USA vacations | Charleston 2019

29-09-2019 Almere

Troosteloos weer vandaag, Om de boel wat op te vrolijken hebben we toch maar besloten om nog een reisje te maken. Wij hebben voor 28 oktober een vlucht geboekt via Atlanta naar Charleston SC. Daar is het plan om via Charlotte, Nashville, Atlanta een rondje te maken. De retourvlucht is geboekt voor 20 november.

17-10-2019 Almere

De routeHet begint op te schieten de datum van vertrek nadert. Wij hebben de route uitgestippeld en krijgen er zin in.
Onze vlucht gaat via Atlanta naar Charleston. Plan was om naar Atlanta te vliegen en daar ons rondje te beginnen. De vlucht via Atlanta naar Charleston was aanmerkelijk goedkoper, als wij in Atlanta zouden uitstappen moesten wij ca 500,- euro meer betalen. Aangezien ons rondje toch langs Charleston zou gaan was de keuze makkelijk gemaakt.

• Charleston(SC)
• B - Charlotte(NC)
• C - Ashville(NC)
• E - Kimball(TN)
• F - Nashville(TN)
• G - Memphis(TN)
• H - Birmingham(AL)
• I - Atlanta(GA)
• J - Macon(GA)
• K - Waycross(GA)
• L - Jacsonville(FL)
• M - Hilton Head(SC)
• Charleston(SC)

28-10-2019 Almere ⇉ Charleston, South Carolina

Hyundai Santa FeSupershuttle had Dennis gestuurd, hij stond al om half zeven voor de deur en was behoorlijk wakker. Hij kletste onze oren van de kop, dus wakker werden wij wel. Jandino was zijn grote favoriet, dus hebben wij het verhaal over FC Kip uitgebreid te horen gekregen en dan ook nog met een passend accent, Dennis was tenslotte van Surinaamse afkomst. Ondanks het geklets ging de rit voorspoedig en stonden wij al even na 7 uur in de vertrekhal. Onze vlucht had gate D57 toebedeeld gekregen, dus verder kon haast niet. Wij hadden tijd zat, dus dat was geen probleem. Waar wij voortaan wel rekening moeten houden is dat oplaadbare batterijen niet meer in de handbagage mogen zitten, wij moesten ter plekke nog wat herschikken. Vertrekken deden wij mooi op tijd en toen begon de lange zit naar Atlanta. Een mooie documentaire over een gitaar bouwer uit New York met muziek van The Sadies en een leuke film Yesterday bracht voor een deel wat afleiding.
Tegen een uur of drie plaatselijke tijd stonden wij bij Customs in Atlanta, waar het vrij gesmeerd ging met een vrij kleine wachtrij en een vriendelijke ambtenaar. Zo snel ging het dat wij zelfs bij de band nog moesten wachten op onze koffers. Koffers opnieuw afgegeven voor het lokale vervolg naar Charleston en weer door de security, dat ging daar duidelijk minder gesmeerd. Het was daar nog riem af, schoenen uit zakken leeg, op mijn vraag of ik mijn broek soms ook nog moest laten zakken kon er nog een lach van af. Dat zakken gebeurde toch wel, want ik heb mijn riem hard nodig om de boel op te houden.
Hertz in Charleston is maar een kleine vestiging, De laatste tijd zijn wij gewend dat wij gewoon een auto mogen kiezen die in een speciaal vak klaar staan, hier niets van dat al, wij moesten gewoon langs de balie. Een stuurse medewerker gaf mij de sleutels en toen ik vroeg wat voor auto wij hadden antwoordde hij dat het een Jetta was geworden. Toen ik om iets groters vroeg was dat volgens hem wel mogelijk maar wel tegen bijbetaling van $ 18,00 per dag. Toen ik hem zei dat mijn level van lidmaatschap recht gaf op een upgrade, verschoot hij wat en kwam hij uiteindelijk met een opmerking dat ik slechts recht had op een upgrade als die beschikbaar was. Daarop pareerde ik dat die beschikbaarheid zojuist door hem was aangetoond door mij een upgrade tegen bijbetaling aan te bieden. Daar had hij niet van terug, maar ik moest eerst even terug naar Bou, die bij de band op de koffers stond te wachten, met hem zou ik he wat later nog wel uitvechten. Toen wij met de koffers bij Hertz terug kwamen, werd ik door een vriendelijke dame verder geholpen en even later reden wij in een grote Hyundai Santa Fe zonder bijbetaling naar ons eerste hotel. Even in checken en snel nog even langs de Whole Foods, die 5 minuten vanaf ons hotel was gelegen om wat fruit te halen. Daar nog even wat van gegeten en toen was het op. Om 10 uur lagen wij in het mandje.

Hotel: Hampton Inn Mount Pleasant

29-10-2019 Charleston, South Carolina ⇉ Charlotte, North Carolina | Congaree National Park Boardwalk

Bou had een wat onrustige nachtrust, dus was ze nog niet op haar best. Haar haar zat trouwens wel best. Tegen een uur of half zes stond ze al wat te rommelen. Ik hield daarna nog een uurtje vol. Even wat ontbijten en daarna naar de Publix om de lunch te scoren, everything bagels en pepperjack. Fruit hadden wij nog van gisteren.
Wij vervolgden onze weg richting Charlotte NC maar hadden gepland om eerst nog bij het Congaree National Park de boardwalk te nemen. Daarvoor moesten wij naar Harry Hampton Visitor Center, daar hebben ze de boardwalk aangelegd, een rondje van een twee tot drie miles, zal ongeveer anderhalf tot twee uur duren. Het was niet koud maar helaas wel af en toe een paar druppeltjes regen. Wij reden dwars door de katoenvelden, die hadden wij nog nooit gezien, de katoen was zover om geplukt (zeg je dat zo?) te worden, grote delen waren trouwens al klaar en daar lag de katoen in grote balen klaar om opgehaald te worden.
Congaree is een moeras gebied met wel drie meter hoogteverschil in waterstand tussen de drogere en natte perioden. In de natte periode is de boardwalk geheel overstroomd maar nu liepen wij een metertje boven de mud. Het was een heel leuke wandeling, wij hebben er van genoten en weten nu inmiddels dat een Tupelo een boomsoort is. Voor ons was het tot nu toe een plaatsje waar Elvis was geboren en de band Uncle Tupelo waar Wilco, Son Volt en the Bottle Rockets uit zijn ontstaan.
Columbia was de volgende plek op de route, maar wij waren best nog moe van de reis en bovendien werd het steeds natter, dus reden wij slechts even door de stad en reden door naar Charlotte. Tegen half vijf checkten wij moe in. Zelfs Bou was te moe om het nog op te brengen om richting Nordstrom Rack te vertrekken. Nog snel wat eten halen bij de Panda E en toen in de relax stand.

Hotel: Crown Plaza Executive Park

30-10-2019 Charlotte, North Carolina | Bechter Museum

De vriend van BouGoede nachtrust gehad, wij worden weer wat fitter. Ontbijt viel vies tegen, weliswaar kregen wij hier de koffie uit een echt kopje en werd de jus aan tafel ingeschonken in een echt glas en was er ruime keuze uit vers fruit, zoals aardbeien, bramen en frambozen, de rest was eigenlijk een beetje ondermaats, maar goed wij konden genoeg brandstof vinden om de dag weer door te komen. Wij gaan eerst naar het Bechter Art Museum. Er was een expositie van kleden/tapijten met voorstellingen van bekende artiesten. Het was er ontzettend rustig en bij binnenkomst van de expositie werden wij hartelijk welkom geheten door Claude die ons direct het een en ander begon uit teleggen wat wij te zien kregen. Het ging om kunstenaars zoals Picasso, Miro, Chagal en Liechtenstein die samen met tapijtwevers een tapijt met een voorstelling van hun te maken, dus het gaat hier wel om originele unieke exemplaren. Claude was zeer onderhoudend en op een gegeven moment ging het over Dinky Toys, Donald Ducks en allerlei andere zaken. Al met al was het leuk en interessant, zeer zeker door onderhoudende Claude.
Ondertussen was het flink gaan regenen, dus was het niet zo aantrekkelijk om wat rond te gaan lopen. Daarom niet getreurd want er was een Nordstrom Rack in de buurt. Een schrale oogst aldaar, slecht een overjas voor Bou. Op naar de mall van Kenny en the Chef, de Southpark Mall. Daar hebben wij de verdere dag doorgebracht. Direct al bij Macys een hutkoffer van Estee vol met schilders benodigdheden aangeschaft , naar zeggen ter waarde van $450,00. Die kon je verkrijgen voor het luttele bedrag van $ 70,00 als je een ander product ter waarde van minimaal $ 45,00 afnam. Dat was spek voor het bekkie van Bou, er moest toch al wat restauratie plaats vinden. De lunch was er bij ingeschoten dus besloten wij voor een verlate lunch annex vervroegd diner bij de aanpalende Cheesecake Factory.
Victoria Secrets, Abercrombie, Mac en op het laatst de vermoeide voetjes in de Spa bij Avalon Nails. Het was al na acht uur toen wij in de stromende regen het hotel bereikten.

