USA vacations | Oost Canada 2011

28-04-2011

Hieperdepiep, zojuist business class tickets geboekt naar Chicago. Waar flying Blue al niet goed voor is. 6 juni vliegen wij..............

06-06-2011 Almere ⇉ Boston, MA

Onze Chevy ImpalaNet wakker geworden. Het is nog een tweetal uurtjes naar Chicago. Wel relaxed reizen is dit op het upperdeck.
Stipt om 9 uur stond de Super shuttle al klaar om ons op te halen. Het bleek de zelfde chauffeur te zijn die ons de vorige reis naar huis had gebracht. Hij herkende ons nog. Geen files dus we waren keurig op tijd. Irene nog even gegroet, uiteraard had zij weer dienst, sigaretten voor mama en een geurtje voor Bou.
Nog even ontbeten in de business lounge en toen naar de gate. Wij zitten op rij 77.
Na een drankje en wat nootjes werd al gauw aan het eten begonnen. Was deze keer verzorgd door Jonnie Boer. Voorgerecht was asperges met lams ham en voor het hoofdgerecht kozen wij de kabeljauw. Weliswaar geen 3 sterren, maar voor vliegtuig eten niet onverdienstelijk, na was er een ruime keuze. Bou had kaas met een fruit spies en ik ging voor de lemon met komkommer (nee geen tauge) mouse en ook een fruitspies.
De kleine maaltijd was 'Indisch', een soort gadogado met een sate en Bou had daarbij een soort vegetarische loempia en ik een heuse pastel goreng, en het smaakte ook nog. Toe een stuk spekkoek, mhuuuh, en koffie met een belgische praline toe.
Al met al ging het voor het gevoel toch gelukkig vrij snel. Bij aankomst bemerkten wij nog een heel groot voordeel van de priority status. Wij mochten als eerste uit stappen wat tot gevolg had dat er nog geen rij bij immigration stond. Binnen een poep en een scheet stonden wij op onze koffers te wachten. Op schiphol waren deze al door gelabeld voor Boston, maar wij moesten ze eerst door de douane brengen en zelf opnieuw afgeven. Bij boeking voor de vlucht naar Boston hadden wij de keuze tussen 2 uur en drie en een half uur transit tijd. Wij dachten dat die twee uur wel te kort zou zijn dus hadden wij voor die langere tijd gekozen. Achteraf, mede gezien de tijdwinst bij immigration hadden wij die eerdere vlucht makkelijk kunnen halen. Nou ja, Bou heeft tenminste daardoor al haar eerste Starbucks achter de kiezen. .
Wij zitten momenteel nog een half uurtje van Boston, dus het einde is in zicht. Wij zijn behoorlijk gaar. Nu nog bij Hertz de auto ophalen. Een Impreza ??? .
Het is een Chevy Impala geworden, best wel een luxe, met een sunroof en zelfs een 120 volts aansluiting. Kan ik mijn notebook ook nog onderweg aan het infuus leggen.

Hotel: Holiday Inn Saugus (Logan Airport)

07-06-2011 Boston, MA ⇉ Bangor, ME

Seadog BreweryBijtijds begonnen met het herindelen van de koffers en het inrichten voor de komende weken van ons 2e huis, de Chevy Impala, reden wij eerst naar de Hardware Restauration Store om nog een paar baddoeken te scoren. Daarna naar de Nortport Mall in Salem NH, want daar wordt geen tax berekend. Eerst nog even met Ankie gecommuniceerd want het dataplan voor de iPad moest nog geactiveerd, en dat kan alleen maar met een Amerikaanse creditcard.
Abercrombie was al snel gespot, de buit was een shirt, een hoodie voor mij en een paar shirtjes voor Bou, Ook zusje Hollister werd nog verblijdt met een bezoek en daar was een T-shirt voor haar de buit.
En toen tata.. kwamen de dranghekken in zicht. Ongelooflijk na de introductie van de iPad2, ik meen mij te herinneren in maart, is dit hebbeding nog steeds slecht leverbaar en staan de mensen nog steeds te que-en. Vandaag zouden er weer een paar binnenkomen. Het gaat wel om de 3G versie, de WIFI versie is beter verkrijgbaar. Ik beheerste mij en kocht een nieuwe accu voor mijn Macbook en 2 battery chargers, een voor Erik en een voor mijzelf.
Bou was inmiddels al bij Victoria Secrets en Gap geweest en had alweer een tas vol. Nog even bij Macey's wat Estee Lauder voor de oude dag en om het nog jonger te laten lijken bij Mac (neen, niet die van Apple) wat camouflage materiaal.
De vakantie kan nu echt beginnen en we gaan opweg naar Bangor, ME, dat is nog zo'n 3 en een half uur rijden. Tegen een uur of 7 kwamen we daar aan en na wat gezoek, de HI waar wij slapen was aan het renoveren en ze hadden al het uiterlijk vertoon verwijderd zodat het voor de buitenwereld totaal onbekend bleef dat er hier een hotel gevestigd was, kregen wij de kamersleutels. Bleek dat ze ons een single queens hadden toe bedeeld. Nou ja zeg, wij zijn al meer dan 30 jaar getrouwd, dus dat knusse hoeft niet meer zo. Terug naar de receptie, na enig getuur naar de monitor, ruggespraak op het kantoortje achter, kwam de receptioniste terug met rode koontjes. Volgens haar te wijten aan de renovatie hadden ze ons per ongeluk in die single queens ingedeeld, alleen blahblahblah hadden ze te weinig kamers ivm met die verbouwing. Ze had gelukkig nog een kings waarvan de gasten nog niet gearriveerd waren dus kregen wij die. Ben benieuwd naar de reactie van die oude van dagen die nu de nacht in die single queens moeten door brengen.
Het dataplan van de iPad had zijn geld al opgebracht, Bou had wat huiswerk onderweg gedaan en besloot dat wij bij de Seadog Brewery moesten gaan eten. Een zeer goede keuze. Echt zo;n Amerikaanse tent waar je na 3 kwartier weer buiten kan staan en voor weinig geld toch tevreden kan zijn. Bou had een Tuna Steak en ik had shrimps and chips. Voor $ 30,00 waren wij klaar.

