USA vacations | West Reprise 2010

27-07-2010

Onze geplande routeVandaag de tickets geboekt. Wij vliegen op 28 augustus via Detroit naar Phoenix. Het is de 29ste geworden, en niet via Detroit, maar via Minneapolis. De Supershuttle komt ons al om kwart voor 7 halen, dus eigenlijk veel te vroeg voor ons.

29-08-2010 Almere, Flevoland ⇉ Phoenix, Arizona

Volgens afspraak stond de Supershuttle al om half zeven bij ons voor de deur, een BMW M5 met een vrouwelijke bestuurder. Keurig en vriendelijk. Vraag mij af hoe het kan voor 78,00 een retour naar Schiphol in een taxi voor ons alleen, dus geen shuttle die je moet delen.
Geen files dus waren wij in no time op de luchthaven waar het uiteraard al levendig was, zo ook bij de bagageafgifte. Wij hadden eigenlijk maar krap tijd om sigaretten voor mama te kopen en even langs Irene te gaan die naturlijk weer dienst had. Wij merkten nog op dat ze volgens ons altijd werkt.
Boarden ging ook voorspoedig maar toen begon die lange vlucht. De vlucht werd door Delta uitgevoerd en de service is duidelijk minder in vergelijking tot de KLM, geen warme tissue, geen vruchtensapjes, ze zijn maar één keer langs geweest met een stapel bekertjes en een fles water en ga zo maar door. Maar ja, we landden keurig op tijd op Minneanopolis en we hadden ons ten onrechte ongerust gemaakt over die twee uur transfertijd. Na 40 minuten hadden we immigration al gepasseerd, was onze bagage al door customs en stonden al op transfer naar Phoenix. Wij hadden zelfs nog ruim de tijd om de winkeltjes te bekijken en ook de vlucht naar Phoenix ging best goed. Uiteindelijk best een voorspoedige, maar veel te lange reis..
Bij Hertz stond in lot K70 een hybride Nissan Altima klaar. Door de accu is de kofferruimte een stuk kleiner, maar met wat passen en meten gaan de koffers er wel in. De aangeboden alternatieven met wel een grote kofferbak waren veel minder interessant voor ons..
Om 17:00 local time waren wij in ons hotel, helemaal gaar. Om de biologische klok te synchroniseren besloten wij om toch nog even vol te houden. Even naar de Safeway om wat water, fris en knabbels te kopen en ook maar direct voor ons avondeten, wij hadden geen puf meer om ergens wat te gaan eten. Het werd een lekkere kop clamshowder en een bagel met pepperjack en roastbeef. Om acht uur lagen wij op een oor.

Hotel: LQ sky harbor tempe

30-08-2010 Phoenix, Arizona ⇉ Las Vegas, Nevada

Early in the morningEen goede nachtrust gehad, een beetje vroeg wakker, zes uur, maar wij lagen er tenslotte zeer vroeg in, dus de uurtjes rust waren gemaakt en de klok is synchroon. Wij hadden een suite toebedeeld gekregen, wij zijn toch niet voor niets elite member dus hadden wij behoorlijk de ruimte om de koffers opnieuw in te richten. De grootste blijft in de auto, de middelste is voor Bou en de kleine trolley krijg ik tot mijn beschikking, verschil moet er zijn. Het is nu half negen, de koffers zijn gepakt, wij hebben ontbeten, nu nog even onder de douche en dan op weg naar Las Vegas, onze eerste halte.
Onderweg even halt gemaakt in Wickenburg, een fotogeniek stadje, leuk voor een half uurtje foto's en film, maar dan moet je weer wegwezen. Dat hebben wij dan ook maar gedaan.
Half vier reden wij Las Vegas binnen, het gaat hier volgens mij om gokken, maar wij gingen direct naar de Fashion Show Mall. De daar aanwezige Applestore was de worst die mij voorgehouden werd en aangezien er nog een data abonnement voor de iPad moest komen werd die worst wel heel lekker. Bij Apple konden zij mij toch niet helpen, wij moesten naar AT&T, dat hebben wij na de Mall nog gedaan en dat werd toch nog wel een toestand om het voor elkaar te krijgen zonder amerikaanse creditcard. Heb Anke, mijn amerikaanse nicht, moeten inschakelen. Uiteindelijk connecteert de iPad via 3G, hoi.
Bou scoorde bij Guess nog een paar slippers en bij Victoria Secrets werden de pauzenpetjes voor het komende jaar aangeschaft.
Toen konden wij na het bezoek aan AT&T inchecken in het Luxor, mooie kamer, maar het buffet was merkbaar minder in vergelijk tot het MGM The Grand. Wij hebben ons toch wel tegoed gedaan aan de sushi en garnalen en bovendien heeft Bou een bandje om haar pols waarmee zij zich een etmaal tegoed kan doen aan de wijn.
Wij waren behoorlijk moe, het was inmiddels al half elf, en hadden het casino amper gezien, dus moest er toch nog even een rondje gemaakt worden. Een uurtje later waren wij zowaar 10 dollar rijker, maar de batterij was helemaal leeg, dus dat werd slapen, konden wij tenminste die 10 dollar ook niet meer verliezen.

Hotel: Luxor

31-08-2010 Las Vegas, Nevada ⇉ Bishop, California

Death ValleyVandaag staat Death Valley op het programma en wij eindigen in Bishop, CA.
Eerst nog even rond kijken in het Luxor, en dat tientje van gisteren soldaat maken, je kan ten slotte toch niet met winst uit Las Vegas vetrekken is het niet? en dan is het toch weer later als gedacht voordat wij konden vertrekken.
Het is een pittige rit en er is zeer veel te zien onderweg. Het landschap is zeer indrukwekkend overal, en heet, heet, heter. .
Eerste halte is Badwater, naar zeggen het diepste punt onder zee niveau waar je kan staan. Zoals overal hier een prachtig en indrukwekkend landschap. Een ander hoogtepunt is Zabrisky Point, een gekende toeristische attractie. Wij zijn daar 8 jaar geleden al eens geweest maar het blijft indrukwekkend. Allen die klim omhoog daar in de hitte is een beproeving, voor mij althans. .
Bij Furnace Creek zagen wij op de parkeerplaats een coyote, stond nog geen meter van onze auto vandaan, maar zoals altijd waren wij weer te laat om hetgeen met de camera vast te leggen. Tegen half acht kwamen wij in Bishop aan, dus uiteindelijk viel het nog mee. Met de iPad hadden wij onderweg al wat huiswerk gedaan en kwamen op het idee om bij de Whiskey Creek te gaan eten. Het bleek een goede keus.
Morgen is Yosemite aan de beurt.