Hotel: Crown Plaza Executive Park

31-10-2019 Charlotte, North Carolina ⇉ Hendersonville, North Carolina | Ashville

Onbijt was iets verbeterd, er was weer brood, de waiter was iets aardiger, dus het kon er mee door. De buikjes zaten vol dus konden wij vol goede moed richting Hendersonville. Wij kozen voor de kleinere binnenwegen welke ons langs Lake Lure en Chimney Rock zou leiden. Het was nog steeds grijs en zwaar bewolkt, maar de vele regen van gisteren bleef ons nog even bespaard. Heel af en toe bereikte ons zelfs een waterig zonnetje. Het is een prachtige weg, en vermoedelijk in dit jaargetijde het mooist met al die herfstkleuren. Eigenlijk was een stralende dag het enige wat ontbrak. Even bij het hotel inchecken en toen naar Ashville, daar gaan wij naar de Grove Arcade, een mooi gebouw met leuke winkeltjes volgens de diverse guides. Inmiddels was het weer behoorlijk gaan plenzen en was de temperatuur behoorlijk gezakt zodat de lange broek van stal gehaald moest worden. Ashville is op zich een hele leuke plek , je kan merken dat er een universiteit is, het stikt er van de alternatieve jongeren, wij hebben eigenlijk amper een keten zaak gezien, geloof dat Urban Outfitters de enige was, dat zegt wat over het publiek hier.
Dat late lunchen cq vroege dineren was ons gisteren best goed bevallen, en bovendien staat dat rijden in het donker en zeker met regen ons steeds meer tegen, ons hotel is zeker nog een kwartiertje rijden. Daarom weer een lunchdiner genomen, Carmel valt de eer te beurt , een crabcake en iets met groene tomaten en friet van zoete aardappel werd de keuze. Het is vandaag Halloween en dat is te merken ook. Heel veel zijn verkleed en geschminkt om ons maar zo veel mogelijk schrik aan te jagen. Nou daar slagen zij volledig in, wij schrikken ons steeds een hoedje.
Vlak voor het vallen van de duisternis waren wij weer bij ons hotel. Vlakbij was nog een TJ Max en die kon natuurlijk niet links blijven liggen. De buit was 0,0.

Hotel: Hampton Inn Hendersonville

01-11-2019 Hendersonville, North Carolina ⇉ Kimball, Tennessee | Nantahala National Forest

Uiteraard eerst even naar de Publix voor de noodzakelijke proviand, deze was supergroot en ontzettend netjes, en dat wil wat zeggen, want groot en netjes zijn eigenlijk alle Publix shops in zoverre wij ze hebben gezien.
Vandaag rijden wij dwars door Nantahala National Forest richting Kimball, daar zal niets te beleven zijn, maar het is halverwege Nashville waar wij naar toe willen en dat is te ver voor een dag. De route is prachtig al hoewel wij voor het eerste stuk toch nog verkeerd kozen, het was de Blue Mountain Expressway en die was behoorlijk druk met veel vrachtverkeer. Later hebben wij dat wel gecorrigeerd en konden wij rustig van het schoons genieten. Helaas kreeg ik last van mijn maag en dat vergalde enigszins het plezier. Ondanks dat was het toch een mooie rit.
In Kimball aangekomen bleek ons vermoeden te kloppen, er was niet veel. Bij onze voormalige favoriet Cracker Barrel was het nog steeds een drukte van belang en was het winkeltje nog voller met de bekende prullaria waar tussen Bou zelfs niets leuk meer wist te vinden. Aan het eten wilden wij ons ook niet meer wagen, dis werd de Walmart bezocht. Niet een Publix of Safeway, maar beter was niet voorhanden. Ook het geboden assortiment sprak ons eigenlijk niet zo aan, wel wat instant noodles voor als wij het echt niet meer kunnen vinden als noodrantsoen.
Bou had bij de Publix nog een cup soep uit de koeling meegenomen en daar zou zij wel naast het fruit en yoghurt genoeg aan hebben, en voor het eerst in vele jaren waagde ik mij maar weer eens aan de big M.

Hotel: Holiday Inn Express Kimball

02-11-2019 Kimball, Tennesse ⇉ Nashville, Tennessee | Johnny Cash Museum

Rockbottom BreweryNashville is aan de beurt. Het is circa 2 uurtjes rijden dus dat valt wel mee. Aangezien er alleen een Walmart hier is en het assortiment ons helemaal niet bevalt rijden wij direct naar Het Johnny Cash Museum in Nashville. Wij reden de aanpalende parkeerplaats op en wilden betalen tot wij bemerkten dat wij daar 27 usd moesten betalen voor 2 uurtje, dat was ons een beetje te gortig. Ik had ondertussen een app gevonden maar kon die helaas niet downloaden, daar heb je een amerikaans account voor nodig. Die heb ik wel, maar dan moest alles omgezet worden en dat kost wat tijd, wel kon ik op de website ander parkeergelegenheden zien met tarieven. Wij vonden een paar honderd meter verderop een plek en daar kon je voor 9 usd 4 uren parkeren, dat scheelt weer. Het Johnny Cash museum is klein, maar wel leuk. Probleem echter is dat ze veel te veel mensen naar binnenlaten, het was daar afgeladen.
De maagjes begonnen te knorren dus zochten wij een nering naar onze zin. Op Broadway zitten ze deur aan deur en vrijwel allemaal met live muziek, veel heel vals en niet te pruimen, maar er zaten ook leuke bandjes bij. Bij een gingen wij naar binnen en de band speelde snoeihard best leuke muziek. Helaas was de kaart duidelijk minder, dus stonden wij gauw weer buiten. Even verderop kwamen wij langs de Rockbottom Brewery, volgens mij waren wij daar 13 jaar geleden ook geweest. Althans de plek, de Brewery zag er nu anders uit. Toen was het ons bevallen dus wagen wij ons deze keer ook weer aan de Brewery. Bou had een soepje en een taco salad met pulled chicken en ik had chicken and waffles, dat wilde ik al een tijd proberen maar dat was er tot nu nog niet van gekomen om die idiote combinatie te proberen. Het was best lekker en ik zou het zo nog eens bestellen.
Wij liepen nog wat rond over Broadway en 2nd Avenue om de sfeer te proeven. Het was overal stervens druk, maar wel gezellig en leuk overal hoorde je songs van Johnny Cash, Walk the Line, Ring on Fire en Folsom Prison Blues waren duidelijk favoriet. De 4 uur parkeren waren bijna voorbij en bovendien hadden wij er wel genoeg van, zodat verlengen van de parkeertijd niet nodig was.
The Opry Mills was de volgende bestemming, daar wilde Bou wel even kijken en er zat bovendien een vestiging van Bose. Daar wil ik proberen mijn versleten headset in te ruilen. Dat lukte en nu ben ik de trotse bezitter van een nieuwe QC35 II. Bou vond een paar laarzen bij Aldo en vroeg aan de verkoopster wat de prijs nu was. Op het kaartje stond 180 usd maar ze waren in de uitverkoop. De verkoopster zocht het na en mompelde iets van nine ninety eight, Bou verstond het niet goed en vroeg het nog eens. Nine ninety eight was het antwoord. Ninety nine eight ?, no nine ninety eight, so ten usd? Yes. Aldo geeft geen zakje voor eenmalig gebruik meer mee dus moest zij nog wel voor USD 2 een tasje bijkopen, shit.
Tegen een uur of zeven kwamen wij in ons hotel aan, en werden de instant noodles soldaat gemaakt.