Hotel: Holiday Inn Bangor

08-06-2011 Bangor, ME ⇉ Riverside Albert, NB

Florentine Manor Heritage InnHeerrlijk geslapen in die ruime kings. Dit was een gewone Holliday Inn en geen geen Express, dus geen complemetary breakfast. Tim Hortons zit hier pal naast dus daar maar naar toe. Dit is daar inderdaad waar voor je geld. Voor $ 8,00 waren wij klaar en klaar voor de tocht naar Canada.
Onderweg komen wij geloof ik alle heiligen die zijn uitgevonden tegen, St. Stephens, St. John, St. Bou en St. Andrew. In St. Andrew wonnen wij alle benodigde informatie in bij het information centre en hadden wij na een korte loop langs de bay onze lunch op een terras op de bay. Was een leuke plek alleen de bediening was traaaaaaag en traaaager en ik vond het eten ook zeeeeeer matig.
Toen naar St. john om een simcard te bemachtigen voor de iPad, maar dat geeft toch de nodige problemen. Na wat omzwervingen uiteindelijk een Rogers card te pakken gekregen. Nu nog activeren, moeten wij zelf via internet regelen. Mij benieuwen zonder canadese creditcard.
Onze volgende halte ligt in Riverside Albert, zo gekozen dat wij door Fundi National Parc komen. Mooi, maar doorheen rijden is voor ons mooi genoeg. Onderweg komen wij ook nog door Alma met de Alma Lobster Shop. Nou, daar willen wij wel even stoppen. Zo gezegd zo gedaan. Wel waren we even vergeten dat wij weer tijdzone waren gepasserd. Het is nu Atlantic tijd, dus een uur later. De Alma Lobster Shop was eigenlijk al gesloten, maar gelukkig was de uitbater nog bezig en liet hij ons toe. Wij zochten een prachtig exemplaar uit en waren voor $ 13,75 eigenaar van een prachtig rood monster.
De Florintine Manor is nog 20 minuten verder en daar werden wij verwelkomt door Mary, een parmantige oude dame die in haar eentje de B&B bestierde. Alles kraakt er maar het was schoon en leuk. Even overlegt en binnen de kortste keren had ze een tafeltje voor ons gedekt, met een paar sneetjes brood, kreeft schortjes, kraker en zo'n peuter dingetje. Smullen.
Die sim is inderdaad een drama, dat er voor de reis beluste iPad bezitter nou niets komt wat eenvoudig te doen is. Nu heet het wel prepaid, maar je moet wel met creditcard betalen en als je niet opzegt zit je er toch aan vast en bovendien kan je niet met een buitenlandse cc betalen.

Hotel: Florentine Manor Heritage Inn

09-06-2011 Riverside Albert, NB ⇉ Stellarton, NS

Hopewell RocksGoede nachtrust gehad, zelfs een beetje verslapen. Was al half acht. Mary heeft gisteravond onze ontbijtbestelling opgenomen en ze wilde ook graag weten hoe laat wij daarvan gebruik wensten te maken. Alles werd keurig genoteerd in een grote klapper want ze kon het niet meer zo goed onthouden. Er was namelijk nog een stel in de B&B, voor 4 personen onthouden dat was teveel voor Mary geworden. Acht uur hadden wij gezegd, dus dat was even aanpoten.
Sap, vers fruit ,een muffin, toast, scrambled eggs en uiteraard koffie en marmalade stond al klaar. Even later schoof ook het andere stel aan. Een stelletje soortgenoten, oude van dagen uit San Francisco. Wij probeerden wat te socializen, maar dat ging maar moeizaam. Hij was namelijk nogal overtuigd van zijn eigen belevenissen en daar was geen speld tussen te krijgen.
Op naar Hopewell Rocks een must see volgens de boeken. OK. Op dit gedeelte van de aardbol is het grootste getijde verschil waar te nemen, maar ja tussen hoog en laag tij zit 6 uur, en daar hebben wij geen zin in om op te wachten. Maar het was toch wel interessant. Aan het groen van algen en wier op de rotsen was duidelijk het hoogte verschil waar te nemen. Helaas ben ik de cijfertjes die een plaatselijke ranger mij voorschotelde alweer vergeten, dus kan ik nu niet meer reproduceren wat het verschil in hoogte is. Zoek het nog wel eens uit.
Volgende halte was Moncton, maar blasé als wij zijn, niets aan. Wel was de plaatselijke attractie Magnetic Hill, en dat mag je natuurlijk niet overslaan. Gehoorzaam als wij zijn daar naar toe. Na het betalen van 5 dollar rijdt je met de auto zo'n 50 meter naar beneden. Beneden aangekomen zet je de auto in neutraal en laat de rem los. Zonder gas te geven gaat de wagen vanzelf weer naar boven. Echte magic. Aangezien het er rustig was hebben wij het nog een paar keer gedaan en Bou is zelfs te voet heen en weer gelopen. Er was niet achter te komen wat er nu aan de hand was. In Stellerton aangekomen eerst ingecheckt en toen op zoek naar food. Het is een gat van jewelste dus dat wordt niet eenvoudig. Uiteindelijk belanden wij in Ming's Place, de plaatselijke chinees met alleen maar blank personeel, dat belooft veel goeds. Uiteraard had de buffet formule hier ook toegeslagen, maar na een rondje daarom heen besloten wij toch maar a la carte te gaan. Tafou, lemon chicken en beef with spring onions werd onze keuze. En het moet gezegd het viel alleszins mee.
Terug gekomen in ons hotel bleek dat er een feestje plaats vond, er werd een of ander congres gehouden en er werd voor de deelnemers iets was georganiseerd. In ieder geval een pokke herrie. Geklaagd bij de frontdesk en die heeft getracht ze iets minder lawaai te laten maken, maar dat hielp geen zier. Het zou tot een uur duren en daarna komen ze nog naar hun kamers. Tot drie uur bleef het onrustig. Heb nog een paar maal geklaagd en kreeg de belofte dat de rekening zou worden verlaagd, maar dan kennen ze me nog niet, daar wordt geen genoegen mee genomen. Morgen verder.

Hotel: Holiday Inn Express Stellarton/New Glasgow(Pictou)

10-06-2011 Stellarton, NS ⇉ Cape North, NS

Angieë placeZoals gememoreerd, slecht geslapen. Eerst maar eens een manager opzoeken om ons beklag te doen. Maar die had de bui al aan voelen komen en was wijselijk op bed blijven liggen, frontdesk medewerkster Lin nam de honneurs waar en deed dat met verve. Ze knikte als een zakmes en wist niet hoe zij zich moest verontschuldigen, en dat deed ze niet één keer, ze bleef aan de gang. Uiteindelijk hadden wij 15% korting op onze rekening, een waardebon van $10,- en 15.000 priority punten, ruim genoeg voor een gratis nacht elders.
Nog even langs de supermarkt om wat noodrantsoen in te slaan (instant mie), je weet maar nooit waar dat nog goed voor is. Wij gaan nu tenslotte de bush in, Cape Breton wordt nu verkend. We volgen de Cabot Trail, en eindigen vanavond in Cape North, dat is halverwege.
Helaas moet de lange broek aan vandaag. Tot op heden hebben wij ontzettend geboft, maar vandaag is het grauw grijs en druilerig. Ook de scenic views zijn helaas verscholen in de mist, het blijft weliswaar mooi om te zien, maar voor fotos en film is de mist te dicht.
Te wijten aan de mist komen wij al tegen drie uur aan bij de Oakwood Manor een B&B in de middle of nowhere. Een statig oud huis met aanpalende schuren, een gigantisch landgoed, wederom een aan alle kanten krakend geheel, maar wel heel leuk. We waren best moe, ook al door de festiviteiten van anderen de afgelopen nacht, dus eigenlijk kwam het best goed uit deze vroege aankomst. Een paar uurtjes relaxen was best aangenaam. Tegen beter weten in nog even gevraagd naar de plaatselijke eetgelegenheden; dat bleken er twee te zijn , Angie's en een pub waar eten wordt geserveerd.
Na het hele dorp te hebben verkend bestaande uit zeven huisjes, twee kerken en een supermarkt kozen wij voor Angie's en kwamen wij in de verbouwde woonkamer van Angie te zitten. 4 tafeltjes waren keurig gedekt en over het stijf gesteven tafelkleed lag nog een dikke laag doorzichtig plastic, want je weet maar nooit, die toeristen kunnen knoeien en dan moet het tafellaken gewassen en gesteven worden. De kaart werd gebracht en er was een ruime keuze. Wel werd al gauw duidelijk dat je hier maar het beste voor eenvoudige zaken moet kiezen. Uiteindelijk koos Bou voor een Fish showder en ik voor de onvermijdelijke fish and chips, Daar moet je echt moeite voor doen om dat te verstieren. Tegen een uur of zeven waren wij klaar om te gaan slapen. Uiteindelijk werd het half tien na het nodige geteut, administratie en internet gedoe.

