USA vacations | Southwest leftovers 2014

08-11-2014 Almere

De koffers zijn gepakt. Straks vroeg naar bed want de supershuttle is om 7:00 besteld.

09-11-2014 Almere, Flevoland ⇉ Las Vegas , Nevada

Onze CamryEen voor ons nieuwe chauffeur stond een kwartiertje te vroeg voor de deur. Wij waren nog niet helemaal paraat dus werd het een sigaretje voor de deur voor hem. Het was nog behoorlijk vroeg dus was het verkeer zeer kalm. Op Schiphol echter was het al behoorlijk druk. Er is een behoorlijke verbouwing aan de gang, dus daar kon de drukte ook aan liggen. Er was wellicht meer ruimte voor een zelfde hoeveelheid bezoekers, dus dan lijkt het drukker.. We zitten op een uitstekende plek. Een tweeztter op rij 20, dus lekker voorin. Het is een A 330. Het lijkt erop dat wij op tijd vertrekken. De deuren zijn gesloten en we zijn net begonnen met taxiën, precies op tijd. Moet ook wel, want we hebben ruim 2 uur transfertijd op JFK, en de koffers moeten nog langs. Customs. Het ging gesmeerd, wij waren ruim op tijd. De vlucht naar LV is een beproeving. He toestel zit helemaal vol en de vlucht duur meer dan vijf uur. Stoelen laten te wensen over. Had na een kwartier al een houten kont. Wij zijn er nu bijna, helemaal gaar.
Bijna 24 uur onderweg geweest. Wij zijn eindelijk in Las Vegas. Op zich ging alles gesmeerd en volgens planning. Alleen duurde het wel ontzettend lang. Bij Hertz staat er een nieuwe Toyota Camry voor ons klaar, daar zijn wij niet ongelukkig mee. Wij hadden ons al helemaal voorbereid op Las Vegas, en binnen een minuut of 10 stonden wij op het parkeerdek bij Luxor, waar wij de eerste 4 dagen zullen overnachten.wij hadden van huis uit een kleine koffer voor deze 4 nachten gepakt, want het is best een tippel vanaf de parking naar onze kamer. Wij besloten toch nog maar even wat te eten, ook al om in het ritme te komen. Bou een salad grilled chicken en ik nam een filet o fish met chips van de big M. Een decaf van starbucks en onze buikjes zaten weer vol.

Hotel: Luxor

10-11-2014 Las Vegas , Nevada | Valley of Fire State Park

a beehiveTegen een uur of twee werden wij beiden even wakker voor een noodzakelijke sanitaire stop, die van mij duurde wat langer en beiden sliepen wij weer vrij snel in. Bou weliswaar met een fikse hoofdpijn, maar de paracetamol deed wonderen. Tegen 7 stond ik bij de starbucks voor een grande americano, pumpin bread en een choclat croissant. Wij kunnen er weer even tegen. Fysiek gaat het ook redelijk in zoverre de leeftijdsperikelen wil meewerken, dus besluiten wij er vandaag direct maar op uit te gaan, ook al omdat wij redelijk bijtijds uit de veren zijn. Eerst naar de Whole Foods Market om de nodige proviand in te slaan. Een lekker broodje, wat cheddar en uiteraard de onvermijdelijke tuna cranberry salad en wat appels en druiven, daar komen wij de dag wel weer mee door. Valley of Fire State Park ligt zo'n 40 mijl noord oostelijk. Van LV, dat is makkelijk te doen. Het is een prachtige dag, geen wolkje te bekennen en ook nog 79F, zeer aangenaam. Het blijkt een prachtige omgeving die ons doet denken aan the Garden of Gods die wij een paar jaar geleden bezochten, zeer de moeite waard. Daarna kwamen wij heel toevallig langs de Premium outlet, Bou reed. En bij langs rijden bleef het niet. De buit was voor mij een polo bij Ted Baker, een overhemd bij Guess en een paar slips van Jockey. Bou gaat voor Pipo spelen en schafte wat kleur voor haar toet aan en voor de rest een armbandje bij Kate Spade. Bij de imitatie Panda Express werd het avondmaal genuttigd, ze hadden er best lekkere tahoe, en een venti americano to share van de starbucks toe. Een leuke dag, wij zijn al weer twaalf uur erop uit geweest. Zo nog even een blik in het casino werpen .

Hotel: Luxor

11-11-2014 Las Vegas , Nevada | Red Rock Canyon

Sushi bij RaVandaag staat de Red Rock Canyon op het programma. Eerst even de pastries van de WFM met een venti americano nuttigen en daarna nog even naar de WFM voor de lunch en ontbijt voor morgen. Red Rock Canyon ligt op een half uurtje noord oost van LV., dus dat is een kort ritje. Het is nog steeds ongekend mooi weer, geen wolkje te bekennen. Bij de entree van het natuurpark blijkt dat het vandaag gratis is vanwege Veterans day, dat scheelt weer. Iets minder is dat het er stervens druk is, nou ja voor hier dan, eigenlijk valt het reuze mee, maar voor dergelijke bezoeken zijn wij gewend, in ieder geval off season, amper iemand tegen te komen. Mede door die prachtige blauwe lucht levert het prachtige plaatjes op, Weer is Bou er in geslaagd iets te vinden waar wij nog niet waren geweest en wij zijn toch al weer een keer of zes in deze omgeving geweest. Aangezien het zo dicht bij is en ook al het feit dat wij voor onze doen al vroeg op pad zijn staan wij tegen een uur of drie in the Fashion Show, neen geen show maar een Mall hier, zo heet ie nu eenmaal, daar kan ik ook niets aan doen. Bij Apple slechts een adapter aangeschaft, voor de rest bleef het bij kijken, zelfs Bou kon zich nog beheersen. Wij waren tegen een uur of zes behoorlijk gaar en waren dringend toe aan een stoel en wat versnaperingen. In Huntington Beach waren wij eens een keer meegenomen naar Ra, een sushi tent en dat was goed bevallen, die Ra troffen we hier ook aan, dus dat werd onze keuze. Tot 7 uur was het nog happy hour, dat was een aangename bijkomstigheid. Laat ik nou vergeten zijn dat er bij Dillards een fantastische aanbieding van Estee L was, bij aankoop van een product kon je voor 60 US een hutkoffer boordevol met allerlei gezichtskleurende zaken aanschaffen. Nu had Bou toch al het plan om voor Pipo te gaan spelen,dus de beslissing was gauw gemaakt. Ik vraag mij trouwens wel af hoe wij dit alles mee moeten slepen, wij hebben maar een extra tas bij ons.