Hotel: Hampton Inn & Suites Nashville/Goodlettsville

03-11-2019 Nashville, Tennesse | Tennessee State Museum

Tennessee State MuseumHet is zondag en wij merken dat ook hier het leven op deze dag pas traag op gang komt. Wij ontdekten dat er hier een jaartje geleden het Tennessee State Museum is geopend, dat leek ons wel wat. Bij de bekendere sites zoals tripadvisor e.d. stond deze er (nog) niet bij. Zij zouden vanaf 12:00 open zijn, dus hadden wij nog tijd over. Verder op het programma stond vandaag een bezoekje aan East Nashville, een verpauperde wijk in opkomst volgens de guides, een hippe wijk met heel veel eettentjes en dergelijke werd geschreven, maar dat leek ons meer voor de late namiddag, als iedereen uit de kerk is. Gelukkig was er een farmersmarket naast het museum, dus die bezochten wij eerst. Het was er erg rustig en in vergelijking tot diverse andere markten die wij mochten bezoeken was het aanbod maar karig hier. Wij namen er een cortado en een zak met verse mini donuts.
Tussen de markt en het museum was er een groenzone waar de geschiedenis van Tennessee was uitgebeeld. Er waren zuilen waar jaartallen opstonden en een lange muur waar verhalen stonden die te maken hadden met de geschiedenis, erg leuk gedaan.
Toegang tot het museum is gratis, dat viel weer mee, die laarzen van Bou hadden een behoorlijk gat in het budget geslagen. Er was een rondleiding die langs highlights zou gaan van een drie kwartier en die volgden wij dan maar. Wij merkten al gauw dat het voor ons, die eigenlijk niet bekend zijn met de lokale geschiedenis, moeilijk te volgen was, het ging vaak over lokale personen, gebeurtenissen en plekken, die ons niets zegden. Ondanks dat was het leuk om er eens iets over te horen. De recente historie zij ons iets meer en ging meer over de muzikale aspecten van Nashville en Memphis, daar wisten wij natuurlijk behoorlijk wat vanaf.
Eigenlijk het leukste was een tijdelijke tentoonstelling The Music State. Daar werd aandacht besteed aan onder ander The Grand Old Opry , Booker T. uiteraard Johnny Cash, Sun Records en ga zo maar door, zelfs Jason & the Scorchers was hier aanwezig. In het gastenboek schreven wij er voor te pleiten om deze tentoonstelling permanent te maken.
Wij vervolgden onze weg naar Nashville East om al dat hips mee te gaan maken. Niets van dat al, het was er nog steeds een troosteloze omgeving ons inziens, of we moeten het niet gevonden hebben. Dan maar richting de Publix om wat eten te scoren, wij hadden geen zin de drukte in te gaan van Broadway/2nd Ave en bij het hotel zaten eigenlijk alleen wat fastfood ketens.
Het kwam eigenlijk best goed uit, dan kon ik Max nog derde zien worden.

Hotel: Hampton Inn & Suites Nashville/Goodlettsville

04-11-2019 Nashville, Tennesse ⇉ Memphis, Tennessee | Hatchie Wildlife Reserve

The BeautyshopOnderweg naar Memphis komen wij langs Hatchie Wildlife NP, daar gaan wij langs. Toen wij bij het visitors center aankwamen cwas het gesloten, er hing een bordje dat de Ranger even op inspectie was, dan maar op eigen intuitie verder. Er was een grindweg langs het meer dus dat zal het wel zijn. In het meer zagen wij heel grote verdorde bladeren , dat bleken American Lotus planten te zijn. En verder dreven er stukken boomstam met hele grillige vormen dachten wij. Toen wij de verrekijker pakten zagen dat het er stikte van de schildpadden. Wij vervolgden het rondje maar naast die schildpadden zagen wij nog maar een paar zwemvogels, wat weten wij niet ze doken steeds te snel onder, en wat aalscholvers. In de bomen namen wij nog wat kleine vogeltjes waar. Bij terugkomst bij het visitors center zat het bordje nog steeds op de deur maar ver was wel een auto op de parkeerplaats bijgekomen. Toen ik bij de deur ging kijken kwam de ranger toch tevoorschijn. Hij vertelde dat er normaal een dame zat om de gasten te ontvangen, maar die was vorige week met pensioen gegaan, hij stond er even alleen voor. Bou stond op knappen, dus kwam het goed uit dat hij er was, de enige toilet hier was in het center. Hij vertelde nog iets over de trekvogels die er nog niet waren en dat er veel plekken in het reservaat overstroomd dus onbegaanbaar waren, helaas voor ons.
Wij vervolgden naar Memphis en parkeerden dicht in de buurt van Bealestreet. Wat een deprimerend zooitje, uitgestorven op een paar verdwaalde toeristen na, er speelden wel een paar jongens een lekker klinkende blues bij het terras van een barretje, waar vrijwel niemand zat.Iets verderop zat een volgend groepje muzikanten hun best te doen, maar daar slaagden zij niet in, deze jongens mochten zich geen muzikant noemen, het was niet om aan te horen. Wat een verschil met Nashville, daar was volop leven, drukte en gezelligheid. Het is vandaag natuurlijk maandag en in Nashville liepen wij op zaterdag, maar als je naar de winkeltjes, restaurantjes en barretjes kijkt, weet je het eigenlijk wel. Zou het dat toch iets met ras te maken hebben? Memphis afro american en Nashville blank? Als ik zelf moest kiezen tussen blues en country , gaat mijn voorkeur toch uit naar de blues.
Aangezien wij de interessante zaken al bij een voorgaand bezoek aan Memphis hadden bezocht zoals Graceland, de Sun Studios, de Gibson fabriek en andere attracties besluiten wij onze tweede nacht hier te annuleren, en willen in de omgeving van Muscle Shoals een kamer te boeken. Dat wilden wij eerst onderweg doen, maar nu kunnen wij het op ons gemak doen.
Wij aten bij de Beautyshop, erg leuk en lekker. Bou zat onder een droogkap te smikkelen. Vooral de tuna en de corn fritters waren zo lekker dat wij daar een tweede portie van bestelden.

Hotel: Hampton Inn Marion

05-11-2019 Memphis, Tennesse ⇉ Florence, Alabama | Muscle Shoals Sound Studio

Heilige grondOnderweg naar Sherffield Alabama komen wij eerst langs Germantown en daar zit de Saddle Creek Mall en laat daar nu net een Applestore zitten met voorraad iPhone 11, aangezien ik al een 11 pro heb kan Bou eigenlijk niet achterblijven, dus nu is ze de trotse bezitter van een zwarte 11. Even nog langs de Whole Foods waar wij een lekker sourdough broodje kopen met tuna cranberry salad en wij konden onze weg vervolgen. Het was ondertussen best mooi weer geworden en de korte broek kon weer aan.
Wat wij helemaal vergeten waren, was het feit dat wij vandaag weer een tijdsgrens zouden passeren, wij hadden vandaag een uur korter. Maar goed dat wij besloten hadden een dag eerder te vertrekken uit Memphis. Nu hebben wij alle tijd en kunnen alles op ons gemak doen.
Tegen 2 uur bereiken wij de heilige grond, 3614 Jackson Highway Sheffield Alabama, een klein gebouwtje in de middle of nowhere, the Muscle Shoals Sound Studio, de plek waar zo ontzettend veel hits zijn opgenomen door de sterren zoals Otis die dood is, Aretha Franklin, Wilson Pickett, the Stones, Bob Dylan,Linda Rondstad, Cher, Traffic en uiteraard de Allman Brothers Band, allen al dan niet met begeleiding van The Swampers, de fameuze groep studiomuzikanten, die anoniem op heel veel hits zijn te horen.
Het voelt een beetje vreemd om op de plek rond te lopen waar eens ook Eddie Hinton zijn songs opnam, Duane Allman zijn laatste licks speelde en waar Eddie Shaver zij eerste gitaar kreeg van Dickie Betts. Wij werden rondgeleid door Terrill (of heette hij Daryll, dat verstonden wij niet goed), een leeftijdsgenoot die in vroegere jaren de sterren rondreed en andere klusjes opknapte. Wat een leuke middag hadden wij hier, vooral ook dat ik in Terrill een gelijkgestemde had gevonden, ook hij had een grote bewondering voor Eddie Hinton, ik had op hem voor dat ik de documentaire over Eddie had gezien, dat blijkt vrij uniek te zijn, de maker had besloten uit respect voor de moeder van Eddie deze documentaire niet openbaar te maken. Mede daarom zal ik ook niet zeggen waar en hoe ik die video heb gezien, maar voor degenen die onze verslagen volgen, moet het makkelijk te acherhalen zijn, het was alweer 10 jaar geleden.
Bij het hotel in de buurt zit een Texas Roadhouse, wij hadden best trek in een lekkere sirloin steak, wij bestelden en benadrukte bij de vriendelijke waitress alles zonder zout te laten klaarmaken. In tegenstelling tot onze eerdere bezoeken was het hier niet afgeladen en kregen wij de indruk dat om die reden er iets minder personeel rond liep, deze keer geen line dance. Het duurde een tijdje toen onze zoute hap werd geserveerd, Sorry, sorry ik laat een andere voor jullie maken. Tien minuten later werd er twee nieuwe gebracht, ook die waren gezouten en bovendien waren de steaks duidelijk van een veel mindere kwaliteit, dun, pezig en met vetranden, terwijl de eerste twee lekkere malse dikke steaks waren. Dus werden ze wederom teruggestuurd, de manager werd er inmiddels bijgehaald. Eind van het liedje was dat wij eindelijk hetgeen kregen wat wij hadden besteld en bovendien werd als compensatie voor het ongemak de rekening verscheurd. Wel gaven wij het lieve meisje die ons bediend had een dikke fooi.