Hotel: Oakwood Manor, cape north

11-06-2011 Cape North, NS ⇉ St. Peters, NS

Vroeg naar bed betekent meestal ook dat je vroeg weer wakker bent. Ontbijten kan je hier vanaf half acht, dus daar maakten wij gebruik van. Keurig verzorgd alleen niet zo uitgebreid als bij Mary van de Florentine Manor, maar ja, die was dan ook $ 70,00 duurder. Gelukkig waren wij zo vroeg dat de andere gasten nog niet uit de veren waren. Scheelt toch weer de nodige blahblah.
Het was nog wat bewolkt maar het blauw werd steeds meer en de temperatuur steeg. Rijden maar, het vervolg van de Cabot Trail wachtte, de mist was opgetrokken en het zonnetje scheen op onze bolletjes want de sunroof ging open. Het was een prachtige route, maar na Maine en the Costal route in California ?????
Wij vervolgden onze route via Sydney naar Louisburg. Eigenlijk zochten wij naar een stalletje langs de weg waar wij een lobster voor de lunch konden scoren, maar helaas. Dan maar wat gesoigneerder, het werd the Lobster Kettle, een leuk tentje aan de bay. Dagspecialiteit was Lobstersandwich met showder, nou dat lusten wij wel. En het bleek nog lekker ook.
In Louisburg staat het grootste fort van Noord Amerika en daar wordt nog steeds de traditie in ere gehouden, klederdracht, dorpsomroepers etc, etc. Dat hebben wij maar aan ons voorbij laten gaan. Voor het stuk tussen Cape North en St. Peter's , onze bestemming voor vanavond, hadden wij een hele dag gereserveerd, maar dat blijkt achteraf toch teveel. Wij hadden qua tijd makkelijk nog een paar honderd kilometer verder kunnen eindigen. Tegen drie uur stonden wij op de stoep bij de MacDonalds Country Inn. Qua ligging zeker niet de beste keuze, en bovendien waren ze nog druk aan het renoveren en was het bij de receptie nog een grote puinhoop. De suite die wij hadden geboekt was overigens wel tiptop, eigen keukentje met alles erop en eraan, koelkast magnetron oventje toaster en weet ik veel nog meer, alles splinternieuw. Gelukkig maar want de plaatselijke etablisimenten zagen er nou niet zo uitnodigend uit en Tim Hortons aan de overkant van de straat bewaren wij maar voor het ontbijt morgenochtend. De plaatselijke supermarkt was van een behoorlijke kwaliteit, dus daar werd het diner aangeschaft. Wederom lagen wij er bijtijds in.

Hotel: MacDonald country inn

12-06-2011 St. Peters, NS ⇉ Halifax, NS

Om zes uur, jazeker jullie lezen het goed, stond ik al bij Tim om het ontbijt te halen. Bou een toasted multigrain bagel met creamcheese en een breakfast sandwich voor mij. Om acht uur werd de MacDonalds Country Inn gedag gezegd, op naar Lunenburg een plek met de status werelderfgoed. Een hoop Volendam gehalte, maar toch wel een must see. Het Fisheries Museum of the Atlantic was jarig en hield een open dag. Feest met taart, gratis toegang en andere festiviteiten. Boffen wij even, de taart sloegen wij over maar wel werd een klein rondje gemaakt. Omdat het gratis was, het was het nog aardig ook om even rond te kijken. Onderweg zijn wij trouwens ook nog langs Mahone Bay gekomen, volgens de guides een zeer fotogeniek plaatsje.
Vuurtoren Bou wilde daarna ook nog even langs Peggy's Cove om de meest gefotografeerde vuurtoren van Canada te vereeuwigen. Het was inmiddels half zeven geworden toen wij in ons hotel aankwamen. Snel nog even de laatste spannende rondjes van de GP van Montreal op de tv meegenomen en toen naar Salty's restaurant, op het internet door Bou gespot. Salty's bestaat uit twee delen, boven en onder. Volgens de website ben je wat under dressed als je met polo en spijkerbroek boven wil eten, dus die keuze werd voor ons gemaakt. Beneden, was nog goedkoper ook. Heerlijk gegeten, een aanrader. Bou crabcakes en ik de maritime seafood casserole. Echt voortreffelijk en dat voor $ 50,--

Hotel: HI Express Dartmouth

13-06-2011 Halifax, NS ⇉ Miramichi , NB

Wij hadden gisteren al besloten ons verblijf in Halifax met een halve dat in te korten en hebben de HI in Moncton gereserveerd voor vanavond. Wij willen de citadel en de farmermarket hier nog zien. Maar het regent pijpenstelen en volgend de Weather Pro is het hier momenteel maar drie graden. Gelukkig dat wij allerlei warms bij ons hebben. Op naar de overdekte farmersmarket. Het was daar maar een uitgestorven zootje, dus waren wij er zo uitgekeken. De Citadel is een buitengebeuren en dat trok ook niet zo. Dan toch maar van de nood een deugd maken en proberen wij onze volgende stops een dag te vervroegen. Gelukkig ging dat allemaal en rijden wij nu naar Miramichi NB, een tussenstop naar Gaspe. Naarmate we vorderden knapte het weer iets op en daarmede ook het humeur. We zijn tegen 5 in de Regent Street B&B gerund door Joanne, van oorsprong Nederlandse uit Amsterdam. Hebben haar nog niet goed gesproken, dat komt nog wel.