Hotel: Luxor

12-11-2014 Las Vegas , Nevada | Rondje Strip

Mirage's uitbarstingVandaag doen wij een rondje strip, dat wordt een hele tippel, maar goed, er moet bewogen worden. Het is iedere keer weer indrukwekkend hoe het hier aan toegaat. Dat iemand opeens maar besloten heeft om midden in de woestijn iets te beginnen en dat het nu x jaar later iets gigantisch is waar het uitsluitend en alleen uit tourisme bestaat is eigenlijk ongelooflijk. Bij ieder bezoek is er wel weer iets gigantisch bijgekomen, en iedere keer weer luxueuzer indrukwekkender en protseriger, hoe gekker hoe beter. En het vreemde is dat eigenlijk hoe duurder en exclusiever het merk is hoe minder exclusief het hier is. Rolexen, Louis Vuitton (LV) en dergelijke op ieder hoek van de fruitautomaten aanwezig. Omgekeerd kan ook, de eerste keer dat wij hier kwamen (september 2002) verbaasden wij ons al over een heuse M&M store, 4 etages vol met merchandise van de chocolade pinda's, hoe krijg je het voor elkaar dat mensen in een M&M pyjama willen slapen, en nu zijn ze er nog steeds, zelfs nog meer aanwezig dan ooit. Je kan er voor 20 dollar een containertje snoepjes met je eigen tekst aan schaffen, wat wil je nog meer. In de Venetian om de hoek van Piazza San Marco aten wij op het foodcourt een Pizza Margarita to share en bij de Fashion Show gingen wij toch maar weer even naar binnen, stel je voor dat je iets mist. Bout had nog niet genoeg camouflage, dus werd MAC, neen niet Mac van Apple en ook niet die van de Big M, even aangedaan. Voor Daisy wat slaolie voor in het haar en Bou waande zich weer even 21 en kocht daar 2 truitjes was de buit. Bij starbucks de voeten wat rust gegeven en toen kon de terugtocht beginnen. Bij The Mirage kwamen wij precies op tijd om de vulkaanuitbarsting mee te maken en daarna wederom precies op tijd om de watershow van Bellagio te zien. Voor de rest konden wij amper meer lopen dus werd onderweg in New York New York wat voedsel gezocht. Het werd uiteindelijk Fish and Chips and New England Chowder uit een stalletje aldaar. Net genoeg rust om naar ons hotel te strompelen waren wij na een uurtje of 10 weer terug op honk. De kilometerteller gaf 22 kilometer aan. Even opfrissen en de vetjes onder water en we hadden weer genoeg energie om het casino te betreden. Ik heb geïnvesteerd in een studie craps.

Hotel: Luxor

13-11-2014 Las Vegas , Nevada ⇉ Phoenix, Arizona

Bye bye Vegas, vandaag vertrekken wij naar Phoenix Arizona. Het is een flinke rit dus gaan we bijtijds weg. Eerst nog even naar de Whole Foods Market voor de gebruikelijke lunch Bij de Hooverdam is de brug eindelijk af, wij rijden er zelfs over. Wat een verademing is het rijden hier, zeker in vergelijk met onze laatste trip naar Cornwal e.o. Daar was het behoorlijk bibberen. Stuur aan de verkeerde kant en aan de verkeerde wegkant rijden. Bovendien nog een schakelauto, welke ik al jaren niet gewend ben. Hier is het heerlijk relaxed, brede lege wegen. Wij hebben vanavond geboekt in the Candlewood suites, onderdeel van Holiday Inn. Wij hebben voor onze platina status van volgend jaar verschillende brands nodig en deze ontbrak nog. Eigenlijk was er niets mis daar, maar helaas is het niet helemmal onze cup of tea. Morgen verhuizen wij naar de Crowne Plaza. Wij zijn vrij vroeg dus is er nog tijd voor de Arizona Mills, met de favorite Neimann Marcus last call van Bou. Nu ook weer, een luxe lederen boodschappentas was 80 keer afgeprijsd, dus die moest mee. Bij Victoria Secrets de voorraad weer aangevuld en jawel hier was nog een Eddie B voor de aanvulling van de t-shirts. De japanner van het foodcourt viel vies tegen, maar daar kwamen wij te laat achter.

Hotel: Candlewood suites

14-11-2014 Phoenix, Arizona | Taliesin West

Taliesin WestVoor het eerst deze keer is het licht bewolkt, maar de temperatuur is goed. Taliesin West staat vandaag op het programma. Frank Lloyd Wright began building this desert masterpiece in 1937 as his personal winter home, studio, and architectural campus. Located on the beautiful Sonoran desert in the foothills of the McDowell Mountains in northeast Scottsdale, the site offers a broad range of guided public tours. Visitors experience Wright&aps;s brilliant ability to integrate indoor and outdoor spaces. Het ligt slechts op 20 minuutjes vanaf ons hotel dus dat is een makkie. We hebben geen reservering maar gelukkig bleek dat niet nodig, er zijn nog genoeg plekken voor de guided tour die verplicht is. Wij zitten in de paarse groep en krijgen een vrij jonge jongen als gids, die even later wordt bijgestaan door Oma Duck, althans zo ziet ze eruit. Later bleek dat de jongen het voor het eerst deed, maar voor ons was hij geslaagd. Hij deed het kundig en onderhoudend. Het leuke hier is dat het niet zoals op de meeste attracties je achter een afscheiding wordt gehouden, maar dat je gewoon alles mag aanraken, op het bed van Frank zelf mag gaan zitten en ook nog eens op zijn stoel mocht zitten. Alleen mochten er in het privé gedeelte geen foto's worden genomen. Wij hebben een leuke morgen gehad.
Camelback Mountain behoort ook tot de bezienswaardigheden van Phoenix en ligt hier niet zo ver vandaan. Een kleine moeite om even langs te gaan. Het blijkt een heuvel te zijn midden in een voorstadje, die te bewandelen is. Volgens het informatiebord waren er gedeelten difficult, maar ook stukken extreme difficult. De klim was hoger dan het beklimmen van het Empire Statebuilding. Wij hadden jammer genoeg veel te weinig tijd om deze uitdaging aan te gaan, volgende keer beter.
De komende dagen slapen wij in het Crowne Plaza, een paar dagen in de Candlewood suite ging ons toch wat ver. Pal tegenover CP ligt Pueblo Grande Museum, overblijfselen van een indiaanse nederzetting. Het was een zeer goed onderhouden en aangelegde plek, maar helaas voor hen was de parkeerplaats vrijwel leeg. Op zich was het wel interessant, maar wij hebben meer onderhoudende plekken bezocht.
Inmiddels was het 4:00 geweest, en konden de beentjes niet meer. Even in het hotel een opfrissser gehad en toen naar Tempe Marketplace. Op zich een mooi aangelegd winkelcentrum rondom veel uitgaansgelegenheden, maar het winkelaanbod was erbarmelijk. Wij hadden dat tijdens eerdere bezoeken al opgemerkt maar er was wel een plek waar wij een aangename manicure/pedicure behandeling hebben gehad, daarvoor gingen wij, ook al omdat er een California Pizza Kitchen is. De manicuresalon doet goede zaken en was inmiddels naar een dubbel zo groot pand verhuisd. Ze hebben nu plaats voor 30 en die zaten nog vrijwel vol ook. Er was nog net een plek voor ons.Met gladde voeten en Bou met glitter op haar nagels genoten we van onze pizza's, Bou met paddestoelen en ik uiteraard volgens traditie, een margarita.