Hotel: Hampton Inn Florence-midtown

06-11-2019 Florence, Alabama ⇉ Birmingham, Alabama | Botanical Gardens

uitzicht over BirminghamDoor die move om een dag korter in Memphis te blijven kunnen wij net als gisteren ons gemak ervan nemen, Wilden wij in vroegere tijden zoveel mogelijk doen , nu is het wel lekker alles op een gezapig tempo passend bij onze leeftijd te beleven. Bovendien hebben wij natuurlijk bijna alle highlights al eens bezocht/gezien, nu is het tijd voor andere zaken. Wij hebben geluk, het is een prachtige dag vandaag, dus kunnen wij ons concentreren op het buiten gebeuren. Voor morgen is regen voorspeld , dan doen wij de dingen die overdekt zijn.
Eerst gaan wij naar Vulcan Park, daar staat een standbeeld van Vulcanus op een gigantische sokkel. Bij het park zit nog een museum welke gewijd is aan de stal industrie historie van de stad. Dat boeit ons eigenlijk niet zo, dus slaan wij over, wel hebben wij hier een fantastisch uitzicht over de stad vooral met die strakke blauwe lucht. Daarna waren de Birmingham Botanical Gardens aan de beurt, een mooie oase van rust, een fijne plek om de benen te strekken, de exercities die wij de afgelopen tijd hadden waren de meters die wij aflegden in shopping malls en musea, nu was het bij een prettige temperatuur in de buitenlucht. Mooi aangelegd en nog gratis ook.
We hadden deze trip bijna nog geen fried green tomatoes gehad, dus zochten wij voor vanavond een plek waar die geserveerd worden. Saws Soul Food kwam er bij Tripadvisor goed uit dus die wordt het. Van enige luxe was daar geen sprake, kartonnen bekers en borden en plastic bestek, een rol papier op tafel in plaats van servetten, de prijzen waren overeenkomstig. Wij hebben daar geen probleem mee, het gaat om het eten. Aagezien het hier om een BBQ ging bestond de kaart uit zaken die voor mij verboden terrein zijn (te veel zout) zoals pulled pork, roasted chicken en ribs ed, dus kozen wij beiden voor een BLT met fried green tomatoes, voor mij zonder bacon met sweet potato fries. Helaas waren het vermoedelijk geen green tomatoes maar onrijpe normale tomaten. De fries waren wel lekker.

Hotel: Hampton Inn & Suites Birmingham East Irondale

07-11-2019 Birmingham, Alabama | 16th street Baptist Church

16th Street Baptist Street ChurchHet is koud en er is veel regen voor vandaag voorspeld, dus is deze dag gereserveerd voor het binnen gebeuren. Eerst rijden wij naar het Birmingham Museum of Art, geheel gratis, maar er staat een apparaatje waarin je jouw creditcard kan schuiven en dan wordt er 5,00 usd afgeschreven als donatie, dat hebben we dan ook maar gedaan. Wij worden ontvangen door vrolijke vriendelijke dames, die ons wat wegwijs maakten. Er was een leuke expositie van een Japanse dame, Kumi Yamashita, die had allerlei zaken zoals vouwblaadjes dusdanig gevormd dat er bij belichting vanuit een bepaalde hoek een schaduw ontstond met de vorm van een vrouwelijk silhouet, erg leuk, verder was er een portretten gallerij, waar er een mix was gemaakt door alle tijden heen, en een Barbie tentoonstelling, stel je voor Bardewien zich opmaken achter de kaptafel van Barbie.
Toen werd het tijd voor meer serieuze zaken, de 16th Street Baptist Street Church, waar op 15 september 1963 4 jonge meisjes om het leven kwamen bij een bomaanslag van de KKK werd het volgende adres. Zeer indrukwekend, eerst een video over de aanslag, toen een film over de geschiedenis van de kerk en er was nog een wand met meer achtergrondverhalen, tot slot gingen wij nog even de kerk in.
Aan de overkant van de straat bevindt zich het Birmingham Institute of Civil Rights, daar wordt je alles uit de doeken gedaan over de rassenscheiding. Zeer interessant, maar wel ontzettend veel overlap, het zou mijn inziens veel meer indruk maken als het wat compacter en minder uitgemolken zou worden, zoals het nu is krijg je teveel informatie in korte tijd. Ik kan mij voorstellen dat je als niet Nederlander zonder de traditie te kennen reageert op zwarte piet, zoals nu wordt bediscussieert, dan komt het inderdaad heel anders over.
De lunch was er in zijn geheel bij ingeschoten, en in de buurt van het Institute zagen wij zo gauw niets en bovendien regende het, wat niet uitnodigde om op zoek te gaan naar een plek om wat te eten. In 2006 hadden wij hier in Birmingham een grote mall bezocht, de Riverchase Galleria, en die was ons toen wel bevallen. Nu viel het behoorlijk tegen, dat zal wel twee oorzaken hebben, wij hebben in de loop der tijd al zo ontzettend veel malls bezocht, de een nog indrukwekker dan de ander en de economische teruggang van een paar jaar geleden heeft zijn werk gedaan. Zelfs wat behoorlijks om te eten konden wij hier niet vinden. De maag begon toch wel wat te knorren en gelukkig vonden wij een CKF een paar miles verderop.

Hotel: Hampton Inn & Suites Birmingham East Irondale

08-11-2019 Birmingham, Alabama ⇉ Atlanta, Georgia | High Museum of Art

AtlantaAtlanta is aan de beurt. Eerst rijden wij naar Moda, museum of Design, tenminste dat was de bedoeling. Bou tikte per ongeluk de verkeerde bestemming aan op de TomTom dus dat ging verkeerd, met een kleine omweg kwamen wij toch op de gewenste bestemming en eigenlijk was er voor ons geen bal aan. Het ging hier om grafisch design, en vooral posters, nou ja, je kan niet altijd krijgen wat je wilt. Gelukkig staan wij in een parkeergarage onder het High Museum of Atlanta dus moesten wij daar maar naar toe. Eerst eten wij wat bij Metro, een modern ding verscholen in een groot kantoren complex, Bou een baked patato soup en ik een chicken cranberry sandwich, beide best lekker. Het museum is best groot en eigenlijk best heel leuk. Ze hebben er van alles wat, een heel brede selectie, de moderne afdeling bevatte vrij veel Nederlandse bijdragen. Wij hebben hier een behoorlijk lange tijd doorgebracht.
Op naar het hotel, het verkeer was een behoorlijke puinhoop, alles stond behoorlijk vast. Uiteindelijk wisten wij toch onze Hampton Inn te bereiken en vroegen de receptionist of het hier altijd zo druk was met het verkeer, hij zei dat het vandaag zeer extreem was, de joker was in town, Trump bezocht Atlanta en daarom waren vele plekken afgesloten etc, hebben wij weer.
Een uurtje later was de rust weer gekeerd en konden wij erop uit om een maaltijd te bemachtigen. Twee miles vanaf het hotel was de Lenox Mall en daar zaten wat eettentjes, CPK, CKF en andere, wij kozen voor Cousins Maine Lobster House, en kozen beiden voor een Lobster tail. Viel wat tegen, maar de kreeft ging. Niet zoals in Maine, dat komt een volgende wel weer.

Hotel: Hampton Inn Atlanta North Druid Hills

09-11-2019 Atlanta, Georgia | ML King Jr

M.L. King JrWij besluiten de auto maar bij het hotel te laten staan en maken gebruik van Lyft, een concurrent van Uber, naar het schijnt wat vriendelijker voor de chauffeurs. Of we nu parkeergeld betalen of de taxi is vrijwel om het even en bovendien hebben wij niet de stress van het drukke verkeer en het zoeken naar een plek om te parkeren. Eerst gaan wij naar CNN waar wij een backstage tour willen nemen.
Vandaag is het Veterans Day en dat impliceert dat er een aantal belangrijke wegen zijn afgesloten, er zijn diverse parades en het verkeer is best een kleine puinhoop merkt ook onze Lyft chauffeur, dus hebben wij een goede beslissing genomen. Hij kon ons zelfs niet voor de deur afzetten, wij moesten nog drie minuten lopen, gelukkig is het mooi weer. Ondanks de waarschuwingen om vooraf de tour te boeken zijn wij er op de bonnefooi heen gegaan, en terecht er was nog geen sprake van een overmatige drukte. Wij kochten kaartjes en konden 10 minuten later mee met de tour, dus zelfs nog tijd voor een sanitaire stop.
Via een gigantische roltrap, volgens zeggen de langste ter wereld, over de 300 ft , werden wij het gebouw ingeleid en konden wij een blik werpen op datgene wat in miljoenen huishoudens op de tv terecht komt. Of het interessant en overweldigend was laat ik maar in het midden, maar het was toch wel aardig om eens gedaan te hebben, omrijden moet je er niet voor doen.
Het CCN gebouw licht bij het Centennial Olympic Park, daar slenteren wij wat rond genietend van het zonnetje, wij komen langs het Coca Cola Museum, daar waren wij 13 jaar geleden geweest, maar wij herkennen er niets meer van, het gaat hier om het nieuwe museum, wij waren nog in het oude. Toch vonden wij het niet aantrekkelijk genoeg om naar binnen te gaan. Wel gaan wij voor het eerst een Waffle House in, wat een zooitje daar, maar ja het was even nodig voor Bou.
Wij bestellen weer een Lyft om ons naar de Auburn Sweet Market te brengen, volgens zeggen de moeite van een bezoek waard, volgens ons niet. Gelukkig is het ML King Jr National Historic Site op loopafstand, daar is ook het graf. Best indrukwekkend en toch wel iets waar je geweest moet zijn.
Met een Lyft terug naar het hotel voor een kleine opfrisbeurt en toen op eigen kracht maar weer naar de Lenox Mall voor het avondeten. Daar besluiten wij toch maar weer eens een poging te wagen bij CPK, de laatste die wij hadden bezocht was een paar jaar geleden in Las Vegas en die had geen beste indruk bij ons achtergelaten. Hier viel het best mee en kregen wij beide de helft van de bestelde pizza op de rest ging in een doggy.