Hotel: LQ Inn bishop/mammoth

01-09-2010 Bishop, California ⇉ Stockton, California

Mono LakeOnderweg naar Yosemite komen wij langs Mono Lake. Mono Lake is meer dan 1 miljoen jaar geleden ontstaan, het is een van oudste meren van heel Noord-Amerika. Het heeft een oppervlakte van ruim 150 km2. Een van de meest opvallende kenmerken is de aanwezigheid van vreemd gevormde kalksteentorens in het water en op de oever. Deze torens worden tufa's genoemd. Vanaf 1941 vond een drastische afname van de watertoevoer naar Mono Lake plaats. De oorzaak was dat de stad Los Angeles vier van de vijf voornaamste stromen die eerst in het meer uitmondden, voor de watervoorziening van de stad ging gebruiken. De gevolgen voor het ecosysteem van het meer waren dramatisch; het waterpeil zakte meer dan 12 meter, en de tufa's kwamen steeds meer boven de oppervlakte van het water uit. Een deel van de torens ligt zelfs helemaal niet meer in het water, en de groei van die tufa's is daardoor gestopt. Pas in 1994 werd aan dit proces een halt toegeroepen; Mono Lake wordt nu beschermd, en men heeft maatregelen getroffen waardoor het waterpeil langzaam weer stijgt.
Daarna Yosemite in, wij rijden over de 120 van oost naar west en dat is zeer de moeite waard, overal prachtige panorama's. Op een gegeven ogenblik zagen wij vlak voor de auto die voor ons reed een beest weg schieten. In eerste instantie dachten wij aan een everzwijn of zoiets, maar toen wij er even over nadachten waren wij ervan overtuigd dat het een beertje was. Die gedachte bleek juist. Ook een paar andere bezoekers hadden het waargenomen en het werd een behoorlijke consternatie. Fototoestellen en video camera's kwamen te voorschijn en iedereen probeerde het arme diertje vast te leggen. Uiteraard lukte dat voor geen meter aangezien er inmiddels zoveel volk op de been was. Wel heb ik het arme diertje(Bou helaas niet) goed kunnen zien, maar vastleggen lukte dus niet.
Al met al was het weer een fantastische dag.

Hotel: LQ Stockton

02-09-2010 Stockton, California ⇉ Redding, California

Arnold 's PlaceExtra, extra read all about it...wij reden al om kwart over negen weg uit ons hotel. Oorspronkelijk hadden wij gepland om eerst Sacramento aan te doen en dan de Folsom Prison (Johnny Cash) te bezichtigen en daarna via Malakoff Diggins State Park naar onze volgende halte in Stockton te rijden, maar dat vonden wij toch iets te veel van het goede, dus moet Malakoff Diggins maar de volgende keer.
In Sacramento gingen wij bij Arnold S. op de koffie en zijn optrekje werd uitgebreid op de kiek gezet. De brunch werd bij La Bou genuttigd,vlak tegenover State Capitol had La Bou haar lunchroom gevestigd, zij serveerde uitstekende koffie en ook de bagel met omelet, tomaat en basilicum was van uitstekende kwaliteit.
Daarna was de concerthall van Johnny Cash aan de beurt. Het was wel deprimerend om dat terrein van de Folsom Prison op te rijden. Overal signs dat wij niet mochten stoppen of een U turn mochten maken. Een ruimte waar de gevangenen werden klaar gemaakt voor transportation, een ruimte waar de visitors worden gescreend en ga zomaar door.
Er was ook een 'museum' bij. Voor twee dollar p.p. mocht je in de achterkamer van weet ik veel wie en kon je allerlei prullaria bekijken. Hij bood ook foto's aan van Big Johnny tijdens zijn optreden , maar $ 40,-- ging ons te ver, trouwens, die $ 2,-- ook. Voor ons was het bezoek al voldoende om iets van het gevoel te krijgen.
Op weg naar Redding kwamen wij wonder boven wonder langs een Outlet Mall, en die kan je niet straffeloos voorbij rijden. Bou had genoeg aan een paar flipflops en mijn buit was iets uitgebreider, een korte broek, trui en overhemd.
Naast ons hotel is de Cattlemen's Steakhouse gevestigd, volgens de berichtgeving op het internet kan je daar uitstekende steaks krijgen. Dat klopt.
Om uit te buiken nog even kijken naar de Sundial Bridge, een uniek geval, kijk maar eens op en.wikipedia.org/wiki/Sundial_Bridge_at_Turtle_Bay

Hotel: LQ Inn & Suites Redding

03-09-2010 Redding, California

Sundial BridgeWas onrustig, de SMS berichten bleven binnenkomen, er was een foutieve update door Nod32 verspreid, en dat gaf de nodige problemen, ook onze eigen server was daardoor onbereikbaar. Dat maakte de zaak nog moeilijker om de noodzakelijke reparaties uit te voeren. Buurman Bob was de reddende engel, hij kon op mijn aanwijzingen de server herstarten zodat ik remote verder kon. Ook bij de klanten kon met behulp van een daar nog aanwezige persoon de server opnieuw opgestart zodat toch nog redelijk snel de boel onder controle was. Ondertussen had La Bou het ontbijt verzorgd zodat wij toch nog redelijk bijtijds in de auto zaten richting Lassen Vulcanic Park. Eerst moest nog even Turtle Bay Parc worden aangedaan, want gisteren was het wel mooi om die Sundial Bridge verlicht te zien, maar het wonder moest natuurlijk ook nog bij daglicht aanschouwd worden.
Tegen half twaalf reden wij door de north entrance van Lassen Vulcanic Parc. Op zich prachtig, maar ja, gisteren Yosemite en al het andere fraais in het nabije verleden, dat was moeilijk te overtreffen. Bovendien moesten we behoorlijk in de benen, en dat lag ons vandaag niet zo, dus werd het één en ander overgeslagen.
Bijtijds terug naar Redding om in een nabij ons hotel gelegen Mall onze voeten en handen een beurt te laten geven. Bou heeft ook nog haar snor laten bijwerken. Wij zien er weer spic en span uit.

Hotel: LQ Inn & Suites Redding

04-09-2010 Redding, California ⇉ Arcata, California

Bou in het zonnetjeOorspronkelijk hadden wij het plan om vandaag Shasta County te verkennen, maar bij nader inzien lijkt ons dat toch niet zo interessant, en bovendien loopt de 299 er dwars doorheen en wordt omschreven als een scenic route. En laat die 299 nu net de weg zijn die naar onze volgende bestemming leidt, dus dat komt goed uit. Onderweg komen wij ook nog het reservaat van de Hoopa's tegen, maar dat blijkt een uitgestorven zooitje te zijn, daar waren wij zo weer weg.
Om half twee waren wij al in Arcata, dus eigenlijk nog een hele dag voor ons. De Redwoods staan hier morgen op het programma, maar dat kunnen wij nu net zo goed deze middag doen. De entree van het park is hier slechts een half uurtje vandaan. Helaas ging onderweg nog wel het waarschuwingslichtje van de banden branden, en gezien ons vorige ervaringen met een lekke band bij New York wilden wij geen risico lopen en zochten één van die schaarse gasstations op. Gelukkig waren de banden slechts wat zacht en met wat lucht was de zaak weer geklaard.
De Redwoods overtreffen onze verwachtingen, wij vinden dit park, eigenlijk is het een combinatie van verschillende parken, toch één van de mooiste gebieden. De prachtige kust van de Pacific en de daaraan gelegen bossen met die gigantische Sequoia's, een prachtige combinatie. In een baai werden wij er op gewezen dat er een walvis vlak bij de kust zou rondzwemmen en jawel, na wat turen zagen wij dat er wel meer dan één was. Op diverse plekken zagen wij soms staartvinnen en water omhoog geblazen worden, wij denken dat er wel een stuk of 6 waren. Alhoewel zij erg dicht bij de kust zwommen, was het helaas toch te ver om ze vast te leggen.
Tot nu toe een goede buit, een coyote, een beertje en nu walvissen, wat wil je nog meer.
Het was vandaag hier aan de kust een stuk koeler, wel 15 graden verschil met gisteren, brr! Tegen een uur of acht kwamen wij weer terug in Arcata, helaas leverde onze speurtocht naar een restaurant niets op, dus dat werd de Safeway, clamshowder en ceasarsalade voor Bou en ik had orange chicken en ginger chicken, gelukkig hadden wij een magnetron op de kamer. Daarna ons schema nog even gewijzigd, wij vertrekken morgen al richting Fort Bragg.

