Monument

Cedar Breaks National MonumentWij hebben ons schema dusdanig omgegooid om nog een paar dagen naar LA te kunnen, vandaag gaan wij naar Las Vegas, een mooie tussenstop richting LA, vanavond hebben wij een kamer in het Luxor geboekt. Vegas is een uurtje of 3 rijden, dus hebben wij alle tijd. Eerst nog het Cedar Breaks National Monument bekijken. Het is prachtige omgeving maar verder valt er weinig over te zeggen, want het is de zoveelste. Eigenlijk was gepland om door het Monument ( staat voor park) te rijden naar Cedar City en daar de 15 te nemen naar Las Vegas, maar de 14 is al een jaar lang gesloten doordat er een aardverschuiving heeft plaats gevonden. Nu moeten wij terug naar Parowan en daar de 15 nemen. Het is eigenlijk korter, maar wel minder scenic. Nou ja, we hebben al zoveel moois gezien dat we deze wel kunnen missen.
De US15 is een hele drukke weg in voor onze Amerikaanse begrippen , en dan niet zoals rondom Los Angeles, Chicago of New york, en heel opvallend is dat de maximale snelheid 80 mls is, dat hebben wij niet vaak gezien, meestal is het 65,70 en soms 75.
Het verkeer had zich inmiddels weer verspreid en je hebt het relaxte rijden gevoel weer terug, om je heen is slechts woestijn en dan is dat vreemde moment weer daar. Alleen maar woestijn en dan zie je de skyline van Las Vegas, het blijft fascinerend.
Direct maar halt maken bij de Premium Outlet Las Vegas North. Voor mijn gevoel hebben wij er inmiddels al een vijftigtal bezocht, maar deze sloeg alles. Twee overdekte parkeergarages en niet van die kleine, dit was een gigantische outlet. Ik ben nu al moe. Het is donderdag, maar hier leek het wel de zaterdag voor kerstmis. Een paar schoenen en make-up voor Bou, allebei wat spijkerbroeken en wat kadootjes later zaten wij weer in de auto naar Luxor. Inchecken, kwartier maken en op naar MGM voor het buffet. Het is inmiddels al 30,00 pp, de eerste keer dat wij hier kwamen was het volgens mij 17,95. Ook hebben wij de indruk dat de keuze ietsje minder is, maar voor ons is er ruim genoeg diversiteit. Veel snowcrab legs,wat sushi, en jumboshrimps was de eerste gang. Tweede gang chicken fajita met red salsa voor Bou en voor mij vis en weer garnalen en de derde keer wat van alles wat wij het lekkerste vonden. Daarna nog dessert, pecan pie, raspberry choclate, creme brulee en een choclate flan, toen kon het wel weer.
Toen nog even een poging gewaagd om het vakantiegeld aan te vullen aan de slotmachines, maar ik vrees dat het de komende dagen droog brood wordt.

Hotel: Luxor, Las Vegas

25-05-2012 Las Vegas, Nevada ⇉ Covina, California

LouieDe komende dagen is het familiebezoek dus zal er van het verslag weinig terechtkomen.
Wij hebben net ons ontbijt bij de Starbucks gescoord en zitten onze muffin en croissant op onze kamer te nuttigen. Straks wellicht nog even het casino in en dan richting Los Angeles. We hadden nog een paar kleine biljetten dus werd de slotmachine nog even geprobeerd, maar zo als her nu naar uit ziet zelfs geen droog brood voor de komende dagen.
Onderweg naar LA moest er een sanitaire stop gemaakt worden en laat er nu niet op het juiste moment een casino opdoemen, wat een toeval. Had nog blackjack tafel geprobeerd, hier lag mijn kans. Binnen een uurtje hadden we gelukkig weer te eten.
Tegen een uur of 5 kwamen wij in Covina aan. Uitpakken groeten en opfrissen en toen nog even naar de Costco. Daarna zijn wij in een Thai restaurant gaan eten.