Hotel: Regent street B&B

14-06-2011 Miramichi , NB ⇉ New Richmond, QC

Bij het uitgebreide ontbijt nog even met Joanne en haar man gesproken. Ze is in de oorlog in Amsterdam geboren en na de oorlog naar Brabant verhuist. Op 14 jarige leeftijd naar Canada vertrokken en is heel veel over Nederland vergeten. Hij komt uit Engeland. Aardig stel.
Voor de curiositeit hebben wij gisteren trouwens bij MacDonalds een MacLobster gedeeld, een zacht broodje vol met stukken lobster. Smaakte best alleen had ze er een beetje veel bleekselderie bij gedaan en dat overheerste een beetje.
De route leidt ons vandaag naar New Richmond QB op het Gaspé schiereiland. Tot nu to treffen wij een mooi landschap, maar om nu te zeggen dat je mond open blijft staan..Eigenlijk zijn wij teveel verwend, met al dat moois wat wij al hebben mogen bezoeken.
De gok om het verblijf te Halifax met een dag te bekorten is goed uitgepakt. Vandaag is het zonnig en droog en de korte broek kan weer aan. Wij gaan weer terug in de tijd en winnen een uur. Zodoende waren wij al om half vier in Hotel Francis een aardig hotelletje in New Richmond. Wij hebben zelfs een balkonnetje aan de naastgelegen rivier.
Nog even de omgeving verkend welke een leuke curiositeit opleverde. Een kerk in de vorm van een wigwam met een beeld van een biddende squaw als maria, een echte rariteit.
Tripadvisor leidde ons naar het naastgelegen restaurant, en dat was om het netjes te zeggen geen succes. BAhhhhhh. Nou ja, je kan niet altijd geluk hebben.

Hotel: hotel le francis

15-06-2011 New Richmond, QC ⇉ Gaspe, QC

PoutineWe beginnen er aan te wennen, wederom waren wij bijtijds weg. Om 9:00 vertrokken wij richting Gaspé, Onderweg hielden wij halt in Percé waar de boot tour vertrok om het Isle Bonaventure en Roche Percé te verkennen. De Roche is naar men zegt de meest gefotografeerde rots van Canada, vanaf een afstand lijkt het net op een paard die half in het water staat en water drinkt, best een komisch gezicht. De gids zij op een gegeven moment dat hij een paar walvissen had gespot, en warempel na wat getuur zagen wij ze ook, en nog vrij dichtbij ook. Als je eenmaal weet waar je op moet letten zijn ze goed waar te nemen, alleen gebeurt het zo plotseling dat het niet gelukt is om ze vast te leggen.
Op Isle Bonaventure huist een gigantische kolonie Jan van Genten ,of moet je jannen van Gent zeggen ???, naar zeggen zitten er wel een stuk of 400.000 hoewel wikipedia het over 120.000 heeft, de waarheid laten wij maar in het midden. In ieder geval is het te horen en te ruiken dat het er heel veel zijn.. Verder zit er ook nog een gigantische kolonie puffins, de pinguin van het noordelijke halfrond, en zwemmen de robben er ook lustig op los of liggen te zonnebaden op de rotsen. Gelukkig was he een hele kalme zee zodat ik ook de moed op kon brengen aan boord te stappen. Was een hele belevenis.
Eenmaal weer aan wal moest en zouden wij de plaatselijke snack proeven, poutine, patat drijvend in de jus met kaas daaroverheen. Klinkt verschrikkelijk maar het viel eigenlijk best mee. Zelfs Bou deed zich er te goed aan. Wel hadden wij samen een portie to share en dat was ruim voldoende.
Met volle buik op naar Parc Forillon, helemaal op de noord oost punt van Gaspé. Het is daar heel mooi en waar je dan op hoopt overkwam ons. Een moeder zwarte beer met haar jong graasden op nog geen 10 meter vanaf ons onverstoorbaar voor alles. Wij hebben ze zeer uitgebreid op video en foto kunnen vast leggen. Wij hadden al eerder beren gezien maar deze twee waren wel heel goed te zien.
Onze B&B voor vanavond ligt zoals belooft vlakbij de ingang van het park, en is van alle gemakken voorzien. We hebben zelfs onze vuile kleren kunnen wassen en drogen. Op advies van Gisele, de uitbaatster, aten wij bij het enige restaurant in de nabije omgeving, Bou had een stuk zalm et moi een lobster. Na die ervaring van gisteren was dit een godenmaal.
Het schema is inmiddels al een paar keer aangepast, morgen vertrekken wij naar Rimouski, onderweg wordt nog het resterende deel van Gaspe verkent.

Hotel: gites aux portes du parc

16-06-2011 Gaspe, Quebec ⇉ Rimouski, Quebec

Bij het ontwaken kwamen de etensgeuren ons al tegemoet in de positieve zin des woords, een lekkere geur wel te verstaan. Gisele was al om half zeven begonnen om voor ons en de 2 andere gasten een ontbijt te bereiden. Dadel noten brood, een soort , zij noemde het mini pizza maar het had meer weg van eggs benedict, maar dan zonder ham en hollandaise, erg lekker. Toast en diverse soorten eigen gemaakte jam en toe nog een soort broodpudding met vers fruit. Zo lekker dat Bou haar het recept ontfutseld heeft.
En toen terug naar de kust. Het was nog 280 km naar Rimouski en al gauw bleek dat deze dag een verspilde zou worden. Eigenlijk was het ontzettend saai, zelfs de vogels leken het hier saai te vinden, ze waren in geen velden of wegen te bekennen. Ook bleek het nog een doorgaande route te zijn en er was best nog wel wat vrachtverkeer op de bergachtige wegen. Je kent dat wel, als je naar beneden gaat zitten ze je op te drukken en als je naar boven gaat komen ze niet boven de 20 kilometer per uur. Bovendien waren er hele grote stukken waar niet ingehaald mocht worden. Vervelend, tegen lunchtijd komen wij eindelijk weer in de bewoonde wereld en Tim Hortons duikt weer op, die hadden wij al een paar dagen niet meer gezien.
Onderweg stoppen wij nog in Matane, daar hebben ze een zg. zalm observatorium ingericht. Tegen betaling van $ 3,00 p.p. mag je kijken hoe zalm zich tegen de stroom in beweegt. Was best interessant en ze deden erg hun best, zowel de gids als de zalmen.
Vlak bij Rimouski ontdekken wij Captain Lobsters Poissoniere, daar moest even halt worden gehouden. Voor $ 25,00 dollar werd een rode rakker gekocht, die voor het diner van vanavond moest dienen. Bij de supermarkt nog een stokbrood en wat tomaatjes gehaald en dat wordt smullen.
Ook werd nog de shop der shoppen ontdekt. Volgens Bou moet Lindy zich hier ook thuis voelen. Dollarama, een winkel waarin alles voor een dollar te koop is. Dit type winkel kom je in de US ook veel tegen, maar hier is veel overzichtelijker en wordt er veel minder rotzooi (dat hopen wij tenminste) aangeboden. $ 40,00 dollar armer stonden wij even later weer buiten. Helaas verkopen ze geen koffers voor een dollar.