Hotel: HIE Mackinnleyville

05-09-2010 Arcata, California ⇉ Fort Bragg, California

Drive thru treeAlweer een week voorbij, de tijd vliegt. Wij rijden vandaag over de 211 die ons langs de 'lost coast' voert. Las ergens, weet niet meer waar, dat dit de weg was die waarschijnlijk nooit afgemaakt zou worden, te wijten aan de onherbergzame situatie, dus dat belooft wat. Wij rijden deze route van noord naar zuid vlak onder Eureka begint de weg, wel een beetje lastig te vinden, maar als je de navigator vraagt naar de weg naar Capetown dan kom je er wel. De route is moeilijk berijdbaar, hobbelig, bochtig smal en stijl. Reken op circa 4 uur voordat je weer op de 101 komt. Na een uurtje kom je aan in Capetown, letterlijk 4 huizen en een paardenstal, meer is er echt niet. Toch knap om jezelf in de navigatiesystemen en landkaarten zichtbaar te maken. Een kwartiertje verder begint het echt stijl naar beneden te gaan, maar het is de moeite waard want een schitterend uitzicht op de Pacific is de beloning. Daarna volgt een stuk langs de oceaan, hier hebben wij halt gemaakt om onze lunch te nuttigen, welke wij in Eureka bij een Natural Food Market kochten, een heerlijk sourdough brood, wat pepperjack en wat overheerlijke wilde zalm uit Alaska, bereidt met biologic lemon juice, biologic olive oil, biologic pepper and biologic salt. Ondanks al dat gezonde zaten wij lekker te smullen. Toen wij de verkoopster vroegen om het brood te snijden, begon zij vaardig met de hand het brood te snijden, wij verontschuldigden ons om de lastige vraag en hadden verwacht dat het machinaal zou gaan, maar zij antwoordde dat het geen probleem was, ze deed het vaker.
Het eerste stuk van de weg was vrijwel verlaten, wij zagen niemand, behalve enkele hertjes die over de weg liepen, een overstekende raccoon en een hele grote roofvogel die vlak over de auto heen scheerde. Later hebben wij uitgezocht welke het was en wij concludeerden dat het om een red tailed hawk was, dus een havik met een rode staart, goed om te weten.
Het vervolg van de 211 is verder lang bochtig, hobbelig, prachtig maar ook wel saai. Het laatste stuk leidt over the avenue of the giants, dus tussen een woud van Sequoia's door, het blijft indrukwekkend. Verder zijn wij er voor 6,00 ingestonken, wij trapten in de toeristische attractie om door een boom heen te rijden..
Fort Bragg is niets anders als een tussenstop, althans wij doen niet al teveel moeite om het te verkennen. De attractie zou the glass beach zijn, maar daar moet je wel de nodige fysieke inspanningen voor doen om er te komen en dat zit er voor ons niet in.
Wel hebben wij er lekker gegeten. Wij vonden The Northern Brewer Company en beiden kozen wij voor shrimps and fries.

Hotel: HIE Fort Bragg

06-09-2010 Fort Bragg, California ⇉ Fairfield, CA

Seared Ahi Tuna Deze dag hadden wij oorspronkelijk gereserveerd om een ritje te maken met de Skunktrain, een stoomtrein die je door dit gebied rijdt. Ik was niet geheel overtuigd om dit te doen en dat bleek maar goed ook. Toen wij bij het vertrekpunt aankwamen was het er een drukte van belang, school football teams, chearleaders, clowns en allerlei soorten voertuigjes stonden al klaar om een optocht te gaan beginnen, zeker ter ere van labourday ofzo.
Wij maakten ons gauw uit de voeten en vervolgden onze weg langs de kust naar eerst Mendocino, een leuk plaatsje. Volgens ons moeten ze hier knetter gezond zijn want weer troffen wij hier een Natural Food Market aan, inclusief de geitenwollen sokken. Uiteraard willen wij ook op gezond dus werd er wat fruit aangeschaft.
Wij vervolgden onze weg naar Fairfield, die ons door Sanoma en Napa Valley leidde.Een beroemd wijngebied, dus moest er geproefd worden. Hanna's Vinyard kreeg de eer en Bou dronk zich een stuk in de kraag. Uiteraard ging dat niet ongestraft, er moest iets gekocht worden. Een flesje rode wijn was de oogst voor slechts $ 25,00, een koopje en volgens Bou is die ook nog eens lekker, dat is mooi meegenomen.
Bou had huiswerk gedaan en vond uit dat er op de route ook nog een werkende geiser was en ook nog een stukje petrified forest. Het was niet om dus dat kon mooi meegenomen worden. Aangekomen bij de Old Faithfull, hoe orgineel om je geiser zo te noemen (Yellowstone) zagen wij slechts een gigantische houten schutting, een grote parkeerplaats en een huis welke als entree dienst deed volgepakt met allerlei souvenirs uit lage lonen landen. Gezien onze ervaringen met driving thru a tree van gisteren wilden wij niet meer een gewillig slachtoffer worden van toeristenklopperij. Dus rechtsomkeer en dat forest kon ook zonder ons wel verder verstenen.
Al met al een relaxte dag, en wij eindigden bij de Blue Frog Grog Grill. Wij kozen voor Seared Ahi Tuna en Grilled Prawns with Salsa Vera Cruz. Vooral die Tuna was voortreffelijk, maar de prawns waren ook niet te versmaden alhoewel de knoflookwalmen waarschijnlijk tot volgende week blijven hangen.

