USA vacations | Badlands 2008

28-04-2008 Almere, FL | de route

de route

• A -Chicago IL
• B - Springfield IL
• C -Saint Louis MO
• D - Kansas City MO
• E - Wichita KA
• F - Dodge City CO
• G - Pueblo CO
• H - Grand Junction CO
• I - Denver CO
• J - Cheyenne WY
• K - Rapid City SD
• L - Scottsbluff NE
• M - North Plate NE
• N - Omaha NE
• O - Davenport IO
• P - Chicago IL

29-04-2008 Almere, FL ⇉ Chicago, IL

Mercury MilanBob bracht ons naar het station, vandaar verder met de trein naar Schiphol. Daar was het behoorlijk druk.maar uiteindelijk viel het toch nog wel mee.
Met de KL 0611, een 747 van de KLM vlogen wij rechtstreeks naar O'Hare Chicago. Volgens schema stonden wij om 17:00 lokaal op de grond. Bij Immigration viel het mee met de drukte.Ze hadden een nieuw systeem, in plaats van de gebruikelijke 2 vingerscan, willen ze er nu van alle vingers één hebben. Bij mij niets aan de hand,maar Bou had wat op haar kerfstok,ze moest mee. Gelukkig hadden wij een aardige ambtenaar getroffen. Hij legde uit dat er in het verleden nogal eens wat onnauwkeurigheden in het systeem waren geslopen en bij controle van de prints van Bou bleken ze niet te matchen met de voorgaande. Ze werd direct afgevoerd. Ik was ondertussen maar alvast begonnen om onze bagage te verzamelen.Nog voor ik het zaakje bij elkaar had stond ze alweer voor mijn neus.
Bij Hertz stond onze naam alweer op het grote bord. Op lot 401 stond een splinternieuwe rode Mercury Milan voor ons klaar, had net 1.000 mijl op de tikker. Aangezien wij na het besteden van duizenden dollars aan Neverlost nu maar hadden besloten om een eigen navigator aan te schaffen, ze zijn nu immers eens stuk betrouwbaarder en bovendien ook nog eens betaalbaar, gingen we na het inchecken naar de Woodfield Mall, ca. 5 mijl vanaf het hotel. Na enig vergelijk bij Radio Shack een TomTom One XL (de ogen gaan tenslotte ook wat achteruit) aangeschaft en daarna nog wat gegeten bij Ruby Tuesday, we hadden best alweer trek. Inmiddels waren we wel doodmoe want voor ons was het al vijf uur de volgende dag. Niet heel goed geslapen maar dat halen we vast wel weer in.

Hotel: La Quinta Inn O'Hare

30-04-2008 Chicago, Illinois | Millennium Park

Millennium Park Bou was half 6 reeds wakker, ik heb nog een uurtje in bed liggen dommelen. Om half tien zaten we in de auto naar het centrum van Chicago, de tomtom ging uitstekend. Eerst wat met de auto rondgereden om een eerste indruk te krijgen, toen de auto ergens gestald. Eerst even een hot panini met cappuccino bij Panera genuttigd daarna in de benenwagen. Via State kwamen we opeens Millennium Park tegen,voor ons moeilijk te omschrijven, daarom maar citeren wat zij er zelf van denken:
Millennium Park is an award-winning center for art, music, architecture and landscape design. The result of a unique partnership between the City of Chicago and the philanthropic community, the 24.5-acre park features the work of world-renowned architects, planners, artists and designers. Wij vonden het in ieder geval heel leuk. 2 objecten sprongen eruit, een grote bol die geheel spiegelend is, hier kan je jezelf met als achtergrond de skyline van Chicago vereeuwigen en een waterobject. Twee grote zuilen waarom heen een watermuur is gecreëerd, daarop zijn vrouwenhoofden geprojecteerd die naar elkaar praten en af en toe een flinke straal water uit de mond produceren. Dikke pret voor de kinderen, de meesten zullen er niet in slagen om droog thuis te komen. Je moet het zien om te begrijpen.
Daarna voor $5,00 p.p een dagkaart voor het openbaar vervoer aangeschaft, kunnen we de hele verdere dag overal naar toe. Uiteraard de beroemde Loop gereden, waar we echter niet veel aan vonden. Redelijk snel weer uitgestapt en daarna de Red line naar Navy Pier bij Lake Michigan genomen. Het was trouwens prachtig weer, zonnig maar wel koud. Bij de pier stond heel veel wind dus hadden we het berenkoud. Ik ben helemaal naar het einde gelopen, waar ik een prachtig uitzicht had op het meer. Maar weer snel teruggegaan en toen was het lekkerder, want we hadden wind mee en het zonnetje in ons gezicht. Nog even bij een toeristenwinkel een glaasje voor mijn verzameling en twee ansichtkaarten van de spiegelende bol gekocht. Een voor Francisca, want zij had het Millennium Park aanbevolen en een voor ons album, want op deze kaart staan helemaal geen mensen en op onze foto's wel. Deze pier vonden we niet zo leuk als die in San Francisco, daar was veel meer vertier en winkeltjes en restaurantjes. Hierna hebben we een bus genomen naar de John Hancock Tower, die ik graag wilde bezoeken voor het uitzicht. Eerst naar de 95e en 96e verdieping waar de Signatuur Room en Lounge zijn gevestigd. Maar daar kon je niet rondom lopen, en bovendien moest je voor veel geld een drankje of eten nemen, dus zijn we weer naar beneden gegaan om daar voor mij een kaartje te kopen voor de Observatory. 12 dollar armer ging ik naar boven, Ron ging uiteraard niet mee. Het uitzicht was prachtig en het was redelijk helder. Vooral Lake Michigan was erg mooi, de pier kon ik goed zien liggen. Foto's gemaakt en wat gefilmd en toen weer afgezakt.
Vlakbij was de Waterhouse Tower, waar een mooie mall is gevestigd. Er was daar trouwens een leuk eetbarretje, Wow Bao, waar je allerlei bapao's en andere Aziatische snacks en eten kon open. Ook hadden ze zelfgemaakte gingerale, maar we hebben niets genomen, want anders zouden we niet meer kunnen dineren. We waren intussen behoorlijk moe en mijn voeten deden nogal zeer, dus na wat te hebben rondgelopen zijn we daar gaan eten bij de Calfornia Pizza Kitchen. Ron had een pizza Margherita (verrassend) en ik had een salade (ook verrassend ) met daaronder pizzapunten met gecaramelisseerde parmezaan, erg lekker. Daarna de bus genomen naar de parkeergarage waar we stonden en toen nog wat boodschappen gedaan bij Dominik's, een supermarkt in de buurt van ons hotel.
Nog lekker even een bad genomen en rond een uur of elf gaan slapen. Het was een leuke dag, we hebben ons prima vermaakt

Hotel: La Quinta Inn O'Hare

01-05-2008 Chicago, Illinois | Lincoln Park

Metro ChicagoWe beginnen ons redelijk fit te voelen, dus gingen we vol goede moed naar het centrum. Het weer was prachtig, stralend blauwe lucht, zelfde parkeergarage genomen. Onderweg hadden we een kunstwerk zien staan bestaande uit een heleboel roestige benen, zag er indrukwekkend uit, dat moeten we nader bekijken. Zo gezegd zo gedaan, het bleek een woud van honderden benen te zijn gemaakt door een Poole artiest. En toen op weg naar Dearborn Station, een voormalig station welke omgebouwd zou zijn tot een plek waar winkeltjes zich kunnen vestigen. Probleem was dat we niet wisten waar het staat. Bou wist dat het in Polkstreet moest zijn. Aangezien het prachtig weer was zijn wij maar begonnen te lopen, nou, om een lang verhaal kort te maken...twee uur later hadden wij heel veel van Chicago gezien, waren de benen behoorlijk stram en konden wij het oude station aanschouwen. Was inderdaad mooi gerestaureerd, alleen hadden ze de middenstand er niet toe kunnen bewegen om de boel levendig en aantrekkelijk te krijgen, het was maar een saaie boel.
Toen maar even naar Macy's, op de boven verdieping hadden ze eetgelegenheden. Bou een veggie hot sandwich en ik een sirloin hamburger. Lekker. Helaas was de batterij leeg, de benen wilden niet meer. dus maar terug naar de auto, dan konden we al rijdend meer van Chicago zien. We kwamen in Lincoln Park terecht, Francisca had ons al verteld dat het een leuk winkelbuurtje was. Dat klopt, daar hebben we nog een tijdje rond gekeken.
Terug naar het hotel om even een rustpunt te nemen en toen naar de Woodfield Mall waar we de eerste avond een Todai hadden gezien. Bovendien had ik een een lokaal krantje een coupon gevonden voor $10,00 dus...
Hebben er voortreffelijk gegeten, sushi, snowleg crab legs, blue crab, jumbo shrimps, you name it. Bij het dessert buffet lag ook een schaal vol met een soort amandelkoekjes, wow, toen wij langs waren geweest was die schaal historie, en de tas van Bou een stuk voller. Bij de kassa was de schade $ 50,00 dankzij die bon. Slapen.