Hotel: Crowne Plaza

15-11-2014 Phoenix, Arizona | Jerome, Arizona - Arcosanti, the urban laboratory

Jim YouellOp naar Jerome Arizona, volgen Reggy moet her leuk zijn. Het is wel twee uurtjes rijden, dus moet het wel de moeite waard zijn.Gelukkig zijn wij aan de vroege kant, want later bleek dat het parkeren probleemmen geeft als je later aankomt. Wij hadden geen probleem. Wij hadden al eerder dergelijke nederzettingen bezocht, hippies uit de jaren 60 die zich in verlaten nederzettingen vestigen, levendig wat artistieks en vooral wars van tradities en gevestigde zaken. Je treft er geen Starbucks, MacDonalds en andere gelijkluidende bedrijven aan. Inmiddels hebben ook zij de commercie ontdekt, ze moeten immers eten, en hebben een eigen inbreng in roerende zaken. De rit was zeker de moeite waard. Op een straathoek werden wij aangenaam verrast door een straatmuzikant, Jim Youell, een circa 70 jarige man met een fantastische stem. Vreemd dat deze man nooit door iemand ontdekt is. Hij zat er maar te spelen en had niet eens iets waar je een bijdrage kon doen. Ik gaf hem een paar dollar en hij keek mij wat schaapachtig aan en wilde in eerste instantie het niet eens aannemen al hoewel hij het overduidelijk nodig had, hij had trouwens wel een prachtige akoestische 12 string Guild. Uiteindelijk pakte hij mijn bijdrage aan en hij opende zijn gitaarkoffer. Al spoedig kwamen er anderen langs die ook iets in de koffer deden. Er lang welgeteld één zelf gebrand schijfje in de koffer, die heb ik ook maar gekocht. Geen idee wat er op staat, dat wist hij zelf ook niet. Vermoedelijk heeft een andere bewonderaar die voor hem gemaakt en gegeven en bezit hij niet de mogelijkheid deze af te spelen. Bij een bezoek aan een plaatselijke muziekliefhebbers zaak van Tommy Rocks Anderson, gesigneerde gitaren, foto, etc en bovenal muziek van locale helden, neen geen Jim Youell, vertelde Tommy mij dat Jim al zolang hij zich kon herinneren als dakloze in Jerome op hield en dat hij wel eens op het open podium van de kroeg op de hoek samen met Jim optrad. Voor de goede orde schafte ik maar een cd aan van een lokale groep, eigenlijk niet zo interessant, maar de muziek van Tommy zelf was helemaal niet mijn stijl. Voor Nelson kochten wij nog een fles rode wijn van een plaatselijke wijnfarm. Op de weg terug kwamen wij langs Arcosanti, the urban laboratory. Dit is een project van Paolo Soleri, een leerling van Frank Lloyd Wright. Arcosanti is an urban laboratory focused on innovative design, community, and environmental accountability. Our goal is to actively pursue lean alternatives to urban sprawl based on Paolo Soleri's theory of compact city design Wij hadden al een paar keer eerder Cosanti in Phoenix bezocht waar wij het genoegen hadden er Paolo zelf aan te treffen, om een bijdrage te doen aan hun voornaamste bron van inkomsten, windgongen van brons. Cosanti is voornamelijk de winkel en Arcosanti het project, de architectonische leefgemeenschap. Wij werden er rondgeleid over het project en kregen een goede indruk wat er hier speelde. Betonconstructies gebouw om zoveel mogelijk gebruik te maken van de elementen, zon voor warmte en wind voor de ventilatie en koelte. Op mijn vraag waarom ze niet meer gebruik maakten van zonne- en wind energie, ik zag welgeteld één klein zonnepaneeltje, zei ze dat het erop neer kwam dat er niet genoeg geld was om die zaken aan te schaffen. Terug in Phoenix aten wij weer eens bij de Cheesecake Factory.

Hotel: Crowne Plaza

16-11-2014 Phoenix, Arizona | Heard Museum

Heard museumVandaag doen wij eerst de farmersmarket. Het is anders als wij verwacht hadden, wij meenden een soort markt met allerlei kraampjes aan te treffen. Het is echter een farm die zijn producten verkoopt. Best leuk maar niet om speciaal naar toe te gaan. Er was echter een superbonus, het bleek een heel populaire plek te zijn, er is een soort lunchroom waar blijkbaar half Phoenix naar toe komt. De parkeerplaats puilt uit, maar wij hebben geluk, er was nog een plekje vooraan. Een snelle Audi probeerde mij de pas af te snijden, maar die was bij mij aan het verkeerde adres.Dat het hier niet alleen business betrof bleek uit de cactussenafdeling, Bou vond een mooie, die ze wel voor Anke wilde meenemen, maar de verkoopster had nog niet over prijzen nagedacht, ze was te druk met het kweken en verzorgen van haar kroos. Wij genoten van onze brunch en vertrokken richting Heard Museum. Wij vonden de entree, 18$ pp best prijzig maar besloten toch maar naar binnen te gaan en daar hadden wij geen spijt van. De tour stond op het punt van beginnen en wij konden zo aansluiten. Vrijwilligster Pat, die ons qua uiterlijk ergens aan Gisele deed denken, leidde ons enthousiast en onderhoudend langs de highlights van de indiaanse cultuur en kunst. Na afloop van de tour wilden wij nog wel wat meer zien en oplettende Pat zag ons wat verloren rond dwalen. zij kwam op ons af en vroeg waar onze interesse naar uit ging. Ze gaf ons nog een prive rondleiding. Wij keken nog wat rond in de omgeving van Heritage Square, maar waren eigenlijk best moe en ook de uitgebreide brunch voelden wij nog. Toch nog maar besloten om wat te eten. Werd foodcourt van de Mall. Bou iets Marrokaans met linzen en ik... panda.

Hotel: Crowne Plaza

17-11-2014 Phoenix, Arizona ⇉ Tucson, Arizona | Biosphere 2

Biosphere 2Phoenix zit er weer op, wij hebben weer leuke en nieuwe zaken hier ontdekt. Vooral het Heard museum was voor ons een openbaring, wij hebben weer een heleboel van de indiaanse cultuur opgedaan. Nu is Tucson aan de beurt. Wij vertrekken bijtijds want alhoewel het een korte rit is van zo'n 2 uur hebben wij de nodige plannen voor onderweg. Wel moeten wij een groot deel over de I10, een verschrikkelijke interstate, waar het altijd zeer druk is. Zo ook nu weer. Eerst staat Grande Casa Ruines op het programma. Wederom iets uit de historie van de originals. Het is een vrij goed geconserveerd nederzetting. For More Than 650 Years the Casa Grande Has Stood as a Meeting Place and Landmark. Wij zijn wederom wat wijzer geworden en waren blij dat wij hier halt hielden. De volgende stop was Biosphere 2, oorspronkelijk hebben in de 90er jaren zich hier 8 mensen 2 jaar lang afgezonderd van de buitenwereld om, de naam zegt het al, de biosfeer te onderzoeken door deze in volstrekt isolement na te bootsen. Zij bootsten 5 klimaatzones na, een tropisch regenwoud, de oceaan, mangrovebossen (florida), savanna en de woestijn.Nu is het een onderdeel van de University of Arizona. Wij kregen een rondleiding door het gehele complex, eerst de voormelde klimaatzones en daarna de techniek achter de schermen, alles zeer interessant en zoals veel zaken van deze trip, zeer leerzaam. Dat wij op onze leeftijd nog zoveel wijsheid zouden opdoen. Wij zitten deze keer iets buiten Tucson in een Holiday Express, deze was voor ons tegen slechts 5000 punten per nacht verkrijgbaar. Normaal kost een nacht tussen de 15.000 en 30.000 puntten per nacht, hier zitten wij dus 4 nachten voor een punten aantal waar wij normaal slechts één nacht voor krijgen. Wij zitten nu 10 minuten langer in de auto, maar dat hebben wij er wel voor over. Hier doe je toch alles met de auto. Of je nu 10 minuten of 20 minuten in de auto zit, dat maakt niet zoveel uit. Eten doen wij bij de buren, Texas Roadhouse, waar wij van een uitstekend sirloin genoten, een ladies size 6oz, maar die was ons eigenlijk al te veel.