Hotel: rimouski Govenor

17-06-2011 Rimpuski, QC ⇉ Quebec, QC

Ordnung muss seinNa het uitgebreide ontbijt toch nog even naar de Dollarama, had gisteren een oprolbaar usb->ipod kabeltje voor $ 2,00 gekocht en en na proberen bleek deze nog te werken ook, dus moesten daar nog een paar extra van komen. Helaas was het weer grauw en druilerig, maar volgens de Weather Pro is het straks in Quebec beter.
Een uurtje of drie later parkeerden wij ergens in het centrum van Quebec onze Impala. Bleek een uitstekende plek te zijn. Naast het Information Center en alle bezienswaardigheden op loop afstand.
Het was er erg druk, want er blijkt een of ander wielerfestijn plaats te vinden, ze waren met dranghekken bezig en er werd een soundcheck gehouden door een of andere plaatselijke band. Klonk niet al te best, dus zijn wij maar gauw verder gegaan, richting oud Quebec, naar men zegt een prettig buurtje. De stad is verdeeld in wijken met een groot hoogteverschil onderling, en wij moesten een meter of honderd(of zou het slechts vijftig zijn) naar beneden. Dat kon via trappen en ook met de funiculaire, een soort lift tegen de berghelling. Nou, dan maar de hoogtevrees overwinnen en tegen betaling van $ 2,00 pp daalden wij de diepte in, stel je voor dat het via de trap moest.
Een paar gezellig drukke straatjes, met de nodige restaurantjes, souvenirshops en leuke winkeltjes troffen wij aan. In de eerste de beste winkel waar Bou naar binnen dook, werd al een setje keramische messen in de opruiming aangeschaft. Zowel in de Capitol en Lannoo werd er een restaurantje genoemd , de Cochon Dingue, en bij toeval liepen wij daar recht tegen aan. Was pas een uur of vier, maar de lunch was er bij in geschoten en hadden wij best trek. Bou nam een vis-lobster potje en ik een lobster roll met shoestring fries. Heel lekker, maar Salty's Hallifax gaat nog steeds aan de leiding. Best logisch om vis te bestellen in een restaurant welke naar een varken is vernoemd. Nog verdere sightseeing te voet gedaan en dat was Quebec.
Moe maar voldaan, we hadden tenslotte gegeten, de dingen gezien die de gidsen voorschrijven, wat wil een mens nog meer, kwamen wij terug bij de auto. Het bleek een drukte van jewelste, helikopters cirkelden over ons heen, overal motoragenten met loeiende sirenes en zwaailichten en bovenal overal motorhomes met zich verzorgende wielrenners, stretchen, pasta eten, scheren, fiets poetsen en weet ik veel nog meer. Er was geen doorkomen aan. Wat het nu precies was ben ik niet achter gekomen. De lokale krant en ook internet repten er niet over. Het waren in ieder geval niet de bekende professionals, want als rechtgeaarde passieve sportliefhebber had ik die vast wel herkend. Het was er in ieder geval retedruk .
Uiteindelijk wisten wij ons eigen mobile home te bereiken, niet nadat er nog een bezoek aan de plaatselijke te vies voor woorden dixie was bezocht, want de roep van moeder natuur kon niet worden genegeerd.
Op een paar dingetjes na hebben wij het wel gezien hier in Quebec, dus kunnen wij straks in het hotel de komende hotelreserveringen gaan wijzigen. Morgenochtend bezoeken wij nog een paar dingen hier en vertrekken wij daarna richting Montreal.

Hotel: HI Quebec (Sainte Foy)

18-06-2011 Quebec, QC ⇉ Montreal, ON

Gisterenavond hebben wij toch nog even getwijfeld wat nu verder te doen. Een flink stuk uit de route liggen nog een aantal plekken waar walvissen en witte dolfijnen kunnen worden gespot. Het is een omweg van ca 1.000 kilometer, op zich te doen want wij hebben inmiddels wat extra ruimte in dagen gekregen. Helaas zijn de hotels schaars in het gebied zodat het toch een moeizame onderneming zou worden, dus daar hebben wij helaas maar van afgezien.
Dan maar richting de waterval van Quebec, er wordt gezegd dat deze hoger is dan die van Niagara. We shall see, het is maar een kwartiertje vanaf ons hotel. Tenminste onder normale omstandigheden, wij hadden de pech dat er wegwerkzaamheden plaatsvonden, het kostte ons een uur om het op zich best indrukwekkende geheel te mogen aanschouwen. Alleen als je Niagara gezien hebt betreft het hier eigenlijk maar een oude mannen straaltje vocht.
Vervolgens nog naar de farmers market in de oude haven. Een klein overdekt geheel, heel gezellig en compact met een leuke variatie in aanbod. Veel bloemen en planten en gelukkig voor de inwendige mens een ruime sortering van lekkere dingen. Wij kochten een stokbrood, een paar zaken voor het ontbijt morgenochtend, wat schimmelkaas(le babou) die rook naar minstens drie maanden intensief gedragen sokken, fantastisch gerookte zalm, aardbeien en een pot peren gember jam voor thuis. Een heerlijke lunch.
Op naar Montreal, en eigenlijk merkten wij voor het eerst dat onze tomtom op leeftijd begint te raken, ik bedoel daarmee dat onze kaarten verouderd beginnen te raken. De afslag van de snelweg naar ons hotel bleek niet meer te bestaan en aangezien wij in de buurt van de luchthaven zaten in een Park Inn, en ons op een spaghetti van snelwegen bevonden, was het een zeer moeizame onderneming om bij het hotel te geraken. Op een zeker moment zagen wij onze bestemming, maar om er te komen was nog even wat anders. Door een mirakel was deze morgen opeens de rogers sim gaan werken dus hadden wij 3G internet tot onze beschikken en kon Google Maps uitkomst brengen.
Het gekozen hotel was geen gelukkige, de gewonnen punten van Intel had ons tot deze keuze gebracht, maar helaas zijn wij toch inmiddels wat meer luxe gewend. De kamer op zich ging nog wel, maar in de badkamer kon je je kont niet keren. Wij zouden er 2 nachten blijven, maar voor morgen wijken wij toch maar uit naar de Holiday Inn Downtown.