Hotel: La Quinta Inn O'Hare

02-05-2008 Chicago, Illinois ⇉ Springfield, Illinois | let you standing by the Statehouse stairs

hotdog op een stokjeLekker geslapen, gordijntjes open, en... prachtig blauw. Dat belooft veel goeds. Vandaag staat een ritje richting Bloomington IL , via de historic Route 66 op de planning met een bezoek aan Springfield IL. Dus maar even lekker hard naar Slobberbone geluisterd. Na het ontbijt en alle sanitaire noodzakelijkheden bleek het weer inmiddels geheel omgeslagen, grijs dus. Hebben wij ook eens pech. Onderweg begon het steeds harder te regenen. Behoorlijk vermoeiend om te rijden. Toen wij een Walmart tegen kwamen was dat het excuus om even een rustpauze in te lassen. Bij de inpandige Subways een footlong tuna ingeslagen en verder pretzels voor Bou, chips voor mij en wat water en drank. Gelukkig begon het langzamerhand weer wat helderder te worden. En toen wij in Bloomington aankwamen bij ons hotel was er al weer wat blauw waar te nemen. We gingen naar Springfield om het het huis waar Abraham Lincoln 24 jaar heeft gewoond te bekijken. De toegang was gratis en we kregen er een rondleiding, wat wel leuk was. Er om heen stonden nog wat andere huizen en daarna gingen we naar het Dana Thomas huis, wat een ontwerp was van Frank Lloyd Wright.
We waren nog net op tijd om de rondleiding van 4 uur mee te maken. Er waren nog twee andere stellen dus lekker rustig. Het was een prachtig huis, ontzettend groot en in artdeco-achtige stijl. Heel indrukwekkend, jammer genoeg mochten we binnen niet filmen en fotograferen, maar wel van de buitenkant gefilmd en gefotografeerd.
Hierna zijn we nog naar de State Capitol gegaan. Slobberbone heeft het immers over Springfield, Illinois let you standing by the Statehouse stairs. Helaas was het te koud om echt naar de trappen te lopen dus toen maar Bou ergens met het Capitol State House op de achtergrond achtergelaten.
Nog een stukje Route 66 gereden waar de Cozy Dog Drive-in gelegen was, een legendarische eetgelegenheid. Hier moesten we natuurlijk een Cozy Dog eten, een hot dog op een stokje. We namen er een bakje frietjes bij en we vonden het best lekker. Het is een leuke tent, echt zo'n Amerikaanse met bankjes en allerlei dingen aan de muur. De eigenaresse vroeg waar we vandaan kwamen en ze zei dat er nog niemand uit Nederland was geweest, dus waren wij lekker de eersten. Terug naar het hotel, het was inmiddels acht uur en aangezien we niet erg veel hadden gegeten zijn we nog naar de Cracker Barrel gegaan, wat op loopafstand was van ons hotel. Ron nam chicken dumplings en ik uiteraard een BLT salad. Ron vond het niet zo lekker en herinnerde zich dat hij dat een vorige keer ook vond, dus dat neemt hij niet meer. Nog een paar leuke kaarten gekocht en toen naar het hotel om te gaan slapen, we waren er wel aan toe.

Hotel: La Quinta Inn Bloomington

03-05-2008 Springfield , Illinois ⇉ Saint Louis, Missouri | Gateway Arch

Gateway ArchVroeg opgestaan, zoals steeds deze vakantie en toen op weg naar St. Louis. Dit was ca. 2,5 uur rijden en eerst naar ons hotel gegaan om in te checken. Geparkeerd in een nogal onoverzichtelijke garage en net toen we naar de uitgang zochten kwam er een vrouw op een karretje aanrijden en ze vroeg waar we naar toe moesten. We zeiden naar de Gateway Arch en toen mochten we op het karretje en bracht ze ons naar de uitgang. Daarna naar de Gateway Arch gegaan, een gigantisch geval, het is een momument voor Jefferson, echt prachtig en indrukwekkend. Ik ben naar boven gegaan door middel van een trammetje. Om er in te komen waren er acht deuren en daar verschenen dan een soort coupe's waar 5 personen in konden. Het leek op een ei en was behoorlijk krap voor 5 personen, vooral als er dikkerds bij waren. In ongeveer 5 minuten waren we boven en daar was een ruimte met kleine ramen waar je een prachtig uitzicht had over St. Louis. Aan de ene kant de Mississippi en aan de ander kant de State Capitol en het Buschstadium, waar op dat moment een wedstrijd aan de gang was. De Cardinals tegen de Cubs (Chicago). Het was een leuk gezicht, dat overvolle stadion.
Ik was ca. drie kwartier weg en Ron heeft ondertussen zich vermaakt in het gratis museum over the West. We hebben ook nog tegelijk een National Park Pas gekocht, waarmee we nog $ 3 korting kregen op de entreeprijs.
Toen terug naar de auto, om de gekochte souvenirs weg te brengen. De vrouw met het karretje had ons al gauw in de smiezen en bracht ons keurig naar de juiste plek. Daarna zijn we naar Laclede's Landing gelopen, wat een uitgaansgebied zou moeten zijn, maar wij konden het niet echt ontdekken. We waren waarschijnlijk te vroeg , het was pas half vijf. Omdat we niet hadden geluncht hadden we behoorlijk honger, daarom zijn we de Morgan Street Brewery maar in gegaan. We namen crabcakes, bruschetta met sirloinbeef en een house salad. Het smaakte maar het was wel erg gekruid. Nog wat rondgekeken in de buurt maar echt leuk vonden we het hier niet. We waren hier wel uitgekeken. De vrouw met het karretje stond al op de uitkijk, dus stonden we in een mum van tijd bij onze auto.
Union Station was ons volgende doel, een hergebruikt spoorwegstation waarin het Hyatt Hotel zich had gevestigd samen met een verzameling winkeltjes. Het was mooi gedaan, maar verwend als we zijn: de winkeltjes vielen tegen. Leuk was dat in de Ballroom van het Hyatt een bal van een College of zo werd gegeven. Vanuit alle kanten doken zenuwachtige pubers in kolossale eveningdresses op. Sommige stelletjes hadden extra hun best gedaan om toch maar duidelijk te laten zien dat zebij elkaar hoorden. Zijn stropdas gemaakt uit de restanten van haar baljurk.
Daarna naar Delmar Boulevard gereden, waar de Bottle Rockets zouden optreden in de Duck Room. Helaas was het zoals al op het internet stond uitverkocht. Wel stond er nog een wanhopige jongen voor de deur die probeerde zijn overgebleven toegangsbewijs te slijten. Helaas had hij er maar één, dus konden we daar geen gebruik van maken.
Naast de Duckroom hadden we al gauw de Vintage Vinyl Record store gespot. Na anderhalf uur was de buit 14 tweede hands CD's. Bij de kassa kwam de baas nog even naar de verkoper en fluisterde 'volume discount', mooi meegenomen, we kregen ongevraagd 10% korting, dus de schade voor 14 CD's was $98,00, dat viel reuze mee.
Wederom een leuke dag.