Hotel: Hotel Anke

26-05-2012 Covina, California

Hotdogs etenWij vallen met onze neus in de boter, De moeder van Claudia (vrouw van Hok)viert haar 80e verjaardag, uiteraard worden wij meegenomen.
Hong en Sioe Lie komen al snel en er wordt over de lunch overlegd. Wij zijn er allemaal van overtuigd dat wij niet teveel willen aangezien wij het vanavond wel voor onze kiezen zullen krijgen. Lindy en Erik scheppen altijd op over die hotdogs van Costco, dus werd besloten om ons daar mee te verteren. Met 7 man voor $ 15,00 eten en drinken en nog was het teveel. Of het lekker was laat ik maar even in het midden.
Er wordt wat geluierd en bijgepraat en rondom half zes vertrekken wij richting het Hilton Hotel bij de Universal studio’s in Hollywood waar de verjaardag zal worden gevierd. Bou en ik waren totaal niet voorbereid op een feestje en hadden dus eigenlijk geen gepaste kleding mee, ik had zelfs geen schoenen bij mij, maar dat werd afgedaan dat ik California Style gekleed ging. Moet zeggen dat ik mij inderdaad niet oncomfortabel heb gevoeld.
De hele familie was daar en omdat Anke het geheim had gehouden dat wij er waren, was het een grote verrassing toen wij tevoorschijn kwamen. Het werd een gezellig samenzijn met heerlijk eten, veel kreeft, snowcrablegs, jumbo shrimps, steak, tuna, lamb en weet ik veel wat nog meer, er was zoveel dat ik het niet eens allemaal gezien heb.

Hotel: Hotel Anke

27-05-2012 Covina, California | Huntington Beach

Hong had gisteren advies aan Nelson gevraagd over iets aan zijn huis. Nelson wilde toch even poolshoogte gaan nemen en besloot om vandaag naar Huntington Beach te rijden. Wij maakten van de gelegenheid gebruik om weer eens Huntington Beach te bezoeken. Eerst uiteraard even naar Hong waar de situatie werd opgenomen. Na ampel beraad werd besloten om eerst de verzekering te informeren, waarop verdere stappen kunnen worden gepland.
Daarna zijn wij richting strand gereden, en uiteraard werd het weer eens tijd voor de inwendige mens. Besloten werd voor een Japanner, RA , op de boulevard tegenover de pier. Een uitstekende keuze, vooral de Ra’kin Shrimps en de Tropical Roll waren heerlijk en werden door ons zelfs een tweede keer besteld.
Om weer wat op gewicht te komen nog even de pier op en langs de boulevard kuieren waar een zomerse stranddrukte heerste. Toyota had een demonstratie stand ingericht , waar onder andere een voor Europa een (nog) onbekende Prius te bewonderen was. De Prius C, een compactere uitvoering, wellicht meer zoals wij die als Auris kennen.
Toen nog koffie drinken en werd het tijd om afscheid te nemen van Hong en Sioe Lie. Onderweg naar Covina werd er diverse zaken voor het avondeten aangeschaft en uiteraard hadden wij weer eens pech. De oprit naar de snelweg was volledig afgesloten, er was een ongeluk gebeurd. Het was een chaos van jewelste, het heeft al met al een half uurtje extra gekost. Ondertussen had een nicht van Nelson gebeld, ze had de hele dag al een stroomstoring en nodigde zichzelf en haar man uit om te komen eten. Ze brachten een hele lading eten mee. Het werd een gezellige avond met een aangeschoten Nelson.

Hotel: Hotel Anke

28-05-2012 Covina, California ⇉ Las Vegas, Nevada

Loster in the AriaVandaag nemen wij afscheid van Anke en Nelson, het was heel leuk om hier weer te zijn, en gaan terug naar Las Vegas. Nu hebben wij een kamer geboekt in het nieuwe super-de-luxe vijf sterren hotel Vdara. Hier moet je in het weekend niet verblijven want dan is het onbetaalbaar. Wij hebben op het internet een aanbieding gevonden, zodat het nog wel te doen is.
Bij aankomst was het nog wel even lastig. Wij als onnozele zielen zochten naar de selfparking en reden zodoende twee keer in de rondte zonder succes. Toen wij dan toch maar via de valet de gewenste inlichting wilden krijgen kregen wij te horen dat de Vdara niet aan selfparking deed. Ok, dan maar valet, best luxe, direct bij de incheckbalie uitstappen, meestal moeten wij nog wel een tien minuten lopen vanaf de zelf geparkeerde auto naar de receptie. De aangeboden bellboy was teveel van het goede, die sloegen wij maar af, iets zelf doen kan tenslotte geen kwaad.
Wij hebben het goed gedaan, onze suite is van topkwaliteit, alles luxe uitgevoerd en nieuw, hier kunnen wel 2 nachten verblijven. Vdara en het aanliggende Aria horen bij elkaar, het casino en de restaurants bevinden zich in Aria dus na een korte opfrisbeurt zijn wij daar rond gaan kijken. Eerst even de slotmachines verkend en daarna het buffet. Aangezien het Memorial Day was, was de prijs met 15$ opgetrokken omdat er vandaag Maine Lobster te kiezen was, niet verkeerd. Wij hebben met z’n tweeën drie van die rode rakkers soldaat gemaakt. Nog even wat slotmachines en toen in het Philip Stark bad.