Hotel: Hampton Inn Atlanta North Druid Hills

10-11-2019 Atlanta, Georgia | The Belt Line

Op de stepMet een Lyft naar de Krog tunnel, een onderdeel van de Beltline, van deze tunnel is geen plekje onbesmet gebleven, alles zit onder de graffiti, wij lopen een kilometertje of wat de Beltline over en proberen onderweg nog een e scooter van Lime, helaas had ik nog niet in de gaten hoe je een groupsrent kon starten, dus bleef het maar bij 1 exemplaar. Bou vond het nog eng dus reed ik er een paar minuten op, best grappig, maar ik vond het best prijzig. Bij Lime betaal je 1 dollar om te ontgrendelen en 0,29 per minuut, voor die paar minuten dat ik erop stond was ik al 3,30 kwijt. In Atlanta is de concurentie groot en is er naast Lime nog Bird, Lyft, Jump en nog een paar anderen beschikbaar. Zover ik kon nagaan waren die van Lyft het goedkoopst, 0,14 per minuut, maar wellicht om die reden waren die moeilijk te vinden.
Wij bleken bij de Krog tunnel de verkeerde kant van de Beltline te hebben gekozen want na een kilometertje hield het eigenlijk op, er was verder slechts een grindpad, verder moet het nog aangelegd worden. Toch hadden wij de genomen richting niet willen missen, er waren op dit stuk heel veel leuke muurschilderingen, bovendien was er op de plek waar het ophield een leuk koffietentje, gevestigd in een oud stationnetje, de Beltline is aangelegd over het traject van een oud spoorlijntje. Even een versnapering en een plaspauze en toen weer terug naar de tunnel. Daar vervolgden wij en het begon inmiddels behoorlijk druk te worden, alles door elkaar wandelend, trimmend, de hond uitlaten, fietsers, skateboarders en veel e-scooters. Erg leuk en bovendien hadden wij prachtig weer. Wij hebben al met al een kleine 9 kilometer gelopen. Onderweg aten wij nog wat bij Ponce Market, maar werd het mij teveel, teveel mensen, lawaai en benauwdheid, dus vervolgden wij onze weg richting Piedmont Park en daar staakten de voeten, bovendien was het inmiddels bijna 5 uur. Een Lyft besteld naar het hotel waar wij na een korte rust nog even naar de Publix gingen om nog wat voor het eten te halen. Bou nam een soepje en verder haalden wij nog wat fruit, ik houd het bij de doggy van gisteren.

Hotel: Hampton Inn Atlanta North Druidhills

11-11-2019 Atlanta, Georgia ⇉ Waycross, Georgia

Het is een dagje rijden , in eerste instantie wilden wij naar Macon, maar daar bleken de dingen die wij wilden bezoeken, zoals het Allman Brothers Museum dicht, wij waren vergeten dat het een maandag is vandaag. Daarom besluiten wij Macon over te slaan en gaan direct door naar Waycross, dus vandaag krijgen wij een dubbele portie miles voor de kiezen.
Wel ligt er een Tanger Outlet pal langs de route, dus dat is een mooie break, we halen een broodje daar bij Honeybaked Ham and Cafe, best aardig voor de eerste en laatste keer en uiteraard wordt er nog wat gekocht. In ieder geval bij Jockey wat slips, want het wassen was er bij ingeschoten.
Tegen een uur of vijf komen wij in Waycross aan, behoorlijk moe van de reis. Het was trouwens wel een mooie route die wij namen, zo konden wij toch nog genieten van het mooie landschap. Vanuit onze hotelkamer kunnen wij Captain D zien, een visrestaurant dachten wij, dus daar liepen wij naar toe. Het blijkt een fastfood ding te zijn, maar wel met vis. Wij waren moe dus besloten wij maar dat Captain D het had gewonnen. Daar hebben wij eigenlijk best spijt van.
Terug in het hotel hebben wij toch maar even de vieze kleding een opfrisbeurt gegeven. De aanschaf bij Jockey was niet nodig geweest.

Hotel: Holiday Inn Express Waycross

12-11-2019 Waycross, Georgia ⇉ Jacksonville, Florida | Okefenokee Wiildlife Refuge

KaalkopooievaarVlakbij ons hotel zit een Kroger, niet zo mooi als een Publix, maar onze lunch zullen wij wel kunnen vinden. Geen verse bagels, maar wij zagen dat ze bezig waren met verse baguettes daus namen we die maar. Pepperjack, appeltjes en frambozen en we konden weer op weg. Hoe dat nu precies zit met Okefenokee was nog steeds niet helemaal duidelijk. Wij reden eerst dan ook maar naar het Okefenokee Swamp Park om daar wat meer te weten te komen.
Het Okefenokee Swamp Park is meer een family park, met een wildlife show, een treintje en boottocht, dat is eigenlijk niet wat wij zoeken, dus gaan wij dit niet doen. Wel krijgen wij een route mee om naar het Widlife Refuge rijden, nog een 30 miles verder. TomTom, kaarten en Googlemaps gaven alle een route van meer dan 70 miles, dat vertrouwden wij sowieso al niet, die stuurden ons via de freeway naar wat leek de west entrance van het gebied terwijl wij aan de oostzijde wilden zijn, de geboden route leek er meer op. Even voor een evetueel vervolgbezoek, rijdt eerst naar Folkston via de US 1 en neem daar de 121 richting St. George dan kom je vanzelf de park entrance tegen.
Het was er heerlijk rustig en de ticketbooth was onbemand, wij konden verderop in het visitor center wel betalen. Daar bleek ook een boottour te vertrekken en wij konden nog mee werd gezegd, Uiteindelijk zaten wij met een ander stel in de boot, dat was lekker rustig. Jen was de guide, een jonge vrouw die vertelde dat zij dit eigenlijk van kinds af aan deed en alles over dit gebied wist. Wij zagen uiteraard veel schildpadden en alligators, maar ook zagen wij heel dichtbij een American bittern (Amerikaanse roerdomp), de woodstork (kaalkopooievaar), een uil, veel ibissen, reigers, turkey vultures (roodkopgier) en ook nog een red-shouldered hawk (roodschouder buizerd). Wij hebben ons vermaakt, helaas kregen wij op de terugvaart wel een bak regen over ons heen.
Eenmaal in het hotel hadden wij geen zin meer om er weer uit te gaan dus werd er aanspraak gemaakt op ons noodrantsoenen de frambozen die wij vanmorgen gekocht hadden.