Hotel: Holiday Inn Express

18-11-2014 Tucson, Arizona | Nogales, Mexico

mexicooooohMexico, Mexicooooooh, vandaag op naar Nogales. Na die zeperd van de gevaarlijkste stad ter wereld, Ciudad Juarez, die wij per ongeluk in 2009 bezochten zijn wij niet meer de Mexicaanse grens overgestoken. Nogales was ons eerste kennismaking met Mexico, nou ja, hier is alles vrij gemoedelijk en uitermate toeristisch. Tandartsen, apothekers en taxichauffeurs staan je al op te wachten en vechten om je klandizie. voor de rest zijn het eettentjes en vooral uitstallingen van allerlei Mexicaanse snuisterijen. Iedereen staat zijn eigen unieke waar aan te prijzen en proberen je naar binnen te lokken. Wij kregen de indruk dat alle aangeboden waar uit één werkplaats kwam, er was geen onderscheid te maken voor ons. Na een uurtje of twee waren wij het gezeur om klandizie wel zat en waren blij weer in de US terug te zijn. Op dec weg terug naar Tucson staat er nog twee items op het programma. Eerste is Mission San Jose de Tumacacori, More than just adobe, plaster, and wood, these ruins evoke tales of life and land transformed by cultures meeting and mixing. Father Kino's 1691 landmark visit to an O'odham village when he established Mission Tumacacori was just one event among many. Wave after wave of change has swept or crept across this realm - this land and its people are not static. Come visit and experience this heritage Best de moeite van het bezoeken waard. De volgende stop is 4 miles verderop, Tubac Presidio State Historic Park. Hier zal ik maar geen woorden over vuil maken, zonde van de tijd. Die werd beter besteed in de Tucson Mall. Oogst was een paar pullovers voor mij en een ceintuur voor Bou. Wij tracteerden ons, ja Bou ook op een hamburger van In'n Out.

Hotel: Holiday Inn Express

19-11-2014 Tucson, Arizona | Chiricahua National Monument

Chiricahua National MonumentHet begint toch wel wat kouder te worden, vooral als de zon nog niet schijnt. Vandaag gaan wij toch weer een stukje rijden, naar het Chiricahua National Monument, zo'n 120 miles vanaf ons hotel. Het moet er erg mooi zijn. Wij zijn daar in 2009 al eens geweest, maar toen waren ze plots gesloten vanwege hevige sneeuwval, dat was een sof want het is een behoorlijk eind rijden door niemandsland. Vandaag wagen wij het er maar weer eens op. De vooruitzichten wijzen de goede kant op. licht bewolkt, maar over het algemeen zonnig. De trip was zeker de moeite waard, het is er prachtig. Iedere keer weer zeggen wij tegen elkaar dat het hier het mooiste is, maar dat zeggen wij iedere keer. Tegen een uur of 4 waren wij weer terug in Tucson, genoeg tijd om downtoon Tucson te bezoeken. Het ziet er gezellig en alternatief uit, maar het is wel vrij stil op straat. Dat was ons de laatste keer hier ook al opgevallen. Veel horeca, maar weinig publiek. Wij eindigen in the Congress Hotel. Bou had de laatste keer hier een Niciose Salad met verse Ahi tuna, die was haar uitstekend bevallen en stond nog steeds op de kaart. Die werd het en voor mij een zoutarme Fish and Chips.

Hotel: Holiday Inn Express

20-11-2014 Tucson, Arizona | Pima Air & Space Museum

Pima Air & Space MuseumDeze vakantie gaat het om de left-overs, dingen waar we geen tijd voor hadden of namen. Vandaag is de bedoeling om the Pima Air & Space Museum en Old Tucson te bezoeken. Als je in Tucson bent valt als eerste op een gigantisch aantal vliegtuigen die zo langs de weg staan. Vandaag hoorden wij dat het er circa 4.000 zijn. In de volksmond wordt dit the boneyard of graveyard genoemd, maar het is meer dan dat. Het is de opslagplaats van de US Airforce, je treft er van alles aan. B52, C5, F16,F15, Starfighters, Orion, vliegende forten en weet ik veel wat nog meer, tijdens de bustour over het terrein zijn wij overvallen met een waterval van type aanduidingen. B voor bombers, C voor Cargo, F voor fighters en ga zo maar door. Wij leren dat als de vliegtuigen binnen worden gevlogen deze volledig worden gereinigd, alle vloeistoffen worden verwijderd en meestal worden de motoren ook nog gedemonteerd en apart opgeslagen. Daarna worden ze met een soort latexcoating ter bescherming in gepakt. Het is een indrukwekkend gezicht als je een rijtje C5's naast elkaar ziet staan. Deze tour was een onderdeel van het museum, daar kregen wij eerst een guided tour door één van de 4 hangars, daarna volgende een rit over het museumterrein waar allerlei vliegtuigen staan opgesteld. In tegenstelling tot hetgeen op de Boneyard zijn deze gerestaureerd om als museumstuk door het verdere leven te gaan, deze zullen nooit meer vliegen.Naast Pima bezochten wij al eerder het Smithsonian in Washington DC, met de grootste verzameling en National Museum of the US Air Force in Dayton Ohio. Eigenlijk beviel de Pima ons het best. Wellicht omdat het niet zo druk was, hadden de veteranen vrijwilligers alle tijd voor je en vertelden zij uit zichzelf allerlei wetenswaardigheden. Heel interessant en zeker ook zeer interactief, je mag bijna overal aankomen. Highlight is een SR-71 Blackbird, volgens de trotse veteraan het snelste vliegtuig wat ooit gebouwd was. Na wat googelen zullen wij het er maar op houden dat het één van de snelste is. Wij hadden verwacht hier een paar uurtjes te zijn om daarna naar Old Tucson te gaan, daar waren wij al een paar keer eerder niet aan toegekomen, deze keer dus weer niet. Het is inmiddels half vijf als wij de Pima verlaten, terwijl wij hier tegen een uur of half elf binnen kwamen. Nu maar even naar het hotel om wat te rusten, daarna zijn wij van plan om weer zo&aps;n lekkere biefstuk bij de buren te gaan eten. The Texas Roadhouse is ons eigenlijk goed bevallen. In het verleden kwamen wij hier wel eens, maar op de een of andere manier zijn wij ze uit het oog verloren. Grote tonnen met doppinda's her en der, pinda doppen overal op de grond en bovendien nog op tafel een emmertje, en het belangrijkste, hier doen ze eigenlijk alleen maar steaks. Er staat nog wel wat meer op de kaart, maar je komt hier voor een steak.