Hotel: Vdara, Las Vegas

29-05-2012 Las Vegas, Nevada

Vdara Las VegasVandaag naar de Fashion Show Mall, verderop op de Strip. Wij besluiten met de Deuce te gaan, de pendelbus over de strip. Bij de kaartjesautomaat stagneerde het, een groep Spaanse dames op leeftijd probeerde individueel een kaartje te bemachtigen en dat ging op z’n zachts gezegd niet zo handig. Wij hebben daardoor geloof ik wel 2 bussen moeten laten lopen. Opvallend was wel dat iedereen geduldig bleef wachten, meewarig lachend, maar geen onvertogen woord.
De eerste zaak die wij zagen was Abercrombie, die gingen wij dan ook maar in. Helaas was het personeel om de één of andere reden in een feeststemming wat resulteerde in snoeiharde agressieve muziek, welke nu niet bepaald tot het soort behoort welke wij snoeihard afspelen. Ik werd er gewoon beroerd van en dat is de verdere dag zo gebleven. Het was zo hard dat in de naast gelegen winkels de muziek nog steeds zo hard doorkwam, begrijp niet dat het geaccepteerd werd.
Bou heeft nog de nodige noodzakelijkheden aangeschaft, ik heb mij verder beperkt tot het lijdzaam wachten op de her en der opgestelde zitjes, mij vermakend met mijn iPad. Wij eindigden ons bezoek met een bezoek aan de California Pizza Kitchen, een tricolore en een margarita was wat ons tot tevredenheid stemde.
Een paar uurtjes in het Casino van Aria en zowaar ons totale verlies liep iets terug en onderweg naar de kamer namen wij nog een ijsje van de prachtige inpandige ijssalon.

Hotel: Vdara, Las Vegas

30-05-2012 Las Vegas, Nevada ⇉ Brian Head, Utah

Het is wel een luxe die valetparking, uitchecken, en je auto wordt al voor gereden. Wij arme zielen lopen hier in Las Vegas zomaar een kwartiertje met je bagage naar de selfparking, maar deze keer voor ons ook het gemak. Aangezien er in Brian Head eigenlijk maar één restaurant is en wij die vorige keer al bezocht hebben en wij bovendien de beschikking hebben over een volledige keuken besluiten wij bij de Whole Foods Market onze lunch, ons diner en ons ontbijt voor morgenochtend in te slaan. Voor de lunch een lekkere baguette, tuna cranberrysalad en hot cheddar. Voor de avond kiezen wij voor grilled chicken terryaki, grilled taufu en tempura shrimps en voor het ontbijt een pumpkin muffin en een croissant. Wij hebben het niet vaak, maar hier ziet alles er heerlijk uit en is het moeilijk om een keuze te maken.
Vlak voor wij Nevada verlaten is er een sanitaire stop noodzakelijk, en laat daar nu met een casino staan. Om het af te leren Bou aan de slotmachine en ik blackjack. Blackjack ging aardig en na zo’n anderhalf uur stopte ik met een redelijke winst, Bou stond op verlies. Samen nog even een andere slotmachine geprobeerd, en zowaar binnen 10 minuten was het verlies weggewerkt en konden wij met een kleine winst Nevada verlaten.
In de Ceddar Break Lodge genoten wij van ons diner, het smaakte ons.

Hotel: Ceddar Break Lodge Brian Head

31-05-2012 Brian Head, Utah ⇉ Salt Lake City, Utah

TemplesquareWij hadden ons enigszins verslapen, de jaren beginnen te tellen, wij raken wat vermoeid. De receptie gebeld of we een half uurtje later kunnen uitchecken en dat was goed. Onze muffin en croissant even oppiepen en we hadden een heerlijk ontbijt, een kinderhand is tenslotte gauw gevuld. Op naar onze laatste halte, Salt Lake City
Daar aangekomen eerst even naar het hotel, opfrissen en op naar Templesquare, het heiligdom van de mormonen. Het is toch wel indrukwekkend wat er daar staat, een mooi aangelegd park, de tempel en een paar kerken en een welcomes centre, en overal heerst er een kalmte en rust. De gehersenspoelde volgelingen, voornamelijk jonge dames, afkomstig uit alle hoeken van de wereld, groeten je glimlachend, altijd bereidt je informatie te verstrekken. Ze dragen naamplaatjes met de vlag van het land waar vandaan zij komen, makkelijk want dan kan je in je eigen taal bekeerd worden. Wij zijn nog ongelovig want een Nederlands vlaggetje hebben wij niet gezien.
Tegenover de zuidingang bevindt zich de splinternieuwe City Creek Mall, heel leuk aangelegd rondom diverse waterattracties waar de kinderen dankbaar gebruik van maken. Wij hebben weinig kindjes gezien die nog droog waren, de meesten waren drijfnat. Wij aten bij de Blue Lemon, opgezet volgens een grappig concept. Je bestelt aan een balie en krijgt een nummertje mee, dan ga je zitten waar je wilt, binnen of buiten het maakt niet uit. De bediendes zoeken zich wezenloos naar de tafel met het nummertje van de bestelling, maar ondanks dat stond onze bestelling heel snel op tafel. Bou had iets van vis met taco’s en ik een steak. Wij zijn hier niet voor het laatst geweest.
Over het algemeen maakt de VS altijd een opgeruimde indruk op de plekken waar wij over het algemeen komen. Weinig zwerfvuil, en als dat er al is wordt dat snel opgeruimd, schone openbare toiletten, veel afvalbakken, die regelmatig worden geleegd en nu eens niet uitpuilen zoals wij gewend zijn, overal hangen er plastic zakjes waar hondeneigenaren de behoefte van hun huisdier in wordt gedaan, kortom een verademing. Salt Lake City overtreft zelfs het beschrevene, dat hadden wij in 2006 ook al geconstateerd.