Hotel: Holiday Inn Express Jacksonville Blount Island

13-11-2019 Jacksonville, Florida | Timucuan Preserve

Talbot IslandVandaag rijden wij naar het Timucuan Preserve one of the last unspoiled coastal wetlands on the Atlantic Coast. Discover 6,000 years of human history and experience the beauty of salt marshes, coastal dunes, and hardwood hammocks.
Eerst rijden wij naar de Talbot Islands, eerst naar de little en daarna naar the big. Het is behoorlijk fris, maar wel droog en er staat een stevige wind, de waarschuwingsvlaggen zijn rood vandaag, dat betekent niet zwemmen, surfen etc. Op het kleine eiland lopen wij over een paar boardwalks naar de oceaan, daar is het prachtig, een zwaar bevolkte lucht, een woeste oceaan en door de bewolking toch wat zonneschijn en eigenlijk niemand anders, wel veel strandvogels, onder andere een kleine vogel hoog op de poten die zeer driftig en snel heen en weer loopt om voedsel te zoeken, erg geestig te zien hoe hij probeert te voorkomen om natte poten te krijgen.
De boneyard is hetgeen wat er volgens de ranger de moeite van het zien waard is op De Big Talbot Island, dus daar reden wij dan ook maar naar toe. Best mooi om die kleine inham te zien waar een paar dode bomen in waren gevallen en een schilderachtige aanblik verzorgden, maar het was dat wij daar toch in de buurt waren, omrijden is niet de moeite waard.
Kingsley Plantation is de volgende stop, daar lopen wij met een audio tour even rond om meer te leren over de slavernij op de Amerikaanse plantages, wij hebben dat al vaker gezien en gehoord, maar het was toch wel leuk om hier even rond te lopen
Wij nemen vervolgens de pont naar Fort Caroline en komen onderweg langs Safe Harbour Fishmarket. Dat komt mooi uit want wij hadden best trek gekregen. Bou een fish chowder en ik een grilled shrimp poboy. Best lekker en nog schappelijk geprijsd ook. Ze hebben een groot terras aan het water, maar dat was ons wat te koud. De vislucht trok daar heel veel watervogels die best brutaal probeerden om wat voedselresten te bemachtigen, ook zaten en zwommen er heel veel pelikanen. Het Fort zelf hebben wij niet gezien maar op advies van de ranger bij het visitors center namen wij de loup die langs de kust het bos in liep, daar zouden wij een klein uurtje over doen. Hij maakte ons er op attend dat wij bij marker even goed moesten opletten. Er zit daar een nest van een bald eagle. Hoog in de boom zagen wij inderdaad het gigantischer nest, maar vanaf de onderkant kan je niet zien of de eagle thuis is, jammer. Bij terugkomst vertelde de ranger dat het best waarschijnlijk is dat er eieren in het nest zouden liggen en dat de eagle ze zat uit te broeden. Zij had de eagle ook al een paar dagen niet gezien.
Op naar het hotel, vandaag zitten wij in een Hampton Inn voor twee dagen, die hadden wij al een tijd geleden geboekt. Omdat wij Macon hadden overgeslagen hadden wij een dag langer in Jacksonville nodig, de Hampton Inn was vol dus zaten wij gisteren in een Holiday Inn. Wij rijden nog even naar de Publix en halen daar een stokbroodje, kaas, tomaat en fruit, wij hebben geen zin in zware kost.

Hotel: Hampton Inn East Jacksonville East Regency Square

14-11-2019 Jacksonville, Florida | Moca

MOCAGisteren de natuur vandaag de cultuur, wij houden van afwisseling. Eerst gaan wij naar Moca, Museum of Contemporary Art , toen wij bij de parkeermeter voor de deur wat stonden te klungelen werden wij door een vrouw die achter ons geparkeerd had aangesproken of wij soms wisselgeld nodig hadden, heel attent, maar wij konden ook met onze Visa card betalen.
Toen wij in het museum bij de lift stonden te wachten, kwam diezelfde vrouw bij ons in de lift. Het bleek de conservator van het museum te zijn, ze vertelde ons dat ze een beetje opgewonden was die dag want er zou die avond een nieuwe expositie worden geopend en ze waren nog volop bezig om de zaak op orde te krijgen. Wij waren trouwens bij de kassa ook al uitgenodigd voor de opening. Wij keuvelden nog wat en toen zij hoorde dat wij uit Nederland kwamen kwam naar voren dat zij afgelopen zomer ook in Nederland was geweest, Kinderdijk had zij onder meer bezocht.
Het kleine museum was erg leuk om te bezoeken, er was veel interessants te zien, zo was een hele etage gewijd aan moderne Chinese kunst. De bovenste etage was voor kinderen, die was heel apart opgezet om kinderen op een heel speelse manier in aanraking te brengen met kunst. Kan het verder niet uitleggen, maar ons lijkt het vrij uniek.
Vanaf de begane grond tot en met de tweede etage, was er een grote centrale ruimte over de hele hoogte, al de etage vloeren waren rond die ruimte gebouw, zodat je overal vandaan zicht hebt over die ruimte. Daar waren ze nog druk bezig om de laatste hand te leggen aan een ik zal het maar moderne kroonluchter noemen op te tuigen. Het object bestaat uit zwart metalen vormen waarop honderden led lampjes zijn bevestigd, die in een bepaald ritme aan en uit gaan, met bijpassende muziek, een mooi gezicht, zelfs toen het nog niet helemaal klaar was, ze waren druk aan het testen. Wij maakten daar nog even een praatje met de kunstenaar, een Aziatische jongen die nerveus in de rondte liep.
Het Cummer Museum was de volgende die werd bezocht, voor ons duidelijk minder, ze hadden een heel breed assortiment, heel veel stijlen waar heel weinig van was uit verschillende tijdsperioden. Wel was er heel uitgebreide collectie Meissen porselein en een tijdelijke tentoonstelling gewijd aan Tiffany, zal wel mooi zijn, maar ons kan het niet bekoren.
Wij vervolgen naar de Catty Shack Ranch Wildlife Sanctuary, een opvangplaats voor big cats. De Ranch moet je niet met een dierentuin vergelijken. Vergelijk het meer met een dierenasiel, er wordt hier low budget op een non-profit basis voor verwaarloosde dieren een opvang geregeld, ze proberen met de middelen die tot hun beschikking staan, voornamelijk verkregen uit donaties en entreegelden bedreigde grote katten een behoorlijk leven te bieden. Er zijn natuurlijk grote mits en maren die bij je opkomen, wilde dieren in kleine geïsoleerde verblijven, geboortebeperking etc, maar er is vermoedelijk geen alternatief. Ik kreeg het idee dat het door ons bestede geld hier daadwerkelijk bij de dieren terechtkomt. Het was een aangename verassing, eigenlijk hadden wij geen idee wat wij konden verwachten. De lunch was er natuurlijk weer bij ingeschoten, dus gingen wij richting St Johns Town Center, een mall waar een CKF zit.

Hotel: Hampton Inn East Jacksonville East Regency Square

15-11-2019 Jacksonville, Florida ⇉ Hilton Head, South Carolina

Wij hebben van die steden waar de omstandigheden niet optimaal zijn zodra Wij daar komen, zo zijn wij een paar keer naar Denver, Colorado geweest en iedere keer toen wij daar aankwamen sneeuwde het daar. Toen wij eerder naar Savannah, South Carolina kwamen was het noodweer en er was een tornado in aantocht. Toen zijn wij maar gevlucht, nu is er weer noodweer voorspeld, veel regen en onweer, laten wij er maar het beste van hopen. Wij hebben nog wel even overwogen om een alternatief te vinden, maar hebben uiteindelijk toch maar besloten om het te laten zoals gepland.
Eerst gingen wij naar de Telfair Academy, maar daar konden wij alleen een combi ticket nemen voor 3 musea en eigenlijk wilden wij alleen naar Jepson Center, dus ging het niet door, ons ben zunig, wij gaan niet voor 3 betalen als wij er maar 1 willen hebben. Wel werden wij te woord gestaan door een hele lieve oude dame, zij vertelde 100 uit over Savannah, ze woonde er al haar hele leven en dat moeten er heel veel jaren zijn. Bou mocht van haar zelfs even naar binnen sneaken want de natuur riep.
Wij liepen wat rond door een straat waar de winkeltjes nog gewoon aan de straat zitten en nog niet allemaal tot een keten behoren. Helaas zagen wij wel wat leegstand en merkten wij dat ook hier de ketens langzaam op rukten.
Wij reden nog wat rond door het zogenaamde historische district en eindigden waar wij eigenlijk hadden moeten beginnen, het Visitors Center en kregen daar wat meer informatie. Wij gaan morgen terug, want het weer belooft niet veel goeds, dus kunnen wij het buitengebeuren vergeten.
Naar het hotel was geen pretje, het is er aardedonker en het regende bovendien ook nog pijpestelen, dus was er geen animo om nog op zoek te gaan naar een eetgelegenheid. De Whole Foods Market moest uitkomst bieden. Helaas was bij deze vestiging het aanbod maaltijden afwezig, alleen pizza, saladbar en een buffet waar wat kip, roasted patatoes en doorgekookte groenten lagen was alles, Het mondde tenslotte weer uit in een stokbroodje pepperjack met tomaat, morgen beter.