Hotel: La Quinta Inn Westport

04-05-2008 Saint Louis, Missouri ⇉ Kansas City, Missouri | Jefferson Landing

Jefferson CityKorte broeken weer, strakke blauwe lucht. We gaan op weg naar Kansas City. Dat is een stevige rit. We moeten ca. 250 miles westwaarts. We besluiten om vandaag de Interstate te vermijden en kiezen onze route via lokale wegen. Op een gegeven moment kwamen we op een stuk weg gedeelte dat wel leek op een achtbaan. Omhoog, omlaag naar links, naar rechts, geen stukje recht. Bou vond het niet fijn om achter het stuur te zitten, daarom heb ik het maar overgenomen. Dikke pret.
Jefferson City ligt min of meer op de route. Jefferson Landing is rondom een Amtrak Station aangelegd parkje waarin een paar mooi gerestaureerde villa's staan. Het heeft iets te maken met Thomas Jefferson, maar wat precies?? Aangezien het zondag is, is het visitors center gesloten, dus verdere informatie ontbreekt. Verder is de boel uitgestorven. Alleen een familie heeft zich hier verzamelt om familiekiekjes te nemen. Het is wel een groep van 50 man of zo. Allemaal een blauwe spijkerbroek en een wit T-shirt. Het ziet eruit als een zeer gelovige familie. Eerst met z'n allen, dan alle kleinkinderen, dan alle zonen, en ga zo maar door.
In Kansas City even naar het hotel en daarna richting Downtown. Ook hier is het overal zeer rustig. Eerst naar Union Station, sorry, ik kan er ook niets aan doen. Hier hebben ze weinig fantasie met naamgeving. En jawel ook verbouwd en geprobeerd de lokale middenstand te bewegen zich hier te vestigen. Verbouwing gelukt, prachtig, werving mislukt. Wel kan je hier op een Segway rijden, maar die zijn van dinsdag tot en met zaterdag geopend. Pech. Daarna naar de River market gereden. Op een cafe met terras na ook hier alles gesloten. Op het terras van het cafe trad Levee Town op, een plaatselijke stomende Blues Band, beetje in de richting van de Red Devils. Klonk goed. Het leek wel alsof Lester Butler uit de dood was opgestaan en zich gekloond in het publiek had begeven. Helaas had de band besloten er een Jamsessie van te maken, Allerlei types klommen op het podium en begonnen mee te spelen. Dat klonk een stuk minder, we zijn maar gauw gevlucht.
Omdat we inmiddels wel honger hadden zijn we een beetje rond gaan kijken waar we zouden gaan eten. Het werd uiteindelijk Gordon Biersch Brewery, een vrij nieuwe tent waar het gezellig was. Ron nam fish and chips en ik wrap gevuld met blackened mahimahi (vis) en veel groenten erin. Ook nog een coleslaw erbij dus dat was helemaal goed. Terug naar het hotel en gaan slapen.

Hotel: La Quinta Inn Kansas City

05-05-2008 Kansas City, Missouri

National World War I museumVandaag weer naar Union Station gegaan, er staat daar een toren van ca. 66 meter hoog waar ik wel in wilde vanwege het uitzicht. Maar helaas, deze was gesloten en eenmaal een stukje naar boven gelopen kon ik ook wel genoeg uitzicht waarnemen. Deze toren was een monument voor slachtoffers van de eerste wereldoorlog, wel mooi om te zien.
Nog even gekeken of we een ritje met de Segway konden maken, maar hij was en bleef gesloten, jammer. Dat moeten we dan maar in Chicago doen, waar je een drie uur durende tour kunt maken door Chicago, lijkt ons heel leuk. Verder was er niet veel cultureels te doen in Kansas City, dus besloten we om te gaan winkelen, dat hadden we nog niet veel gedaan.
Ron had het adres van een Apple Store gevonden en daaromheen zat een prachtig winkelcentrum, allemaal buiten. Weer eens wat anders, bijna alle shoppingmalls hier zijn binnen. Het werd weer heerlijk weer, dus dat was mooi meegenomen. Eerst naar de Applestore, want Ron wilde een Iphone kopen, maar helaas, niet voorradig. Daarna heb ik bij een hele aparte winkel een leuke armband gekocht, eigenlijk verschillende in elkaar, in het geel. Omdat ik natuurlijk weer eens het toilet moest bezoeken zijn we bij Panera Bread koffie gaan drinken met een cheesebagel erbij.
Daarna bij Guess een heel leuk jasje en ook nog een tas gekocht, wit met rood en allebei waren ze afgeprijsd. Ook nog bij een hele leuke winkel, Betsy Johnson genaamd, schoenen gekocht. De basis wit met een open teen en daarover heen gekleurde bandjes en een soort broche. Het was inmiddels een uur of twee en we kregen honger, dus zijn we bij California Pizza Kitchen gaan lunchen. Ron een Margherita en ik spaghettini met tomaat en basilicum, ik kreeg er ook nog een salade bj. Het smaakte prima, maar was te veel dus een doggy bag mee, lekker voor vanavond. Hierna zijn we nog naar een andere mall gereden. Bij Abercrombie heb ik een hemdje en T-shirt gekocht en Ron twee polo's, dus weer goed geslaagd. Bij Hollister heb ik ook nog een leuke broek gekocht, wit/blauw gestreept met wijde pijpen voor maar $ 19,98 en een polo voor Sander. Nog een tijd hier gekeken en toen kwamen we langs een nailery, voor zowel handen als voeten. Ron zei tegen mij, waarom doe je dat niet, dus zogezegd, zogedaan. Het totaal kostte $ 38,00 en dan zijn ze een uur met je bezig. In Nederland betaal ik alleen al voor pedicure 22,50. Ik mocht een kleur nagellak uitzoeken en toen moest ik met mijn voeten in een soort bubbelbadje. Ik werd geholpen door een meneer en die deed zijn werk prima. Nagels knippen, nagelriemen weer netjes maken, eelt verwijderen en ga zo maar door. Ook werden mijn nagels nog gelakt en toen waren mijn vingers aan de beurt. Dit was sneller klaar maar ik moest onder een apparaat mijn nagels 12 minuten laten drogen dus al met al ook een half uur. Het zijn allemaal Vietnamese mensen die hier werken en ze waren erg aardig. Rond kwart voor negen verlieten we eindelijk de mall en om half tien waren we weer in het hotel. Eten in de magnetron opgewarmd en het smaakte nog prima. Voldaan maar doodmoe naar bed.

Hotel: La Quinta Inn Kansas City

06-05-2008 Kansas City, Missouri ⇉ Wichita, Kansas

Talgrass PrairieVandaag op weg naar Wichita, waar we onderweg de Tallgrass Prairie wilden bezoeken. Toen we daar aankwamen konden we niet met een tour mee, want alles zat vol. Verteld dat we hiervoor helemaal uit Nederland kwamen maar niets hielp, vol was vol. Eerst maar een klein pad gevolgd waarvandaan we uitzicht hadden over deze prairies en toen nog even een oud huis bezocht ui 1881, wat van limestone gebouwd was. Er liepen allemaal oudjes en er was niet veel aan, dus weer naar buiten. Nog even een film bekeken over dit gebied en net toen weg wilden gaan werd ons verteld dat we toch met de laatste tour mee mochten.
Wij blij, ik gauw naar het toilet en Ron kaartjes kopen. Hij moest ook nog een volle batterij in de camera doen dus snel naar de auto. De bus vol met vrouwen stond al te wachten en uiteindelijk kwam Ron aangesjeesd, hij had er een kleur van. Het was een prachtige rit door de prairies en we zijn twee keer uitgestapt; de chauffeur annex ranger vertelde het een en ander over de prairies wat interessant was. Er liepen ook heel veel koeien hier en ze kwamen ook onze kant op, leuk. De tour duurde ongeveer anderhalf uur en het was inmiddels ook lekker weer geworden, alleen stond er wel een behoorlijk koude wind.
Het was nog ca. twee uur rijden naar ons hotel in Wichita en rond 6 uur zagen we La Quinta hotel, maar de tomtom zei dat we anders moesten rijden. Toch maar naar het hotel gereden en dat was inderdaad de verkeerde, hij lag een paar kilometer verderop. Dus toch maar de navigatie gevolgd en toen kwamen we bij een Holiday Inn uit, wat ook niet de bedoeling was. Daar gevraagd en hier werd ons verteld dat we nog verder moesten. Het adres maar ingetikt op de tomtom en toen kwamen we eindelijk bij het goeie hotel aan. Het was inmiddels bij zevenen en toen zijn we maar na het inchecken gaan eten, dit keer bij de Red Lobster. Lekker Ceasar salad en garnalen gegeten en toen rond een uur of half elf gaan slapen.