Hotel: HIE Fairfield

07-09-2010 Fairfield, California ⇉ San Francisco, California

Golden Gate BridgeLet's go to San Francisco where th...het is maar een uurtje rijden, maar daarvoor stoppen we eerst nog even in Sausolito, aan de andere kant van de Golden Gate Bridge. Helaas werkt het weer niet zo mee, winderig (het weer), en foggy, op zich is het mooi om de GG door de mistflarden te ontwaren maar voor de foto's en film is het minder. Over Sausolito is weinig te melden, een artistiekerig dorp met volgens ons allerlei geëngageerde bewoners, met een prachtig uitzicht over de baai. Gelukkig voor ons begint de zon zich door de mist heen te worstelen.
Over the bridge besluiten we een stukje van de 49 miles senic drive door SF te rijden, maar zoals bij ons gebruikelijk rijden wij weer contra, wij moeten achterom kijken om de bewegwijzering te zien, maar omkeren is ook zoiets, wij willen eerst naar de waterfront nu het weer mee werkt. Volgens Wheather Pro wordt het de komende dagen meer bewolkt, dus blijven wij tegendraads, morgen zien wij wel verder.
Al gauw krijgen wij pijn in de nek van dat achterom kijken, dus gaan wij op eigen houtje verder. SF is niet ingewikkeld, met wat hulp van de TomTom en iPad vinden wij zelf onze weg naar de Ghiradelli Factory, Cannery en Fishermen's Wharf. Vooral de Wharf is eigenlijk verschrikkelijk, maar je moet dat even beleven om het te kunnen geloven. Alles wat je aan toeristen kan slijten hebben zij hier verzameld, volgens ons nog meer dan 8 jaar geleden, toen wij hier voor de eerste keer waren. De fruitstal heeft nog steeds prachtige produkten, maar voor ons blijft dat slechts prachtig want de gevraagde prijs is niet voor ons weggelegd. Wij zien mensen die kers voor kers van alle kanten bekijken en die vervolgen af of goed keuren. De goede doen zij in een zakje en als ze er een stuk of 6 hebben gaan ze afrekenen, wel wat anders in vergelijk met die kistjes die wij in de zomer in de Betuwe halen. Nog een clamshowder in a breadbowl bij Boudin genuttigd en daarna nog even door Chinatown gereden en toen naar het hotel.
De ons bekende pizza three colours en een thin crust margharita bij California Pizza Kitchen worden onze avond maaltijd.
Aangezien het weer hier in SF niet meewerkt besluiten wij in plaats van de geplande 3 dagen er maar één van te maken. Morgen gaan wij nog een stukje 49 miles scenic doen en dan gaan wij verder naar San Jose.

Hotel: LQ airport north

08-09-2010 San Francisco, California ⇉ San Jose, California

Wall painting in the HaightVol goede moed gaan wij op weg om ergens die 49 miles drive op te pikken. Eerst rijden wij nog naar The Haight. Een alternatieve wijk zoals laten wij zeggen Williamsburgh in New York, Le Marais in Parijs, maar dan nog iets rauwer en meer punk. De yuppen zullen wel komen, maar nu is het nog voor de punks. De Amoeba Music Store werd al gauw gespot, dus ik was onder de pannen, en bou ging zich elders vermaken. Alle quarters gingen in de parkeerautomaat, dus hadden wij even tijd. De shop had een gigantische afdeling met opruiming, tweede hands en ander ongeregeld en dat is eigenlijk de plek waar jij mij kan achterlaten, dat werd maar niet gedaan anders was ik nu nog aan het zoeken. Wel heb ik de regulaire afdeling doorlopen, daar stond tenminste alles per uitvoerende gegroepeerd. De buit was slechts 12 stuks, want toen waren de kwartjes op.
Vervolgens op weg naar de Coit Tower, waar artiesten tijdens slechte tijden te werk werden gesteld om de muren te versieren en waar tevens nog een uitkijkplatform is. Was een aardige belevenis. Toen moest de Gate naar Chinatown nog op de kiek en daarmede was SF voorbij
Een uurtje rijden naar San Jose waar wij met onze goldpoints een Radisson hebben geboekt. De receptioniste die ons incheckte vroeg haar manager even om raad of alles goed gegaan was en dat had ze. Ondertussen vertelde de manager ons dat wij Top of the Line kregen, wij blijken top elite member te zijn of zo. Aangekomen bij ons vertrekje bleken wij de executive suite met jacuzzi tot onze beschikking te hebben. En dat gratis en voor niets dankzij de punten en membership die ik van Intel heb gekregen. Bovendien kunnen wij nog zo'n 7 nachten van die punten boeken. Een leuk vooruitzicht.
Wij wilden vanavond bij Todai eten, en gingen zodoende opweg naar het zo'n 6 miles verderop gelegen Eastridge Mall, maar daar aangekomen was er geen Todai meer, ook al failliet ??? Moesten toen genoegen nemen met het Foodcourt.
Bij terugkomst in onze suite troffen wij een emai aan van Lindy met de tip voor een Outlet, maar Bou prefereert een andere wat bij die van Lin is er geen Kate Spade.

Hotel: Radison San Jose

09-09-2010 San Jose, CA ⇉ Carmel, CA

Jut and Jul at seaVandaag is de bestemming Carmel-by-the-sea, maar eerst rijden wij naar Santa Cruz, een gezellig plaatsje aan de Pacific. Er is een pier, waar je met de auto op mag. De hele pier is vergeven met eettentjes en af en toe een verdwaalde souvenirshop. Wij maken direct maar van de gelegenheid gebruik om hier te lunchen. Wij kiezen voor een grote garnalen met een sourdough broodje, heerlijk en dat voor een tientje met z'n tweeën. Helaas is er hier ook sprake van een gigantische horizonsvervuiling. Midden tussen de palmbomen aan het strand heeft zich een groot amusementspark gevestigd met louter en alleen achtbanen, zonde.
Daarna volgen wij de kust in zuidelijke richting tot Pacific Grove waar de 17 mile drive begint. Een scenic drive langs de kust waar overigens wel tol voor moet worden betaald, $ 9,50 is de schade. Wij rijden dwars door de chique golfcourses van Pebble Beach, volgens Reggy één van de mooiste banen ter wereld. De US open schijnt hier ook te worden gespeeld. Zover wij als leek kunnen beoordelen is het hier inderdaad schitterend, maar als je een foutje bij je afslag maakt ligt je bal wel in de Pacific.
Maar wij zijn gekomen voor de views en die krijgen wij. Wij hebben ontzettend veel mazzel met het weer, het is schitterend blauw en een heerlijke temperatuur. Het is hier werkelijk prachtig.
Tegen een uur of vier komen wij aan bij The Hofsas House, welke wij via het internet vonden. Wij hebben een kamer met een balkon met oceanview. Wij hadden nog iets meer luxe verwacht, maar al met al mogen wij toch niet ontevreden zijn.
Nog even door de straatjes van Carmel gelopen en geëindigd bij Anton & Michel, het zag er een beetje stijf uit, maar het eten was voortreffelijk. Voor $ 70,-- aten wij met z'n tweeën een driegangen diner. Bou had als hoofdgerecht Sand Dabs (schar) en ik had een uitstekende filet mignon.