Hotel: Holiday Inn Express

21-11-2014 Tucson, Arizona ⇉ Borego Springs, Arizona | Salton Sea

Salton SeaVandaag hebben wij een forse rit gepland. Idee is om wat langer in een hotel te zitten en vandaar dingen te ondernemen, daar leent deze regio zich voor. Daarom vandaag een redelijk grote verplaatsing. Het is ongeveer 350 miles naar Borrego Springs waar wij onder andere de Salton Sea en het Anza Borego State Park willen bezoeken. Het is licht bewolkt, dus goed te doen om te rijden. Eerst bij de Fry's de picknickmand gevuld en wij kunnen gaan rijden. Tucson, de stad van de saguaro's, die grote Lucky Luke cactussen die je alleen maar hier ziet. Vaak zie je gaten in die cactussen zitten, wij dachten altijd dat het kogelgaten waren, gemaakt door schietgrage cowboys. Maar neen, het zijn spechtennesten, die vestigen zich graag in die meerarmige bandieten. We passeren inmiddels Gila Bend, neen niet die uitstekende rockband Gilla Band van Loren Dircks, maar het plaatsje. De saguaro's worden langzamerhand verdrongen door de Joshua trees. Toch een vreemd fenomeen, die regionale begroeiing. De natuur roept en gelukkig is de afslag voor Gila Bend vlakbij, het blijkt een gat van jewelste. Wel uitgestrekt, iedereen zijn stacaravan op een behoorlijke lap grond. De interstate 8 is rustige weg, heerlijk om te rijden, dit in tegenstelling tot de 10, een verschrikkelijke weg die maar beter gemeden kan worden. Het contrast in verschillende landschappen is heel groot. Vlak voor Yuma rijden wij dwars door grote rotspartijen en even later na Yuma is het een gebied bestaande uit zandduinen. Nu op weg naar Salton Sea rijden wij weer door de woestijn. Wij merken dat wij vlak langs de grens met Mexico rijden, de ene na de andere border patrol moeten wij passeren, nu staan wij weer stil, dit is de derde al. Eigenlijk is de rit goed te doen, ook al omdat wij inmiddels in een andere tijdszone zitten. Het is hier een uur vroeger, dus hebben we nog alle tijd om de Salton Sea te gaan bekijken, het grootste zoutwatermeer van California.Het blijkt een prachtige omgeving, alleen de bebouwing is armoedig, veel, wij houden het maar op zelfbouw vakantiehuisjes, stacaravans, totaal geen luxe, ellende is troef. Met een flinke hoeveelheid durfkapitaal moet hier iets moois te maken zijn, maar ja waar haal je dat vandaan. Zelf hebben we een een kamer geboekt in het Borrego Springs Resort & Spa, zo'n 30 miles vanaf het meer. Het blijkt een aangename plek te zijn, er is een spa, 18 holes golf course, tennisbanen en restaurant. Dat restaurant is wel nodig want er zit geloof ik niet zo veel hier in de omgeving. We zitten in the middle of nowhere. Dat restaurant valt trouwens tegen, voor de ambience staat de verlichting zooooh laag, dat ik de zaklamp van mijn telefoon moest gebruiken om het menu te lezen. Toen andere gasten dat zagen volgden zij mijn voorbeeld. Ik koos een grilled tuna met wasabi mash en Bou iets vegetarisch, gegrilde paprika met geitenkaas. Het was redelijk, maar ook niet meer dan dat.

Hotel: Borego Springs Resort

22-11-2014 Borego Springs, AZ ⇉ San Diego, CA

Mom's applepieVandaag naar Anza Borrego State Park en dan eindigen wij in San Diego is de bedoeling. Het resort is een fijne plek om te verblijven, vooral in deze tijd, rustig en een aangename temperatuur.. We rijden eerst nog het dorp in, daar zit het visitors centre van het park. De vriendelijke vrouwelijke ranger legt ons de te volgen route uit en vertelt ons zeer enthousiast dat wij vooral de Texas dip niet mogen missen en verder dat eigenlijk de gehele loop uit dips en bumbs bestaan, net een achtbaan krakeelt zij enthousiast. De Texas dip is inderdaad afschrikwekkend. 10% kaarsrecht naar beneden dat ging even dun door de broek. Voor de rest is het hier heel mooi en nog vrij ongerept. Richting San Diego passeren wij Julian, dat blijkt het Volendam van de appels te zijn. Het was er een drukte van jewelste en het was zoeken naar een parkeerplek. Even rondlopen tussen de souvenirshops en vooral appels, appels en appels veelal verwerkt tot cider en appeltaart. Wij namen een flinke punt apple crumble bij Mom's, naar het schijnt verplichte kost hier in Julian. Mom staat in de etalage apple pie na pie te bakken en wij staan in de rij om een stuk te bestellen. Achterin zijn wat tafels en banken waar je kan aanschuiven. Na enige tijd wachten komt de waiter je bestelde afleveren. De punten zijn inderdaad heerlijk en ook Bou heeft een hele naar binnengewerkt. Jammer, ik had nog wel een halve kunnen hebben. Onderweg terug naar de auto namen wij nog een beker hot apple cider, heel lekker. Tegen een uur of half 4 checkten wij in, een korte rust pauze en toen op naar de Fashion Valley Mall.Daar was het ongelooflijk druk, dat hadden wij nog niet meegemaakt. Ja de zaterdag voor kerst bij Macy's in New York, toen was het druk, maar daarna viel het altijd reuze mee. Wij aten een bak groenvoer met stookoven bread, hadden wij eindelijk weer eens gezonde kost.

Hotel: Holiday Inn Express

23-11-2014 San Diego, CA

bubbles...Wij zaten nog geen 2 minuten in de auto op weg naar het Gaslamp Quarterone wij de oprit zagen naar Living Coast. Een beetje nieuwsgierig reden wij de parkeerplaats op. Daar stond een shuttle klaar. Op goed geluk zijn wij maar opgestapt.een paar minuten later werden wij bij een kassa afgezet.Het bleek hier om een soort opvang te gaan van kustdieren in nood en hebben ze er maar een voorlichtingscentrum van gemaakt. Vergelijk het maar een beetje met Pieterburen, alleen hadden ze hier geen zeehonden. Wel hadden ze er schildpadden, haaien, roggen, kwallen, een reuze octopus, een zeeschildpad die een afwijking aan zijn luchtweg had, zodat deze alleen in een soort handstand kon slapen, een heel vreemd gezicht, maar volgens de geleerden aldaar had de schildpad daar geen last van.Voor de rest hadden ze er een verzameling roofvogels, uilen, valken, haviken , een golden eagle en een bald eagle. En er was een programma om de clapper rail tegen uitsterven te behoeden, deze schijnt alleen hier in de wetlands te kunnen leven, maar deze wetlands dreigen te verdwijnen, zo ook de clapper rail. Enige wat ik momenteel kon vinden is dat het om een soort ral gaat. Wij vonden het leuk, hier gaat het nog om de dieren en niet om de merchandise. Daarna toch naar de Gaslamp Quarter. Wij hadden geluk en vonden in Mainstreet de laatste vrije parkeerplaats, anders hadden wij een van de kostbare parkeergarages moeten gebruiken. 5th Avenue en omliggende straten vormen een leuk geheel van alternatieve handel, Wij hebben hier vrijwel geen enkele winkelketen of fastfood gezien. helaas zagen wij wel een bouwplaats. Te hopen is dat deze niet door McDonalds wordt ingenomen. Wij lunchten bij Zymology, hier was het vrij leeg in tegenstelling tot de meeste andere gelegenheden. Hoe het er uitzag en de afwijkende kaart, hier geen hamburgers, steaks etc, gaf ons echter genoeg vertrouwen om naar binnen te gaan, daar kregen wij geen spijt van. Een malloot van een manager heette ons welkom en de ene grol na de andere kwam uit zijn hoed. Wij kozen allebei voor een aangekleed egg benedict , Bou met zalmtartaar en ik met shrimps en lobster. Het duurde heel lang voor het werd opgediend, maar gelukkig kreeg de manager het helemaal op zijn heupen. Eerst kwam hij met rokende erlenmeyers te voorschijn en moest met iedereen op de foto en even later kon de pret helemaal niet meer op, hij ging super bubbels maken. Een roze vloeistof en koudijs gaven gigantische bubbels. Ondertussen was ons voortreffelijke maal geserveerd. Hier willen wij nog wel terug. Wij eindigden de dag in Old Town San Diego, de Zaanse Schans van San Diego. Het was er gezellig druk. Al met al een hele leuke dag in San Diego. Morgen naar de Zoo en overmorgen naar de Safari.