Hotel: Park inn Montreal

19-06-2011 Montreal, ON

Zo gezegd zo gedaan, wij verkassen naar de HI. Eerst nog even voor ontbijt die lekkere pastries van de farmersmarket soldaat gemaakt en toen Montreal verkennen. Eerst maar de dingen die wij per auto moesten doen zoals een typische Montreal style wijk vol met studenten, yuppen etc. Het zijn relatief kleine woningen en hebben een groot balkon. De trappen zijn in tegenstelling wat wij gewend zijn niet inpandig maar verbinden de straat met de balkons. Vreemd maar op zich waarschijnlijk best praktisch.
Daarna richting oud Montreal waar ons hotel zich bevindt. Het is de Holiday Inn Select en bevindt zich op naast de toegangsport naar Chinatown en de architect heeft ook zijn best gedaan om het een oosterse uitstraling te geven. De daken zijn in de form van pagodes en bij het Chinese restaurant zijn de tafels rondom een gigantische inpandige vijver gerealiseerd. Ook de hotel boetieks zijn van Chinese origine, een acupunctuurkliniek, een Chinese apotheek, etc. De auto aldaar stallen en dan per voet de rest verkennen. We hebben nu wel een perfecte keuze gedaan. Op loopafstand, zelfs voor mij, van de oude stad, en de oude haven, en laten nu net die dingen zich daar bevinden die wij willen zien. Ook het weer werkte mee, zelf te warm om in de zon te lopen. Weet niet of het komt doordat het een zondag is of dat het hier altijd zo is, maar het is een drukte van belang. Overal terrasjes en restaurantjes, zelfs is er podium waar het metropole orkest een recital geeft.
Wij worden door een binnenprater ergens naar binnengelokt voor een zg. table d'hote (touristenmenu dus, voor hoofd en na) voor $ 19,--. Maar ja wij lusten wel wat en de voetjes hadden wat rust nodig zodat wij een gewillig slachtoffer waren. Vooraf was de keuze tussen een soepje gemaakt van alle restanten van de vorige dag of een gardensalad, uiteraard werd het de salad. Als hoofd kozen wij voor de zalm en tong. Wonder boven wonder was het een voortreffelijke maaltijd voor deze prijs, want wij zijn natuurlijk niet helemaal gek, we hadden wel op de inrichting en uitstraling gelet. Onze keuze zag er netjes en verzorgd uit met ijverige en keurige bediening. Het dessert hadden ze wel achterwege kunnen laten, fruitsalad uit blik of profitoroles, zo rijp voor het ronde archief. maar ja iets moet toch de prijs rechtvaardigen en dan kan je maar beter het dessert achterwege laten en een behoorlijk hoofdgerecht serveren. Koffie toe was ook nog inclusief en ook die was te drinken.
Nog wat rondgelopen en de bezienswaardigheden bezocht en even naar het hotel om een kleine pauze in te lassen. De voeten geweekt in de riante badkamer en op stap naar de oude haven.
Ook daar was er behoorlijk wat leven. Overal stonden tentjes met daarin allerlei dingen die met energie en techniek te maken hadden, Er was een soort evenement om kinderen meer over energie, natuur en techniek op een speelse manier te laten beleven. Er stonden robots, ze konden vliegtuigjes bouwen en al dat soort zaken. Ook ik vond het leuk. Bou minder, maar ja je kan niet iedereen tevreden stellen.
Deze vakantie nog geen een keer pizza, hamburger of vlees gegeten, de lobster, garnalen en vis hebben steeds gewonnen. Vandaag maar eens een filet mignon met .friet. We kozen een leuk terras uit en bestelden een filet fort wo. Bleek een soort L'Entrecote te zijn, salade vooraf en daarna je vlees met friet zoveel als je maar wilt. Alleen de mosterdsaus ontbreekt, daarvoor in de plaats een drietal andere vage sausjes. Was een uitstekende maaltijd.

Hotel: HI Select Montreal

20-06-2011 Montreal, ON ⇉ Gananoque , ON

Timmie verzorgde ons ontbijt, alleen de roomservice kan helaas niet plaatsvinden. Gelukkig zitten ze aan de overkant. Wij willen als het even mee zit met de boot van één uur in Gananoque de 1000 Isle bezichtigen, en het is best nog een stukje rijden, dus vertrekken wij bijtijds.
Wat wij al gemerkt hadden was dat Canada één grote plek voor wegwerkzaamheden is. Er is nog geen dag voorbij gegaan of zonder wegomleidingen, verkeersbelemmeringen en al dat soort ongemakken. Toen wij nog in de bush rondreden, viel het allemaal wel mee, maar nu bij de grote steden is het best vervelend en houdt het wel degelijk op. Eigenlijk hadden wij ruim de tijd om naar Gananoque te rijden, maar nu reden wij uiteindelijk om 3 voor één de parkeerplaats van de rederij op. Tijdens het rijden hadden wij al het één en ander bijeen gegrist wat wij op de boot nodig dachten te hebben, wat snacks en drinken en een hoodie en Bou op een holletje naar de kassa. Gelukkig konden wij nog mee, want anders hadden wij drie uur moeten wachten. Ideaal eigenlijk, we konden zo mee en hoefden helemaal niet te wachten, ze hadden op ons gewacht en op het moment dat wij aan boord waren vertrokken wij. Het was prachtig weer en een leuke tocht. Wat wil je nog meer. Wij vinden zelfs nog plek op het bovendek, te midden van een groep Engelsen, die zo uit een engelse tv-serie gestapt konden zijn, zeer vermakelijk om die te observeren. Bou is nu net zo rood als de roodste lobster van Capitain Homard, ze kan zo op het ijs de vitrine in.
Gananoque is een gat van jewelste en onze Holiday Inn bevond zich slechts op een paar minuten vanaf de aanlegplaats .Na de trip even inchecken, opfrissen en bijkomen en toen op zoek naar het diner. Tripadvisor had het over the Old English Pub, dus die maar gevolgd. Wij bestelden Salad and Shrimps voor mij en Shrimps and Fries voor Bou, of was het nu andersom ??? Een half uur later hadden wij nog niets , dus de bediening werd even aangesproken. Toen ik vroeg of hij ons vergeten was antwoordde hij met een big smile 'Off course not' en verdween naar de keuken. Normaal is dit het moment dat wij onze biezen pakken en het voor gezien houden, maar wij hadden honger en de alternatieven lagen in dit gat niet voor het oprapen, dus nog maar even doorbijten. Uiteindelijk nog een kwartier later kwam de triomfantelijke kelner terug met onze maaltijden. Zonder iets wat op een verontschuldiging leek werd het geserveerd. Overigens was het inderdaad een goed te pruimen maaltijd.
Inmiddels was de plaatselijke jeugd ook in de pub aangekomen en dat waren allemaal vrienden of inteelt familie van onze ober. Hij hing de lolbroek uit en alvorens ze van water te voorzien nam hij een paar grote slokken water uit de karaf, spuwde een paar ijsklontjes terug in de karaf en onder luid lachen schonk hij de glazen vol. Wij hebben $ 0,03 fooi gegeven, dan weet hij in ieder geval dat wij wel degelijk op de hoogte zijn dat een tip gebruikelijk is.
Zowat aanpalend aan het hotel is er een casino, dus daar moest maar even een bezoek worden gebracht en al gauw had Bou haar favoriete 0,01 cent slotmachine gevonden. Even later waren wij $ 60,00 lichter. Het ging niet zo voorspoedig. Dan maar vroeg naar bed.

Hotel: HI Ganoque

21-06-2011 Gananoque , Ontario ⇉ Niagara, Ontario | Niagara Falls

Op naar Niagara, hier plassen de jonge heren, in tegenstelling tot de watervallen van Quebec komt hier wel een krachtige stroom water naar beneden. Eerst langs Toronto, maar dat viel niet mee. Groot Toronto omvat een groot gebied, op een gegeven moment zagen wij afstandsborden met nog 57 km downtown Toronto en wij reden al door een voorstad. De snelweg was opgesplitst in 5 baans Express en 5 baans Collector, het was dinsdagmorgen tegen een uur of elf, spits was al lang voorbij en nog leek het op de Periferique van Parijs vrijdagmiddag tegen half vijf in de middag en bovendien rijden die Canadezen als Fransen en dan ook nog eens hadden ze hun Peugeotje 207 ingeruild voor zo'n Chevy Ramvan. Uiteindelijk hebben wij ons er door heen gewurmd en reden Niagara binnen. Wij waren hier 10 jaar geleden tijdens onze eerste USA trip, dus het was jubileum en het cirkeltje was rond. Toen was het december en zodoende hartstikke koud, amper toeristen en bovendien was het 3 maanden na 9/11, wij hadden de Falls voor ons alleen. Nu was het half juni , nog voorseizoen en prachtig weer. Voor ons gevoel was al heel druk, maar volgens de kaartverkoper bij Journey behind the Falls, was het een rustige dag. Leuk om hier weer eens terug te zijn.
Wederom was het hotel goed gekozen. Op loopafstand van the watervallen en aan de overkant een casino. Aangezien er toch geen behoorlijk restaurant te vinden was besloten wij om toch maar weer in zo'n casino buffet te trappen, nou ja, de honger is gestild.
De $0,01 slots trokken als een magneet aan Bou, en met een startkapitaal van $ 5,00 (meer kreeg ze niet) werd de pech van gisteren verdreven. Op een gegeven moment stonden wij zelfs op +50,-- en dan zat die 60,-- al weer terug in de knip. Uiteindelijk zijn wij slechts een tientje armer geraakt voor 2 avonden plezier.