Hotel: The Hofsas House

10-09-2010 Carmel, California ⇉ San Simeon, California

California CondorsGisterenavond hoorden en zagen wij op het nieuws de berichtgeving over de gasexplosie in San Bruno vlakbij SF, wij realiseerden ons dat ons hotel van de dag voor de ramp slechts 4 minuten van de onheilsplek lag, toch wel een vreemd gevoel, maar gelukkig hebben wij niets gemerkt.
Het ontbijt kon je ophalen bij de receptie, waar koffie, sap en pastries klaar stonden. Met een dienblaadje terug naar de kamer, maar het was helaas nog te koud om het op ons balkonnetje op te eten, dus het werd binnen. Wij hadden er ons weinig van voorgesteld, maar het overtrof iedere verwachting, de croissants en koffiebroodjes waren van een voortreffelijke kwaliteit, zo hebben wij ze maar zelden gehad. Wat wij 8 jaar geleden hebben gemist door tijdsdruk, wij reden de kustweg van San Simeon naar San Francisco terwijl wij om 15:00 moesten inchecken voor onze retourvlucht,hebben wij nu in alle rust en ook nog eens de goede kant op (van noord naar zuid, dat is volgens zeggen de mooiste ervaring) kunnen ervaren. Wij boffen als twee oude dieven, want het is prachtig weer.
Het kost ons moeite om niet bij ieder vistapoint halt te maken, want als je dat doet ben je wel een paar dagen zoet. Mede door die blauwe lucht is het een fantastische belevenis.En of wij niet al genoeg geluk hebben gehad met het spotten van wild troffen wij het vandaag helemaal. Bij één van de uitzichtpunten zagen wij een paar nature freaks zenuwachtig in de weer met camera's, nou daar wilden wij wel meer van weten. Er bleken op korte afstand, nog geen 2 meter, twee California Condors op een rotsblok te zitten, een unieke gebeurtenis.
Onze lunch genoten wij bij Nepenthe in Big Sur, een gekende plek waar naar het schijnt ook de well known af en toe aanschuiven. nou, vandaag niet of wij hebben ze niet herkend, maar niettemin was het een belevenis, wij zaten op het randje van de cliff met een fantastisch uitzicht over de kust te genieten van onze tunasandwich met coleslaw.
Weer een prachtige dag.

Hotel: LQ Paso Robles ?

11-09-2010 San Simeon, California ⇉ Camarillo, California

Bou gaat zwemmenWij staan voor 10 over 10 ingedeeld voor de Experience tour van het Hearst Castle en we worden een half uur van te voren verwacht, dus dat was vroeg op stap, gelukkig is ons hotel maar 5 minuten rijden naar de gigantische parkeerplaats van het kasteel. Wij zijn bijtijds dus kunnen wij redelijk vooraan parkeren. Eerst nog even de gereserveerde tickets afhalen en daarna in de rij voor de shuttle die ons daadwerkelijk naar het kasteel brengt. Het is nog wel tien minuten over het gigantische terrein rijden voordat wij weer de benen konden strekken.
Wat je nu te zien krijgt getuigt volgens ons van een totale wansmaak en is gebaseerd op louter bezitsdrang van zaken waarvan wellicht gedacht wordt dat anderen (kenners) deze mooi vinden. Al met al wij vinden het indrukwekkend dat iemand met veel geld zoveel jaknikkers om zich heen heeft weten te verzamelen, die het voor elkaar hebben gekregen zo'n protserige bedoening te realiseren. Er zit totaal geen balans in het geheel, de beelden in de tuin zouden wellicht wel tot hun recht komen als er maar 10 procent van zou staan en ga zo maar door. Alleen het binnenzwembad is zeer fraai en de moeite waard. De rest is indrukwekkend maar dan wel op een negatieve manier.
Bovendien vraag je je af of het wel moet mogen dat iemand zo ontzettend veel geld heeft weten te bemachtigen om zoiets te kunnen bekostigen. Dat moet wel slachtoffers gekost hebben. Het was wel interessant om dit te bezichtigen.
Daarna naar klein Denemarken in California, Solvang, het Deense Volendam, waarschijnlijk alleen maar gesticht voor de toeristen, voor de rest in het niet te omschrijven en dan verder naar Santa Barbara, om te eindigen in Camarillo. Vlakbij ons hotel is nog de Pacific Mall met een Macy's, daar moest nog even langs voor een tas en blouse die Bou toelachten. California Pizza Kitchen was de buurman van Macy's dus dat was mooi meegenomen.

Hotel: Country Inn & Suites Camarillo

12-09-2010 Camarillo, CA ⇉ Covina, CA

De LA clanVandaag gaan wij op familiebezoek. Wij logeren 2 dagen bij mijn nicht Anke in Covina. Wij zullen wel de hele familie weer ontmoeten, en die is groot hier, zodat er voor het verslag weinig tijd over blijft. Vandaag en morgen weinig of geen nieuws. Het wordt eten, kletsen, lachen, eten en slapen.
Zoals al aan Lindy belooft wordt eerst nog de Camarillo Premium Outlet aangedaan. Gelukkig heb ik mijn iPad met internetaccess en er is gauw genoeg een bankje gevonden, dan kan Bou rustig haar gang gaan.
Trouwens, ook Bou heeft de iPad ontdekt en vooral door die 3G functie met GPS is het een zeer praktisch hulpmiddel gebleken. Vanuit de auto kunnen wij nu meer achtergrond informatie opzoeken van plekken waar wij heen gaan, over de California Condor die wij eergisteren mochten ontmoeten etc. Het leerde ons dat het wel een heel unieke ervaring was dat wij deze vogels op zo'n korte afstand konden benaderen. Er blijken nog maar 344 van deze Condors te leven, waarvan slechts 188 in het wild. Het is één van de meest zeldzame vogels ter wereld. De Mall was behoorlijk groot en wij zijn daar dan ook een behoorlijke tijd gebleven en bepakt en beladen kwamen wij er vandaan. Pas tegen een uur of drie belden wij Anke op dat wij zo'n anderhalf uur nodig zouden hebben om bij haar te zijn. Het was zondagmiddag dus was er gelukkig niet al te veel verkeer zodat wij inderdaad tegen half vijf in Covina aankwamen alwaar wij door Alex en Louis (de hond) werden begroet. Anke en Nelson zouden zo weer thuis zijn. In die ander half uur dat wij onderweg waren is er driftig rond gebeld. De hele familie was 's avonds precent bij Gwan waar het avondeten klaar stond, ook Hong en Sioe Li kwamen. Was leuk om iedereen weer te zien.

Hotel: Hotel Anke

13-09-2010 Covina, California

Huntington LibraryEen rustig dagje samen met Anke, Nelson had helaas nog het nodige te doen. Eerst rustig met ons drieën ontbeten en bij gekletst en vervolgens eerst naar de Costo, een Amerikaanse tegenhanger van de Makro. Toen op weg naar de Huntington Library. Een soort arboretum in het nabij gelegen Santa Monica. Onderweg daar naar toe werden er weer de nodige telefoontjes gepleegd en uiteindelijk gingen wij eerst samen met Nelson ergens lunchen. Lekkere dim sums werden het
Met z'n drieën verder naar de volgende bestemming, Huntington Library, Het was prachtig daar, Vooral van de Japanse tuin hadden ze heel veel werk gemaakt. Daarna terug naar Covina en heb ik nog wat aan de computers van Anke gedaan.
Een chique Chinees restaurant met een de zeer vreemde naam 180 degrees Eaat in Diamond City was de plek waar wij ons avondeten genoten.