Hotel: Holiday Inn Express

24-11-2014 San Diego, CA | San Diego Zoo

baby servalOp het internet de San Diego attractionpass gevonden. Hier kan je een kortingskaart samenstellen voor de attracties waar je belangstelling naar uitgaat. Hoe meer bestemmingen hoe groter de korting is. Wij willen naar de zoo en het safaripark. Dat levert ons 20% op en bovendien hadden wij ergens nog een coupon gevonden voor $ 10,-, dat scheelt weer. Overal wordt de San Diego Zoo geroemd, het schijnt één van de mooiste te zijn. Zelf gaan ze er prat op dat ze niet alleen een dierentuin zijn maar zich ook inzetten voor de bescherming van bedreigde dieren.Dat hadden wij al gemerkt toen wij een paar jaar geleden de California Condor in het wild mochten bewonderen. Een aantal jaar geleden waren er nog maar 28 vogels over. Toen wij ze zagen waren er ruim 300 en nu ruim 400. Dit alles volgens zeggen door een intensief programma van de San Diego Zoo. Vandaag is de zoo aan de beurt. Wij zijn lekker vroeg en hebben zodoende een parkeerplek vlakbij de ingang. Dat scheelt weer, het wordt sowieso een aanslag op de voetjes.Wij kiezen ervoor om eerst naar publiekstrekker nummer 1 de panda's te gaan, die zitten helemaal aan de andere kant van het park. Onderweg komen wij langs de Orang Oetans, waar een trotse moeder haar pas geborene showed. Het bleek een goede keuze om eerst naar de panda's te gaan. wij konden zo doorlopen, terwijl er normaal toch een behoorlijke rij schijnt te staan. De habitat in Mons Belgie was wel mooier, maar het was toch leuk om die grappige beesten nog eens te zien. Toen hadden wij tijd om de rest te bekijken. Eerst maar eens met de skysafari terug naar de entree. De skyfari is een kabelbaan, hoog door de lucht. Het ging mij wel dun door de broek, alweer, maar ik heb het overleefd. Een van leukste dingen die wij zagen was een serval met een op 7 oktober geboren kitten. Verder waren de koala's ook wel heel bijzonder. Het was een zeer geslaagd bezoek, maar tegen half vijf zeiden de benen nee. aangezien wij vergeten waren om te lunchen hadden wij inmiddels best trek gekregen, maar geen energie meer om ingewikkeld te doen. Bou had trek in zo'n salade van cold oven, dus gingen wij naar de Fashion Valley Mall. In groenvoer had ik geen trek dus na het bezoek deze morgen aan de panda's was het logisch dat het nu ook maar Panda moest worden.

Hotel: Holiday Inn Express

25-11-2014 San Diego, CA ⇉ Huntington Beach, CA | Safari Park San Diego

NeushoornSafari Park San Diego is een onderdeel van de zoo en ligt op zo'n drie kwartier rijden. Eigenlijk iets te laat kwamen wij eraan, het was er al redelijk druk. Wij hadden verwacht dat het er eigenlijk minder druk zou zijn, er waren toch behoorlijk veel kinderen, blijkbaar hebben ze zoiets als thanksgiving holiday of zo. Zoals wij de laatste dagen gewend zijn wordt het weer een enorme tippel. Het park is prachtig aangelegd met heel veel hoogteverschillen, die arme moeders met hun kroos in de stroller en zij maar duwen, soms hadden ze wel drie kinderen in de stroller en nog één of twee aan de hand. Wij verbaasden ons over de prijzen hier. Allereerst was de entree al vrij fors, 46 US, daar zat wel de African Tram bij, maar voor allerlei andere zaken moest er ca. 50 US per ding worden bijbetaald. Ook de horeca was ontzettend duur, een flesje water, ijsje of pretzel circa 5 US, en sandwiches, hotdogs etc waren rondom de 10 US, hoe kan dit betaald worden door iemand met een drie kinderen. Ik vermoed dat er een heleboel met kortingsbonnen gebeurd. Echter niet via het internet, anders had ik die wel gevonden, wij hadden slechts 20% korting via de San Diego Card. Wij kozen ervoor om alleen de basic entree te nemen, de shows en de African Tram waren inclusief. De African Tram was een drie kwartier durende rondrit over de aangelegde bush. Echt trots zin ze hier op de noordelijke witte neushoorn. Van de nog 6 levende exemplaren op de wereld hebben ze er hier 2. Met de overige 4, die zich in Tjechië bevinden is een uitgebreid overlevingsprogramma opgezet. Als je dit soort projecten meeneemt in je oordeel over de prijs is de hoogte wel te billijken, zij zeggen dat het meeste geld ten goede komt aan de dieren. Bij Disney en aanverwanten komt de opbrengst uiteindelijk terecht bij Rolex, Cartier, Louis Vitton en vrienden. Tjee, ik ben wel belerend bezig merk ik, ik lijk wel één of andere moraalridder. Genoeg van dat soort zaken. Tegen een uur of vier waren wij het zat en begaven ons in de spits van het verkeer rondom Los Angeles. In tegenstelling tot ons plan om bij Anke een paar dagen door te brengen, verblijven wij bij neef Marco, Anke's huis wordt momenteel gerenoveerd. Het was een verschrikkelijk drukke spits, uiteindelijk was het kwart over zes toen wij in Huntington Beach aankwamen, ruim een uur vertraging. Op zich helemaal niet zo erg want Marco was nog niet thuis, wij hadden de code om naar binnen te komen. Juist toen ik de deur open had kwam Siu Lie al thuis. Het was leuk om elkaar weer te zien. Ze had volgens de familietraditie, op 17 november wordt er pastel tutup gegeten en die hadden wij deze keer gemist, dit gerecht bereid, zeer attent.