Hotel: HI Niagara Falls

22-06-2011 Niagara, ON ⇉ Birch Run, Michigan

Vandaag verlaten wij Canada dus moesten de laatste dollars opgemaakt worden. Deze werden geïnvesteerd in icewine, nu zijn wij klaar voor de USA. Ondanks de voorspellingen bleef het met uitzondering van het eerste stukje droog en verscheen de zon zelfs af en toe. Tegen half drie reden wij Birch Run, Michigan binnen. Inchecken opfrissen en op naar de Premium Outlet, Bou stond al te trappelen.
De eerste de beste shop was de Guess Outlet, daar werd al een uur besteed. Een tas en een truitje was de oogst. Ondertussen was het noodweer begonnen, storm en zware regen, bahh. Eddie Bauer is de buurman en ik kon nog wel wat T-shirts gebruiken. Helaas hadden ze er maar één. Toen was Coach aan de beurt. Het gaat hier economisch niet goed dus het is profiteren, bij de deur werd al gezegd dat er 30% werd gegeven over de laagste prijs. De buit was een tas. Ondertussen had ik op de iPad ontdekt dat je kon inschrijven voor de VIP Club, ik had alle tijd dus heb ik dat maar gedaan. Na inschrijven en inloggen bleek dat er allerlei coupons verkrijgbaar waren die interessante voordelen boden. Zo ook een van Guess. Even teruglopen naar Guess leverde $ 30,00 op, weer een plus voor de AT&T sim, Bose volgde en toen was ik aan de beurt. Een headset met iPad control en een setje music monitoren was mijn buit.
Honger werd gestild bij 'eens maar nooit meer' Bob Evans, mijn eerste hamburger deze vakantie. En toen naar Samsonite, tenslotte moeten al die nieuwe aankopen mee naar huis. Uiteraard was de keuze weer zo uitgebreid dat er niet te kiezen is. Dat hebben wij dan nog maar niet gedaan, wij zien later wel.
Bij Levi's nog een paar jeans gekocht, en nog even naar Tommy Hilfiger, maar eigenlijk was het al sluitingstijd, dat komt morgen nog wel. Het is toch te slecht weer om onze verdere plannen te vervolgen. Onze auto leek wel op die van ons thuis op de zaterdag voor kerst als wij van Sligro, Hanos en Makro terugkomen, die extra koffer is vermoedelijk wel noodzaak.

Hotel: HI Birch Run

23-06-2011 Birch Run, Michigan ⇉ Michican City, Indiana

Na een goede nachtrust nog eens nagedacht over 'eens maar nooit meer' Bob Evans en moet eerlijk zijn en daarom de boel een beetje bijstellen. Het eten was waar voor zijn geld en niets mis mee. Alleen de entourage was teveel family style, maar in vergelijk tot Denny's toch een stapje beter.
Ondertussen kon ik het pas aangeschafte kabeltje voor de headset niet terug vinden, zodoende toch nog maar even terug naar Bose om een nieuwe aan te schaffen. Bou was nog niet uitgekeken en wilde nog even naar Tommy H, GAP en Banana R. Bij GAP een paar tanktops, bij Tommy niets en bij Banana een blouse, truitje, sjaal en een truitje voor mij. Gisteren had ze trouwens ook nog tussen neus en lippen door een paar schoenen bij Nine West aangeschaft.
Het bleef maar grijs, grauw, nat en benauwd zodat onze volgende stop, gepland om het natuurschoon aldaar te bewonderen en waar verder niets te beleven is opeens niet meer aantrok. Om nu in de stromende regens sand dunes te bewonderen in geen aantrekkelijke gedachte, daarom nu maar besloten om richting Chicago te gaan en vanuit daar nog een paar dagtripjes te maken. Als tussenstop slapen wij vanavond in Michigan City, daar is trouwens ook nog een Premium Outlet. Puur toeval dat Bou met Michigan City aankomt... Onderweg komen wij nog door Holland, Zeeland en bezoeken wij de Dutch Farmersmarket, met speculaas, stroopwafels, drop en Bolletje beschuit, weird.
Saugautuck werd ook nog even aangedaan. Een plaatsje aan Lake Michigan met een hoog Zandvoort gehalte, souvenir shops, "art"gallery's, eettentjes en vage kledingshops, trouwens wel leuk om even doorheen te lopen. Saugatuck, is waarschijnlijk een verbastering van Singapore, eens was het de bedoeling om hier een welvarende havenstad te vestigen met de naam Singapore, helaas werd Chicago de winnaar en veranderde Singapore in een ghost town.
Aangekomen in Michigan City hadden wij eigenlijk geen zin meer om ergens wat te gaan eten, dus werd de plaatselijke Barney's (supermarket) bezocht. Bou had de moed zich aan Macaroni and Cheese te wagen en voor mij was de conservatieve keuze rijst met Orange Chicken. Ze had haar bordje bijna leeg, maar of ze nu vrolijk keek zullen wij maar in het midden laten.
Bij gebrek aan beter moesten wij het hier wel met Barney's doen, want er is geen Meijers. Gisteren bezochten wij Meijers, een plek waar je al je aankopen kan doen is de slogan. Ooit begonnen door een Nederlandse immigrant en nu uitgebouwd tot een winkelketen met prachtige vestigingen en naar het schijnt nog steeds een familiebedrijf.