Hotel: Hotel Anke

14-09-2010 Covina, California ⇉ Las Vegas, Nevada

Het is weer tijd om verder te trekken. Een ritje van drie en halve uur naar Las Vegas staat vandaag op het programma. Niet al te lang zodat er tijd is om afscheid te nemen van Anke en haar familie, het zal weer een tijdje duren voordat wij elkaar zullen zien.
Het is iedere keer weer een fantastisch gezicht als je vanaf de woestijn de lichtoase Las Vegas ziet verrijzen. Wij hebben weer in het Luxor geboekt, maar nu een pyramid room, vorige keer zaten wij in de east tower, Bij aankomst werden wij zoals gebruikelijk aangeklampt door verkopers die je gratis showtickets proberen te slijten. Nu wij twee dagen hier zijn is het best leuk om een show te zien, dus hoorden wij aan wat ons werd aangeboden. Het bleek dat wij in ruil voor een bezoek aan een presentatie, of te wel een ronseling, voor een timesharing project konden kiezen uit gratis tickets voor diverse shows, het zou twee tot drie uur duren en je kon er direct brunchen. Nu, wij staan toch wel stevig in onze schoenen en ontbijten cq lunchen kost ook tijd. Wij kozen voor de ochtendpresentatie van morgen en kregen daarvoor in de plaats 2 tickets voor Cris Angel Believe, naar het schijnt een beroemde illusionist en bovendien was de show ook nog eens in samenwerking met Cirque du Soleil.
Bij de receptie van het hotel bleek de receptionist een groot fan te zijn van onze eigen De Toppers. Eerst begrepen wij niet wat hij bedoelde maar zijn seksuele geaardheid zette ons al gauw op het goede spoor. Hij adviseerde ons af te zien van die pyramid room aangezien er morgenavond disco zou zijn en dat is goed te horen in de pyramid. Uiteindelijk kozen wij voor een upgrade tot een suite in wederom de east tower, wel zo comfortabel.
Met de slotmachines al gauw een winst van $ 40,00 opgebouwd, dus hadden wij een buffertje voor de komende uren. Voor het diner kozen wij voor het buffet in het aangelegen Mandelay Bay. Was lekker, maar wij hebben nu wel genoeg van die buffetten, je eet altijd teveel. Gelukkig had Bou haar grote handtas bij zich (morgen moeten wij ten slotte ontbijten), want de cookies en pastries bij het dessertbuffet zagen er lekker uit.
De opgebouwde buffer was vervolgens al gauw omgebogen tot minus 20,00 maar wij hadden er wel lol aan.

Hotel: Luxor, Las Vegas

15-09-2010 Las Vegas , Nevada ⇉ Las Vegas, Nevada

Onze Dining RoomOntbijt in onze eigen dining room genuttigd, de cookies en pastries zijn inderdaad lekker en ons vervolgens om 9:15 gemeld voor de presentatie. Wij werden met een shuttle naar South Point gebracht, en wat wij toen meemaakten moet je zelf een keer meemaken om het te kunnen geloven. Wij werden naar een wachtruimte geleid waar minstens een honderdtal stelletjes hadden plaats genomen. Stel voor stel werden wij apart meegenomen door een host, daar waren er dus ook wel een stuk of honderd van. Onze host bracht ons naar een tweede ruimte waar het wederom een drukte van belang was. Ieder stelletje en host had een eigen tafeltje waar een individueel interview werd gehouden. Koffie, drinks en donuts stonden klaar. Na het blabla gesprek kregen wij een rondleiding , eerst het te slijten appartement, uiteraard prachtig met alles erop en eraan en vervolgens de gemeenschappelijke voorzieningen zoals gym en pool. Toen terug naar ons eigen tafeltje. Daar werd ons een onbegrijpelijk en op niets gebaseerde rekensommetje voorgehouden. Bovendien klopte er rekenkundig ook nog eens niets van, gelukkig had ik op school goed opgelet tijdens het hoofdrekenen. Vervolgens werd ons een voorstel gedaan. Wij konden kiezen uit (vergeef mij de juistheid van de vermelde bedragen, want ik ben het inmiddels al weer vergeten) $ 30.000,-- of $ 12.00,- (verschil ben ik ook alweer vergeten) en kregen ook nog eens een korting als wij direct zouden tekenen. Dus was het voorstel ca 27.000 en 10.000. Er werd nog een senior sales manager bijgeroepen, die ook nog eens ingewikkelde rekensommetjes ging maken. Toen wij vertelden dat wij niet direct zouden beslissen verliet die manager ons abrupt met een onvriendelijke blik. Ondertussen werden de sandwiches opgediend dus konden wij aanvallen, onze host bleef overigens wel zeer vriendelijk en begeleide ons na de lunch naar een nieuwe ruimte, dit bleek later de laatste zeef te zijn om ons toch nog over te halen. Hier bleek ondertussen onze handtekening gedevalueerd te zijn tot ca $ 5.000,-. Deze medewerker werd zelfs onvriendelijk toen wij bleven volharden in ons nee. Via de achterdeur werden wij vervolgens naar de volgende ruimte gebracht waar wij onze felbegeerde tickets in handen kregen. Wij hebben er hard voor moeten werken, maar wij hadden deze ervaring toch niet willen missen. Zelfs zonder tickets was het een ervaring.
Wij stonden slechts 20,-- in de min dus het kon nog wel. Bou achter gelaten bij de slotmachines en zelf bij Black Jack plaatsgenomen. Er is een nieuwe variant switch genaamd, je speelt twee handen en de tweede kaart van iedere hand mag je wisselen, heb je bv in hand één aas en een vijf en in hand twee een zes en als tweede kaart een aas, dan wissel je de voorste kaarten. Heb je in hand een twee azen, die splits je en heb je in hand twee een 5 en een zes, twee kansen op black jack en nog één kans op 21, erg leuk. Had geluk en stond na een tijdje $ 80,-- in de plus, niet gek. Bou ging niet zo goed bij de slotmachines, dus werd het tijd om te stoppen. Weet niet en zij ook niet meer ????? wat er in is gegaan, maar die winst van mij maakte het wel goed.
Wij hadden geen eetlust, dus werd het een hamburger en een salad van de in house big M. Daarna nog even gaan rusten en ons opfrissen voor dat de show begint. De ons gegeven tickets waren niet de allerbeste, wij bleken op de achterste rij te zitten, maar de ouvreuse was een lieve dame, dus al gauw zaten wij op de zevende rij in het midden.
Tja en dan de show, verdwijnende dames, vogels die overal vandaan kwamen, Chris die tegen een muur op loopt, een dame die doorgezaagd werd en ga zomaar door. Het was een kruising tussen David Copperfield, Houdini en Siegfried en Roy, maar dan met het uiterlijk van een kruising tussen Miami Steve en Axel Rose, compleet met bandana. Chris Angel schijnt een wereldhit te zijn, wij vonden het leuk, maar zeker geen $ 75,00 dollar pp waard, gelukkig waren de kaartjes voor ons gratis.
Bou hield het na nog wat aan de slotmachines gezeten te hebben (wederom geen succes) voor gezien en ik wilde nog wel wat handjes Black Jack proberen. Het werd de traditionele, want Switch was vanavond vanaf $ 15,00 per hand, dus dat zou $30,00 dollar per deal zijn. En als je dan wat pech hebt, dan gaat het wel heel hard. Na wat ups en downs eindigde ik quitte.