Hotel: La Qiunta Inn

07-05-2008 Wichita, Kansas ⇉ Dodge City, Colorado

Boot Hill MuseumWeer vroeg op en na het ontbijt naar het Mid-American Indian Center gereden. Hier was het wel open maar alleen een soort winkeltje waar ik nog twee kaarten heb gekocht. De rest was gesloten wegens verbouwing dus gingen we maar snel weer weg. Nog een stukje door old town gereden maar veel was er niet aan. Het regende dat het goot dus zijn we hier snel weg gereden.
Ons volgende doel was Dodge City, circa 200 mijl zuidoostwaarts. Het heeft nog en tijd geregend maar rond het middaguur begon het op te klaren en uiteindelijk was het heerlijk zonnig weer. Aangekomen in Dodge City zijn we eerst naar het Boot Hill Museum gegaan, wat het bekende werk was. Huisjes die we in konden uit de cowboytijd, een begraafplaats en een blacksmith. Voorlopig hoeven we dit soort musea niet meer te zien, ze lijken toch allemaal wel op elkaar.
Hierna ingecheckt bij ons hotel wat een hele mooie La Quinta bleek te zijn. Waarschijnlijk net geopend en we hadden een prachtige ruime kamer. Ook de eetzaal zag er veelbelovend uit. Even uitgerust en toen op pad om wat te eten. Wij hadden op het internet een paar restaurants gevonden, daarvan leek de Cowtown Steak House ons wel wat. Eerst even gevraagd of we het menu konden inzien en daarna besloten we om hier te dineren. We namen allebei een heerlijke filet mignon, met er bij een baked potatoe. Vooraf hadden we een gardensalad en die smaakte ook lekker. De baas kwam nog even bij ons kijken en vroeg waar we vandaan kwamen. Hij vertelde dat zijn opa ook uit Nederland kwam en Sheepfield heette. Hij schreef het op en toen stond er Schaapveld, grappig. Na de rekening te hebben betaald nog even gedag gezegd tegen Mike Casey, want zo heette hij. Ook nog een pen meegenomen want die schreef zo lekker. Nog even een in bad genomen en toen weer bijtijds gaan slapen.

Hotel: La Quinta Inn Dodge City

08-05-2008 Dodge City, Colorado ⇉ Pueblo, Colorado

Royal Gorge BridgeHet ontbijt was lekker, omeletjes, bacon, biscuits en de gebruikelijke dingen waren er. Later werd er ook nog een soort rostipunten gebracht, dus het kon allemaal niet op. In Dodge city waren we wel uitgekeken dus gingen we op weg naar Pueblo, Colorado.
Volgens de tomtom zou de rit 7 uur duren, maar gelukkig waren we bijtijds opgestaan dus konden we rond kwart voor tien op weg gaan. Onderweg een footlong bij de Subway gehaald en we waren veel vroeger dan verwacht in Pueblo, al om kwart voor drie waren we bij het hotel aangekomen.
Even een uurtje uitgerust en toen naar Canon City gereden, een klein uurtje was dat. Ik wilde graag naar de Royal Gorge Bridge, een eindje verderop. Het schijnt de langste en hoogste hangbrug te zijn van de USA. Daar aankomen zagen we dat de entreeprijs heel erg hoog was en dat vonden we niet de moeite waard. We konden daar ook via een soort wandelpad een goed uitzicht op de brug krijgen en van hieraf konden we goed filmen en fotograferen, dus wij blij. Het was inmiddels een uur of vijf (mountaintime) maar wij waren gewend aan centraltime en dat is een uur later, dus kregen we honger.
Eerst nog naar een Home Depot gereden waar Ron wat spulletjes heeft gekocht en wat boodschappen voor morgen bij de Safeway gedaan en vervolgens naar de Red Lobster gereden waar we hetzelfde als eergisteren hebben gegeten. Het smaakte weer en om een uur of half negen weer in het hotel beland. We zijn erg moe want al met al was het toch een lange rit vandaag. Ga zo lekker in bad een beetje bijkomen en dan slapen.

Hotel: La Quinta Inn & Suites Pueblo

09-05-2008 Pueblo, Colorado

Great Sand Dunes National ParkGreat Sand Dunes National Park staat vandaag op de planning. Het is best nog een pittig stukje rijden, dus gaan wij om 10:00 uur met de zelfgemaakte bagels met beef pastrami en pepper jack in de koelbox op pad.
Zoals zo vaak boffen we weer ontzettend met het weer. Strak blauw ondanks alle berichten over tornado's en overstromingen. De I25 south biedt een schitterend panorama. Overal bergen met besneeuwde toppen. Na verloop van tijd zagen wij plotseling grote zandduinen tegen de achtergrond van grote bergformaties. Eigenlijk een onnatuurlijk gezicht, maar het was duidelijk dat dit niet door mensenhanden was gemaakt. Het was een fantastisch uitzicht.
Na een korte bezoek aan het visitors center, gingen de sneakers uit, werd de broek opgerold, want om iets dichter bij de zandformatie te geraken moesten wij door een aantal kreekjes, tjee wat was het water koud, waden en nog een flink stuk door de mud banjeren. Er stond een straffe bries, dus hadden wij het inmiddels behoorlijk koud gekregen. Wij hebben het niet tot de zandheuvels gered, maar hebben desondanks een prachtige indruk gekregen van dit vreemde fenomeen.
Op een nabijgelegen parkeerplaats ontdekten wij nog een paar herten, die zich tegoed deden aan de beplanting aldaar. Ze waren op hun hoede, maar blijkbaar was het voedsel zo lekker dat ze eigenlijk ongestoord verder bleven eten, een leuke ervaring.
Het was nog vroeg dus kregen we de kans om iets meer van Pueblo te zien. Daar waren wij nog niet aan toegekomen. Ze blijken hier ook een Riverwalk te hebben aangelegd. Deze was bijzonder mooi opgezet, alleen de sfeer, de mensen en de entourage ontbrak in het geheel. De verdere omgeving bestaat uit een paar leuke straatjes en mooie gebouwen, waaronder The Union Depot. De natuur riep, dus wij naar binnen. Er bleek dat er een weddingceremonie was, er stonden allemaal gedekte tafels en alles zag er heel mooi uit. Maar helaas waren we niet uitgenodigd en gingen we maar weer naar buiten. Het was nog steeds heerlijk weer en lekker om te wandelen. Er zaten een paar leuke winkeltjes in de diverse straatjes en er waren vooral kappers, antiekzaken en advocaten gevestigd. Een enkel kledingwinkeltje en wat restaurants.
We zagen een hele leuke en daar wilden we vanavond wel dineren. Eerst terug naar het hotel om een beetje uit te rusten en rond een uur of 7 richting restaurant. Het heet DC's on B Street en was helemaal leeg. Eerst wilden we niet maar we hadden al gezien dat er een lekker menu was dus gingen we toch maar naar binnen. We vroegen wat er aan de hand was omdat het zo stil was maar het meisje wist het ook niet. Er speelde ook nog een pianist en die wist het ook niet, maar we moesten vooral plaatsnemen en er zou goed voor ons worden gezorgd. Nou, het eten was heerlijk en het was voor het eerst dat we zo lekker en onamerikaans hebben gegeten.
Meestal zitten we toch bij een of andere keten te eten en daar is niets mis mee, maar dit was wel weer eens een andere ervaring. Vooraf kregen we een gemengde salade met diverse soorten sla, hele dunne plakjes champignons, paprika, tomaat, komkommer, courgette en rode uiringen, gegarneerd met een Ranchdressing. Ron had een gerecht besteld met een crabcake, drie grote garnalen en krab en ik zeebaars met angelhair pasta en tomaat, courgette en ui. Daarbij kreeg ik nog risotto, wat ik een beetje vreemd vond want ik had al die pasta. Maar de risoto vond ik lekkerder en ik had er een lekkere chardonnay bij genomen. Ron nam nog een toetje, een soort gebakje met bessen, maar die vonden we een beetje gewoon. Al met al heerlijk gegeten en rond acht uur weer naar het hotel. Er kwamen overigens nog een paar mensen dineren, maar er waren maar drie tafeltjes bezet, jammer voor die mensen die er werken. Wij vonden het in ieder geval een wereldtent, morgen misschien weer?