Hotel: Hampton Inn Hilton Head

16-11-2019 Hilton Head, South Carolina | SCAD Art Museum

SCAD Art MuseumEerst verkasten wij naar een andere kamer, de kamer waar in wij zaten lag aan de kant van het vliegveld en de landingsbaan lag geen 50 meter vanaf ons hotel raam. Nu is het geen druk vliegveld en er werd tussen 8 en 8 of zo niet gevlogen, maar toch, je schrikt je een hoedje als je uit het raam kijkt en een 737 bezig ziet te landen met de daarbij behorende herrie.
Zoals gezegd, Savannah SC associëren wij met regen, zo wordt dat ook vandaag weer bevestigd, het regent pijpestelen. Wij gaan eerst naar het SCAD museum, zover ik begrijp gerund door kunststudenten. Het is een relatief klein museum en naar onze menig verrassend leuk, wij amuseren ons uitstekend. Een rode draad in dit museum is momenteel het leven van Frederick Douglass (1818-1895), the visionary African American abolitionist, activist, writer, and public speaker, de eerste expositieruimte is grotendeels aan hem gewijd, en verderop komt er nog wat over hem terug, zoals een prachtige opgezette videopresentatie over 5 verschillende schermen.
Er was een ruimte gevuld door Liu Jiakun, People Mountain People Sea - A Celebration of Everyday Life is an exhibition by leading architect, artist and writer Liu Jiakun. The exhibition features a room-sized, immersive scale model of the West Village, an extensive multipurpose complex realized by Jiakun in Chengdu, China in 2015. This complex sought to transform a large city block into a revitalized space that integrated multiple functions of public life into a cohesive, sustainable and collaborative environment. From the production of composite building materials to the final design of monuments, public spaces and urban complexes, Jiakun's practice is devoted to placing architectural design in direct relation to local building traditions, social needs and ever-changing ecological environments., erg leuk. Verder was een ruimte gevuld met galajurken van Michael Cingo, een Filipijnse modeontwerper. De m.i. afschuwelijke japonnen werden ooit gedragen tijdens gelegenheden zoals bijvoorbeeld de Edison uitreiking door mensen zoals Lady Gaga, Beyonce en dergelijke types.
Door Savannah rijden 2 gratis bussen, waarmee alle bezienswaardigheden makkelijk zijn te bereiken, de Dot. Er is een rode en een blauwe lijn die rondjes rijden en om de tien minuten vertrekken, wel zo makkelijk, wij maken er dankbaar gebruik van. Eerst naar de City market waar wij eindelijk weer wat behoorlijks aten, Belfords Savannah. Daar namen wij she crab soup, fried green tomatos en crabcake, alles lekker, maar het kan natuurlijk ook komen omdat wij een voorkeursbehandeling kregen van de bediend, die volgen Bou zijn handen niet van mij af kon houden, iedere keer weer voelde ik zijn hand op mijn schouder, hij had de chef natuurlijk gevraagd om extra aandacht aan ons maal te besteden. Toen weer verder met de Dot en zagen de andere bezienswaardigheden in Savannah, zoals een mooie kerk en fontein, helaas bleef het maar regenen, gelukkig dat de bus er was.
Wij hadden geen zin om weer in het donker en in de regen naar het hotel te gaan, dus zorgden wij ervoor dat wij tegen half zes weer terug waren. Onderweg deden wij de Publix nog even aan om de voorraad fruit aan te vullen en nog wat andere dingetjes aan te schaffen zodat wij nog wat te eten hadden.
Bovendien kon ik nu Max pole zien bereiken en een slap Nederlands elftal gelijk zien spelen.

Hotel: Hampton Inn Hilton Head

17-11-2019 Hilton Head, Florida | Savannah National Wildlife Refuge

Shell RingWow, wonder boven wonder de zon schijnt en het is mooi weer en toch zijn wij vlakbij Savannah. Bou had iets gelezen over een 4000 jaar oude Mysterious Sea Pines Shell Ring en die bevindt zich maar een paar miles van ons hotel, dus daar moeten wij op af. Er is weinig te vinden hoe en waar wij er moeten komen, het is in ieder geval op de punt van het eiland, daar rijden wij dan ook heen. Er is een ticket booth waar wij 8 dollar moeten aftikken en daar krijgen wij een onduidelijk plattegrond, en hij wijst ons nog even aan waar wij mogen rijden. Bij de eerste stop vinden wij een soort parkeerplaatsje en het begin van een trail, die volgen wij dan ook maar, eerst een verhard wandelpad, vervolgens een lange boardwalk gevolgd door een onduidelijk zandpad, in het begin was nog wel duidelijk wat pad was en welke richting je kon nemen , maar hoe verder wij kwamen hoe onduidelijker en drassiger werd het, dat ging ons iets te ver, bovendien waren wij de enige hier en er werd gewaarschuwd voor alligators, het was er trouwens wel prachtig. Op de weg terug zagen wij nog een schildpad geheel bedenkt onder het kroos, het leek wel Puppy van Jeff Koons. Met de auto gingen wij verder, er moest ook een onverharde weg zijn waar je met de auto mocht komen. Na wat zoeken vonden wij die, het pad bestond uit een aantal loops die aan elkaar verbonden waren. Bij de eerste loop kwam je vlakbij de geheimzinnige ring. En jawel na een paar minuutjes lopen zagen wij een bord waar de Ring werd aangekondigd. Hier was het, nadat wij wat grondiger keken zagen wij inderdaad iets verhoogde grond in iets wat je met wat fantasie in de vorm van een ring kon zien, ook stonden de pijnbomen cirkelvormig rondom iets wat het midden zou moeten zijn, een kuil waar een plastic bouwzeil overheen lag. Ok , dat kunnen wij ook weer afstrepen op onze lijst van plekken die je gezien moest hebben. Het was er overigens wel prachtig en heerlijk rustig, wij zagen er ibissen, aalscholvers die zaten op te drogen in het zonnetje en een paar alligators die gelukkig in het water lagen. De meegebrachte broodjes werden soldaat gemaakt en wij konden verder. Ondanks die tegenvallende ring was die 8 dollar best de moeite waard.
Het Savannah National Wildlife Refuge was onze volgende bestemming. Toen TomTom ons tot vlakbij onze bestemming had gebracht was de weg geblokkeerd, er was een motorrijder onderuit gegaan. Wij kregen te horen dat het nog wel een tijd kon gaan duren en er werd ons geadviseerd om te rijden. Dat deden wij dan ook maar. Groot was de teleurstelling dat wij tegen een dicht hek aan reden, daar stond op dat ze gesloten waren. Na wat beter gekeken te hebben bleek het om het Visitors Center te gaan, die was gesloten, de nature loop begon verderop en was 4 miles lang. Het begon al goed, wij reden vrijwel direct tegen een grote groep ibissen op die de weg volledig blokkeerden. Als je voorzichtig doorreed vlogen ze wel op, maar kwamen een paar meter verderop weer op de weg en dat ging een tijdje zo door, best leuk om die vogels zo bezig te zien, bovendien waren wij ook bezig om de vele zwemvogels te observeren, dus stoorde het niet en het was trouwens ook prachtig weer.
Een nadeel van dit jaargetijde is dat het redelijk vroeg donker wordt en wij er niet van houden om in het donker te rijden, dus onze efficiënte uren zijn ook minder. Al te erg is dat ook niet want wij zijn inmiddels ook wat ouder, dus proppen wij minder activiteit in een dag. Om die reden rijden wij al tegen een uur of 5 richting the Skull Creek Boathouse, het restaurant welke wij voor vandaag hadden uitgezocht. Daar kozen wij voor Broiled Captain's Catch, bestaande uit wild American Shrimp, sea scallops, stuffed flounder, deviled crab, erg lekker
Daarna in het hotel de GP van Brazilië terug kijken en Max zien winnen in een zeer enerverende race.
Halverwege de race ging het brandalarm af, en spoedde wij ons op onze slippers naar buiten. Daar stonden nog meer gasten te kijken naar de gearriveerde brandweerlieden die wat aan het alarm zaten te klooien. Het was vals alarm gelukkig, en al gauw kon ik de race verder bekijken.

Hotel: Hampton Inn Hilton Head

18-11-2019 Hilton Head, South Carolina ⇉ Charleston, South Carolina | Penn Center

Penn CenterOnderweg naar onze laatste bestemming van deze vakantie, Charleston SC, komen wij langs Pinckney Island, slechts 10 minuten van ons huidige hotel, daar kan je over de wetlands wandelen. Ondanks de weersvoorspelling is het toch best aangenaam, zelfs een zonnetje breekt door,zodat wij kunnen genieten van de mooie natuur. Veel wildlife treffen wij hier niet aan, wel veel ibissen en reigers in diverse varianten.
Wij vervolgen onze weg en onderweg checken wij nog even het verslag van onze vorige trip hier. Daar schrijven wij dat wij toen al Hunting Island hadden bezocht en dat wij daar eigenlijk niet veel aan vonden. Eigenlijk stond dat voor vandaag op de planning, dus daar zien wij maar vanaf. Wel staat er in dat zelfde verslag dat wij Penn Center waren vergeten te bezoeken, dus dat doen wij nu maar.
Penn Center is one of the most significant African American historical and cultural institutions in existence today. We are located on St. Helena Island, one of the most beautiful and historically distinct of the South Carolina Sea Islands, and at the heart of Gullah culture.
Ondanks dat wij er vlakbij waren duurde het toch nog een tijdje om er te komen, er was best veel verkeer op de smalle toegangsweg, vergelijk het met Zandvoort op een mooie zomerse dag
Bij admission werden wij ontvangen door een oudere vriendelijke dame en een 90 jarige man, wij waren op dat moment de enige bezoekers. Wij werden naar het museum (tussen aanhalingsterkens!) geleid waar de 90 jarige ons vertelde dat ML King hier zijn I had a dream speech had geschreven en hij startte een video op, Wij hadden iets over de historie van het Center, Center staat hier eigenlijk voor School, verwacht, maar al gauw bleek het vol te zitten met interviews van mensen die ergens iets met het center te maken hadden en dat zou 20 minuten zo door gaan. Al gauw hadden wij er genoeg van en liepen wij langs de expositie van allerlei gebruiksvoorwerpen uit het verleden. Verder staan er nog een twintigtal huizen, de oude dame had ons nog een plattegrond van US 3,00 aangesmeerd waar een beschrijving op stond van al die huizen, dus gingen wij braaf de nummers af zoals die beschreven stonden op de map. Wij hadden verwacht dat die huizen ook van binnen te bezichtigen waren, maar helaas pindakaas, ze zaten dicht. Al met al een teleurstellend bezoek, al hoewel wij toch vonden dat de betaalde entree en de map het goede doel diende om deze historische plek in stand te houden.
Deze keer zitten wij in een Indigo Hotel, dat is een luxere versie van een Holiday Inn, de Hampton Inn waar wij bij aankomst in zaten was ons niet zo goed bevallen dus proberen wij deze maar eens. Bou had een goede deal gevonden, dus meer luxe voor hetzelfde geld. Indigo viel beslist niet tegen ook al omdat Dave de receptionist zijn uiterste best deed om ons het naar de zin te maken.
Het is Happy Hour dus daar maken wij maar gebruik van. Bou aan de wijn en ik aan de lemonade en als appetizer blackened tuna bites. Wij zaten er lekker en het eten viel ook niet tegen dus besloten wij hier ook maar te eten. Green tomatos met sweet potato fries voor Bou en ik een luxe Fish and Chips. Wij hadden geen spijt.