Hotel: Marco & Siu Lie

26-11-2014 Huntington Beach, CA

Vandaag met Siu Lie eerst Naar de South Plaza geweest, een prachtige grote mall, daar hebben wij samen geluncht bij Corner Bakery. Vanmiddag even wat rust, Bou heet de was gedaan en ik wat gewerkt. Daarna zijn wij allemaal naar Fashion Island gegaan in Newport, waar Marco ons heeft getrakteerd op een diner bij Roys, een Hawaiaans restaurant. Leuk was dat Ankie in Nelson ook daar waren. Eten was heerlijk. In Huntington Beach nog een ijsje en toen was het welletjes.

Hotel: Marco & Siu Lie

27-11-2014 Huntington Beach, CA

Walt Disney Concert HallVandaag is het LA sightseeing time. Wij zij diverse keren in LA geweest, maar eigenlijk nog nooit downtown geweest. Vandaag is het zover. Marco rijdt ons rond. Wij hebben geluk want het is Thanksgiving, iedereen vrij en vermoedelijk allemaal bezig om de turkey klaar te maken voor vanavond, er is weinig verkeer op de weg, terwijl het normaal altijd file rijden is. Eerste stop is de Walt Disney Concert Hall, de thuishaven van de Los Angeles Philharmonic, een zeer apart gebouw ontworpen door Frank Gehry. Volgende stop is Griffith Observatory, daar heb je een prachtig uitzicht over he hele stad en het is nog helder ook vandaag, vanwege het weinige verkeer is er heel weinig smog. De bekende Hollywood letters zijn van hier ook zeer goed waar te nemen. Het is een drukte van jewelste, de toeristen komen af en aan. Kan je na gaan hoe het hier is als het echt druk is en de obervatory open is. Daarna is Hollywood boulevard aan de beurt. Het is inmiddels lunchtijd en de magen beginnen te rommelen. Wij vinden plek in een japans eethuis en bestellen wat sushi. Leuk, wij aten met uitzicht op de achtergrond waar de sterren tijdens de edison uitreiking rond paraderen. De walk of fame, de handafdrukken en het Man theater en toen was het alweer tijd om terug te gaan, want vanavond worden wij aan de turkey verwacht, de hele familie zal opdraven.En inderdaad, iedereen was er op Joyce en Patrick na, we waren geloof ik wel met een man of 40 en eten voor wel 100 man. Het was een gezellig samenzijn en iedereen was blij elkaar te zien.

Hotel: Marco & Siu Lie

28-11-2014 Huntington Beach, CA | Getty Center

Getty CenterIn het kader bezoek LA eens vandaag naar Getty Center. Eerst nog langs Pasadena, waar Hong nog even iets moet doen. Onderweg sloeg Bou nog even haar slag bij Nordstrom Rack en in Pasadena was Target het slachtoffer van een volle winkelwagen. Aldaar werd bij Lee's sandwich nog een baguette naar binnengewerkt en toen op weg naar het museum. Vanaf de snelweg wordt je regelrecht de parkeergarage ingeleid waar 15 US voor moet worden betaald, de rest is gratis. Eerst met het trammetje de berg op,eenmaal boven wordt je direct al overweldigd door het mooie met travetin gedecoreerde gebouwencomplex met een prachtig aangelegde tuin waar een heleboel kolibries zich te goed doen aan het zoet uit de bloemenpracht. Kosten noch moeite zijn hier gespaard. Eigenlijk grenst dit alles aan het misdadige. Iemand boort een gat in zijn achtererf, en vindt die zwarte drek en drie generaties later kan je een complex neerzetten die vele honderden miljoenen moet hebben gekost en die vul je dan ook nog eens met je privé verzameling kunstschatten die vermoedelijk een nog grotere waarde heeft als al die gebouwen bij elkaar. En dan blijft er nog zat over om een paar 100 man in dienst te nemen om de zaak te runnen. Ik noemde het dat het grenst aan, maar nu ik dit zo neerzet moet ik mij zelf verbeteren, het is zwaar misdadig en het feit dat je het gratis toegankelijk maakt is geen excuus. Betaal gewoon belasting, zodat de belastingdruk voor de gewone man wat dragelijker wordt ! Maar het neemt niet weg dat wij genoten van dit alles. Het is een fantastisch museum. Even wat rust en daarna naar Westminster waar wij met Marco, Siu Lie, Anke en Nelson bij een vietnamees restaurant gaan eten. Het was heel lekker.

Hotel: Marco & Siu Lie

29-11-2014 Huntington Beach, CA ⇉ Banning, CA

Het zit er weer op hier in Huntington Beach. Wij hebben een hele leuke tijd gehad en genoten van het bezoek aan Los Angeles. Wij hadden het geluk dat Marco vrij was. De koffers alvast gepakt en herschikt, want hier hebben wij de ruimte, toch nemen wij de hele gang in beslag. Tegen half elf zit alles in de auto en wij hebben gepland om eerst nog de schade aan het huis van Anke en Nelson te zien. Vandaag is Gwan jarig en hij viert dit in een.restaurant met zoals gebruikelijk de hele Brady bunch. Het begint om half twaalf, dat redden wij niet, dus besluit Anke om maar met z'n vieren zelfstandig te lunchen. Wij arriveren daar tegen een uur of twaalf en zien dat de meeste herstelwerkzaamheden al zijn gedaan. Gelukkig, want ze hebben een tijd in eigen huis moeten kamperen. Wij gaan lunchen bij Oto-oto, een Japanse tent in Covina, heel lekker. Daarna nog even naar haar netwerkbekabeling gekeken en toen zat het weer op. Het was inmiddels half vier dus besluiten wij maar richting Palm Springs te gaan. Best een hele grote straf voor Bou. Wij reserveren de HIE in Palm Dessert, maar onderweg merkt Bou dat die in Banning veel dichter bij de Cabazon mall is. Helaas konden wij die reservering niet meer online annuleren, daar was het reeds te laat voor. Meestal lukt het dan nog wel via de reserveringslijn, dus gingen wij vol goede moed naar Banning. Recepioniste Kate was de allereerste zeer onvriendelijke volgegeten Holiday Inn medewerker die wij in al die jaren hebben meegemaakt. Ze had zeker last van indigestie of van haar maandelijkse ongemak. Ze was totaal niet bereid om ons maar enigszins behulpzaam te zijn. Voor haar ogen heb ik toen zelf maar de reserveringsdesk gebeld en toen was het binnen een mum van tijd geregeld. Ik heb een behoorlijke klacht over Fat Kate ingediend. Wellicht zal een maand water en brood haar goed doen. Wij zaten zoals reeds eerder verteld vlakbij de outlet mall, dus was er geen beletsel om daar nog maar even heen te gaan. Inderdaad, het klopt, 5 minuten en wij stonden op een verschrikkelijke volle parkeerplaats. Het was weliswaar zaterdag, maar Black Friday was nog niet voorbij. Bij veel winkels stonden disneyachtige afzettingen om de rij potentiele kopers in goede banen te leiden, vijf eruit en dan weer vijf erin. Bij sommige leek het wel of het er weggegeven werd. Dat was eigenlijk wel een beetje zo. Op alles zat minstens 50% en daarna ging er meestal nog zo'n 20% vanaf. De grootste rijen lieten wij links liggen. Toch was de buit voor mij een paar polo's van Ted Baker en voor Bou een paar laarzen en tas bij Kate Spade. Hoogste tijd inmiddels voor de inwendige mens. Wij hebben na de uitgebreide lunch niet meer zoveel honger en de dag was best intensief geweest. Daarom besluiten wij maar de Sizzlers naast ons hotel te verblijden, hier zijn wij al minstens 8 jaar niet meer geweest. Kiezen en betalen bij binnenkomst en daarna is het pakken van de saladbar, die best uitgebreid is, Mac and cheese, taco's en soep zijn er te vinden, er is zelfs een uitgebreid dessert buffet. Eigenlijk is dit niets meer voor ons, maar ja het is naast de deur. Bou neemt alleen het buffet en ik neem de fish and chips senior portion. Nog veel te veel, aangezien wij toch een redelijke portie groenvoer naar binnen werkten.