Hotel: La Quinta Inn & Suites Pueblo

10-05-2008 Pueblo, Colorado

Garden of GodsZoals gewoonlijk deze vakantie weer vroeg op, ontbeten en daarna naar de Garden of Gods in Colorado Springs, een klein uurtje rijden naar het noorden. De toegang is gratis. Het is een mooi park met roodstenen rotsformaties. Toen we het visitor center uitkwamen begon het te regenen maar gelukkig was dat snel voorbij en werd het weer stralend blauw. Al was de wind wel erg koud, we moesten een jas aan. Een uur of anderhalf daar rondgereden en hopelijk mooie foto's en film gemaakt. Nog een paar glaasjes aan mijn collectie toegevoegd en een kaart met alle indianenstammen erop.
Hierna zijn we naar de Pikes Peak gereden, een 14.000 feet hoge berg. Weet niet hoeveel dat in meters is, maar dat is wel op te zoeken. Het was een prachtige weg 19 miles omhoog met prachtige vergezichten. Er lag her en der ook nog sneeuw, dat maakte het extra mooi. Vanwege die sneeuw konden wij niet helemaal naar de top maar we haalden wel de 11.000 feet. Het was ontzettend koud boven, wat ook door de straffe wind kwam maar het was werkelijk adembenemend. We zagen ook nog een paar jongens hoog op de berg snowboarden, spectaculair.
Toen de hele weg weer terug gereden, we zagen ook nog een paar meren, heel mooi blauw van kleur. Nadat we weer beneden waren zijn we naar de Manitou Cliff Dwellings gereden in Manitou Springs, maar dat viel heel erg tegen. De dwellings in Mesa Verda NP en in Tonto waren veel en veel mooier. Dus hier hadden we wel een beetje spijt van maar dat weet je natuurlijk nooit van te voren. Bovedien vroegen ze er ook nog eens $ 19,00 entree voor. Het was duidelijk dat er hier sprake was van een particulier commercieel project. De helft van het terrein bestond uit een souveniershop, ik geloof dat wij nog nergens zo ontzettend veel bijeen geraapte rotzooi hebben gevonden.
Met recht hebben het ze altijd over de grootste, diepste, hoogste, etc, dat ging hier zeker op. Mesa Verde en Tonto behoren tot de National Parks, daar komt het beschermen van de natuur en verleden op de eerste plaats.daar hebben wij graag de $ 80,00 voor de jaarlijkse pas voor over. Terug naar het hotel om een beetje bij te komen en straks gaan we lekker weer eten bij DC's on B street.

Hotel: La Quinta Inn & Suites Pueblo

11-05-2008 Pueblo, Colorado ⇉ Grand Junction, Colorado

Black Canyon of the GunnisonBlack Canyon of the Gunnison staat vandaag op het programma. We rijden vanuit Pueblo over de I50 westbound naar onze volgende halteplaats Grand Junction Colorado. De Canyon bevindt zich ergens op onze route. Geloof het of geloof het niet, maar ondanks de voorspellingen voor slecht weer, kan ik vandaag weer in korte broek. De route die wij volgen is fantastisch, één van de mooiste die wij tot nu toe hebben gevolgd. Tenminste zo denken wij er nu over. Iedere keer weer denken dat we zo iets fantastisch nog niet hebben gezien, maar iedere keer weer weet het Amerikaanse continent ons te verrassen.
Black Canyon is niets voor mij, gigantische dieptes, ik heb de helft niet gezien en krijg verder al de kriebels als Bou naar de rand gaat. Gelukkig houdt zij daar al rekening mee en blijft zij op een redelijke afstand.
Tegen het einde van de dag kwamen wij moe maar voldaan aan bij ons hotel. Even opfrissen en toen op weg naar de Kannah Creek Brewery, deze brewery viel vies tegen. Het was eigenlijk een slechte pizzeria. Bou had iets met groene pepers, spicey chicken en tomaten, ik één met tomaten en mozzarella. Die van mij was niet te eten, de pizza van Bou viel nog wel mee. Dit was geloof ik de eerste keer dat een brewery tegen valt.

Hotel: La Quinta Inn & Suites Grand Junction

12-05-2008 Grand Junction, Colorado ⇉ Denver, Colorado

Colorado MonumentJa, daar heb je het gedonder al. Hadden wij het gisteren over de mooiste route, vandaag worden we al weer aan het twijfelen gebracht. We volgen vandaag de US 70 East bound richting Denver. Maar eerst gaan we nog naar Colorado Monument, een National Park. Alweer een kronkelige weg langs diepe ravijnen. Een dag voor Bou dus.
Het is hier schitterend. Toen dus die US 70. Een stuk van deze route liep dwars door een canyon. Een leuke ervaring. Je waant je een pioneer en verwacht continue dat er een paar indianen je vanaf boven staan te observeren en wellicht de aanval ook nog eens inzetten. Wij hebben het gelukkig overleefd en hebben beiden onze scalp nog. Onderweg nog even Georgetown aangedaan, althans het visitor center want we wilden misschien een scenic byway nemen, maar hebben eerst ge&itrema;nformeerd hoe deze weg was. Nou, hij bleek dus behoorlijk steil te zijn met grote diepten, dus dat hebben we maar niet gedaan, bovendien waren nog stukken ontoegankelijk door recente sneeuwval. Nog een laatste prachtig stuk weg afgelegd met besneeuwde bergtoppen. We moesten flink klimmen want Denver ligt behoorlijk hoog. Het wordt niet voor niets de mile high city genoemd. Rond een uur of 6 aangekomen in Denver en toen zijn we naar een mall gegaan om eindelijk de iPhone te bemachtigen. Nog even bij de Panda Express langs. De La Quinta in Denver die wij geboekt hadden is duidelijk de verkeerde keuze geweest. Deze ligt in het centrum van Denver, op loopafstand van het stadion van the Coors, aan één kant de highway, aan de andere kant het spoor. We krijgen een kamer in het midden, volgens de receptioniste, de rustigste plek. Nou dat hebben wij gemerkt. De vrachtauto's vlogen zowat over ons bed, dus hebben we een fantastische nachtrust gehad. We hebben de afgelopen jaren wel een paar honderd La Quinta's bezocht, eigenlijk waren we nooit ontevreden. De één is wel mooier etc dan de ander, maar nooit scoorden ze een onvoldoende. Nou ja eens moet de eerste keer zijn. We hadden hier eigenlijk voor 3 of 4 nachten gereserveerd, maar dat blijft er maar bij één.

Hotel: La Quinta Inn Denver Central

13-05-2008 Denver, Colorado

Koeien in Denver?Wij Verkassen naar een andere La Quinta, een kwartiertje verder weg, maar wel een Inn & Suites en lekker rustig. Slecht weer voorspeld, Bou uit haar hum , want we moesten nood gedwongen shoppen. Het was inderdaad slecht weer en maar 7 graden, dus niet lekker om buiten te banjeren. We zijn naar de grootste mall van Denver gegaan, de Cherry Creek Mall. Ze is er toch noch ingeslaagd om een paar zaken te kopen. Sandalen bij Macy's, gebloemd rokje en topje bij Express, bloesje bij Forever 21 en nog wat crème en geurtje van Estee Lauder. Ron helemaal niets gekocht, alleen een snoertje bij Apple. Lekker geluncht bij California Pizza Kitchen, Ron natuurlijk zijn Margherita en ik een focaccia met mozzarella, tomaten en knoflook, erg lekker. Rond een uur of half vier waren we wel uitgekeken en toen eerst naar ons nieuwe hotel om een beetje bij te komen want van shoppen wordt je wel moe. Daarna nog naar een outletmall gegaan, maar die was niet zo mooi. Alleen een schattig badjasje gekocht voor de nieuwe baby van Marijn, onze kapster, met een groene krokodil erop en dat voor slechts $ 9,00. Hierna zijn we gaan eten bij Mu Lan Landing een chinees restaurant. Het was behoorlijk veel, we konden het niet op. Om half tien weer thuis en lekker in bad gegaan om de vermoeidheid een beetje weg te krijgen. Besloten om hiet nog een nachtje te blijven om morgen Denver te bekijken want we hebben er nog niet veel van gezien. Het schijnt morgen beter weer te worden, dus daar hopen we dan maar op.

Hotel: La Quinta Inn & Suites Denver SW Lakewood

14-05-2008 Denver, Colorado

Ruby's DinerHoera, de zon schijnt dus lekker buiten lopen. Eerst Denver maar eens goed gaan bekijken, want aan die Mall's kan je niet echt zien in welke stad je terecht bent gekomen. We gaan zoals ze hier zeggen naar LoDo (Lower Downtown). Eigenlijk concentreert alles zich om de 16th ave. Deze is tot wandelgebied gebombardeerd met uitzondering van de speciale trolley die om de 90 seconden voor het transport zorgt over deze 1 mijl lange promenade, fantastisch geregeld. Het begint bij Union Station, sorry ik kan er ook niets aan doen, wij hebben tenslotte ook overal een centraalstation, en loopt door tot State Capitol.
Het meeste vertier hier bestaat uit eten, eten en eten. We ontdekten er ook een kraampje met continue een grote rij wachtenden. Op het bord stond dat hij hotdogs verkocht vanaf $4,-- tot 5,50, niet echt goedkoop leek ons, dus moest hij wel heel bijzondere broodjes serveren. Mu Lan lag nog wat zwaar op de maag en bovendien rommelde het daarbeneden ook behoorlijk, daarom hebben wij ons maar niet aan deze Chef gewaagd.
's Middags zijn wij naar Boulder gereden, een studentenstadje een half uurtje verderop. We hadden gehoord dat het daar leuk en gezellig zou moeten zijn. Wij zagen het in ieder geval niet. Even rondgelopen daar en toen gaan eten bij Ruby's Diner, een 50er jaren tent. Was erg leuk en lekker, Ron had een burger en ik een veggie sandwich met salade. De meisjes liepen er in gestreepte jurkjes, wit met rose en een wit kapje op. Een paar foto's gemaakt en toen weer naar ons hotel. We waren behoorlijk moe en ook nog niet in goede doen, dus vroeg naar bed gegaan.