Hotel: Holiday Inn Express

24-06-2011 Michican City, Indiana ⇉ Schaumburg, Illinois

Tja, we zijn niet voor niets naar Michigan City gegaan, dus op naar de Outlet Mall, Deze is wat overzichtelijker en compacter als die in Birch Run. Bij Harry & David wat van die lekkere Chocolat Covered Fruit, Bing Cherries , gehaald, Bou een paar flipflops bij DKNY, de vriedschap met Eddie Bauer wat aangehaald en een shirtje bij Hollister een ring en sjaal bij Aldo voor Bou en een paar schoenen voor mij. Onze lunch namen wij bij The South Bend Cafe, gerund door een stelletje oude taarten. Gelukkig was het brood niet belegen, en was best lekker.
Op naar Schaumburg waar we de laatste dagen in de Raddison zullen verblijven. Gratis nog steeds van de Intel punten. Met dit verblijf mee is staan wij al op 8 nachten en er is nog ruim een derde over. Wij zijn weer in de bewoonde wereld, dus file en niet zo'n kleintje ook. Met wat oponthoud bereiken wij ons hotel, inchecken, opfrissen en de volgende Mall wacht .Wij zijn gewend om aan de Macy's kant te parkeren, dat is makkelijk voor de oriëntatie om de auto weer terug te vinden, dat doen wij nu ook weer. Toevallig komen wij langs de koffer afdeling . Ons oog valt al gauw op een Samsonite lichtgewicht, helaas is het een tweewieler en we willen eigenlijk een stroller, wij houden deze in ieder geval in gedachte. Bij Ghost Armor mijn iPad2 laten inpakken met beschermingsfolie, dat duurde even dus Bou profiteerde van het oponthoud en verdween richting Black&White, een vestje was de buit. Ondertussen was van de zojuist aangeschafte ring alweer een siersteentje weg, en dat bleef haar bezig houden. Gelukkig zijn wij in USA dus ruilen of teruggeven is geen probleem. Ze heeft nu weer een nieuwe met steentjes. Todai, ons favoriete Japanese buffet verzorgde het diner. Lekker een flinke stapel snowcrab legs, een bord vol sushi ,tempura van garnalenen een paar soorten gebak als toetje.

Hotel: Radisson Schaumburg

25-06-2011 Schaumburg, Illinois

Deze dag is voor Chicago gereserveerd. In eerste instantie hebben wij het idee om met de metro naar downtown Chicago te gaan, alleen het is zaterdag en de volgende vertrekt pas weer over een drie kwartier. Dan toch maar tegen beter weten in de auto gepakt. Eerst ging het zeer voorspoedig, maar over de laatste 5 mijl deden wij wel een half uur. Uiteindelijk bereikten wij de Magnificent Mile en parkeerden in dezelfde garage waar wij drie jaar geleden ook stonden, die van het Museum of Contemporary Art. Eerst maar de Watertower Mall in, schoenen voor bou bij Akira was de schrale buit. Bij Wow Bao een six pack baopao'tjes en een homemade ginger ale voor de lunch gehaald en toen de straat op. Crate & Barrel bleek sales te hebben en aangezien wij toch plenty of room hebben in onze koffers vond Bou nog een paar leuke schaaltjes. Niemann Marcus in en daar vonden wij wat Tumi koffers in de uitverkoop. Wel mooi, maar Bou heeft toch liever zachte koffers en deze waren hard. De verkoopster, heeft ze nog wel apart gezet voor ons, je weet maar nooit zei ze.
Daarna terug naar Schaumburg en hadden nog net de tijd om onze voeten en handen te laten verzorgen. Ook de snor van Bou is weer getrimd, dus nu zijn wij beiden weer het heertje. Met de korting bon van Lindy & Erik naar California Kitchen Pizza, er zat 20% op, mooi meegenomen.

Hotel: Radisson Schaumburg

26-06-2011 Schaumburg, Illinois

Ontbeten bij onze volgende favoriet, the Corner Bakery en toen naar Macy's om de koffer te kopen. Op naar de volgende Mall, nu die van Aurora, zo'n 20 mijl verderop. Eerst bij Seven For All Mankind vond ik twee overhemden en een riem en Bou heeft geen schoenen meer dus werd het 4e paar aangeschaft. Bij Samsonite zagen wij wel een 4 wieler lichtgewicht staan. Was wel $ 70,00 duurder, maar ja we willen toch wel die 4 wielen hebben. Straks maar die andere terugbrengen naar Macey's. Nog een grotere vriend geworden van Eddie Bauer en verderop nog wat luchtverfrisser van Estee Lauder en camouflage materiaal voor Bou en andere snuisterijen.
De koffer naar Macy's terug gebracht, er was weer wat financiële ruimte dus in de sales werden nog een paar zaken gevonden, onder andere het 5e paar schoenen. Bij Gilly Hicks, the Cheeky Cousin of Abercrombie & Fitch, vond Bou een stel BH's. Gilly Hicks is een recent concept geheel gericht op meisjes ondermode. Zoals het A&F betaamt een doolhof, pikdonker, snoeiharde muziek en riante fauteuils voor de wachters.
Lekker gegeten bij de Cheesecake Factory met een flinke punt to go voor Bou. Daarna nog ontbijt voor de volgende morgen gehaald bij de Whole Foods Market.

Hotel: radisson

27-06-2011 Schaumburg, Illinois

Koffers provisorisch ingedeeld om te kijken of er nog wat in kan, je weet maar nooit en is er nog een gaatje voor een paar schoenen., en daarna naar TJ Maxx, Homegoods en om mij ook nog blij te maken voor het eerst naar Fry's op advies van Erik. Viel toch behoorlijk tegen, een plaatselijk pijpenlaatje met een mager assortiment.. maar niet heus, wat een sortering.
Voor de lunch naar The Corner Bakery en daarna nog even naar The Whole Foods Market voor het ontbijt. Hadden nog niet genoeg geshopt, dus nog maar even terug naar de Mall. Eerst naar A&F voor een polo en daar kregen wij een voucher voor Gilly Hicks en die kan je niet zomaar laten liggen. Daar nog 3 BH's aangeschaft en de verkoopster zat zo te modderen dat ze pardoes een totaal verkeerd bedrag aansloeg. Uiteraard in ons voordeel dus dat laten wij maar zo. Eten bij Todai om het af te leren.

Hotel: radisson

28-06-2011 Schaumburg, Illinois ⇉ Almere | het zit er weer op

Al weer vroeg op, koffie gemaakt en ontbeten met een stuk pumpkin cake voor Bou en voor Ron een Danish van de Whole Foods. Daarna de koffers een beetje heringedeeld en toch maar besloten om een een extra tas in te checken, want de koffers raakten wel erg vol.
Om tien uur waren wel zo'n beetje klaar dus om de tijd te doden maar weer naar de Woodfield Mall gegaan, door die extra tas was er tenslotte weer lucht voor wat extra's. Bou heeft daar bij Aerie nog 5 slips gekocht en bij Gap twee hemdjes, allemaal behoorlijk afgeprijsd. Ron heeft bij Apple nog een Apple TV gekocht en daarna nog even een vroege lunch bij Corner Bakery, een grilled chicken pomodori sandwich to share, ruim genoeg voor ons twee. Koffie en jus erbij en daarna gaan tanken(benzine). Het is maar goed dat wij nu onze Amerikaanse creditkaart hebben want voor het eerst deze vakantie begint dit tankstation te zeuren over een US zipcode.
Rond twaalf uur weer in het hotel waar Ron nog heeft gebeld met Club Carlson voor punten die ten onrechte waren afgeschreven, 60.000 stuks om precies te zijn. Daar kunnen we weer heel wat gratis nachten voor pitten. Om éé uur richting vliegveld, waar we om half twee aankwamen. Ingecheckt en nu zitten we in de business lounge wat te eten en te drinken. Om 16:20 vliegen we.

Hotel: thuis