Hotel: Indigo Charleston

19-11-2019 Charleston, South Carolina | Charleston City Market

The PlayboyOnze laatste hele dag alweer, morgen hebben wij nog een halve dag, maar dat wordt koffers pakken. Eerst genieten wij van ons bediende ontbijt, dus geen buffet. Het is een vrije luxe kaart en Bou kiest voor toast met avocado, scrambled eggs en pico de gallo en ik neem een wafel met vers fruit en pecannoten, lekker, was weer eens iets anders om te ontbijten vanaf een echt bord, pure luxe. Met een stevige bodem kunnen wij de dag wel weer door.
De City market in het French Quarter is onze eerste bestemming, toen wij hier in 2006 waren was het zover wij ons weten te herinneren een half overdekte markt, met de normale dingen zoals groente, fruit en andere zaken die je op de markt kan vinden. Nu treffen wij iets heel anders aan, het is een soort kunstmarkt geworden, veel stalletjes met Gullah kunst, geweven biezen voorwerpen zoals mandjes, schaaltjes etc., verder veel armbandjes, kettinkjes en schilderijtjes. Erg leuk opgezet en heel erg netjes. Gullah is de cultuur die de ontstaan is bij de eerste slaven die vanuit Afrika naar hier zijn getransporteerd.
Wij lopen naar de baai waar wij de fontein treffen die toen op een warme zomeravond het speelveld was van veel kinderen, nu is het een doordeweekse ochtend en zitten de kinderen vermoedelijk op school en het is weliswaar mooi zonnig, maar de temperatuur is niet zodanig dat je in je badpak door de fontein kan rennen. Er is inmiddels wel een soort boulevard aangelegd met veel bankjes en mooie uitzichtpunten, erg leuk.
Dave de receptionist van ons hotel had ons verteld dat er regelmatig dolfijnen in een andere inham, de Shem Rock Kreek kwamen en dat daar bovendien een paar leuke eettentjes zaten, dus daar gingen wij dan ook vervolgens maar heen. Wij parkeerden bij Vickereys en namen wij een lunch op hun terras met uitzicht op het water en het haventje voor de garnalenvissers. De pelikanen scheerden met grote regelmaat over onze hoofden tijdens het genot van onze crabcakes en grouper. Wij vervolgeden met een wandeling over de boardwalk langs het haventje en naar de waterkant. Heel veel pelikanen waren druk in de weer wat eten te vinden en dan liefst op de makkelijke manier, iets pikken vanaf de vissersboten. Er lag een boot, de Playboy , die erg in trek was bij ze, ze zaten op de reling, op de mast en zelfs op het dek, het leek wel een rondvaartboot voor pelikanen. Helaas waren er geen dolfijnen te spotten, je kan niet alles hebben.
De verdere dag werd gebruikt om de handen en voeten weer reisklaar te maken bij de lokale nails and spa. Wij kunnen er weer tegen aan. Na het uitbundige ontbijt en de verlate lunch bij Vickereys moeten wij er niet aan denken om weer een hele maaltijd te nemen, wij hebben nog yoghurt en fruit en als aanvulling haalden wij nog wat bij de Whole Foods.

Hotel: Indigo Charleston

20-11-2019 Charleston, South Carolina ⇉ Huis

Eliza BenedictKozen wij gisteren voor de toast met avocado en de wafel met vers fruit, vandaag is de Eliza Benedict, een variant van Eggs Benedict met fried green tomato en crabcake, aan de beurt. Wij worden al enthousiast verwelkomd door de serveerster die ons gisteren bediende, ze begeleidt ons direct naar het tafeltje welke wij gisteren ook hadden, wederom was het heel lekker. Met Dave hadden wij al een hele late checkout geregeld zodat wij tot ons vertrek gebruik kunnen maken van onze kamer.
Eerst gaan wij nog een wandeling maken bij de Shem Creek, het was heerlijk weer en bovendien hoopten wij uiteraard om toch nog de dolfijnen te spotten, helaas hadden wij dat pleziertje niet, maar toch was het een fijne wandeling .
Nog even naar de Walgreens, Whole Foods en Trader Joe om de laatste inkopen te doen en toen terug naar ons hotel om de koffers te reorganiseren. Gisterenavond hadden wij, lees Bou, al een groot deel gedaan, maar nu werden de laatste dingetjes ingepakt. Wij vliegen om 16:55 dus hebben wij gepland om tegen 14:00 weg te rijden. Naar het vliegveld is het ongeveer 20 minuten rijden, car return is pal bij de gate en is Charleston airport relatief klein zodat wij dat makkelijk kunnen redden, en dat klopt ook, wij zijn ruim op tijd. De Santa Fe is ingeleverd met 2.737 miles meer op de teller, dus dat valt reuze mee in vergelijk tot onze eerdere reizen.
Onze terugvlucht gaat via Detroit, tot daar zitten wij in een Bombardier CR9, daar kunnen maximaal geloof ik een stuk of 70 passagiers in, en als ik het goed inschat zitten wij voor twee derde vol, dus heerlijk rustig, ook bij de gate. Van Detroit naar Amsterdam is andere koek, dat wordt een A330 en die zit bommetje vol. Er zit een groot aantal mensen uit India/Pakistan bij de passagiers en dat is nu niet bepaald ons slag mensen. Zij zijn vanuit de cultuur gewend aan een kaste stelsel en de mensen die het zich kunnen permitteren om te reizen zijn meestal de mensen uit de hogere kasten en die zijn gewend dat een ieder ander een lagere status heeft en daar gedragen zij zich ook naar. Het is dan ook een onrustige vlucht en het was al gauw een bende op de toiletten. Delta heeft een naar zij zeggen een nieuwe service in het leven geroepen betreffende de catering. Wij kregen al een tijdje een menukaart waar de keuzes opstaan, maar nu ziet het er wat chiquer uit en wordt ter plekke je menukeuze op een plateau samengesteld. Wel hadden ze er rekening mee moeten houden dat de plateaus wat te groot zijn in verhouding tot het uitklap tafeltje en dat het erg arbeidsintensief is, alles duurt een stuk langer.
Wij kwamen voor de geplande tijd aan op Schiphol en zodoende leek het ook wat mis te gaan bij Supershuttle. Nog voordat wij bij de douane stonden, het begint daar op de VS te lijken wat betreft de wachtrijen, er waren slechts 2, ja je leest het goed TWEE, loketten open en de selfscan boots waren gesloten, voor alle binnenkomende passagiers. Gelukkig hebben wij nog een EU paspoort en dat ging nog relatief snel, de anderen moesten een flinke tijd wachten, ze hebben er inmiddels zelfs een tijdsindicatie bord geplaatst, voor hun was het circa twintig minuten stond er, maar volgens mij was dat behoorlijk optimistisch, belde de chauffeur op met de melding dat hij over een twintigtal minuten bij het Meetingpoint zou staan, dat is hem niet gelukt want na drie kwartier werden wij door een andere chauffeur gebeld, die het van de oorspronkelijke chauffeur had overgenomen. Die nieuwe was behoorlijk sacherijnig en vroeg ons om naar buiten te komen, waar wij gehoor aan gaven. Bij de auto aangekomen pakte hij onze koffers aan en reed ons zonder enige communicatie naar huis, daar gaan wij nog ons beklag over doen. Wij rijden al 20 jaar met Supershuttle en nog nooit zijn wij zo humeurig behandeld.