Hotel: Luxor, Las Vegas

16-09-2010 Las Vegas, NV ⇉ Page, AZ

Zion National ParkGisterenavond was het wat laat geworden met Black Jack, dus werd het met ons normale ochtend geneuzel pas een vertrek om half elf. Zion National Park staat gepland. Onderweg nog geluncht bij Cracker Barrel, maar dat zal wel de laatste keer zijn geweest dat wij deze keten hebben berzocht. Het gaat hollend achteruit, alleen de winkel is nog steeds heel leuk.
Acht jaar geleden, heb het zojuist nagekeken, het was op 18 september 2002, zag het er bij Zion Park heel anders uit, echt voor de nature freaks, bever sport clientèle, sorry Erik, ik bedoel natuurlijk Eddie Bauer. Nu zijn er grote parkeerplaatsen, een optocht van RV's, met een speedboot op de aanhanger, en daar achter nog een jetski, Bijenkorf klanten. De natuur is nog steeds prachtig, maar je moet wel goed uitkijken als je een foto of video shot neemt of niet één of andere onverlaat in je beeld gaat staan. Ook rondom het park is het nodige gewijzigd, waren het acht jaar geleden een paar lieve grijze dames die een alles wat je maar nodig hebt nering dreven, nu zijn het de volgestampt met verre oosten producten shops die elkaar beconcurreren om de gunst van de bezoeker. Eerst was er bij ieder park slechts een Best Western en soms nog een lokaal motel nu hebben de andere hotelketens zich hier ook gevestigd. Het was al tegen vijf uur toen wij in Wahweap aankwamen. Even inchecken en toen direct door naar het 6 miles verderop gelegen Page. Hier hadden wij de zelfde gedachte als bij Zion. Het was Volendam geworden.
Bij de Safeway spulletjes voor het ontbijt en lunch van morgen gekocht. Wij hebben een kamer met balkonnetje met lakeview, dus veel leuker om daar te ontbijten in vergelijk tot de niets zeggende ontbijtzaal. En daarna naar the Bonkers, een plaatselijk restaurant via internet gevonden. Bou een bord met vegetarische pasta en ik Ahi Tuna met een sesamzaad korst. Helaas was de wasabi wat te overheersend, maar nadat die weg geschraapt was, bleef er toch wel een smakelijke hap over. Overigens was de saladbar wel van een uitstekende kwaliteit. Ja, ook ik heb een bord vol konijnenvoer achter de kiezen.

Hotel: Wahweap Page

17-09-2010 Page, Arizona

Bou op Lake PowellEerst maar eens poolshoogte nemen bij de Antelope Canyon, wellicht kunnen wij nog voor dat wij de gereserveerde experience tour over Lake Powell beginnen, nog de Canyon verkennen. Het adres welke wij op het internet hadden gevonden, bleek een startpunt midden in Page te zijn, de Canyon zelf ligt een kwartiertje verder.
Uiteindelijk met hulp van Bob en Corine de parking gevonden Van deze plek kan je de begeleide tour naar de Canyon beginnen. Ieder heel uur vertrekken ze en de tour neemt ander half uur in beslag. Die van 10 uur hadden wij net gemist, dus zou het die van elf uur worden, maar dat vonden wij te krap, want om kwart voor één moeten wij ons bij de boot melden. Dan moet het maar morgen, want de laatste vetrekt om vier uur en dan zitten wij nog op de boot.
Op de weg terug naar Wahweap nog een paar vista points opgezocht die hopelijk een paar mooie beelden zullen opleveren van Lake Powell en omgeving. Toen nog naar de Glen Canyon Dam, vergeleken bij de Hoover Dam een dammetje uit Madurodam, maar toch hoog of diep genoeg voor mij om Bou allleen de Dam te laten verkennen.
Snel nog even terug naar onze kamer om de lunch te genieten en daarna op weg naar de boot. Wij vonden het wel een heel bedrag voor de rondvaart, $ 65,-- per persoon, maar het moet volgens zeggen echt de moeite waard zijn. Inderdaad, dat was niet te veel gezegd, wij genoten. Wij hadden een mooi plekje op het bovendek geregeld, was wel behoorlijk warm daar, maar je had rondom goed zicht, althans dat dachten wij. Een touringcar vol zuiderburen bleek op dezelfde boot te zitten en meenden dat het bovendek naast de zitplaatsen voor maximaal 32 personen ook nog extra staanplaatsen bood voor nog eens een man of 20. In het begin dachten wij dat het even voor de snelle kiek was, maar zij meenden dat zij staanplaatsen hadden gereserveerd. Na een kwartier begonnen wij en alle anderen er genoeg van te krijgen en werd de Belgische reisleider opgetrommeld om zijn landgenoten tot de orde te roepen. Dat hielp en de verdere tocht was het weer gezellig en zelfs met de Belgen werd gekeuveld. Het werd een fantastische belevenis met vele prachtige uitzichten.
Daarna nog even wat rondgereden en nog even naar de Safeway, wij waren eigenlijk best wel moe en hadden geen zin meer om ergens te gaan eten. Sushi, Ceasarsalad, brood, kaas en nog wat zaken aangeschaft om lekker op ons balkon te nuttigen.
Om er zeker van te zijn dat wij toch de Antelope Canyon konden zien toch maar een reservering voor morgenochtend (acht uur al !!! hoe haal ik het in mijn hoofd) gemaakt.

Hotel: Wahweap Page

18-09-2010 Page, Arizona ⇉ Holbrook, Arizona

Antelope CanyonAcht uur, dat is behoorlijk vroeg voor ons, maar ja, je moet er wat voor over hebben. Wij kozen ervoor om niet zelf naar de entree van de Canyon te rijden, maar begonnen onze tour vanuit Page. Daar werden wij met 12 man achterop een Pick-Up geladen, wij leken wel op de zuiderburen van de Amerikanen die naar hun ochtendklus gingen. Wij werden een kwartiertje lang behoorlijk door elkaar geschud, vooral het laatste stuk welke over onverharde wegen ging. En dat zo vroeg in de ochtend.
Maar wij hebben het overleefd en stonden voor de ingang van de Canyon. Onze gids bleek het pas twee weken te doen en dat was te merken ook. Ik kreeg een behoorlijke aanvaring met deze native american. In onze groep zat zo'n bijdehante tante die het voor elkaar kreeg om steeds als eerste achter de gids te staan. In zijn onervarenheid besteedde hij slechts aandacht aan deze Sidonia, en als het nu een aantrekkelijke juf was, kon ik er nog wel begrip voor opbrengen, maar deze.. Op een gegeven ogenblik begon het mij te vervelen dat er slechts één van de twaalf alle uitleg kreeg en werd gewezen op de mooie plekjes, ik vroeg of hij ook aan de andere elf wilde denken. Hij trok zich er niets van aan en ook Sidonia trok zich nergens wat van aan. Heb mij toen maar wat breed gemaakt en ben voor Sidonia gaan staan.
De Canyon is overigens wel zeer indrukwekkend. Je moet het een keer gezien hebben.
Daarna via Navajo County, First, Second and Third Mesa zouden ons meer over de indiaanse cultuur kunnen leren, naar Holbrook onze volgende halte. Helaas was het bij de indianen maar een duf zootje, her en daar een verdwaalde kraam waar huisnijverheid werd verkocht, maar eigenlijk was het verloren tijd. Het landschap onderweg was gelukkig wel de moeite waard.
Bij Holbrook ligt Petrified Forrest met aangrenzend Painted Dessert, daar hadden wij nog genoeg tijd voor over. Hier was het gelukkig nog wel zoals wij van Amerika gewend waren, rustig, alle tijd om alles te kunnen zien, kortom Eddie Bauer publiek.
Er waren weinig restaurants hier in de buurt en om nou bij Denny's te gaan zitten trok ons niet zo aan. Dus werd het wederom de Safeways. Gisteren Al Perry en Loren Dirks een mailtje gestuurd of ze wellicht op zondag nog ergens moesten optreden, wij hadden immers nog een dag over, dus kunnen wij eventueel nog naar Tucson. Kreeg een mailtje terug, helaas hadden zij zondag geen optreden, maar Al zou proberen ergens een surprise gig te organiseren. Hij houdt ons op de hoogte.