Hotel: La Qiunta Inn & Suites Denver SW Lakewood

15-05-2008 Boulder, Colorado ⇉ Cheyenne, Wyoming

CheyenneOp naar Cheyenne, we gaan maar eens bekijken wat ze buiten de periode van de Frontier Days te bieden hebben.
Onderweg zagen we een outlet mall, dus een goede reden om te stoppen en om wat rond te kijken. Eerst bij Nike twee shirtjes gekocht voor mij om te sporten en een roze mutsje voor Nora Minks, erg leuk. Toen bij Coach een leuk tasje voor mijn sleutels gekocht en een tasje met drie plastic flaconnetje voor bijvoorbeeld vitaminepillen, erg handig. Daarna de Tommy Hilfiger store aangedaan waar ik tegen een paar leuk trenchcoats aanliep. Ze waren al behoorlijk afgeprijsd en daar ging ook nog 30% vanaf, dus ben je een dief van je eigen portemonnee als je dat niet doet. Het was een erg aardige verkoper en hij had ook nog een leuke tas in de aanbieding, maar omdat ik ook nog een paar slippertjes had gekocht vond in het wel welletjes. Bij Levis nog twee spijkerbroeken voor Ron gekocht, een blauwe en een zwarte. Uiteindelijk toch weer terug gegaan naar Tommy, dat tasje bleef roepen, 30% korting, die roep moest worden beantwoord.
We waar nog niet ver gevorderd, het was inmiddels alweer half twee, dus lunchtijd. Cracker Barrel was gelukkig nabij. We hadden wel zin in eieren, allebei scrambled eggs genomen, ik met biscuits en Ron met toast, en orange juice erbij. Ik had alleen wel erg weinig ei, waarschijnlijk maar 1 en we hadden er wel erg lang op moeten wachten dus hebben we ons beklag gedaan bij het meisje waar we moesten betalen. Ze heeft de chef erbij gehaald en die gaf ons een flinke korting.
Toen onze weg vervolgd naar Cheyenne waar we rond vier uur aankwamen. Ingechecked en toen wat rondgekeken,nou dat was niet veel, het leek er wel uitgestorven. Bou had een boekje met een self guided walking tour gevonden, dat leek haar wel wat. Ik sputterde nog wat tegen, maar ja één moet er de baas zijn. Stelde nog even voor dat ik wel met de auto achter haar aan zou rijden, maar dat vond ze toch niet zo'n goed idee. Gelukkig stond er een straffe bries en was het nogal fris in de schaduw. De tour leidde ons gelukkig via veel schaduwrijke plekken, dus namen wij al gauw een shortcut. Nog even bij Union Station een paar foto's gemaakt en gefilmd en bij een restaurant op de menukaart gekeken. Zag er wel aardig uit maar we wilden toch nog naar iets anders kijken om te eten. Daarna toch maar in de auto gestapt want het werd steeds kouder. In het boekje van Cheyenne een paar restaurants gevonden die wel wat leken dus daar naar toe gereden. Onderweg nog bij State Capitol langs, dat hoort er inmiddels bij. Wij passerden onderweg en soort grote keet in het zilver, een 50er jaren restaurant, deze zag er heel leuk uit, wij naar binnen maar het bleek toch meer een veredelde snackbar te zijn en daar hadden we niet zo'n zin in. Wij kozen voor Pott's welke in de buurt zat, naar het schijnt ook te behoren tot een keten. Ron nam een burger en ik een tacosalad. Het smaakte uitstekend. daarna nog even naar Bed, Bath en Beyond gegaan, waar we niets hebben gekocht. Terug naar het hotel, lekker een bad genomen en wederom vroeg in bed. Het zijn vermoeiende dagen.

Hotel: La Quinta Inn Cheyenne

16-05-2008 Cheyenne, Colorado ⇉ Rapid City, South Dakota

Crazy HorseVandaag gaan we naar Rapid City, South Dakota. Wij zijn van plan om daar drie nachten te blijven wij willen daar heel veel zien. We vertrokken al om negen uur dus lekker vroeg. Volgens Mapquest zouden we een uur of vierenhalf over doen, en volgens de tomtom zouden we er zeven uur over doen, wel een verschil.
Gelukkig had Mapquest gelijk, rond een uur of twee zagen we Jewel Cave al, een van de dingen die op het programma stond. Informatie bij de ticketverkoop ingewonnen en het bleek dat er om kwart voor drie een tour zou zijn van anderhalf uur en om kwart voor vier een kortere tour. We besloten om de langere guided tour te doen en die was wel interessant, maar ook wel vermoeiend. We moesten heel wat trappen op en af en natuurlijk was het er ook fris, 9 graden celcius. Maar al met al was het toch een mooie tour en er werd leuk verteld door de vrouwelijke tourguide.
Om kwart over vier reden we hier weg en een paar mijl verder zagen we het Crazy Horse Monument. We dachten bij onszelf, laten we dat ook maar meteen doen, dat scheelt weer rijden voor de andere dagen. Wij naar binnen, wat $ 20,00 kostte en toen moesten we ook nog met een bus mee, weer $ 4,00 per persoon. Eerlijker was geweest om direct $ 24,00 te rekenen, dan weet je tenminste waar je aan toe bent. Het was toch wel de moeite waard, en tenslotte is het een zeer kostbaar project wat op de één of andere manier gefinanceerd moet worden. Het was een indrukwekkend gezicht. Het hoofd van Crazy Horse, een legendarisch indiaans opperhoofd is in 1998 afgemaakt. De rest, een paard en de hoofdtooi van Crazy Horse moeten nog en er wordt al vanaf 19?? aan gewerkt, vermoedelijk maken wij niet meer mee dat dit afkomt en Sander en Inez waarschijnlijk ook niet. Om vijf uur weggereden naar ons hotel, waar we om kwart over zeven aankwamen.
Het blijkt een hotel te zijn met een zwembadparadijs, dus druk, druk, druk. Nog even bij McDonalds wat te eten gehaald om op onze kamer op te eten, we waren te moe om nog ergens te gaan eten. Het smaakte wel en nu rusten we wat uit en werken wij aan dit verslag. Morgen weer een nieuwe dag, dan willen we naar Badlands NP en/of naar Mount Rushmore, we zien wel. Zo meteen lekker slapen.

Hotel: La Quinta Inn & Suites Rapid City

17-05-2008 Rapid City, South Dakota

Badlands - Bad GirlWij hebben het vermoeden dat de meesten over ons denken dat wij lichtelijk gestoord zijn om zoveel kilometers af te leggen in relatief korte perioden, maar wij voelen ons daar goed bij en zijn van mening dat je de US niet op een andere manier in een relatief korte periode kan verkennen, vandaag is daar een goed voorbeeld van.
Wij gaan de Badlands verkennen, de eenvoudigste manier is om er per auto dwars doorheen te rijden. De US 240 is ca 140 kilometer lang en geeft een goed beeld van dit ruige gebied. Vanuit ons hotel rijden wij via de US 44 naar het Ben Reifel Visitor Center. Aldaar wat informatie tot ons genomen en geluncht, ja we beginnen vroeg dus eten wij ook vroeg. Alweer een voordeeltje. Het duurde een beetje lang voordat Bou haar indian bread en mijn hamburger kwamen. Navraag waar het bleef leverde naast de nodige verontschuldigingen een forse korting op. Het enige wat werd berekend was een hamburger, dus geen indian bread en geen drankjes. En toen dus die Badlands, WOW, je waant je op een andere planeet, wat een apart landschap en dan werkt het weer ook nog eens mee, mooi voor de foto's.
Deden wij in Texas nog zo ons best om prairiedogs te spotten, hier is dat geen enkel probleem, er zitten hier duizenden. Ze duiken overal op en weg. Verder nog wat herten en bisons waargenomen. Een prachtige dag. O ja, verder hebben wij nog even groenvoer en Filet Mignon bij Ruby Tuesday gescoord.