Hotel: Holiday Inn Express Banning

30-11-2014 Banning, CA ⇉ Las Vegas, NV

In 'n OutOok de US heeft in de gaten dat wij vertrekken. Wij hebben ontzettend geboft met het weer. Steeds blauw en zonnig en vooral aangename temperaturen. Afgelopen donderdag was het zelfs 95 F, zo'n 35 graden, dat was trouwens voor mij wel iets te. Vandaag echter is het weer behoorlijk omgeslagen, het is wel 20 grden gedaald en voor het eerst deze keer hebben wij wat regen. Wij hebben nog een bestelling van Jose dus moeten wij nog even bij Levis langs in de Cabazon Mall, wat een straf voor Bou. Wij zijn vroeg dus de dranghekken zijn nog niet nodig. Wij houden het op de jeans voor Jose en in het voorbijgaan vindt ze toch nog een paar mooie voor haarzelf. Zou het nog passen? Ik bedoel in de koffers en niet voor haar muizenmaatje. Wij nemen nog een pretzel van wetzel met zeer weinig zout to share en op naar Las Vegas. Terug naar Los Angeles is het alleen maar file, toch zo'n 300 miles. Onze kant op is het gelukkig iets rustiger. Onderweg begonnen wij toch wel trek te krijgen, in Barstow zagen wij de drukste hamburgertent ooit. De In 'n Out was zo ontzettend in trek, wij hadden bestelling 97 en de orders die afgeleverd werden waren in de dertig.. Iedeeen die wilde bestellen en iedereen die op zijn bestelling stond te wachten liepen door elkaar heen, toch ging het er zeer efficient aan toe, ze probeerden zelfs de boel nog schoon te houden zo goed en zo kwaad als mogelijk was. Drie weken na onze aankomst in Las Vegas zijn wij weer terug. Eerst nog even naar de Whole Food Market voor ontbijt, wat om te drinken en toch maar wat te eten voor vanavond algoewel die burger van vanmiddag er behoorlijk heeft ingehakt. Wij treffen bij de frontdesk van Luxor een alleraardigste receptioniste die er alles aan deed om ons goed te helpen, hoe anders dan Fat Kate, zo kan het ook. Wij hebben ons in het casino nog een behoorlijke tijd vermaakt, maar we moesten wel wat geld meenemen.

Hotel: Luxor

01-12-2014 Las Vegas, NV ⇉ Las Vegas , NV

Wynns versieringDeze morgen zitten wij eigenlijk voor het eerst deze vakantie wat te teuten. Voor wij eenmaal klaar zijn met allerlei onbenulligheden is het al half elf voor wij op straat staan. Die 22 kilometer van drie weken geleden was goed bevallen en die willen wij vandaag nog eens dunnetjes overdoen. De begin stapjes gingen wat stram, maar na verloop van tijd werd de tret wat soepeler. Wij zijn best vaak in Las Vegas geweest maar iedere keer weer imponeert het. Hoe is het toch mogelijk om iets te creeeren waar zo veel mensen naar toe komen. Uiteraard is de Fashion Show de bestemming. Wij kopen nog een fles slaolie voor het haar en lunchen bij Grimaldis, een pizzatent die claimt als beste te zijn uitgekozen, terwijl CPK er naast zit. Wij willen wel eens iets andes proberen. Hier bestel je een basispizza, voor een, twee of vier personen en daar kies je de losse toppings bij. Wij gaan voor een tweepersoons met verse tomaatjes, extra mozzarella en basilicum. Er kwam een ferme jongen op tafel, maar die kregen wij zonder al teveel problemen op. Het bleef zelfs 50/50, terwijl normaal toch de verhouding iets anders ligt. Bou had goede trek. Iets verder zat eenouder echtpaar achter een pizza die een flink stuk forser was, maar die werd zowaar ook soldaat gemaakt aldaar. Normaal ben je hier gewend dat als ze tweepersoons wordt gezegd je er met 6 (in ieder geval zoals onze porties behoren te zijn) genoeg aan, klaarblijkelijk denken zij er hier anders over. De pizza was lekker, maar volgende keer wordt het toch maar weer CPK. Bou koopt nog een arband bij Macys en een paar laarsjes bij Aerosoles. Op de weg terug vergapen wij ons nog aan de luxe en sfeervolle kerstvertoning in de Wynns en Palazzo en lopen langzaam terug naar ons hotel. Deze keer hebben wij niet zoveel omwegen genomen. De teller stopt op 18,5 kilometer. Dat valt toch tegen. Nog even op de parkeerplaats de laaaste dingen in de koffers gestopt, die zitten nu wel vol, en toch nog maar even ons geluk beproeven. Uiteindelijk werd het geld wat gisteren in bruikleen was gegeven ruimschoots terug betaald met wat rente, het was geslaagd en leuk. Heb in,iddels ook craps onder de knie, dat is vooral een gezelllig spelletje, met z'n alle rondom de dobbel tafel en enthousiast roepen om een bepaalde worp. Dat was het deze keer.

Hotel: Luxor

02-12-2014 Las Vegas , NV ⇉ Amsterdam

Redelijk bijtijds opgestaan. Eerst nog even de tank vol gooien en langs de Whole Food Market voor wat eten onderweg. Het eerste deel is lokaal, tot Detroit, dus geen catering, zodoende slaan wij maar wat in. Bovendien is het dan beter tot onze zin. Wij kopen een brood en wat van de bekende tuna cranberry salad. Bij Hertz slagen wij erin weer iemand te vinden die ons direct naar de gate brengt, bofferds dat wij zijn. Dat scheelt toch weer een behoorlijk gesjouw, wat zoals gebruikelijk hebben wij een koffer meer in vergelijk tot onze heenreis. Hoe zou dat nu toch komen. Customs ging nu weer gesmeerd, wij hoefden zelfs geen computers etc te verwijderen voor dat het door het doorkijk apparaat ging. Er wordt nu naar de startbaan getaxied, lijkt erop dat wij op tijd vertrekken. Vanuit onze hotelkamer hadden wij vrij uitzicht op start en landingsbaan, dus komen wij zo langs onze kamer. Wij zaten de afgelopen dagen in de east tower, een leuk uitzicht, maar toch wel wat meer herrie van het vliegveld. Volgende keer kiezen wij maar weer voor de west tower. Inmiddels zitten wij in de lucht, ruim 3 uur is het tot Detroit.

Hotel: Luxor