Hotel: Holbrook, neen, niet in een wigwam

19-09-2010 Holbrook, Arizona ⇉ Tucson, Arizona

Loren Dircks & Al PerryKreeg nog een berichtje van Al dat hij het leuk zou vinden als wij toch zouden komen, optreden of niet, dus inderdaad besloten om naar Tucson te gaan. Het is een stevige rit, maar wij besluiten om via de US 77 te gaan, deze voert door het Tonto National Forrest. Het is een prachtige weg met niet al te veel verkeer.
Wij hadden een uitstekende nachtrust gehad en konden zodoende ook voor ons doen heel vroeg op stap. Om half tien was de aftrap. Tegen half twee kwamen wij in de buurt van Tucson en een van de eerste dingen die wij zagen was de ......Tucson Mall en doorrijden is dan verboden. Moesten trouwens toch nog een geheugenkaartje kopen voor de videocamera want er was deze morgen nog wat heen en weer gemaild met Al en Loren. Het was Al gelukt om wat te organiseren. Zij spelen vanavond om 19:00 op de patio van het beroemde Hotel Congress en dat omdat wij naar Tucson komen.Dat moet wel vastgelegd worden.
Zojuist terug van de Hotel Congress, het was heel leuk. AP & LD deden een acoustische set, ze hebben wel twee uur gespeeld op het terras van Hotel Congress. Na afloop samen met Loren en zijn vrouw Rachel nog wat gegeten, Al had geen zin en ging naar huis.

Hotel: Tucson

20-09-2010 Tucson, AZ ⇉ Phoenix, AZ

De Microsoft storeDe laaste halte op deze trip was Tucson, vanavond zitten wij weer in Phoenix. eerst nog bij Al langs, hij heeft een documentaire over het leven van Eddie Hinton en die willen wij maar wat graag zien. Tegen een uur of 10 arriveren wij bij zijn kleine huisje vol met vinyl en cd's. Dangerous Highway heet de documentaire. Zeer indrukwekkend, onbegrijpelijk dat dit muzikale genie het nooit gemaakt heeft. Al brengt mij nog in contact met de maker van deze documentaire om een copy mijn kant op te krijgen, hopelijk lukt het.
Daarna opweg naar Phoenix waar wij eerst nog Cosanti langs om een windgong aan te schaffen. Wij kwamen daar zelfs nog de wereldberoemde Paolo Santori daar tegen. Hij is nu 91 jaar, een broos mannetje.
Vervolgens was de Scottsdale Fashion Square aan de beurt. Een mooie,luxe en zeer uitgebreide Mall. En wederom een primeur te bewonderen, de eerste Microsoft Shop ter wereld is hier gevestigd.Qua lay-out hebben ze heel goed naar het appeltje gekeken.Het personeel heeft een rood shirt aan die van Apple lichtblauw en ook zij hebben een ID om de nek hangen en lopen rond met handheld terminals.Voor de rest staat er naast de software pakketten een assorti pc's en notebooks van de grote merken, wat smartphone's en de zune staat overal wel op posters, maar ik heb ze niet kunnen ontdekken. Prominent aanwezig zijn twee grote tablets, ter grote van een behoorlijke salontafel.Daar wordt touchscreen software op gedemonstreerd. Bediening is ongeveer gelijk als die uit Cupertino, twee vingers uiteen werkt, etc. Vreemd ik dacht dat het een patent van Apple was.
Voor het avondeten brachten wij voor het eerst een bezoek aan de Cheesecake Factory, wij vonden ze altijd wat aan de dure kant, Maar volgens Reggy en Sander valt dat wel mee. Luxe paarden, gemiddeld was het toch wel iets duurder als dat wij gewend waren voor een keten bedrijf. Maar het eten was prima en het zag er wat luxer uit allemaal..

Hotel: LQ sky harbor tempe

21-09-2010 Tempe , Arizona ⇉ Tempe, Arizona

Snif,het zit er vrijwel op, de laagtste dag is aangebroken. Bou wil nog even naar een Outlet Mall, er zit nog lucht in de koffers. Zelf ontdekte ik aldaar een standje van Ghost Armor, daar kan je je telefoon van folie laten voorzien zodat deze een stuk minder kwestbaar wordt. Aangezien ik niet in de wieg ben gelegd om die folie zelf op een aanvaardbare manier aan te brengen en daarvoor de hulp nodig heb van Erik, heb ik mijn iPhone maar helemaal laten inpakken, een zeer secuur werkje, maar de man daar deed het zeer secuur en tot nu toe tot volle tevredenheid. Het resultaat was zelfs zo goed dat ik ook maar op mijn iPad de folie heb laten aanbrengen.
Vervolgens hebben wij nog uitgebreid onze handen en voeten laten behandelen, heerlijk, onze schoenmaat is weer ééntje kleiner nu alle eelt weer is verdwenen.

Hotel: LQ sky harbor tempe

22-09-2010 Phoenix, AZ ⇉ Amsterdam

Wij zijn weer terug. Wat een temperatuursverschil. Wij vertrokken met ca 42 graden, hier is het nu 13 graden. De vlucht ging voorspoedig. In Phoenix hadden wij een half uur vertraging, maar dat werd onderweg al ingehaald, zodat onze connection time van 54 minuten vrijwel bleef.Zonder te rennen haalden wij de vlucht naar Amsterdam. Als je dat van te voren weet eigenlijk best ideaal, totaal geen wachtijd.
De reis bracht ons dit maal langs veel plekken waar wij al eerder waren geweest, erg interessant om mee te maken hoe dingen kunnen veranderen in de loop der tijd. Het is vreemd om te zeggen, maar plaatsen zoals Zion, Lake Powell zijn behoorlijk veramerikaans na ons vorige bezoek acht jaar geleden. Nu veel meer voor de tourist, toen voor de natuurliefhebber.
De wildspotting was deze keer zeer geslaagd, wij zagen coyote's, roadrunners (miepmiep), een beertje, een red tailed hawk, walvissen en als klap op de vuurpijl de California Condor.
Wij sparen alweer voor de volgende trip.

Hotel: thuis