Hotel: La Quinta Inn Rapid City

18-05-2008 Rapid City, South Dakota

Mount RushmoreEr zijn een aantal beelden van de US die iedereen wel voor ogen staan, New York's Empire State Building, de Letters HOLLYWOOD en Mount Rushmore's presidentshoofden behoren daartoe.
Die eerste twee hebben wij al tijdens voorgaande trips live gezien. Vandaag is Mount Rushmore aan de beurt.
Aldaar aangekomen, bleek er een diploma uitreiking van de Hill City High School aan de gang te zijn. Precies zoals je van de film kent. Leuk om een keer mee te maken. De presidentshoofden zijn indrukwekkend. Nu wij ze in het echt gezien hebben gaat het toch nog meer spreken. Het nabij gelegen Custer State Park is ons volgende doel. Wij raken er aan gewend...een voordeeltje, de ruim $40,00 entree hoeven wij niet te betalen. Om de aankomende zomer te vieren hebben ze een open weekend, dus gratis naar binnen.
De entreeprijs zou in ieder geval wel de moeite waard zijn, het is hier prachtig. Eigenlijk bestaat het uit 3 verschillende loops. De iron head loop, de wildlife loop en de Needles highway. De iron head loop was al min of meer onderweg en de wildlife loop was in het park. We hebben buffels en herten gezien en ook nog muildieren. Mensen waren ze wortels aan het voeren, wat eigenlijk niet mocht, maar het was wel leuk om te zien. Ze kwamen ook heel dicht bij de auto, Ron bleef er in zitten en ik ging naar buiten en heb ze geaaid. Op een gegeven moment liep ik terug naar de auto en toen liepen ze mee. Toen begon ik het wel een beetje eng te vinden en ging toen maar weer de auto in.
Het was trouwens, zonnig en lekker warm, dus we boften zoals vaker. We hadden onderweg gezien dat er bij een visitor center een Buffalo chips flip gehouden zou worden, wat niet meer betekende dat er een wedstrijd poep gooien gooien gehouden zou worden. Vanaf drie tot half vier kon er worden ingetekend, er werd aan ons ook gevraagd of we mee wilden doen, dat wilde Bou wel. Helaas waren de batterijen van fototoestel en filmcamera helemaal leeg zodat wij geen visueel bewijs hebben van haar sportieve prestatie met de buffalo shit. Vanaf half vier werd er gegooid vanaf klein tot groot. Kinderen tot 6 jaar, vanaf 6 tot 10 jaar enzovoort, daarna waren de volwassenen aan de beurt. We hebben het niet helemaal afgezien maar het was wel leuk om te zien.
Daarna de Needles highway genomen en uiteindelijk kwamen we bij Needles Eye aan, een hoge puntige rots, net een echte naald. Erom heen stonden ook allemaal van die puntige rotsen en er liepen ook smalle tunnels doorheen, een prachtig gezicht.
Laat gegeten bij de Red Lobster, allebei ceasar salad en samen een lobster pizza en crabcakes genomen, maar eenderde pizza ging mee in een box voor de lunch voor mogen, het was weer eens te veel.

Hotel: La Quinta Inn Rapid City

19-05-2008 Rapid City, South Dakota ⇉ Scottsbluff, Nebraska

White ZinfandelVandaag op weg naar Scottsbluff, waar we ook blijven slapen. We hebben ons schema iets veranderd want anders zouden we wel erg lang onderweg zijn naar North Platte. Voor het eerst deze vakantie slapen we niet in een La Quinta, Holiday Inn Express wordt het. Onderweg zijn we naar Fort Robinson bij Crawford gegaan, maar deze ging pas officieel op Memorial Day open, op 29 mei. We mochten wel het museum in, maar deze was wegens lunchpauze gesloten.
Dus veel hebben we hier niet gezien, alleen nog wat barakken, officiersverblijven en de plek waar Crazy Horse gedood werd. Op één van de meegenomen foldertjes zagen we iets wat toadstool heette, het zag er uit als een maanlandschap. Dat leek ons wel wat om te bekijken dus wij op weg. De weg er naar toe zou ongeveer 19 mijl zijn en na ongeveer 4 of 5 mijl zouden we de 904 op moeten. Maar door ons geklets hebben we niet opgelet en zijn we veel te ver doorgereden tot we een weggetje met nummer 900 zagen. Dit leek ons niet de goede weg dus hebben we rechtsomkeert gemaakt. Het was trouwens een dirt road van zo'n 11 mijl lang en dat was niet zo aangenaam. Nu hebben we wel beter opgelet en opeens zagen wij inderdaad de 904 naar Toadstool, ook een dirt road, toch maar de afslag genomen. Na een paar mijl werden we ingehaald door een 4x4, de man vroeg waar we naar toe gingen en nadat wij Toadstool antwoorden, vertelde hij ons dat het niet de moeite waard zou zijn om nog zo'n eind te rijden. Wij dus weer rechtsomkeer gemaakt en naar Scottsbluff gereden.
Eerst naar het hotel om in te checken en toen op weg naar Scottsbluff National Monument. Het Visitors Center aldaar bezocht voor info en om een stempel in ons NP paspoort te zetten. Het bleek dat de weg er naar toe maar 7 mijl was en dat dit alles was, dus waren we hier redelijk snel weer uitgekeken. Het was wel een mooie rots, maar hij viel toch een beetje tegen. Op het plaatje in de Capitolgids leek hij veel mooier.
Nog even onderweg bij een JC Penney en een mall gekeken maar daar was niet veel te zien, geen leuke winkels. Even bijgekomen van alles want we waren toch al weer de hele dag onderweg geweest, kwart over negen vertrokken wij deze ochternd. Gegeten bij The Emporio, een restaurant welke wij op het internet hadden gevonden. Het was leuk ingericht, niet op zijn Amerikaans en pretendeerde Italiaans te zijn. Vooraf hadden we een gardensalad met ranchdressing (onze favoriet) en Ron had tonijn met couscous en ik kip bedekt met ham en gegratineerd met kaas, met daarbij risotto met wilde paddestoelen. Het was allemaal behoorlijk gepeperd en dat was jammer, want we proefden daarom niet veel van de tonijn en de kip. Ik had een White Zinfandel besteld en kreeg een rose, dus was ik verbaasd, dacht dat het een witte wijn was. Maar dat was niet zo, de jongen die bediende liet de fles nog zien en het bleek inderdaad een rose te zijn. Hij smaakte wel maar ik had liever witte wijn gehad. Om een uur of half 11 gaan slapen.

Hotel: Holiday Inn Express Frontage road

20-05-2008 Scottsbluff, Nebraska ⇉ North Platte , Nebraska

Chimney RockVandaag naar Chimney Rock gegaan, ca. 23 mijl oostwaarts. We moesten toch oostwaarts want vandaag slapen we in North Platte, ook nog steeds Nebraska. Chimney Rock was wel en apart geval en we hebben prachtig weer, dus de foto's en film worden hopelijk ook mooi. Het Visitors Center bezocht, $ 3 p.p. betaald en een film bekeken. We konden niet heel dicht bij Chimney Rock komen, maar er was nog wel een weggetje wat ons ietsje dichter bij bracht dan vanaf het visitor center. Al met al een klein half uurje hier geweest en toen op weg richting North Platte.
We zouden langs Eagle View komen, een plek waar in de winter heel veel bald eagles schjnen te verblijven. Het zou in de buurt van de Kings Dam moeten liggen, een stuwdam bij Lake Mc.Conaughy, maar we konden het niet vinden. De vrouw in het visitor center bij het meer zei ons dat het gebouw daar gesloten was, maar dat we waarschijnlijk wel bald eagles konden zien. We hebben er jammer genoeg geen een gespot, dus zijn we maar weer verder gaan rijden.
Het was inmiddels bij twee uur en we hadden honger, bij McDonalds een salade voor mij een hamburger en Fishfilet voor Ron gehaald. We hadden al heel vroeg ontbeten, 6.30 uur dus lustten we wel wat. Onderweg ook nog een paar boodschapjes bij de Safeway gehaald en toen kwamen we rond half vier in North Plate aan.
Eerst naar het huis van Buffalo Bill Cody gegaan, welke gesloten was. Er stond bij dat het was geopend tot 4 uur, maar we hadden er geen erg in dat het hier weer centraltime is, daar kwamen in ons hotel pas achter. Wat foto's gemaakt en gefilmd en toen naar ons hotel.
Gelijk maar even een was gedraaid en nu is de droger bijna klaar. Zo meteen gaan we nog even ergens wat eten en dan is er weer een dag voorbij. Het gaat nu wel snel, nog een paar dagen en dan moeten we al weer terug. Gegeten bij de Canteen Grille, een restaurant welke bij de Quality Inn zit. Op de website zag de menukaart er veelbelovend uit, maar het viel behoorlijk tegen. We zaten al dus konden we niet meer weg, jammer genoeg. Er stond minder op de kaart en alles was duurder dan op de website.
Uiteindelijk koos Ron maar voor een hamburger en ik voor de mediterenian pasta. Daar kreeg ik dan nog een salade bij, maar die werd zonder opsmuk geserveerd. Het was bijna alleen maar ijsbergsla met een verdwaald stukje wortel en wat croutons. De pasta was wel aardig, met lekkere verse pesto en geitenkaas. De olijven daarentegen waren niet echt bijzonder, maar ik heb toch wel bijna mijn bord leeggegeten. Daarna terug naar het hotel en de was gestreken, want de spijkerbroeken en de polo's van Ron waren nog wel wat vochtig. Voor het eerst dat ik hier wat heb gestreken.