Hotel: La Quinta Salt Lake City

01-06-2012 Salt Lake City, Utah

raspberry chicken saladHet zit er bijna op, vanmorgen nog naar de mall in Sandy, Bou heeft het gevoel dat ze nog niet compleet is. Daar uitgebreid onze voeten en handen laten doen, lekker. Verder wat badhanddoeken en een truitje. Daarna is het tijd om de auto uit te ruimen, ruim drie weken leven in z’n ding, het is nodig. De koffers worden opnieuw ingedeeld en vervolgens mijn gelijk van gisteren halen. Eten bij de Blue Lemon. Bou een raspberry chicken salad en een tomato bisque en ik een grilled salmon blt sandwich met sweet potato fries.
De auto stond geparkeerd in de garage van Macy’s , dus die werd nog even aangedaan. Uiteindelijk toch maar de strijkijzercrème van Estee gekocht, wel heel duur, maar ja als je strak in je velletje wil zitten moet je portemonnee op de blaren zitten.
Terug in het hotel nog even de boarding passes geprint, een late checkout geregeld, het zit er vrijwel op.

Hotel: La Quinta Salt Lake city

02-06-2012 Salt Lake City, Utah ⇉ Amsterdam

De laatste uurtjes, koffers zijn gepakt, Bou heeft gisteren nog haar snor laten trimmen en wij gaan zo nog even naar de Safeway, sorry het is de Winco geworden, Safeway hebben ze hier niet, om de laatste dingen te kopen. Wij willen in ieder geval nog wat ranch dressing hebben. Voor de rest zien wij wel. De Winco kenden wij niet, het blijkt een soort Lidl te zijn, veel wordt uit dozen verkocht. In tegenstelling tot de Lidl zijn hier wel degelijk A-merken verkrijgbaar tegen zeer concurrerende prijzen, je kan er niet met creditcard betalen.
We hebben op St. Pauls Minneapolis een overstap van 50 minuten, zal mij benieuwen. De koffers worden hopelijk wel door gelabeld, zodat dat geen belemmering zou mogen zijn, St. Pauls is gelukkig niet zo groot.
De piloot had goed z’n best gedaan, wij kwamen zelfs een kwartiertje eerder aan, dus was de connecting time iets verbeterd. Gelukkig zag ik een electrocar rondrijden en wenkte de chauffeur en vroeg hem of hij ons naar de gate kon rijden. Wij zaten op C5 en moesten naar H5 en dat was toch best nog wel een flinke tippel. Deze karretjes blijken een service van St. Pauls te zijn, dacht eigenlijk dat het voor de minder validen was, maar iedereen kan hier gebruik van maken. $ 5,00 tip en we hadden zelfs nog even tijd om een kleine sanitaire stop te maken bij de gate. Helaas was de tailwind deze keer niet aanwezig en hingen er behoorlijk wat storingen boven de oceaan, zodat een meer noordelijke route werd gekozen. Volgens zeggen zou de vlucht een uurtje langer gaan duren en daar maakte onze bemanning dankbaar gebruik van. De deuren gingen 10 minuten eerder dicht en voor dat wij het wisten had de piloot zich al ergens voorin de queue gewurmd, dat scheelde ook al weer een kwartiertje.
Onze antipathie tegen Delta Air werd weer bevestigd, de warme hap was wederom niet te eten. Gelukkig hadden wij nog wat fruit, crackers en kaas daarmee konden wij het wel mee volhouden, tijdens het kijken naar ‘We bought a Zoo’ een grappige film met Matt Demon en Scarlett Johansson .
Uiteindelijk landden wij toch nog precies op de geplande tijd op Schiphol waar de shuttle naar Almere al klaar stond.

Hotel: Thuis