Hotel: La Quinta Inn & Suites North Plate

21-05-2008 North Platte, Nebraska ⇉ Omaha, Nebraska

State Capitol LincolnVandaag gaan we naar Omaha, nog steeds Nebraska. Bijtijds weg met mooi weer, maar naarmate we dichterbij kwamen werd het steeds bewolkter, jammer. Nog even in Lincoln gestopt om de State Capitol te bekijken, een gebouw van 120 m hoog. We konden er ook in en binnen was het ook heel erg mooi.
Er was ook nog een schoolklas en we konden met de lift naar de 14e om van het uitzicht te genieten, zo werd ons verteld door een hele aardige mevrouw die daar werkt. Maar helaas, de deuren zaten op slot dus wij weer naar beneden. Weer op weg naar Ohama, wat nu nog een uurtje was. Ingechecked en koffie gedronken en toen naar de Westroads Mall, vijf minuten van ons hotel verwijderd. Nog een paar hele leuke zilverkleurige sandaaltjes in de sale aangeschaft en een leuk hemdje en een overhemd voor Ron bij Abercrombie gekocht, ook allebei behoorlijk afgeprijsd.
Daarna gaan eten bij California Pizza en toen terug naar ons hotel. Rustig dagje vandaag maar wel een beetje moe, de reis duurde toch bij elkaar zo'n vijf uur. Beetje relaxen en dan lekker vroeg naar bed.

Hotel: La Quinta Inn Omaha West

22-05-2008 Omaha, Nebraska ⇉ Davenport, Iowa

JennyVandaag vertrekken we naar Des Moines, wat ongeveer 135 miles is, dus dat valt wel mee. Het is shit weer, grijs, nat en bovendien nog koud ook. Onderweg bedachten wij ons dat volgens de Capitol gids er eigenlijk niet zoveel interessants voor ons daar is en aangezien de zon ook nog eens achterwege blijft, is het eigenlijk onzin om daar te blijven.. Het was meer als een tussenstop bedoelt.
Kaart bestudeerd en toen maar besloten alvast 180 mijl meer richting Chicago af te leggen. Davenport op de grens van Iowa en Illinois lijkt ons een goed alternatief.
De restarea's aan de I 80 in Iowa zijn super, schoon, en er is ook nog eens wireless internet beschikbaar. Op een van die rustpunten hebben wij een La Quinta in Davenport gereserveerd. Ik voelde mij niet lekker dus heeft Bou het grootste deel van de kilometers voor haar rekening genomen.
Onderweg kwamen we, hoera! een Tanger Outlet tegen, dus dat was een mooie gelegenheid om even de benen te strekken en eventueel nog wat inkopen te doen. Bij Jockey hebben we allebei badslippers gekocht en Ron nog wat slips. Bij een kookwinkel nog wat handige spulletjes gekocht en bij een hele leuke papierwinkel wat cadeautasjes gekocht, enig zijn ze.
Rond een uur of half 7 bij ons hotel aangekomen en omdat we niet zo'n honger hadden en geen zin om echt uit eten te gaan, besloten we om naar China Taste, de lokale afhaalchinees te gaan. We bestelden er sweet & sour shrimps, beef and broccoli en kip met cashewnoten, dat alles voor $ 14,-- De eigenaar herkende mij direct als ras-genoot, dus de band was er direct. Ook Jenny het 7 jarige dochtertje zag ons wel zitten en Bou werd direct ingeschakeld om midden in de winkel een potje te gaan badmintonnen. Inmiddels was onze bestelling gereed en werd ons nog een paar gratis dimsums aangeboden, erg leuk.
Eigenlijk waren wij van plan in onze hotelkamer de zaak op te peuzelen, maar de sfeer was dusdanig dat wij besloten in het winkeltje te blijven. Jenny was er blij mee en was niet meer bij ons weg te slaan. Ook nog een paar foto's gemaakt van het badmintonnen en dat Jenny met Ron telefoonnummers uitwisselt. Daarna nog even wat inkopen gedaan bij de Wallgreens en toen naar ons hotel.

Hotel: La Quinta Inn Davenport

23-05-2008 Davenport, Iowa ⇉ Chicago, Illinois

Vandaag naar Chicago, wat ongeveer 2,5 uur rijden zou zijn. Ron was nog steeds niet helemaal lekker, dus ik heb het hele stuk gereden. Het was wederom pokkenweer, donker, onweer etc. Onderweg bij een Oasis wat te eten gehaald, ik bij de Subway een minisub met tunasalad en Ron bij de Panda Express beef met broccoli, het smaakte goed. Het weer was intussen gelukkig opgeklaard, dus dat reed wat lekkerder. Onderweg weer een outlet tegengekomen, dit keer een Premium Outlet. Ron heeft nog drie polo's met lange mouw gekocht bij Polo Ralph Lauren en wat bij Sony, ik heb dit keer niets gekocht. Bij Guess nog wel het een en ander gepast, maar toch maar niet gedaan. Het laatste stuk weg bij Chicago was nogal druk en rond half 7 waren we in ons hotel. Even uitgerust en toen naar de Woodfield Mall, zo'n vijf mijl verderop om te gaan eten bij Todai. Hier waren we de eerste dag ook wezen eten en dat leek ons nu ook weer een goed idee. Het was weer heerlijk en rond half 10 terug in ons hotel. De rest van onze koffers mee naar de kamer genomen en nog even gekeken naar wat we hebben gekocht. Lekker nog in bad geweest en toen gaan slapen

Hotel: La Quinta Inn O'Hare

24-05-2008 Chicago, Illinois

In de rij voor popcornChicago in

Hotel: La Quinta Inn O'Hare

25-05-2008 Chicago, Illinois ⇉ Almere, Flevoland

De laatste dag, jammer! Onze KL 612 vertrekt om 19:55 vanaf O'Hare naar Amsterdam, dus hebben wij nog een hele dag. traks gaan we nog even de stad in en ik wil ook nog even naar de Woodfield Mall, daar zijn we gisteren voor wat het winkelen betreft niet meer aan toegekomen.

26-05-2008 Almere, Flevoland ⇉

Wat zijn de wegen weer smal en wat is er weinig ruimte, bij AH zijn de gangpaden weer smal en volgebouwd, rijen bij de kassa en de vakken zijn vaak half leeg.
Wij waren in Saint Louis tijdens en na een NBA game tussen de Cardinals en de Cubs. De plaatselijke horeca en middenstand had zich er helemaal op ingesteld, gezellig, extra terrassen, speciale menu's, versieringen, spandoeken en wat dan ook nog meer. Opvallend, eigenlijk normaal, maar inmiddels voor onze begrippen abnormaal verlieten na afloop van de wedstrijd de supporters van beide teams grappend en grollend gezamenlijk het stadion. Gemengde stellen, zij met een Cardinals shirt, hij met een Cubs shirt waren geen uitzondering. Zo kan het dus ook.
De Mercury Milan werd ingeleverd met 5.200 mijl meer op de teller, dus hebben wij een behoorlijke afstand afgelegd. Toch viel het voor het gevoel reuze mee. De US is nu eenmaal ontzettend groot, en om fysiek en emotioneel een idee te hebben hoe dat nu voelt is voor ons rondrijden de eenvoudigste methode. Wij hadden natuurlijk ook de grootste afstanden door de lucht kunnen afleggen, maar dan hadden wij geen idee hoe mooi het gebied tussen Pueblo en Grand Junction werkelijk is. Dit is maar een voorbeeld, want wij zijn op zo ontzettend veel mooie plekken geweest, de Tallgrass Prairie, Great Sanddunes, Badlands en ga zo maar door.
Wij gaan weer sparen voor de volgende trip.